1.-Στα στρατιωτικά ας είμαστε επιφυλακτικοί. Ούτε η ηγεσία μιας στρατιωτικής επιχείρησης δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί. Τα αρχικά σχέδια ισχύουν για την αρχή. Προσαρμόζονται αναλόγως των εξελίξεων. Συνεπώς, τα περί αποτυχίας του ρωσικού στρατού ας περιμένουμε να δούμε την συνολική εικόνα για να το αποδεχθούμε.
Εκείνο που φάνηκε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις- και λένε και οι σοβαροί έλληνες στρατιωτικοί- είναι ότι οι Ουκρανοί δεν θέλησαν να αντιπαρατεθούν στις ρωσικές δυνάμεις στις πεδιάδες της χώρας τους και πολύ ορθά έπραξαν, κατά τους αναλυτές και την κοινή λογική. Η διαφορά των δυνάμεων είναι μεγάλη και η ουκρανική ήττα πολύ πιθανή.
Οι Ουκρανοί επέλεξαν να δώσουν τις μάχες τους στις πόλεις και αυτό, στρατιωτικά, εξηγείται. Η κατάληψη πόλεων είναι η πιο δύσκολη στρατιωτική επιχείρηση.
Σ αυτήν την μάχη οι Ρώσοι δεν έχουν αποδεχθεί τίποτε απο όσα καταγγέλλονται απο ουκρανικής πλευράς ως βομβαρδισμό κτιρίων με αμάχους. Τα αποδίδουν όλα στο Τάγμα Αζόφ.
Για όσους παρακολουθούν στενά, στρατιωτικά, επι τόπου τις εξελίξεις αυτό μπορεί να αποδειχθεί απο τα υπολείμματα των βομβαρδισμών. Αλλά λογικά θα μπορούσε να τεθεί το εξής ερώτημα: έχει το Τάγμα Αζόφ, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο εσωτερικών τέτοιες δυνατότητες όπως αυτές που του αποδίδονται; Μπορεί να βομβαρδίζει κτίρια με τέτοια ευστοχία και αποτελεσματικότητα;
2.-Στην πληροφόρηση, ή προπαγάνδα, όπως θέλετε πείτε το, η Ρωσία έχει χάσει το παιχνίδι. Το κέρδισε ο Ζελένσκι. Αυτού του είδους οι πληροφορικές επιχειρήσεις σε περιβάλλον πολέμου είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Δεν πιστεύω πως η επιχείρηση γίνεται απο τους Ουκρανούς. Κάποιοι πολύπειροι τους έχουν βοηθήσει.
3.-Το σημαντικότερο, για σήμερα, είναι η ρωσική πρόταση των 15 σημείων. Δεν έχουν δημοσιοποιηθεί και τα 15 σημεία συγκεκριμένα. Εκείνο που έγινε γνωστό είναι ότι περιλαμβάνει την αποδοχή ουδετερότητας απο την Ουκρανία με εγγυήσεις ασφαλείας (μεταξύ των εγγυητών και η Τουρκία) και απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων. Στην αρχή υπήρξαν θετικές ουκρανικές δηλώσεις αλλά γρήγορα αποσύρθηκαν. Κάποιος άλλος εγκρίνει τις δηλώσεις.
4.-Αν αυτός είναι ο πυρήνας της ρωσικής πρότασης απορώ γιατί η Ουκρανία δεν την κάνει αποδεκτή και παλινδρομεί. Πιστεύουν στην Ουκρανία ότι θα κερδίσουν περισσότερα (εγκατάλειψη της Κριμαίας και των αυτονομημένων περιοχών απο την Ρωσία;)
Ή, δεν τους αφήνουν κάποιοι άλλοι θεωρώντας πως η Ρωσία βρέθηκε σε δύσκολη θέση και καλόν είναι να φθαρεί και άλλο; ή να την πιέσουν περισσότερο ώστε να πέσει ο Πούτιν;. ‘Αλλωστε, η δήλωση Μπάϊντεν ότι ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου δεν γίνεται τυχαία. Μήπως οι ΗΠΑ επιμένουν στην πίεση στο ουκρανικό μέτωπο ώστε κάποιος άλλος να αναλάβει την εξουσία στην Μόσχα και να οδηγήσουν τον Πούτιν στο διεθνές δικαστήριο; Διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος προσαγωγής του, όσο έχει την εξουσία.
