Το protagon δημοσίευσε, και οι “Ανιχνεύσεις” αναδημοσίευσαν, ένα κείμενο του κ. Νίκου Μαραντζίδη, καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας το οποίο αξίζει τον κόπο να διαβάσετε.
Με αφορμή το κείμενο αυτό θα ήθελα να κάνω ένα πολύ σύντομο σχόλιο.
Η καταδίκη της επίθεσης κατά Μπουτάρη είναι απόλυτη. Δεν συζητάμε, πια, αυτό το ζήτημα. Αλλά, τα σχόλια που την ακολούθησαν έχουν μια υπερβολή , όχι και τόσο ανεξήγητη, που δεν βοηθά την αυτοκριτική διάθεση. Μιλούν για μια Θεσσαλονίκη του παρελθόντος που δεν έχει καμιά σχέση με το σήμερα.Δεν εξιδανικεύω τη σημερινή. Αντιθέτως, στέκομαι κριτικά απέναντί της αλλά σε άλλα ζητήματα. Θα περιμένω να δω τι άλλο γράφεται πριν επιχειρήσω μια δική μου προσέγγιση. Μέχρι τότε, δύο ερωτήματα: τον κ. Μπουτάρη με το υψηλό ποσοστό εκλογής ποιός τον έξέλεξε δήμαρχο; Κάποια άλλη Θεσσαλονίκη; Δεν τον εξέλεξε η σημερινή; Δεύτερον, ο κ. Μαραντζίδης, ο φίλος Νίκος, ως διανοούμενος που ξεπέρασε τα όρια της πόλης δεν έχει ευθύνες για το δημόσιο λόγο και τη διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης της πόλης και των κατοίκων της; Αν δεν έχουν ευθύνη διανοούμενοι σαν το Νίκο Μαραντζίδη ποιός έχει; Ο άνθρωπος της βιοπάλης που αγωνίζεται να επιβιώσει στην κυριολεξία;
Π.Σ.
Να προσθεσουμε και ενα αλλο ερωτημα για τον Θεσσαλονικεα κ. Μαραντζιδη , τον καθηγητη του ΠΑ.ΜΑΚ Θεσ/νικης. Αν αυτος και οι ”δυναμενοι φερειν οπλα”δεν υποστηριξουν την Αλεξανδρινη , Ρωμαικη, Βυζαντινη και Νεοελληνικη -απελυθερωθεισα με ποταμους αιματος- Θεσσαλονικη τους , ποιοι περιμενουν να την υποστηριξουν;;; . Οι κοσμοπολιτες, οι επηλυδες και οι εντοπιοι και ξενοι ”εκμεταλλευτες” του ονοματος , της Ιστοριας της και των πλουτοπαραγωγικων πηγων της , που περιλαμβανουν την μεγαλη, βορεινη , κεντρικη και νοτια ενδοχωρα της ,που καταληγει στον Αγιωνυμο Αθω , την αεναο θρησκευτικη πηγη και μονιμη θρησκευτικου τουρισμου ;;;. Τοση εγκαταλειψη της ανεκτιμητης πνευματικης αξιας της για πεπερασμενες ιδεες ,ιδιοτελειες και πολιτικες σκοπιμοτητες;;;. Ενδοσκοπησαν ,αραγε,και επεκοινωνησαν με τον σκλαβωμενο Πατριαρχη της Βασιλευουσας γιαυτην την αστηρικτη κατακριση της συμβασιλευουσας Θεσ/νικης μας ;;; Και τελος -τελος αν δεν μπορουν να την στηριξουν ας μη την δυσφημουν και την καταρωνται. Θα την χασουμε -οπως πολλες φορες συνεβη στην Ιστορια -και θα χαθουμε και ως Ελλαδα- σε μια Ευρωπη , που δεν βρισκεται σε καλυτερη κατασταση , κατι που ειναι πια απολυτως εμφανες,γιαυτο ας σιωπουμε , ας ομοφρονουμε για ολοκληρη την Βορειο Ελλαδα μας και ας ετοιμαζομαστε δια παν ενδεχομενον. Ειναι η έσχατη μωρια να διχαζομαστε για ενα προβλεψιμο και τυχαιο γεγονος εις βαρος του κ. Μπουταρη, που θελει ”να το εξαργυρωσει” σε προσωπικη και πολιτικη του υποστηριξη, μαζι με τους κολαουζους και ασπαλακες της αυτοαποκαλουμενης Αριστερας και αριστεροστροφης πνευματικης και αλλης ”ηγεσιας” της Θεσ/νικης , αλλα και της Ελλαδος και της παγκοσμιας, που την θελει Διεθνες Κεντρο Διερχομενων ολων των” πικραμενων”, ”κολασμενων”και πρακτορων πασης φυσεως και πασης προελευσεως . ΟΜΩΣ και Θα αμυνθει και θα νικησει γιατι την προστατευουν οι δυο Αγιοι της και η νεφελη των ηρωων και κατα καιρους απελευθερωτων της,αλλα και συμπας ο Ελληνικος λαος ,που δυστυχως – οπως και μεχρι το 1903 -, κοιμαται τωρα τον νηδυμον.
Είναι απλό κύριε Σαββίδη (απλοϊκό ίσως θα το βρείτε).
Είναι πιο εύκολο να μαστιγώνει από το να μαστιγώνεται κανείς.
Ακόμα και να έχει αυτομεμψία (δεν τίθεται θέμα αυτομαστίγωσης).
Δείτε τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο.
Συλλογική ενοχοποίηση, καλλιέργεια ανασφαλειών παράκαμψη δομικών αναφορών που ίσως περιθωριοποιούν τον φέροντα την θέση τους.
Και αν (όντως) ο δομισμός είναι μοιρολατρικός (το σύστημα φταίει ..μόνο), παρόλα αυτά οι ελίτ μπορούν να αναπτύξουν μια αυτόνομη συμπεριφορά (βλ. σχετική έρευνα του Barber για την προσωπικότητα των προέδρων στον Λ. Οίκο), μέσα στο δομικό περιβάλλον και να αποδώσουν την φυσιογνωμία τους στην πόλη/στον δήμο/ στην πολιτεία.
Επομένως οι επισημάνσεις σας είναι εξαιρετικά ουσιαστικές και έντιμες.
Άλλωστε κούρασαν οι μαστιγωτές.
Και αυτοί που τραμπουκίζουν την αντίθετη άποψη με φυσική βία, και εκείνοι που “μαστιγώνουν” με την γλώσσα, θαρρεί κανείς και υπάρχει το παπικό αλάθητο στις ατομικιστικές προσεγγίσεις ενός εκάστου.