Αρχή του τέλους;
Μια χώρα που παρουσιάζει αυτήν την εικόνα, όπως σήμερα η Αμερική, μπορεί να διατηρηθεί ως παγκόσμια δύναμη; Και αν μπορέσει να διατηρηθεί ασκώντας βία( έχει, ακόμη, τις δυνάμεις), την εμπιστεύεται κανείς;
Με ποια νομιμοποίηση μπορεί να κατηγορήσει άλλες χώρες για το πολιτικό τους σύστημα ή τη διακυβέρνησή τους;
Οι ΗΠΑ θυμίζουν Ελλάδα της δεκαετίας του ’60. Δυστυχώς η παρακμή δεν θα σταματήσει. Αυτό που βλέπουμε σηματοδοτεί την αρχή του τέλους των ΗΠΑ.
Δεν θα μας ανησυχούσε τόσο αν οι ΗΠΑ δεν διαδραμάτιζαν το ρόλο που διαδραματίζουν, ακόμη, στο παγκόσμιο. σύστημα.
Ούτε και αν υπήρχε εναλλακτική λύση. Μια δημοκρατική χώρα που θα αναλάμβανε τα ηνία της παγκόσμιας ηγεσίας.
Μας ανησυχεί διότι ο άλλος πόλος που διαμορφώνεται συντίθεται από ολοκληρωτικές δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Τουρκία, η Βόρεια Κορέα.
Αν σε κάτι πέτυχε το τουρκικό σύστημα ήταν ότι διέγνωσε ορθά και νωρίς τις αλλαγές που επέρχοντο. Και προετοιμάστηκε. Την ώρα που στο ελληνικό κράτος κυβερνώμενοι και κυβερνώντες τα έσπαγαν στα μπουζούκια και αναλώνονταν σε θεωρίες συνομωσίας.
Τώρα, εμφανίζεται το κενό. Τεράστιο κενό. Θέλει κατ αρχάς ηγεσία. Το σημερινό της μέγεθος είναι μέτριο και η εναλλακτική λύση που προτείνεται χειρότερη. Θέλει χρόνο και υγιές πολιτικό σύστημα για να καλυφθεί. Δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια εξυγίανσης. Η διαφθορά έχει φθάσει στο μεδούλι της κοινωνίας. Με ευθύνη της ηγεσίας. Απλώς, τώρα με την κρίση, δεν υπάρχουν οι όροι για να συνεχιστεί το πανηγύρι.
Προπαντός, χρειάζεται μια συνεκτική αντίληψη περί ελληνικής κοινωνίας και στόχων της. Όχι εκθέσεις ιδεών που απευθύνονται σε μειοψηφικές ομάδες από τις οποίες η ανώτατη ηγεσία επιζητεί αναγνώριση.
Η ελληνική κοινωνία είναι διχασμένη. Και τα χθεσινά γεγονότα στις ΗΠΑ έδειξαν που μπορεί να οδηγήσει ο διχασμός. Η ενότητα δεν επέρχεται με δηλώσεις. Αλλά με πολιτικές και δημόσια συμπεριφορά.
Ο ορίζοντας είναι θολός. Τα μηνύματα ανησυχητικά. Εγρήγορση και συσπείρωση.
Παντελής Σαββίδης
Category: Το σχόλιο της ημέρας
Αγαπητέ κ. Σαββίδη,
μπορείτε να μας ορίσετε τον όρο «ολοκληρωτικές δυνάμεις»;
Η Κίνα δεν έχει τέτοια χαρακτηριστικά; Υπο κάποια έννοια δεν τα έχει η Ρωσία; Η Βόρειος Κορέα, η Τουρκία; Το Ιράν; Δώστε μας εσείς έναν ορισμό.
Ευχαριστώ για τήν απάντηση. Αλλά θεωρώ ότι δέν δίνετε ορισμό. Εάν τον γνώριζα δέν θα σας έκανα την ερώτηση.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως ο φασισμός στην Ιταλία, ο εθνικοσοσιαλισμός στην Γερμανία και ο κομμουνισμός στην Ρωσσία (και αλλού), προσπαθούν να ελέγξουν την σκέψη και την ψυχή των πολιτών. Ενώ η συνήθης δικτατορία (π.χ. 21/4/67 στην Ελλάδα) αρκείται να μην υπάρχουν αντιδράσεις και οι πολίτες να υπακούν, ασχέτως αν συμφωνούν ή όχι με την κυβέρνηση, το ολοκληρωτικό καθεστώς θέλει και να συμφωνούν απολύτως μαζί του. Θέλει πολίτες-ρομπότ.
Η Κίνα έχει μεταλλαχθεί σε μία απλή στρατιωτική δικτατορία. Δεν είναι πια κράτος ολοκληρωτικό. Η Βόρειος Κορέα είναι η επιτομή τού ολοκληρωτισμού.
Όπως γράφω και παρακάτω (1.1.1.1), δεν είναι ολοκληρωτικό κάθε ανελεύθερο καθεστώς. Το ολοκληρωτικό καθεστώς προσπαθεί να εγκλωβίσει τούς ανθρώπους σ’ ένα matrix (θα θυμάστε ίσως την ταινία με τον τίτλο αυτόν).
Η παραδοξότητα είναι ότι μιλάμε για εκλεγμένες δικτακτορίες, κ. Σαββίδη.
Πούτιν και Ερντογάν, δεν πήραν τις κυβερνήσεις με τα όπλα. Είναι αυταρχικές, σκοτώνουν και φιμώνουν οποιαδήποτε αντιπολιτευτική φωνή, αλλά έχουν τουλάχιστον το 50% του κόσμου μαζί τους.
Η κατάσταση όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, πράγματι.