Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: Η ασφάλεια, πυλώνας της ευημερίας

του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΟΜΙΛΗΤΗΣ Δρ. ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ(*)
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΣ
ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ 21.11.2022
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΕΞΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βασική παράμετρος της κρατικής ισχύος στη σύγχρονη εποχή είναι η εύρωστη οικονομία. Το επίκεντρο του ανταγωνισμού καθίσταται η σφαίρα της οικονομικής δράσης. Και εκεί βέβαια εξελίσσονται συγκρούσεις και σκληροί ανταγωνισμοί (βλέπε πόλεμος του πετρελαίου, των χρηματιστηρίων, κ.λπ.). Συνεπώς, η διεθνής κοινότητα απέχει πολύ από το να καταστεί μία κοινότητα αλληλεγγύης όπως πρεσβεύει το διεθνές δίκαιο.

Παρά όμως την αναμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία της οικονομίας, η παράμετρος της στρατιωτικής ισχύος, συνοδευόμενη και από αυτήν της τεχνολογικής υπεροχής, συνεχίζουν να αποτελούν κρίσιμα δεδομένα στη διεθνή γεωπολιτική, αλλά και γεωοικονομική σκακιέρα. Άλλοτε η απειλή της χρήσεως της στρατιωτικής ισχύος (ιδίως εκεί όπου επικρατεί εμφανής ανισορροπία δυνάμεως) και άλλοτε η χρήση της (κυρίως σε περιοχές όπου ενδημούν εστίες εθνικών ή άλλων κρίσεων), έρχονται να ανατρέψουν τις προτεραιότητες που θέτει η οικονομική και η διακρατική συνεργασία.

Τέτοια περίπτωση αποτελεί και η Τουρκία η οποία δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ένοπλη βία ή να απειλήσει με τη χρήση της, για να υπερασπίσει τα κατά την δική της αντίληψη εθνικά της συμφέροντα, ακόμα και όταν αυτά βρίσκονται σε κραυγαλέα δυσαρμονία με το διεθνές δίκαιο και τη δικαιοσύνη.

Η πολιτική αυτή της Τουρκίας υπονομεύει την δυνατότητα που φυσιολογικά, διαθέτει η οικονομία να σφυρηλατεί δεσμούς που υπερβαίνουν τις εθνικές αντιπαλότητες και προκαταλήψεις. Έτσι, παρά τις πολύπλευρες συμφωνίες που συνάπτει η χώρα μας με την γείτονα, η τελευταία συνεχίζει και κλιμακώνει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ούτε οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της δείχνουν να αποτελούν επαρκές κίνητρο για μία άλλη πολιτική.

Αν φανταστούμε ένα «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο ή στην Κύπρο, που μπορούν εύκολα να προκαλέσουν, μεθοδευμένα κάποιοι τουρκικοί κύκλοι, αντιλαμβανόμαστε εύκολα τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει στο εύθραυστο οικοδόμημα της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης και γειτονίας.

Συνεπώς, η αποτρεπτική ισχύς της χώρας μας και η ετοιμότητα και αποφασιστικότητα για την χρήση της, συνεχίζουν να αποτελούν ύψιστο παράγοντα στην κλίμακα των εθνικών μας προτεραιοτήτων. Το κόστος είναι βέβαια υψηλό, αλλά η χρησιμότητα της αμυντικής αποτροπής βρίσκεται στην κορυφή των εθνικών αναγκών. Όλος ο μόχθος και το αποτέλεσμα της προσπάθειας των γενεών του νεοελληνικού βίου, εξαρτώνται από την στρατιωτική ικανότητα της χώρας. Μία ικανότητα που θα δώσει το απαραίτητο ασφαλές περιβάλλον για την οικονομική προσπάθεια του λαού μας και τις ειρηνικές δραστηριότητές του.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να γίνει συνείδηση όλων μας ότι αυτός ο όμορφος τόπος, με το υπέροχο κλίμα, την μοναδική ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του που διαπερνά την κοινωνική ζωή, συνέχεια μίας εκπληκτικής πολιτιστικής κληρονομιάς, χρειάζεται τον καθένα μας να τον υπηρετήσει να τον αναπτύξει πολύπλευρα και τελικά να τον υπερασπιστεί σαν ύψιστο αγαθό. Αυτή η θέληση πρέπει να είναι ισχυρή και ορατή. Γιατί δεν είναι υπερβολή ή στερεότυπο του παρελθόντος ότι, την μικρή αλλά πολύτιμη ελληνική γη την εποφθαλμιούν πολλοί, με πολλούς τρόπους.

