του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Αν αντιπαρέλθουμε τα σχόλια αυτόκλητων υπερασπιστών των Ενόπλων Δυνάμεων που συνιστούν στα Μέσα Ενημέρωσης σιγήν ιχθύος στην κρίση που προέκυψε με την Τουρκία, θα επισημαίναμε πως ό,τι έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα, από δημοσιογραφικής απόψεως, είναι εξαιρετικά προσεκτικό και στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός κλίματος ομοψυχίας.
Αν κάποιος προσπαθεί να διασπάσει αυτό το κλίμα ομοψυχίας, αυτός θα πρέπει να αναζητηθεί σε εκείνους που, εν κρυπτώ, επεξεργάζονται σχέδια ακραίου διχασμού ενόψει της επερχόμενης, αργά ή γρήγορα, εκλογικής αναμέτρησης.
Η αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, έχει πολλαπλούς στόχους. Μπορεί να μην ήταν ένα γεγονός στοχευμένο στους δύο συγκεκριμένους στρατιωτικούς αλλά, ως σκέψη να συλληφθούν άνδρες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, υπήρξε. Δεν ήταν ένα γεγονός που προέκυψε εν αιθρία. Δεν σκέφθηκαν, ξαφνικά, οι Τούρκοι πως τους συγκεκριμένους στρατιωτικούς θα έπρεπε να τους συλλάβουν.
Αυτό και φαινόταν το προηγούμενο διάστημα και γράφηκε στα Μέσα Ενημέρωσης. Τίτλοι του είδους: «Οι τούρκοι κάτι ετοιμάζουν στον Έβρο» ήταν συνηθισμένοι. Και το ερώτημα είναι: οι πολιτικοί και οι στρατηγοί δεν το αντελήφθησαν; Και αν το αντελήφθησαν δεν έδωσαν συγκεκριμένες αυστηρές οδηγίες να αποφευχθούν συμπεριφορές «κανονικότητας» σαν και αυτή που οδήγησε τους δύο στρατιωτικούς στα χέρια των Τούρκων;
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν ούτε αυτό οι στρατηγοί.
Ο χειρισμός της υπόθεσης χρειάζεται, βεβαίως, ομοψυχία, πνεύμα ενότητας, αλλά από ένα σημείο και μετά και αποφασιστικότητα.
Η τακτική που φαίνεται να ακολουθείται είναι ακριβώς αυτή που δεν έχει καμιά αποτελεσματικότητα σε χώρες όπως η Τουρκία.
Η απόλυτη σιωπή των Μέσων Ενημέρωσης δεν εξυπηρετεί. Μια ψύχραιμη προσέγγιση που θα επισημαίνει διαστάσεις του προβλήματος που, ενδεχομένως, να μην έχουν γίνει αντιληπτές από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, είναι αναγκαία.
Μακάρι αυτό να μην ίσχυε. Μακάρι να ήταν μια υπερφίαλη διατύπωση και όσα γράφονται και λέγονται δημοσίως, να ήσαν γνωστά και να είχαν αναλυθεί στα στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία. Ανησυχούμε, όμως, πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Πως η προσέγγιση των ελληνοτουρκικών είναι πολύ επιφανειακή.
Ως ελληνική πολιτεία δεν γνωρίζουμε τους γείτονές μας. Έχουν αλλάξει πολύ από αυτό που ως κοινωνία και πολιτικό καθεστώς ήταν παλιά και δεν έχουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να αντιληφθούμε τι θέλουν, πως κινούνται και τι εν τέλει επιδιώκουν.
Αντί, λοιπόν, στα πανεπιστήμια να δημιουργούσαμε έδρες μελέτης των γειτόνων μας σε όλους τους τομείς, ο υπουργός παιδείας αναλώνει τις δυνάμεις του σε πανεπιστημιακά σχήματα που θα οδηγούσαν στον έλεγχο των ΑΕΙ από το κόμμα του. Διότι, σήμερα, θεωρεί ότι δεν τα ελέγχει.
