Η συμφωνία μεταξύ των χωρών ήρθε με 24ωρη καθυστέρηση και αρκετά πιο «ήπια» στις δεσμεύσεις, σε σχέση με τα προσχέδια. Τα θετικά και τα αρνητικά της έκβασης της Διάσκεψης.
Μετά από δύο εβδομάδες σκληρών διαπραγματεύσεων και ένα τέλος που άργησε 24 ώρες, η πολυαναμενόμενη 26η Διάσκεψη για το Κλίμα στη Γλασκώβη (COP26) έκλεισε με μία αμφιλεγόμενη συμφωνία μεταξύ των 197 χωρών, για την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής.
Είναι όμως αυτό που περίμεναν όλοι; Μάλλον όχι, για μία Διάσκεψη που είχε χαρακτηριστεί «ορόσημο» για τη βιωσιμότητα του πλανήτη. Τα δάκρυα και η δημόσια συγγνώμη του πρόεδρου της Διάσκεψης Άλοκ Σάρμα για την τροπή που πήρε η συμφωνία και η δήλωση του οικοδεσπότη Μπόρις Τζόνσον ότι «απλώς ελπίζει αυτή η Διάσκεψη να είναι η αρχή του τέλους για την κλιματική αλλαγή» δεν αποπνέουν και μεγάλη σιγουριά.
Οι περισσότερες κυριακάτικες βρετανικές εφημερίδες σήμερα κάνουν λόγο για «δράμα». Η Sun χαρακτηρίζει τη Διάσκεψη «κλιματικό παραμύθι». Οι Sunday Times υποδεικνύουν ότι η Κίνα και η Ινδία «έβαλαν φρένο στη συμφωνία».
Η λέξη που καθόρισε την συμφωνία
Δάκρυα από τον επικεφαλής της COP26 Άλοκ Σάρμα
Η αλήθεια είναι ότι, ενώ όλα τα προσχέδια έγραφαν για «σταδιακή εξάλειψη (phase-out)» του άνθρακα, την τελευταία στιγμή η λέξη άλλαξε και αντικαταστάθηκε με τον όρο «σταδιακή μείωση (phase-down)». Μία μικρή, αλλά καθοριστική αλλαγή που απαίτησε η Κίνα και η Ινδία, καθώς όπως υποστήριξε ο υπουργός περιβάλλοντος της Ινδίας Μπουπίντερ Γιάνταβ «πώς θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τον άνθρακα όταν πρέπει να αντιμετωπίσουμε την φτώχεια;».
Η μείωση της χρήσης του άνθρακα αναδεικνύεται τόσο σημαντική για την επίτευξη του στόχου διατήρησης της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου, αφού ευθύνεται για το 40% των ετήσιων εκπομπών CO2.
Τα θετικά της Διάσκεψης
Διαδηλώσεις ακτιβιστών στη Γλασκώβη
Ακόμη, έστω και με ασάφεια, αναγνωρίστηκε η ανάγκη αύξησης της οικονομικής βοήθειας από τις αναπτυγμένες προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, πέρα από τα 100 δις δολάρια που είχε συμφωνηθεί το 2009. Παράλληλα, κλειδί για τη συμφωνία θεωρείται, η δέσμευση που έχουν τα κράτη να παρουσιάζουν ετησίως την πρόοδό τους στη μείωση των εκπομπών ρύπων, δίνοντας την ελπίδα ότι θα μείνουν προσηλωμένα στους στόχους που θέτουν.
Ζωή Κατζαγιαννάκη, Λονδίνο
DW