Με γνώμονα πάντοτε την ειρηνική συνύπαρξη και την καλή γειτονία, θα πρέπει να μη φεισθούμε πόρων και προσπαθειών, με την βέλτιστη και ορθολογική διαχείριση, ώστε να θωρακίσουμε τα σύνορά μας. Ο τορπιλισμός της Έλλης τον δεκαπενταύγουστο του 1940, αποτέλεσε καμπανάκι προειδοποίησης που ο τότε ελληνισμός έλαβε υπόψη του και προετοίμασε την εθνική άμυνα με επάρκεια και αθόρυβα.

Σήμερα το διεθνές και περιφερειακό πλαίσιο είναι διαφορετικό, αλλά οι κίνδυνοι παραμένουν και δεν είναι συνετό να εφησυχάζουμε ούτε να περιμένουμε ότι η Ευρώπη θα μας λύσει όλα τα προβλήματα.

Ο λόγος αυτός δεν είναι ψυχροπολεμικός ή παρωχημένος, είναι απλά ρεαλιστικός. Όσο ρεαλιστικό ήταν πάντα για τον Ελληνισμό, μαζί με το κλαδί της ελιάς, να έχει παρά πόδας το όπλο, μαζί με την «ημετέρα παιδεία» και την πολεμική αρετή του.

Αυτήν που τιμούμε σήμερα, υπερήφανοι για τις ένοπλες δυνάμεις μας στην ξηρά, τα πελάγη και τους αιθέρες, για τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες, για τη Σαλαμίνα, το χιλιόχρονο Βυζάντιο, μέχρι το θαύμα του 1821, τον Μακεδονικό αγώνα, και τους Βαλκανικούς θριάμβους, τις λαμπρές νίκες της Μικρασίας που έμειναν ημιτελείς, και το ηρωικό Έπος του ’40 στην Βόρειο Ήπειρο, το μεγαλείο των Οχυρών και το Έπος της Αντίστασης, τα παιδιά της ΕΟΚΑ και τις σημερινές ένοπλες δυνάμεις μας με τις πρωτιές στο ΝΑΤΟ και παγκοσμίως, αλλά και την ασφάλεια που μας παρέχουν, μέρα-νύχτα.

Είναι οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων που σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν να αγωνίζονται και να προσφέρουν.

Είναι αυτοί που δίνουν τον αγώνα τους στο πεδίο της μάχης, που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης και τις αντιξοότητες της σκληρής ρεαλιστικής εκπαίδευσης.

Είναι αυτοί που πολεμούν καθημερινά μέσα σε ένα άρμα μάχης, σε ένα χαράκωμα, που πέφτουν με αλεξίπτωτα, που επιχειρούν μέσα σε ένα υποβρύχιο στα βάθη της θάλασσας, ή που πετούν δεμένοι στο κάθισμα ενός μαχητικού αεροσκάφους χιλιάδες πόδια πάνω από τα κεφάλια μας.

Είναι αυτοί που μεταφέρουν ασθενείς, που ανακουφίζουν τους ακρίτες μας στα νησιά και στον Έβρο, που σβήνουν φωτιές, που καθημερινά σώζουν ζωές.

Είναι αυτοί που πληρώνουν με το αίμα τους την αφοσίωσή τους στην πατρίδα.

Είναι αυτοί που δεν αφήνουν την σημαία να την πάρει ο αέρας, αλλά αν χρειαστεί πεθαίνουν τυλιγμένη με αυτήν.

Είναι αυτοί που πριν λίγες ημέρες τίμησαν την εποποιία του 1940 με λαμπρές παρελάσεις.

Είναι αυτοί που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν από απεργίες και στάσεις εργασίας.

Είναι αυτοί που, αν όλοι οι άλλοι ακολουθούν το παράδειγμά τους, θα είχαμε μία καλύτερη Ελλάδα.

Είναι οι ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.

(*)Διεθνολόγος, Μόνιμος Λέκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.