Και στο υπουργείο Άμυνας και στο Υπουργείο Εξωτερικών αυτοσχεδιάζουν χωρίς να γνωρίζουν σε βάθος το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται.
Στα έτη της ευμάρειας το είχαμε ρίξει στην αδιαφορία και σε έναν άκρατο καταναλωτισμό. Δεν μας ενδιέφερε τίποτε παρά η καλοπέρασή μας. Δημιουργήσαμε ένα κλίμα στην κοινωνία και μια νοοτροπία που δεν αντήλλασε ούτε τον καφέ της παραλίας με κάποια σκέψη ότι κάτι μπορεί στο μέλλον να μην πάει καλά και μήπως έπρεπε να πάρουμε τα μέτρα μας. Στην περίοδο της κρίσης θεωρούσαμε πως επρόκειτο για έναν εφιάλτη ο οποίος, μόλις ξυπνήσουμε, θα περάσει.
Ο εφιάλτης συνεχίζεται, η κρίση είναι παρούσα και τώρα, εκτός από την οικονομική μας κατάσταση και το αξιακό μας σύστημα, απειλεί και την ακεραιότητά μας ως χώρας.
Και ενώ ασχολούμασταν με τα οικονομικά και κοινωνικά μας προβλήματα με τρόπο, μάλιστα, διχαστικό, το διεθνές περιβάλλον γύρο μας άλλαζε. Και άλλαζε ραγδαία. Όποιος τολμούσε να το επισημάνει θεωρούνταν πολεμοχαρής.
Σήμερα φθάσαμε στο σημείο να βρισκόμαστε σε πόλεμο με την Τουρκία. Ναι, σε πόλεμο. Όχι τον κλασικό πόλεμο που κηρύσσεται και οι δύο αντίπαλοί παρατάσσουν τις δυνάμεις τους. Όχι. Τέτοιος ελληνοτουρκικός πόλεμος δεν θα γίνει. Το είδος του πολέμου στον οποίο βρισκόμαστε είναι διαφορετικό. Και την πρωτοβουλία των κινήσεων, την έχει η Τουρκία. Αυτή αποφασίζει τι πόλεμο θέλει με την Ελλάδα. Και αυτή τον επιβάλλει.
Το είδος αυτό του πολέμου λέγεται υβριδικός πόλεμος. Και τα αποτελέσματά του είναι ορατά.
Η έμπρακτη αμφισβήτηση της τουρκικής άποψης για τα Ίμια, η επαναφορά, δηλαδή, αυτού που συμφωνήθηκε τη νύχτα της κρίσης του 1996, η επαναφορά του status quo ante, η άσκηση, δηλαδή, της ελληνικής κυριαρχίας επι των νησιών, είχε ως αποτέλεσμα την εκδίωξη του σκάφους του λιμενικού σώματος από την τουρκική ακταιωρό.
Βγαίνει ο, πλέον, αναρμόδιος για τέτοιου είδους δηλώσεις, ο υπουργός εξωτερικών του οποίου η δουλειά είναι να ασκεί διπλωματία, και λέει πως την επόμενη φορά η ελληνική αντίδραση δεν θα είναι ειρηνική. Επόμενες φορές υπήρξαν αλλά δυναμική, ελληνική αντίδραση, δεν διαφαίνεται. Ο καθένας πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο του και να μετράει τα λόγια του. Η αξιοπιστία των αξιωματούχων του ελληνικού κράτους έχει φθάσει στο ναδίρ. Δεν θέλω να σχολιάσω την αντίδραση της Αθήνας στην τελευταία δήλωση του συμβούλου του τούρκου προέδρου ότι αν η Ελλάδα πατήσει στα Ίμια η Τουρκία θα τα υπερασπιστεί μέχρι θανάτου. Η Τουρκία θεωρεί τα Ίμια τουρκικά.
Προκλήσεις στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου της Τουρκίας κατά της Ελλάδας είναι και τα τετελεσμένα που προσπαθεί να δημιουργήσει στην κυπριακή ΑΟΖ, όπως και η σύλληψη των δύο στρατιωτικών.
