Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
File Photo: Ο πρώην Υπουργός Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης (Δ) με τον νυν υπουργό Κωνσταντίνο Γαβρόγλου (Κ) και τον πρώην υφυπουργό Κωνσταντίνο Ζουράρι (Α) κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης παραλαβής του υπουργείου, στις 7 του περασμένου Νοεμβρίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ, AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ MARCH 22, 2018.
Το τελευταίο διάστημα με αφορμή την έξαρση της έντασης γύρω από σοβαρά εθνικά θέματα, παρατηρείται μια οργανωμένη επίθεση από διάφορους κύκλους, εναντίον βασικών πυλώνων της χώρας, που είναι το έθνος και η θρησκεία. Σε αυτή την επίθεση, δυστυχώς, συμμετέχει και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει ανοίξει πόλεμο με την Εκκλησία και τα θρησκευτικά πιστεύω των Ελλήνων, αλλά και όσων τολμούν να διακηρύξουν ότι πάνω από όλα είναι Έλληνες, και πάνω από όλα βάζουν την πατρίδα, το εθνικό συμφέρον, και το Ελληνικό έθνος.
Τελευταίο σοβαρό επεισόδιο, σε αυτή την εκστρατεία εξαφάνισης και σπίλωσης αυτών των βασικών συστατικών του DNA, της Ελλάδας, η σφοδρή επίθεση του Υπουργείου Παιδείας και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος εναντίον του Συμβουλίου Επικρατείας, και της απόφασής του, να κηρύξει αντισυνταγματικές τις αλλαγές του νόμου Φίλη, στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Η επίθεση αυτή έρχεται να προστεθεί στους προκλητικά υβριστικούς χαρακτηρισμούς, στο υψηλότερο επίπεδο, από την κυβέρνηση εναντίον, των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που κατέβηκαν στους δρόμους για τα συλλαλητήρια γύρω από την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση για την ονομασία των Σκοπίων, και την άρνησή τους να αποδεχθούν την παραχώρηση του όρου, Μακεδονία, στα Σκόπια.
Για πάρα πολύ καιρό, στα κείμενά μου, ασχολούμαι και κάνω σφοδρή κριτική στη στρεβλή παγκοσμιοποίηση, που έχει ως αποκλειστικό στόχο, να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει, την ιστορία των εθνών, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, και οτιδήποτε συνδέεται με τις έννοιες, πατρίδα, έθνος-κράτος, εθνική κυριαρχία, και εθνικό συμφέρον.
Και αυτό για να μπορέσει να επικρατήσει μια λογική στρογγυλοποίησης των πάντων, η οποία θα καταστήσει εύκολη την επικράτηση των συμφερόντων αυτών που νοιάζονται μόνο για το κέρδος και τη διατήρηση του συστήματος της στρεβλής παγκοσμιοποίησης.
Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι η λογική αυτή, ο ιός αυτός, έχει πλήξει ή τουλάχιστον προσπαθεί να πλήξει και την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Και στην Ελλάδα πλέον, έχουμε σύγκρουση, μεταξύ της στρεβλής παγκοσμιοποίησης και του Ελληνικού έθνους-κράτους.
Σε μια στιγμή που το σύνολο το έθνους θα έπρεπε να είναι ενωμένο σαν γροθιά απέναντι σε αυτούς που αμφισβητούν και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας, η κυβέρνηση της χώρας, επιλέγει την επίθεση, την σπίλωση, και τις απειλές, εναντίον των βασικών πυλώνων της χώρας, του έθνους και της δημοκρατίας, που είναι η Ορθοδοξία, η δικαιοσύνη και το Σύνταγμα, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με τον πολιτικό σχεδιασμό της και τις ιδεοληψίες της.
Ουδείς στη μέχρι σήμερα ιστορία, της χώρας και του έθνους δεν είχε αποτολμήσει κάτι τέτοιο, και μάλιστα σε εθνικά κρίσιμη στιγμή. Ακόμα και σε στιγμές σφοδρής εσωτερικής σύγκρουσης κανείς δεν είχε τολμήσει να επιτεθεί και να αμφισβητήσει την Ορθοδοξία, την δικαιοσύνη, το έθνος, την ίδια την Ελλάδα. Και όμως σήμερα αυτό έγινε και συνεχίζει να γίνεται. Όποιος τολμήσει να πει ότι είναι Έλληνας, Χριστιανός Ορθόδοξος, και υπερασπιστεί τις αξίες και παραδόσεις του έθνους, αυτόματα δέχεται σφοδρή επίθεση ως ακροδεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής και πατριδοκάπηλος.