5.-Το ότι τα πράγματα δεν εξελλίσσονται καλά για τον Πούτιν φαίνεται και απο το ύφος του και απο το περιεχόμενο ομιλίας του που είδε το φως της δημοσιότητας. Μίλησε για “πέμπτη φάλαγγα” και άλλα τέτοια ωραία. Δεν έχω εικόνα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής της Ρωσίας αλλά η εντύπωση που έχω σχηματίσει είναι ότι πρόκειται για ένα μονολιθικό καθεστώς το οποίο ελέγχει το περιβάλλον Πούτιν. Θα μπορέσει να το κρατήσει υποταγμένο, τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν; Και δυσκολεύουν και οικονομικά. Και αυτό φαίνεται. Η ανησυχία του είναι έκδηλη.
6.-Αν η λύση που επεδίωκε ο Πούτιν στο Ουκρανικό είναι αυτή που βλέπει την δημοσίοτητα ως πυρήνας των 15 σημείων, το ερώτημα που προβάλλει είναι: άξιζε η τραγωδία του πολέμου για να το επιτύχει; Τόσο αδύναμη είναι η ρωσική διπλωματία;
7.-Ο Πούτιν με την επιλογή του πολέμου έκανε ένα τεράστιο σφάλμα. Δημιούργησε ανθρώπινες τραγωδίες, ώθησε την Ουκρανία εκεί που απευχόταν, κατέστησε την χώρα του διεθνή παρία και στέρησε απο όλους όσοι πιστεύαμε στην αναγκαιότητα ειρηνικής ανάδειξής της ως πόλου σε ένα πολυπολικό σύστημα την δυνατότητα να το υποστηρίζουμε. Το διεθνές σύστημα πρέπει να είναι ποπυπολικό αλλά η διαμόρφωσήτου δεν πρέπει να γίνει με πολέμους.
8.-Ο “ευφυής” Πούτιν δεν πήρε υπόψη του και κάτι άλλο. Ακόμη και αν ήθελε να προβάλλει σκληρή ισχύ θα μπορούσε να την προβάλλει χωρίς να εμπλακεί σε πόλεμο. Ως βοήθεια στην διπλωματία. Όταν εμπλέκεσαι σε πόλεμο η επίκληση της ισχύος σου παύει να έχει σημασία. Επέλεξε άλλον, καταστροφικό δρόμο.
Η Ρωσία που θα γίνει αποδεκτή στο νέο διεθνές σύστημα δεν θα περιλαμβάνει τον Πούτιν. Μακάρι να είναι μια Ρωσία με εκτόπισμα για να μπορεί να εξισορροπεί στην νέα αρχιτεκτονοκή ασφαλείας αλλά φιλειρηνική. Με ήπια δύναμη. Το αξίζει ο ρωσικός λαός περισσότερο απο εκεί που τον οδήγησε ο Πούτιν.
Παντελής Σαββίδης
ΙΣΧΥΕΙ- και για τους δύο ηγέτες (Πούτιν και Ζελένσκι) που αποφάσισαν να πολεμήσουν .αφού δεν πείσθηκαν αμφότεροι προ του πολέμου ότι μπορούσαν να συμφωνήσουν στην ουδετερότητα της Ουκρανίας- η ρήση του Τσώρτσιλ ”ο ηγέτης που αποφασίζει να συμμετάσχει σε πόλεμο ,πρέπει να γνωρίζει ότι εφόσον δοθεί το έναυσμα ο ίδιος χάνει πλέον τον έλεγχο των εξελίξεων και γίνεται έρμαιο απρόβλεπτων και ανεξέλεγκτων καταστάσεων”.
Η μεγάλη πιθανότητα είναι ότι και οι δύο θα χάσουν την εξουσία και ότι θα στρατωιτικοποιηθεί περαιτέρω η πολιτική κατάσταση στις χώρες τους , η δε Δύση θα διαπραγματεύεται πλέον με ”δικτάτορες” .
Ο πόλεμος αξίζει για να επιτευχθεί η ελευθερία και ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Για να πάψει η Ουκρανία να είναι κράτος παρίας μεταξύ των ανατολικών και δυτικών. Για να ζήσει ο Ουκρανικός λαός με ευημερία και πρόοδο χωρίς τα γεράκια στον σβέρκο του.
