του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.
Σήμερα, όχι μόνο η εξωτερική πολιτική, αλλά και τα εσωτερικά, οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα ασφάλειας επηρεάζουν περισσότερο από τις δράσεις των τριών παραδοσιακά αρμοδίων υπουργείων (του Υπουργείου Εξωτερικών, του Υπουργείου Άμυνας και του Υπουργείου Ανάπτυξης).
Πτυχές πέραν του πυρήνα της εθνικής άμυνας όπως η κυβερνοπειρατεία, η κλιματική ή μεταναστευτική πολιτική αποκαλύπτουν πόσο ευρύ είναι το φάσμα των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας που πρέπει να αντιμετωπίσει σήμερα η δημοκρατική διακυβέρνηση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι λογικό να αντιμετωπίζονται αυτά τα ζητήματα με ομαδοποιημένο τρόπο όσον αφορά τη συνέπειά τους για τις κυβερνητικές αποφάσεις. Για παράδειγμα, υπάρχει το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας στις ΗΠΑ, το οποίο βρίσκεται στον Λευκό Οίκο. Και στην Ελλάδα, αυτό το μοντέλο έχει συζητηθεί επανειλημμένα. Ποτέ όμως δεν ήταν δυνατό να επιτευχθεί, διότι αυτό θα σήμαινε ότι οι ευθύνες θα συγκεντρώνονταν στον Πρωθυπουργό.
Ωστόσο, αυτό θα σήμαινε ότι κρίσιμες αρμοδιότητες θα είχαν απομακρυνθεί από υπουργεία. Αυτή η απώλεια εξουσίας, ακόμη και αν είναι μόνο σχετική, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η λύση θα ήταν να κατοχυρωθεί ένα Ελληνικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας χωρίς εκτελεστικές εξουσίες στην Ελληνική Βουλή. Ιδιαίτερα στην περίπτωση εξελίξεων που ισοδυναμούν με συμμετοχή της εκτελεστικής εξουσίας σε ξένες αποστολές, ή στην περίπτωση μέτρων που θα μπορούσαν να βλάψουν σοβαρά τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα (όπως συμβαίνει συχνά με τα μνημόνια), το Κοινοβούλιο θα συμμετέχει σε κάθε περίπτωση με συμβουλευτικό τρόπο, σε αντίθεση με το Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο είναι επιτροπή του υπουργικού συμβουλίου.
Ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας στην Ελληνική Βουλή θα διασφάλιζε τη συμμετοχή όλων των αρμόδιων υπουργείων και την έγκαιρη συμμετοχή του κοινοβουλίου. Αυτό θα προσέφερε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ιδίως σε θέματα που συχνά πρέπει να συντονίζονται μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας υπό πίεση χρόνου, όπως οι αποφάσεις για στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Το τυπικό καθεστώς του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας θα πρέπει να αντιστοιχεί σε εκείνο των κοινοβουλευτικών επιτροπών, καθώς αυτό θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό ενόψει των σημαντικών απαιτήσεων εμπιστευτικότητας και ασφάλειας.
Το λέμε ,το γράφουμε, ξαναγράφουμε, το αναλύουμε δεν υλοποιείται τέλος πάντων αυτό το Συμβούλιο ,γιατί κυρίως ο ρόλος του πρωθυπουργού μετά την συνταγματική αναθεώρηση είναι μοναδικός -χωρίς άλλα θεσμικά αντίβαρα- αλλά και γιατί αυτός θα επωμιστεί την όποια ευθύνη σε κάθε περίπτωση ατυχίας ή αποτυχίας και αυτόν θα καταγράψει ως υπεύθυνο η Ιστορία και όχι τα διάφορα Συμβούλια ή διασκέψεις στις οποίες προέστη .
Η Ιστορία όλων των λαών και κυρίως η δική μας δεν αναφέρεται σε λαούς -αυτούς ”τους ανέβασε στους δέκα ουρανούς” η οπαδική Αριστερά-αλλά σε ηγέτες των λαών, γιατί αυτοί γράφουν σελίδες δόξης και σελίδες ντροπής για όλους τους λαούς που στην Δημοκρατία πολυκομματική και μονοκομματική εκπροσωπούν .