Με την καλά μελετημένη σύλληψη η Τουρκία έχει πετύχει αρκετούς στόχους:
-Κρατά την Ελλάδα σε ομηρία, τη στιγμή μάλιστα που δεν αποκλείεται μια περαιτέρω ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αφορμή την άφιξη του γεωτρύπανου της αμερικανικής Exxon.
-Ασκεί ένα είδος ψυχολογικού πολέμου. Στο είδος αυτού του πολέμου η αξιοποίηση των Μέσων Ενημέρωσης του αντιπάλου περιλαμβάνεται στο σχετικό σχεδιασμό. Έχω την εντύπωση πως το παιχνίδι αυτό το οποίο επεδίωκαν οι τουρκικοί σχεδιασμοί δεν το έπαιξαν, ακουσίως, βεβαίως, τα ελληνικά ΜΜΕ. Ας σιωπήσουν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των Ενόπλων Δυνάμεων.
-Επιχείρησε να διασύρει κατά τρόπο, εντελώς, απαράδεκτο τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Η Τουρκία, διαχρονικώς, έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Δεν αλλάζει. Και ο περιορισμός της ή η αλλαγή της συμπεριφοράς της δεν γίνεται με τον τρόπο που επιχειρεί η Ελλάδα. Δεν γίνεται με την επίκληση του Διεθνούς Δικαίου ή της Ευρωπαϊκής της πορείας. Γίνεται με την δύναμη. Και δεν υπονοούμε τον πόλεμο.
Οι θρασείς είναι και δειλοί όταν αντιληφθούν τις συνέπειες που θα έχει η θρασύτητά τους. Η ελληνική δύναμη που θα μπορούσε να τους αντιπαρατεθεί, είναι η ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτή η δύναμη δεν υπάρχει. Διότι αν υπήρχε θα είχε αποτελέσματα. Η αποτροπή, συνδυάζεται και με την αναγκαία επίδειξη κάποιας αποφασιστικότητας. Η θεωρητική διαφορά ισχύος, αυτήν τη στιγμή, μεταξύ των δύο κρατών δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί τον βαθμό των τουρκικών προκλήσεων.
Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας είναι η αποφασιστικότητά της και η αίσθησή της ότι έχει να κάνει με έναν ευνουχισμένο αντίπαλο.
Προκύπτει, βεβαίως, το ερώτημα, τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα, στο πλαίσιο ενός υβριδικού πολέμου.
Προφανώς, οι εν ενεργεία στρατηγοί θα το γνωρίζουν καλύτερα, αλλά κάποιοι συνάδελφοί τους αναρωτιούνται, δημοσίως, που είναι οι ειδικές δυνάμεις της χώρας; Θα μπορούσαν να είχαν προβεί σε καταδρομική επιχείρηση που θα απέδιδε κάτι το ισοδύναμο με αυτό που έχουν πετύχει οι Τούρκοι με τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών;
Και τέλος, η διπλωματία. Πολλά λόγια για τη διπλωματία και τη συμμετοχή της χώρας στους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς. Βεβαίως, όλα χρειάζονται και δεν αμφισβητεί κανείς τη συμμετοχή αυτή. Αλλά πρέπει να σχετικοποιήσουμε την αποτελεσματικότητά της.
Σε τι βοήθησε στο συγκεκριμένο ζήτημα της άμεσης τουρκικής απειλής η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ; Σε τίποτε. Κανείς δεν πρόκειται να βοηθήσει όταν διακυβεύεται η εδαφική σου ακεραιότητα και ανεξαρτησία. Θα υπερασπιστείς μόνος την παρουσία σου. Γι αυτό καμιά διπλωματία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις.
Το ελληνικό πρόσωπο θα είναι φιλειρηνικό και οι διεθνείς ενέργειες θα ασκούνται στο πλαίσιο της διπλωματίας. Αλλά, με την προϋπόθεση ότι η χώρα διαθέτει ισχυρό στρατό. Χωρίς αυτόν, καμιά οικονομική ανάπτυξη και κανένα πολιτισμικό πρότυπο δεν μπορεί να προβληθεί.