Η υπεράσπιση της πατρίδας, η πίστη στις αξίες και τις παραδόσεις της, η περηφάνεια του να είσαι Έλληνας, αντιμετωπίζεται ως ύβρις και κυρίως ως απειλή. Μόνο αυτό δεν είναι. Το αντίθετο. Η υπεράσπιση, των εθνικών αξιών, της Ορθοδοξίας, των παραδόσεων, και της ιστορίας, είναι η μοναδική ασπίδα και ελπίδα για την αντιμετώπιση κάθε είδους απειλής, και ο μόνος δρόμος για την επιβίωση της πατρίδας.
Δεν είναι δυνατόν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, και τόσες άλλες, να έχουν βασίσει τα Συντάγματα τους και τα συστήματα τους πάνω στις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον Ελληνικό πολιτισμό, και σήμερα η ηγεσία της χώρας που έδωσε στον κόσμο αυτές τις αξίες και αυτές τις ιδέες, να τις πυροβολεί και να τις απειλεί. Υπάρχουν και όρια στο πολιτικό συμφέρον. Είναι καιρός όλοι και κυρίως η αντιπολίτευση, να το ξεκαθαρίσουν αυτό, με απόλυτη σαφήνεια και δυναμικότητα. Διότι από ένα σημείο και μετά η παθητικότητα, καθίσταται συνυπευθυνότητα. Η Ελλάδα δεν είναι ντροπή.
Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
Πηγή: To Έθνος, η Πατρίδα, η Θρησκεία, η Ελλάδα, δεν αποτελούν ύβρη και κυρίως, δεν αποτελούν απειλή http://hellasjournal.com/2018/03/to-ethnos-i-patrida-i-thriskia-i-ellada-den-apoteloun-yvri-ke-kyrios-den-apoteloun-apili/
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΦΙΛΗ
Ο κ. Φίλης, κρίνοντας απόφαση του ΣτΕ, χωρίς να μας πληροφορήσει για το περιεχόμενο του σκεπτικό της, ισχυρίστηκε σήμερα στην ΕΡΤ1, ότι η αναφορά στο προοίμιο του συντάγματος στην Αγία Τριάδα είναι επιστροφή στον μεσαίωνα και την παρομοίασε με την αναφορά στην “ελέω θεού Βασιλεία”. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι το άρθρο 3 του Συντάγματος πρέπει να καταργηθεί.
Ο κ. Φίλης υπερηφανεύτηκε περαιτέρω ότι είναι αριστερός και δημοκράτης.
Τίποτε από αυτά δεν ανταποκρίνεται στην ορθότητα των πολιτικών μας πραγμάτων και την αλήθεια των πραγματικών αναγκών της χώρας.
1. Το προοίμιο του συντάγματός μας υιοθετήθηκε από την Α΄ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου τον Ιανουάριο του 1822 στο “προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδος” και έκτοτε υπάρχει σε όλα σχεδόν τα επόμενα κείμενα των συνταγμάτων της χώρας μας, οπότε μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί πλέον συνταγματικό εθιμικό κανόνα. Περαιτέρω το προοίμιο είναι η νομική αποκρυστάλλωση και ενός των λόγων της εθνεγερσίας του 1821 που λαϊκά περιλαμβανόταν στη φράση ότι ο αγώνας εκείνος γινόταν και “για του Χριστού την Πίστη την Αγία”.
2. Τα συντάγματα αν όχι όλων, πάντως των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών είναι ψηφισμένα στο όνομα κάποιας υπερκείμενης και υπερδικαιικής αρχής, που απηχούν κυρίως την εθνική ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου λαού. Το έθνος μας εδώ και 2000 χρόνια έχει εναγκαλισθεί την Χριστιανική Πίστη και αυτήν ορθά την διακηρύττει στο ποιο επίσημο κείμενό του το Σύνταγμα.