Στην Ελλάδα μας πως να λειτουργήσει κύριε Ναύαρχε θεσμικό Συμβούλιο όταν στην Μεταπολίτευση δεν συμφωνούν τα κοινοβουλευτικά κόμματα στον εξωτερικό μας προσανατολισμό -το ανήκουμε στη Δύση λοιδορείται-η στάση μας απέναντι σε Τουρκία και μεταναστευτικό ναρκοθετείται και η ελεύθερη οικονομία στην οικονομική πολιτική εξοβελίστηκε στα ωραία χρόνια του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα και τώρα παρά το ότι όλα τα κόμματα-πλην του ΚΚΕ-ψήφισαν την Συνθήκη του Μάαστριχτ από το 1992 μονολογούν για διαστροφές και εκτροπές στην οικονομία της αγοράς και την προστασία τού ελληνικού λαού με την οικονομική ανάπτυξη, παρ’ότι γνωρίζουν πως κανένας Σαμαρείτης δεν είναι φτωχός.
Αν προσθέσουμε ”και την ασυμφωνία χαρακτήρων στην Παιδεία” σε ποιό Συμβούλιο θα ομοφρονήσουμε και ποιανού Συμβουλίου οι αποφάσεις δεν θα γίνονται λαϊκά αναγνώσματα καθημερινώς;;; .
Όσα άλλα κράτη έχουν ανάλογα Συμβούλια ή είναι γεωπολιτικοί παίκτες ή κυρίως συμφωνούν σε όλα σε ποσοστό 90% κατ’ έλάχιστον.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑ.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ -ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ”ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΝΕΤΑΙ”-ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ .
Υ.Γ Θα θυμάστε ότι παλιά οι πρωθυπουργοί συμβουλεύονταν το μικρό υπουργικό συμβούλιο και για τις Ένοπλες Δυνάμεις λειτουργούσε το ΚΥΣΕΑ και επισκέπτονταν συχνά το καλούμενο Πεντάγωνο.
Φρονώ επίσης ότι οι περισσότεροι-ιδίως οι Αριστεροί -δεν τα πάνε καλά με τον καλούμενο πνευματικό κόσμο (στον οποίον τελευταία περιλαμβάνονται εκατοντάδες χιλιάδες), ο οποίος συνήθως δεν μεγαλώνει στον κομματικό τους σωλήνα , γιαυτό ας μη το ”εκβιάζουμε” αυτό το Συμβούλιο .
Δυσνόητη πρόταση το ΣΕΑ ως συμβουλευτικό όργανο της νομοθετικής εξουσίας (Βουλή) και ως σύνδεσμος με την εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση).
Αυτό πρέπει να είναι και πρωτοτυπία παγκόσμια.
Τα ΣΕΑ λειτουργούν παρά την εκτελεστική εξουσία .
Οι πειραματισμοί ενίοτε πληρώνονται.
Εξαιρετικά δυσνόητη η πρόταση, συμφωνώ, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Για το ότι δέν κάνουμε αυτό που πρέπει, βρήκαμε τώρα την καραμέλα ότι μας λείπει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Κάτι αντίστοιχο με τις Ανεξάρτητες Αρχές όπου αντιγράψαμε τα ισχύοντα στην Ευρώπη με αποτέλεσμα να γεμίσουμε με Αρχές χωρίς καμιά εξουσία ή το χειρότερο με επικαλυπτόμενες εξουσίες με τη Διοίκηση και τις Δικαστικές Αρχές, και να πληρώνουμε ένα κάρο αργόσχολους, δήθεν εργαζόμενους σ΄αυτές.
Όσο για την πρόταση του Υποναυάρχου, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο θεσμός του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ισχύει στις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος του ουσιαστικά συντονίζει το ΥΠΕΞ και το ΥΠΕΘΑ των ΗΠΑ, είναι κατ΄αποτέλεσμα ένα ισχυρότατο πρόσωπο, ίσως το ισχυρότερο μετα τον Πρόεδρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κίσινγκερ που καθ΄όλη την διάρκεια της προεδρίας Νίξον κατείχε αυτή τη θέση και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, (Υπουργός εξωτερικών έγινε πολύ αργότερα το Σεπτέμβριο του 1973). Δέν λείπουν στην Ελλάδα οι θεσμοί οι οποίοι ταιριάζουν σε άλλα κράτη με άλλο μέγεθος και λειτουργία διοικήσεως. Σοβαρότητα μας λείπει και κοινή λογική.