Εξαιρετική προσέγγιση.
Οι ΕΔ να βρεθούν στο επίπεδο που χρειάζεται και στην εκπαίδευση και στο υλικό.
Μάλλον μόνον Γαλλικά συστήματα θα εφοδιασθούμε επειγόντως όπως φάνηκε σε πρόσφατη εκπομπή σου .
Όμως καταλαβαίνω ότι οι ειδικές δυνάμεις θα έχουν το βάρος και οι ηγήτορες των ΕΔ προέρχονται από εκεί άρα θα έπρεπε να ξέρουν τι να κάνουν.
Παντελή Σαββίδη μπορείτε να γίνεται λίγο κατατοπιστικότερος. Το έχετε ξαναγράψει αυτό. Τι προτείνετε να κάνουν οι ειδικές δυνάμεις της χώρας; Να κάνουν καταδρομική επιχείρηση και να πιάσουν δύο τούρκους στρατιωτικούς για παράδειγμα; Δηλαδή να μπουν σε ξένο έδαφος και να προχωρήσουν σε απαγωγή;
για το θεμα των Ιμιων δεν ευθυνεται η σημερινη κυβερνηση αλλα η κυβερνηση Σημιτη! Τωρα αν το θυμηθηκαν ξανα οι Τουρκοι παλι δεν ευθυνεται η σημερινη κυβερνηση. Οι ερευνες για υδρογονανθρακες αφορουν την κυπριακη δημοκρατια και τις πετρελαικες εταιριες. Τι μπορει να κανει η Ελλαδα; Πολλες αμπελοφιλοσοφιες λενε ολοι και γραφουν. Μικρη χωρα ειμαστε και δυστυχως πρεπει να υπακουμε στους μεγαλους (Αμερικανους, Γερμανους κλπ) Ή μηπως ειναι αλλιως;Τα μεγαλα λογια περιττευουν. Αυτοι οι 8 πραξικοπηματιες μας εχουν στοιχισει πολυ. Καλυτερα να τους σουταραμε αμεσως μαζι με το ελικοπτερο.
Ο Σαββίδης πιστεύει ότι δεν έπρεπε να τους εκδώσουμε.
Η σχέση κέρδους οφέλειας γίνεται σε διαφορετικές βάσεις.
Δικαιοσύνη ή άμεση απεμπλοκή.
Δεν νομίζω ότι η απόφαση ήταν τελικά δική μας κι ότι θα μας βλάψει χωρίς λόγο.
Οι υδρογονάνθρακες είναι ένα μέρος της εξίσωσης, όμως συνδέεται με τις επεκτατικές επιδιώξεις της Άγκυρας, οι οποίες θα αναβαθμίζονταν ούτως ή άλλως. Είτε δηλ υπάρχουν ενεργειακοί πόροι, είτε όχι.
Το Καστελόριζο ως γνωστόν είναι κομβικής σημασίας, μια και ενώνει τις ΑΟΖ τριών κρατών, “πνίγοντας” ουστιαστικά την Τουρκία. Δεν είναι λοιπόν αμπελοφιλοσοφίες όλα όσα συμβαίνουν. Είναι ζωτικής σημασίας.
Και το Ισραήλ μικρή χώρα είναι!
Άλλο το μέγεθος, άλλο η στρατιωτική ισχύ.
Σε κάποιο κείμενο εδώ, είχα διαβάσει ότι είναι δύσκολο νομικά να κερδίσεις το 100% της ΑΟΖ μόνο και μόνο επειδή σου ανήκει το Καστελόριζο, όταν ακριβώς από πάνω υπάρχει ένας τεράστιος ηπειρωτικός όγκος.
Περίπλοκες καταστάσεις.
Μόνο και μόνο επειδή σου ανήκει το Καστελόριζο..
