Veto  τώρα

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
 

Του Νίκου Ιγγλέση

Η Αθήνα και η Λευκωσία οφείλουν να θέσουν veto σε οποιαδήποτε απόφαση που δε θα περιλαμβάνει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (24-25 Σεπτεμβρίου). Veto για τυχόν κυρώσεις στη Λευκορωσία. Veto για την επικαιροποίηση της τελωνιακής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Veto για την κατάργηση της βίζας των Τούρκων που ταξιδεύουν στην Ένωση. Veto σε οποιαδήποτε προενταξιακή οικονομική βοήθεια στην Τουρκία. Πρέπει να θέτουν ένα διαρκές veto αν δε θέλουν, με τη βοήθεια της μεσολαβούσης Γερμανίας, να γίνουν «μεζές» στο τραπέζι του Ερντογάν.

Σε στενή συνεργασία  Αθήνα και  Λευκωσία, οφείλουν να διακηρύξουν ότι η αποχώρηση του Ορούτς Ρέϊς από την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου αποτελεί έναν τακτικό ελιγμό τελείως ανεπαρκή προκειμένου ν’ αρχίσει ένας ελληνοτουρκικός διάλογος. Να προτάσσουν ότι το Γιαβούζ και το Μπαρμπαρός εξακολουθούν να «ασελγούν» στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο κρατικές οντότητες του ελληνικού έθνους οφείλουν να θέσουν τη διαχρονική ατζέντα τους που να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων :

  1. Άρση του casus belli, από την τουρκική Εθνοσυνέλευση, σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.
  2. Παύση των παραβιάσεων του εναέριου χώρου των 10 ν.μ. και των υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά.
  3. Αναγνώριση από την Τουρκία της αδιαμφισβήτητης ελληνικής κυριαρχίας επί όλων των νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου Πελάγους.
  4. Κατάργηση του τουρκολιβυκού Συμφώνου οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
  5. Οριοθέτηση της ελληνοτουρκικής ΑΟΖ σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, με βάση τη μέση γραμμή και με πλήρη επήρεια όλων των ελληνικών νησιών, του Συμπλέγματος της Μεγίστης συμπεριλαμβανομένου.
  6. Αναγνώριση από την Τουρκία της Κυπριακής Δημοκρατίας και άρση της αναγνώρισης της παράνομης αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου – ΤΔΒΚ».
  7. Άμεση παύση των παραβιάσεων, με ερευνητικά και γεωτρύπανα, της κυπριακής ΑΟΖ.
  8. Αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο.
  9. Αποχώρηση όλων των εποίκων από την κατεχόμενη ζώνη της Βόρειας Κύπρου.

Τότε και μόνο τότε μπορεί να υπάρξουν συνομιλίες Ελλάδας και Κύπρου, από κοινού, με την Τουρκία. (Βλέπε σχετικό άρθρο στις 18-8-20 : «Ελληνική και τουρκική ατζέντα» στο www.ellinikiantistasi.gr).

Με την προσωρινή αποχώρηση τους Ορούτς Ρέϊς η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πρόθυμη να πέσει στην παγίδα. Είναι έτοιμη να αποδεχτεί τη μη επιβολή κυρώσεων, με την αυταπάτη της αποκλιμάκωσης και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Είναι έτοιμη να δώσει πιστοποιητικό νομιμότητας, μέσω των διαβουλεύσεων, στις νεοθωμανικές διεκδικήσεις της Άγκυρας. Είναι έτοιμη να εγκαταλείψει, για μια ακόμη φορά, μόνη την Κυπριακή Δημοκρατία, διασπώντας το εθνικό μέτωπο. Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ (21/9) μόνη η Κύπρος εξέφρασε τη διαφωνία της για επιβολή κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας χωρίς ταυτόχρονες κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Διπλωματικές πηγές δήλωσαν ότι «ένας κόκκος άμμου» εμποδίζει την ευρωπαϊκή ομοφωνία!