Σίγουρα μας λείπουν πολλά για να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα . Είναι πολλά αυτά που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας κι ίσως μέσα από αυτά να δίνονται λογικές απαντήσεις ,που να εξαλείφουν τις αντιφάσεις, τις απορίες και τα κενά που εντοπίζονται σήμερα.
Ίσως μας διαφεύγει ο πραγματικός στόχος αυτού του πολέμου..
Ίσως τον αντιμετωπίζουμε κάτω από το πρίσμα μιας εντελώς εσφαλμένης βάσης..
Ίσως το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα αυτού του πολέμου να μην εντοπίζεται σε μια νίκη και μια ήττα μεταξύ Ρωσίας -Ουκρανίας…
Ίσως να μην εκλαμβάνονται ορθά τα αντίπαλα στρατόπεδα…
Ίσως κάποιες εκατέρωθεν κραυγαλέα βαρύγδουπες δηλώσεις να γίνονται προς χάριν της διαχείρισης της συνοχής και της ανοχής του εσωτερικού κοινού…
Ίσως αυτό που οι παίκτες προσδιορίζουν ως νίκη να μην μπορούσε να επιτευχθεί και να απέκλειε εκ προοιμίου τα διπλωματικά μέσα.
Ίσως κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προβάλλεται να παίζεται από κάτω κι η πραγματική αιτία του πολέμου να βρίσκεται καλά κρυμμένη στην αφάνεια…
.
Ίσως για να ερμηνευτούν τα πράγματα σωστά και να οδηγήσουν σε συνθέσεις που να αιτιολογούν απόλυτα τα δρώμενα να πρέπει να ξεφύγουμε από τις “εύπεπτες” οπτικές που συστηματικά προβάλλονται χάριν αντιπερισπασμού…
Μην εκλαμβάνουμε τίποτα ως δεδομένο . Ολα προς το είναι ρευστά. Ο χρόνος θα δείξει…
Το μόνο σίγουρο για εμένα είναι ότι :
1- Επιλέγοντας η Ουκρανική ηγεσία οι συγκρούσεις να επεκταθούν εντός πόλεων
σε αντάρτικο αφενός αυξάνει δραματικά τον προσδοκώμενο αριθμό των αμάχων θυμάτων , χωρίς να αποδίδει σημασία σε αυτό το κόστος, αφετέρου καθυστερεί το αναπόδραστο, με την προσδοκία πως παίζοντας καθυστέρηση θα εισάγει κι άλλους στο “παιχνίδι”.
2- Οι συμμετέχοντες αμέσως ή εμμέσως σε αυτόν τον πόλεμο βιώνουν στο εσωτερικό τούς το πέρασμα των Συμπληγάδων .
3- Η Ουκρανία ενεργεί σε αυτόν τον πόλεμο ως πληρεξούσιος άλλων (*και μην βιαστούμε να βγάλουμε γρήγορα συμπεράσματα για την ταυτότητα αυτών των άλλων.)..
4- Ο πόλεμος συνεχίζεται γιατί ακόμα δεν έχει εξασφαλιστεί το επιδιωκόμενο κι οι παίκτες αντιμετωπίζουν δυσκολίες..
Η απάντηση έρχεται από την Ελληνική ιστορία. Άξιζε η αντίσταση της 6ης Απριλίου του 1941 στο Ρούπελ παρόλο που το αποτέλεσμα της κατάκτησης της Ελλάδας ήταν προδιαγεγραμμένο?
Τα έθνη γράφουν την ιστορία τους και μέσα από τις στρατιωτικές ήττες τους.
Το δίλλημα των αμάχων είναι η αναπαραγωγή του Ρωσικού αφηγήματος και προπαγάνδας. Δηλαδή παράδοση ή θάνατος.
Το better red than dead πλασάρεται ως ή λύση και η διέξοδος για ποιόν όμως.
Ο Πούτιν ξηλώνει στρατηγούς και αναζητά ενισχύσεις και μισθοφόρους από το εξωτερικό. Έχει μεγάλες απώλειες και δεν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση εντός.
Η παράταση της εισβολής δεν ευνοεί τον εισβολέα που διαρρέει σχέδια παράδοσης.
Το Κίεβο θα γίνει το Βατερλώ του Πούτιν και όλο αναβάλλει την επίθεση, ενώ το σκέφτεται για την Οδησσό.
Ο Ουκρανικός λαός έχει αποφασίσει better dead than red. Οι πληρεξούσιοι της Μόσχας δυσκολεύονται να το καταλάβουν.