Ο άλλος είπε φωνάζω και Μ ακούν από απέναντι…
Λες και τα χερσαία σύνορα που έχουν τα κράτη έχουν ηχομόνωση ή επειδή η θάλασσα δεν έχει σύνορα ,όπως είπε ο δικός μας, μετράνε οι όγκοι των βράχων!
ΤΑ ΣΎΝΟΡΑ ΕΊΝΑΙ ΣΥΝΟΡΑ όπου κι αν βρίσκονται.
Της διασποράς ειδήσεων και γνώμης που ωφελούν συγκεκριμένους.
Προβοκάτορας δηλαδή.
Μόνο που είναι εναντίον της χώρας.
ΣΥΝΘΗΜΑ. ”Ας σταματησουν οι αυτοκλητοι υπερασπιστες των Ενοπλων μας Δυναμεων”. Κατι αναλογο ψελλιζαμε εδω και καιρο ,αλλα στα πλαισια της ”ομερτα ” και της εθνικης γαλαντομιας το απεφευγαμε επιμελως ολοι μεχρι σημερα, που προεβαλε την εξαιρετικη αναλυση του ο κ. Σαββιδης, με την οποιαν κατεφανη οτι ”ο Βασιληας μας ειναι το ολιγωτερον ημιγυμνος”, παρα τις διαβεβαιωσεις των δυο αρμοδιων υπουργων υπο τον κ. πρωθυπουργον. Ε
Συγκλονιστικό κείμενο. Η αλήθεια του παγώνει. Ζούμε τόσο κρίσιμες στιγμές με ανύπαρκτο ηθικό ο λαός, με ανύπαρκτη ηθική οι κυβερνώντες, με ανύπαρκτο ήθος οι σύμμαχοι.
Όπως το λέτε, μόνο η Δύναμη μας σώζει. Στρατιωτική και ψυχική.
Θα αφυπνιστούμε άραγε εγκαίρως;
Υπενθυμίζω τη βύθιση του Έλλη δύο μήνες πριν την κύρηξη του πολέμου.
Υπενθυμίζω επίσης τα πρακτικά του πολεμικού συμβουλίου που παρουσίασαν οι Ανιχνεύσεις και θέλουν το Μεταξά και τους υπολοίπους να έχουν επιλέξει στρατόπεδο ενώ όλα τα γεγονότα έδειχναν το αντίθετο.
Προσωπικά, η ομοψυχία του πολιτικού μας συστήματος και η ηρεμία των στρατιωτικών με καθησυχάζει και με οδηγεί στη σκέψη πως γνωρίζουν πού, πώς και ΠΌΤΕ να κλιμακώσουν την όποια δράση μας και φυσικά όσο τους παίρνει, το μάθημα από τη Μικρασιατική καταστροφή το έχουν πάρει και το έχουν εμπεδώσει και είναι αποδεδειγμένο στους μετέπειτα αγώνες.
Τα σάπια λόγια περί ευδαιμονίας του παρελθόντος του τύπου που αρκετοί παπαδοδάσκαλοι τα τελευταία χρόνια έχουν επίσης ανασύρει και η τιμωρία που μας έρχεται στο κεφάλι…είναι, να μην πώ τί είναι!
Από την άλλη, τα σάπια λόγια περί συμμάχων που δε μας βοηθούν και φυσικά εννοούν τους νατοϊκούς και μόνο συμμάχους..σαν καλά κουκουδεοπασόκια και νεόκοπα καραμανλιδοτσιπροανοίγματα σε νέες θάλασσες είναι το μέιν στριμ της μπούρδας.
Η Ελλάδα είναι αστακός αλλά είναι τόσο αστακός όσο εξυπηρετεί τους ευρύτερους συσχετισμούς και συμμαχίες και εάν αναλυθούν για μια ακόμη φορά έξυπνα από τους ειδικούς μας θα δούμε αποτέλεσμα θετικό….όσο θετικό μπορεί να είναι δηλαδή, διότι έχοντας μια κοινωνία σαπιοκοιλιά υπέρβαρων συνταξιούχων που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους ΕΝΑΝΤΊΟΝ των δικαιωμάτων των ίδιων τους των παιδιών..δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά για το μέλλον.