Η ελληνική κυβέρνηση δε φαίνεται διατεθειμένη να δυσαρεστήσει το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τους συμμάχους τους, ούτε το ΝΑΤΟ. Δε φαίνεται αποφασισμένη να επενδύσει στη συμπαράσταση της Γαλλίας, της Αυστρίας και πιθανώς άλλων χωρών. Δεν πολυενδιαφέρεται για την αξιοπιστία του Ελληνισμού. Στην επόμενη τουρκική πρόκληση, που θα έλθει πολύ σύντομα, θα είναι τελείως μόνη και τότε θα μας φταίνε οι σύμμαχοι. Αλλά κανείς δε συμμαχεί με κάποιον, που στο πεδίο της μάχης ψάχνει να βρει δικαιολογία (π.χ. Ορούτς Ρέϊς) για να φύγει.

Οι κυρώσεις που για μήνες επεξεργάζεται η ΕΕ είναι αστείες, αφορούν λίγα φυσικά πρόσωπα και κάποιες εταιρείες όχι τον επιδρομέα, δηλαδή, το τουρκικό κράτος. Αλλά, έστω και αυτές, θα είναι ένα πρώτο διστακτικό βήμα. Γιατί αναγνωρίζεται η παρανομία και η Τουρκία χαρακτηρίζεται μη συνεργάσιμη-φιλική χώρα.

Ο ελληνοτουρκικός διάλογος, όσο χρόνο κι αν διαρκέσει, δεν πρόκειται να λύσει τις αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ των δύο χωρών. Είναι τόσο μαξιμαλιστικές οι διεκδικήσεις της Τουρκίας που καμιά ελληνική κυβέρνηση, όσο ενδοτική και ετεροπροσδιορισμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να τις κάνει, έστω και εν μέρει, αποδεκτές. Το μόνο που θα επιτύχει ο διάλογος είναι η μη επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ, η συνεχής διολίσθηση των ελληνικών γραμμών αντίστασης και η κατοχύρωση των τουρκικών θέσεων. Ότι ακριβώς γίνεται με τον ενδοκοινοτικό διάλογο, επί 46 χρόνια, στην Κύπρο.

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα στην Αθήνα και τη Λευκωσία δε θέλει να αντιληφτεί ότι ο χρόνος εργάζεται για την Άγκυρα. Τι περιμένουν; Να ισχυροποιηθεί περισσότερο η Τουρκία; Να ναυπηγήσει την πρώτη φρεγάτα της; Να καταστήσει επιχειρησιακό το πρώτο μίνι αεροπλανοφόρο της  «Anadolou»; Να αποκτήσει τα γερμανικά υποβρύχια 214 για να εξισορροπήσει τη σημερινή ελληνική υπεροχή; Ή μήπως να αποκτήσει την πρώτη πυρηνική βόμβα της;

Γιατί με τις ατελέσφορες συζητήσεις της δίνουν χρόνο;

Όσος χρόνος κι αν δοθεί πάντως, το «θηρίο» δεν πρόκειται να εξημερωθεί, αντίθετα θα γίνει πιο ισχυρό και άρα πιο αιμοβόρο. Ο Ελληνισμός χρειάζεται ηγεσία, με εθνικό όραμα, που θα προετοιμάσει την άμυνά του στην αναπόφευκτη τελική σύγκρουση που έρχεται.

«Κουβέντα και διαπραγματεύσεις για το τι είναι σωστά και δίκαιο γίνονται μόνο μεταξύ ισοδύναμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς του επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται» Θουκυδίδης (Διάλογος Αθηναίων – Μηλίων).