3. Ο Ελληνικός Λαός ταυτισμένος στην ιστορική του πορεία με την Εκκλησία του Χριστού, θέλει να διασφαλίσει την αταλάντευτη ορθόδοξη πίστη του από την οποιαδήποτε παρεκτροπή από τα δόγματά της, γι΄ αυτό καλώς υπάρχει η διάταξη του άρθρου 3, που θεσμοθετεί το αναπόσπαστο της ένωσής της δογματικά με όλες τις ορθόδοξες Εκκλησίες, την τήρηση των αποστολικών και συνοδικών κανόνων και ως προς την διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος την τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου του 1850 και της Συνοδικής Πράξεώς του του 1928. Επειδή στα νομικά κείμενα δεν πρέπει να υπάρχουν περιττοί πλεονασμοί η διάταξη που περιέχεται στο άρθρο “διοικείται υπό της Ιεράς συνόδου των εν ενεργεία Αρχιερέων και της εκ ταύτης Διαρκούς Ιεράς Συνόδου συγκροτουμένης ως ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας ορίζει”, κατά την γνώμη μου πρέπει να απαληφθεί, στην όποια αναθεώρηση του Συντάγματος οποτεδήποτε ήθελε γίνει, ι για τους εξής λόγους.
α) Η διάταξη είναι αντιφατική ως προς το σύνολο του όλου άρθρου. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι στο άρθρο 3 ορίζεται : Αφ’ ενός ότι η διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος πρέπει να γίνεται με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου του 1850. Δηλαδή η Εκκλησία της Ελλάδος να έχει ως ανώτατο διοικητικό της όργανο την Ιερά Σύνοδο των Επισκόπων, προσκαλουμένων διαδοχικά κατά την τάξη των πρεσβείων, με πρόεδρό της τον Επίσκοπο Αθηνών, αλλά και να διοικείται σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, ελεύθερα και ακώλυτα από κάθε κοσμική (πολιτική) επέμβαση. Αφ΄ετέρου δε και κόντρα προς τα ανωτέρω στο ίδιο άρθρο θεσπίζεται από την κοσμική (πολιτική) εξουσία, ο τρόπος διοίκησης της Εκκλησίας.
β) Η διάταξη είναι περιττή αφού θεσμοθετεί για την διοίκηση της Εκκλησίας τα αυτά που θεσπίζονται με τον Πατριαρχικό Τόμο.
γ) Σημειολογικά εμφανίζεται η Εκκλησία ως μια συλλογική οντότητα της κοινωνίας, που εξουσιάζεται από την Πολιτεία, αφού αυτή της καθορίζει τον τρόπο διοίκησής της.
Επομένως, η συνταγματική διάταξη που καθορίζει τον τρόπο διοίκησης της Εκκλησίας και αντιφατική είναι και περιττή και σημειολογικά δεν στέλνει προς τους πολίτες σωστό μήνυμα σχετικά με το κύρος της Εκκλησίας.
4. Το πόσο δημοκράτης και πόσο αριστερός είναι ο κ. Φίλης το απέδειξε με πράξεις: Δεν σεβάστηκε την θέληση του Λαού όπως εκφράστηκε με δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου του 2015 με το οποίο είπε ΟΧΙ στα μνημόνια και που ως βουλευτής ψήφισε τον νόμο 4334/2015 (Φ.Ε.Κ. 80/16-7-2015 Τ.Α.) στον οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται επί λέξει: “Η κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου στους σχετικούς τομείς, με επαρκές χρονικό περιθώριο πριν την υποβολή τους για δημόσια διαβούλευση ή το κοινοβούλιο….” Δηλαδή ψήφισε διάταξη με την οποία το κράτος μας, έχασε έμμεσα την αφεαυτής αυτοδυνάμως επιβαλλομένη ενιαία αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη εξουσία του, ήτοι την κυριαρχία του, και επομένως αδυνατούν πλέον να λάβουν αυτογνώμονα αποφάσεις τα αρμόδια κατά το Σύνταγμα όργανά του. Επίσης ψήφισε όλα τα μέτρα σε βάρος του λαού που οι δανειστές μας μας επέβαλαν με το τρίτο μνημόνιο και στηρίζει την κυβέρνηση που υλοποιεί αυτά και όσα οι προηγούμενες δεν είχαν υλοποιήσει από τα προηγούμενα μνημόνια.