Ακόμη και με φράκτη αδιαπέραστο, θα χαθούμε από μόνοι μας!
ΥΓ: Συνιστώ αυτοσυγκράτηση στους ασυγκράτητους και ασυγκράτητες του διαδικτύου και ελπίζω μη τους δω να τρέχουν με την πρώτη πτήση για εκεί που φτύνουν όλη τη ζωή τους ή ακόμη χειρότερα να σπρώχνονται με του Σύριους στα Σκοπιανά και Ουγγρικά σύνορα..
Είναι εκπαιδευμένοι όμως και θα βρουν μια δικαιολογία και γι’αυτό!!
“μια κοινωνία σαπιοκοιλιά υπέρβαρων συνταξιούχων που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους ΕΝΑΝΤΊΟΝ των δικαιωμάτων των ίδιων τους των παιδιών”
έτσι είναι οι αλήθειες. Πονάνε!
Πόσο διορατικό είναι να ανήκουμε σε μια οικονομική και πολιτική ένωση η οποία πωλεί όπλα στον εχθρό μας;
(Γερμανία ίσως και Γαλλία ίσως και Ιταλία ίσως και Μ. Βρεττανία ίσως και Ολλανδία).
Μπορεί να μας πει την γνώμη του ο κ. Καλεντερίδης (που με πάθος υπερασπίζεται την ΕΕ);
Δε χρειάζεται να ρωτάς τον Καλεντερίδη…Να ρωτήσεις αυτούς που σε έφτυσαν μετά το δημοψήφισμα για έξοδο από την ΕΕ το 2015 καθώς κι αυτούς που σε είχαν ξαναφτύσει το 1981 όταν ψήφισες πασοκ με το σύνθημα εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο και έξω οι βάσεις του θανάτου…ξεχνάς γρήγορα όμως, διότι τα χρυσόψαρα του πασοκισμού και υπαρκτού νεοδημοκρατισμού και λοιπού παπαδοκρατισμού κοιτάζουν μόνο να γεμίσουν την κοιλιά..σήμερα..για αύριο αν δεν υπάρχει φαί κάποιον θα βρουν να κατηγορήσουν.
Πώς θα κάνουν καριέρα οι προφήτες του έθνους αν δεν υπήρχατε εσείς;
Βοήθειά μας Κοσμά Αιτωλέ και γέροντα Παϊσιε!
Κι εγώ σ’αγαπώ!
Όταν δηλαδή οι απόγονοι των ναζί πουλάνε αεροπλάνα και Λέοπαρντ στους Τούρκους, θέτουν ρήτρα να μην χρησιμοποιηθούν κατά της Ελλάδος; Αυτό πιστεύεις; Κι όταν οι Γάλλοι (ή οι Ολλανδοί) πουλάνε φρεγάτες στους Μπουλούτ, θέτουν καμια ρήτρα μη χρησιμοποίησής των έναντι της Κύπρου; Το ερώτημα που θέτω δεν είναι νόμιμο; Πρέπει να προέρχεται μόνο από κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο; Ποιος είπαμε ότι είναι ο σημαντικότερος λόγος συμμετοχής μας στην ΕΕ;
Ο λόγος συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ!
Αυτό σημαίνει πως εθελοντικώς και γνωρίζοντας τις διαφορές μας ως κοινωνία και κουλτούρα σε σχέση με άλλες κοινωνίες, μπορούμε και θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ένωση πέρα από τα στερεότυπά ενώ αλληλεπιδρώντας θετικά, να επαναπροσδιορίζουμε διαρκώς (προς το καλύτερο) αυτά τα στερεότυπα για το συμφέρον όλων των συμμετεχόντως στην Ένωση και αναλόγως των δυνατοτήτων μας και πέρα από αυτή, όπως και συμβαίνει προς όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Φυσικά εσύ και πολλοί άλλοι, ασχέτως κομματικής ταυτότητος, εννοούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα οργανισμό που θα σε/μας υποστηρίζει και πάνω από όλα θα μας ταϊζει, σκέψη που θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε αλλά…είναι τόσο βολική και ακαταμάχητη!