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

 

 

 

 

 

 

 

                                                                            

spot_img

26 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Από καιρό γράφεται για την ευκαιρία τού βέτο, που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Δυστυχώς, για την περίπτωση αυτή δεν ισχύει το “επανάληψις μήτηρ μαθήσεως”. Κι ενώ η Κύπρος φαίνεται να κινείται στην σωστή κατεύθυνση, εκφράζονται φόβοι ότι η Ελλάδα δεν θ’ ακολουθήσει. Δεν φτάνουν οι συστάσεις· από τέτοιες χορτάσαμε πια. Δεν έχομε τις κατάλληλες κυβερνήσεις, οι οποίες θα σηκώσουν ανάστημα. Στα πιο κρίσιμα χρόνια μετά την Μεταπολίτευση, πέσαμε στις χειρότερες κυβερνήσεις. Δυστυχώς!

    • ας είμαστε ρεαλιστές. Εάν δεν ρωτήσουμε την Μέρκελ για τα ελληνοτουρκικά, οφείλουμε να πάψουμε να τους ρωτάμε και για τα οικονομικά μας αδιέξοδα.
      Υπάρχουν χώρες, όπως η Ουγγαρια, οι οποίες δεν υποχωρούν πίσω από τις κόκκινες γραμμές τους, διότι έχουν ακόμη τέτοιες.

      • Δεν υφίσταται θέμα να ρωτήσομε κάποιον για κάτι. Η ανάρτηση είναι σαφής. Και ούτε ρωτούμε την Μέρκελ για τα “οικονομικά μάς αδιέξοδα” (sic), διότι μάλλον δεν θα είναι καλός σύμβουλος, αφού η Γερμανία αρνείται να πληρώσει τα χρέη της στην Ελλάδα.

        Όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά, ήταν μέγιστο λάθος τής Αθήνας να δεχτεί την διαμεσολάβηση τής Γερμανίας, η οποία είναι σαφώς τουρκόφιλη και καθόλου αμερόληπτη.

        • Αυτό με τα γερμανικά χρέη είναι ίσως ο μεγαλύτερος μεταπολεμικός μύθος στην ελληνική κοινωνία. Καταρχάς, εάν τίθεται τέτοιο ζήτημα, το θέτεις μόνιμα και όχι μόνο όταν θέλεις να εκβιάσεις εξελίξεις (π.χ. είσοδός μας στην ΕΟΚ, χρεοκοπία και το… πιστόλι στο τραπέζι κ.ο.κ.).
          Και βέβαια ρωτάμε την Μέρκελ για τα οικονομικά μας αδιέξοδα. Όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε χρεοκοπήσει αλλά μας κρατάνε όρθιους (όχι φυσικά από φιλευσπλαχνία).
          Όροι όπως φίλος, εχθρός στην διεθνή πολιτική σκηνή στερούνται νοήματος. Οι Γερμανοί έχουν συμφέροντα στην και με την τουρκία. Είναι άστοχο να περιμένουμε να τα θυσιάσουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά μας.

          • Αυτό σού έμαθαν στην Γερμανία, αυτό λες, αβασάνιστα κι εντελώς επιπόλαια, χωρίς να έχεις καθόλου, ως φαίνεται, υπ’ όψιν σου το θέμα. Υπάρχει αρκετή βιβλιογραφία, για να ενημερωθείς.

            Δεν μάς κράτησε η Γερμανία ορθούς (ξανά sic) όλα αυτά τα χρόνια που έχομε χρεοκοπήσει. Απλώς παπαγαλίζεις την γερμανική προπαγάνδα.

            “Όροι όπως φίλος, εχθρός στην διεθνή πολιτική σκηνή στερούνται νοήματος. Οι Γερμανοί έχουν συμφέροντα στην και με την τουρκία. Είναι άστοχο να περιμένουμε να τα θυσιάσουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά μας”

            Ακριβώς γι αυτό δεν έπρεπε να δεχτούμε την Γερμανία σαν διαμεσολαβητή στα ελληνοτουρκικά. Είπα κάτι διαφορετικό εγώ; Αν ναι, τι/πού;

          • Ένα τελευταίο: Σημείωσε ότι η Ιταλία, σε διάφορα χρονικά διαστήματα και μέχρι τα μέσα τής δεκαετίας τού ’60, εξόφλησε τα δικά της χρέη προς την χώρα μας.

          • Υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσα στην Γερμανία και την Ιταλία. Η Ιταλία παρέμεινε ανεξάρτητη και σχεδόν ακέραια μετά τον πόλεμο. Σε αντίθεση με αυτήν, το σημερινό στάτους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας καθορίζεται έμμεσα από τα συμβόλαια ανάμεσα στις… δυο Γερμανίες και τους 4 βασικούς νικητές τα οποία υπογράφηκαν το 1990, ώστε να μπορεί να προσχωρήσει η Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σε αυτά τα συμβόλαια, τα οποία ρυθμίζουν τις συνοριακές μεταβολές (κυρίως υπερ της Πολωνίας και κατ’ επέκταση της Ρωσίας) χωρίς κάλυψη από το διεθνές δίκαιο, αναφέρεται ρητά ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, από τότε και στο εξής, δεν οφείλει καμία πολεμική αποζημίωση. Επειδή λοιπόν έχω ασχοληθεί κι εγώ με το συγκεκριμένο ζήτημα μπορώ να σου πώ, ότι τις αποζημιώσεις θα μπορούσαμε με την ίδια λογική να τις ζητήσουμε από τους Πολωνούς ή τους Ρώσους, ακόμη και από τους Αμερικανούς, οι οποίοι απάλλαξαν την Γερμανία από τις οφειλές της προς τρίτα κράτη, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν και κυρίως αυτά τα κράτη.

            Στο θέμα της χρεοκοπίας, μάλλον ένας από τους δυο μας ζούσε επί τρόικα σε άλλον πλανήτη. Εγώ πάντως έβλεπα τουλάχιστο μονίμως ότι δεν υπήρχε καμία απόφαση στο υπουργείο οικονομικών η οποία να μην ελεγχόταν από την Γερμανία.

          • Δεν το γνωρίζεις το θέμα των <a href=https://www.kathimerini.gr/society/826696/oi-germanikes-apozimioseisγερμανικών αποζημιώσεων κι εν τούτοις επιμένεις.

            Τριών ειδών χρέη έχει η Γερμανία προς την Ελλάδα:

            α) Την αποπληρωμή τού αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Τέτοιο δάνειο πήρε και από την Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία, αλλά εκεί το τακτοποίησε το 1956 και 1971 αντιστοίχως. Η συμφωνία 4+2 δεν έχει σχέση με το θέμα(*). Πιάσε να ενημερωθείς, διότι είσαι εντελώς άσχετος. Το οφειλόμενο ποσό έχει υπολογισθεί στα € 49 εκατομμ., μαζί με τούς τόκους υπερημερίας, οι οποίοι υπολογίζονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα καταβολής τής τελευταίας δόσης επιστροφής. 16 ημέρες μετά οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Αθήνα κι έκτοτε δεν κατέβαλαν άλλη δόση. Το χρέος των είναι απαράγραπτο, βασίζεται σε έγγραφα και είναι αδιαπραγμάτευτο. Το ερώτημα είναι γιατί εδώ κι 70 χρόνια καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει προσφύγει δικαστικά, ενώ υπάρχει και το προηγούμενο τής Πολωνίας και Γιουγκοσλαβίας. Δεν απαιτείται προσφυγή σε ειδικό δικαστήριο. Οποιοδήποτε κανονικό δικαστήριο τού κόσμου επιδικάζει αποδεδειγμένη οφειλή στον δικαιούχο.

            β) Πολεμικές Επανορθώσεις: Οφείλει προς την Ελλάδα να επανορθώσει τις υλικές ζημίες που τις προξένησε. Το ποσό έχει καθοριστεί, αλλά είναι διαπραγματεύσιμο. Σε περίπτωση μη συμφωνίας, αρμόδιο το ΔΔΧ κι εν συνεχεία, αν η Γερμανία δεν συμμορφωθεί, το ΕΔΑΔ.