Η απάντηση σε αυτό λοιπόν είναι πως ακριβώς λόγω της ύπαρξης αυτού του οργανισμού και όποιου άλλου είμαστε ενταγμένοι από τη λήξη του ΒΠΠ, ζήσαμε ως βασιλιάδες του πλανήτη και ειρηνικά, αυτό όμως ανήκει στο παρελθόν και εύκολα το ξεπερνάμε…ως εγωτικά ανθρωπάκια και εκπαιδευμένα πάνω από όλα από το ρωσικό διακομματικό κόμμα.
ΥΓ: Ξέχασες να αναφέρεις τις πωλήσεις όπλων της Ρωσίας και τις συμφωνίες που συνάπτει για πυρηνικά εργοστάσια και αγωγούς.
Έτσι απλώς ως υπενθύμιση και τροφή για σκέψη!
Δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι σύμμαχοι και οι ‘σύμμαχοι’ αλλά όταν από μέσα μεταδίδονται μηνύματα για 6ωρο ταξίδι των Τούρκων σίγουρα δεν φταίνε οι σύμμαχοι.
Κακως μεταδιδονται-αν μεταδιδονται- τετοια μηνυματα ,αλλα φταινε τα μηνυματα ,η, η αδυσωπητη πραγματικοτητα των καθημερινων αδυναμιων μας στην αντιμετωπιση ολων των εσωτερικων και εξωτερικων μας θεματων . Να μη ανησυχησουμε και να μη απαιτησουμε μια ανασυνταξη των δυναμεων μας , ενοψει του νεωστι”υβριδικου” πολεμου των Τουρκων;;;. Αισθανομεθα οτι εχουμε την καλυτερη ηγεσια για τετοιες δυσκολες καταστασεις , με τις διαπιστωμενες πια αβελτηριες της και την μειωμενη αποδοχη της απο τους Ελληνες;;;. Πρεπει να φθασουμε στην καταρρευση ,για να το καταλαβουμε, οπως το 1974;;;.
Χωρίς πίστη στόν Ἑλληνισμό καμμιά ἐθνική πολιτική καί στρατηγική δέν ὑπάρχει. Ὅταν πήγαινα ἐγώ σχολεῖο ὑπῆρχαν ἀκόμη τά ἐθνικά ἰδεώδη, ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα ἀποδομήθηκαν ὅλα τά ἰδανικά καί οἱ ἀξίες καί τά ἐπιτεύγματα καί ἀπόμεινε τό σκάνδαλο Novartis ὡς ἀνάγνωση ἀπό κάποιους. Ἄρα στόχος μπροστά μηδενικός.
Ἄν δέν γίνει κατανοητός ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ γλῶσσα του καί ὁ ἀγώνας του γιά ἐλευθερία, δέν ἔχουμε σκοπό μπροστά μας.
«Μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές,» ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ἐλύτης, μιά γλῶσσα πού δέν εἶναι μόνο «ένα μέσον επικοινωνίας. Συμβαίνει όμως ν’ αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών.» Γιά ὅσους τήν ἀντιλαμβάνονται, γιά ὅσους μποροῦν νά ἀκούσουν. «Βέβαια υπάρχει το αίνιγμα. Βέβαια υπάρχει το μυστήριο.» , παραδέχεται ὁ ποιητής, «Αλλά το μυστήριο δεν είναι μια σκηνοθεσία που επωφελείται από τα παιχνίδια της σκιάς και του σκότους για να μας εντυπωσιάσει απλώς. Είναι αυτό που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο και μέσα στο απόλυτο φως.» Χωρίς πίστη, δέν προσεγγίζεται αὐτή ἡ γλῶσσα. Καί ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο, ὁ φόβος μπροστά στήν ἐλευθερία, ὅπως πολύ σωστά τό ἔχει περιγράψει ὁ Ἔριχ Φρόμ, πού εἶναι ἐμπόδιο γιά κάποιους νά ἀκούσουν, νά ἀφουγκρασθοῦν καί νά κατανοήσουν αὐτήν τή γλῶσσα.
Στήν ταινία γιά τόν Τσώρτσιλ πού παίζεται αὐτόν τόν καιρό, ἐμφανίζεται ὁ Βασιλεύς Γεώργιος νά τόν συμβουλεύει, σέ μία ἴσως φανταστική σκηνή, νά προσπαθήσει νά ἀκούσει τόν κόσμο, τούς ἁπλούς ἀνθρώπους.
Ἄς προσπαθήσουν νά ἀκούσουν τόν ἁπλό κόσμο στήν Ἑλλάδα, τά προβλήματά του, τά πιστεύω του, τί ἴχνος παιδείας, τί ἴχνος ἑλληνισμοῦ ἔχει μέσα του. Ὅσοι πιστεύουν στόν Ἑλληνισμό.
Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, ξεκίνησε ἀπό τήν γενέτειρά του καί προχώρησε στό ἔργο του μέ κυρίαρχη τήν πίστη. Ἡ Κωνσταντινούπολη βαπτίσθηκε ἀπό τόν κόσμο μέ αὐτό τό ὄνομα.
«Εντολή σου αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε»
Η Δύση μπήκε στον 21ο αιώνα με μια ιδεολογία «Προόδου» βανδαλικού τύπου (δηλαδή πριν του εκχριστιανισμού των Βαρβάρων εισβολέων στη Ευρώπη). Πρόκειται για έναν αντεστραμμένο Διαφωτισμό, χωρίς Κοινωνία, χωρίς Άτομο, χωρίς Θεό.
Το «όλα ίσωμα» αυτής της ιδεολογίας το ασπάζονται δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, βαφτίζοντάς το γκρέμισμα της Δημοκρατίας, το Ανθρώπου και της Κοινωνίας νέο «φιλελευθερισμό», νέο «ανθρωπισμό», νέο «κοσμοπολιτισμό».
Οι Έλληνες πολιτικοί και διανοούμενοι υπερθεμάτισαν στο γκρέμισμα δομών, θεσμών και αξιών, προσφέροντας την πατρίδα τους ως υποδειγματικό θύμα Αποδόμησης.
Η περίοδος που λέμε Μεταπολίτευση δεν είναι άλλο από την υποδειγματική αυτοκαταστροφή ενός λαού.
Ποιος θέλει πια να νοιάζεται την Πατρίδα και τον διπλανό του; Ποιος νοιάζεται που έχασε Νου και Κρίση;
Εν γένει, η φιλοπόλεμη ισλαμική Ανατολή μυρίστηκε ΨΟΦΙΜΙ και το έριξε στην τρομοκρατία. Ειδικότερα η φιλοπόλεμοι Τούρκοι μυρίστηκαν το καθολικό ψοφίμι για ευκαιρία εδραίωσης του Νέο-οθωμανισμού τους και το γειτονικό τους για εύκολο πλουτισμό με τον υπόγειο πλούτου του Αιγαίου.
Αν κατάλαβα καλά, ο πυρήνας του άρθρου του Π. Σαββίδη είναι η διερώτηση περί του αν μπορεί η σημερινή Ελλάδα να αντιληφθεί τις Αλλαγές.
Φοβάμαι ότι σε γενικό επίπεδο, έτσι κι αλλιώς,ισχύει το ‘έκαστος εξ ιδίων κρίνει’, που θα πει ότι δεν αναγνωρίζουμε τη Διαφορά Ελλήνων-Τούρκων ως ανθρωπολογικό/κοινωνικο-ιστορικό είδος.
Φοβάμαι κυρίως ότι είμαστε ανίκανοι να συνδέσουμε τα νέα φαινόμενα του εσωτερικού και του εξωτερικού μπούλινγκ, ανίκανοι να δούμε τις αιτίες και τις συνέπειες της δυτικής «Προόδου» και του ανατολικής «Οπισθοδρόμησης».