            γ) Πολεμικές Αποζημιώσεις: Αυτές αφορούν στο έμψυχο υλικό, δηλαδή στους φόνους και λοιπές θηριωδίες, που διέπραξε ο γερμανικός στρατός και καταβάλλονται από κράτος (Γερμανία) προς ιδιώτες. Γίνονται ενέργειες και προς την κατεύθυνση αυτήν.

            (*) Η Συμφωνία 2+4 αφορά τις δύο Γερμανίες και τούς 4 Συμμάχους. Η Ελλάδα δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν να την εκπροσωπήσει και ούτε ασφαλώς δεσμεύεται απ’ αυτήν. Οι απατεώνες Γερμανοί έχουν χρησιμοποιήσει τα πλέον απίθανα επιχειρήματα για να μην πληρώσουν, όπως έκαμαν οι Ιταλοί, που όπως είδες δεν έχει σημασία αν έμειναν ανεξάρτητοι, ή δεν ξέρω τι άλλο.

          • Ζητώ συγγνώμη για τον πρώτο σύνδεσμο, αλλά νομίζω ότι μπορείς να τον διαβάσεις. Η ιστοσελίδα δεν διαθέτει προεπισκόπηση και συμβαίνουν αυτά.

          • “Στο θέμα της χρεοκοπίας, μάλλον ένας από τους δυο μας ζούσε επί τρόικα σε άλλον πλανήτη. Εγώ πάντως έβλεπα τουλάχιστο μονίμως ότι δεν υπήρχε καμία απόφαση στο υπουργείο οικονομικών η οποία να μην ελεγχόταν από την Γερμανία”

            N’ απαντήσω κι εδώ. Σημαίνει αυτό ότι η Γερμανία “μάς κράτησε η Γερμανία ορθούς”; Περίεργο τρόπο σκέψης έχεις και αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα διαφορετικά. Έτσι έσπευσες να αποκαλέσεις και τις γερμανικές οφειλές … “μύθο”, ενώ, όπως σού απέδειξα δεν είναι και τόσο … “μύθος”.

          • Ξανά: εάν η Ελλάς δεν δεσμεύεται από την συμφωνία 2+4, τότε δεν υπάρχει γερμανικό κράτος από το οποίο θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι. Το τονίζω μια ακόμη φορά ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν είναι ξεκάθαρο ότι:

            1ον είναι κράτος και
            2ον ότι αποτελεί τον κληρονόμο του Γερμανικού Ράιχ

            Για τον λόγο ακριβώς ότι η συμφωνία 2+4 δεν αποτελεί διεθνές δίκαιο.
            Η Ιταλία για παράδειγμα μας παραχώρησε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, με διεθνή συνθήκη σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο, τα Δωδεκάνησα. Για αυτό και σήμερα μπορούμε και επικαλούμαστε αυτή την παραχώρηση. Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία μέχρι σήμερα δεν έχει παραχωρήσει επισήμως, δηλαδή με βάση το διεθνές δίκαιο, τα εδάφη της ανατολικής Πρωσσίας για τον απλούστατο λόγο ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ως κράτος παρά μόνο μέσα από την συμφωνία 2+4. Εάν αμφισβητείς δηλαδή αυτή την συμφωνία, αμφισβητείς ταυτόχρονα την ύπαρξη διάδοχου κράτους του Γερμανικού Ράιχ. Συνεπώς δεν μπορείς να διεκδικήσεις κάτι από κάποιον ο οποίος δεν υπάρχει. Αυτό ισχύει για όλα, τις αποζημιώσεις, τις επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο.
            Από την δική μου την πλευρά θεωρώ, ότι με αυτό το σχόλιο έχω εξαντλήσει την περιγραφή της δικής μου θέσης.

          • Η Γερμανία (Δυτική) ανέλαβε την διαδοχή τού Γ’ Ράιχ και γι αυτό:

            α) Εξόφλησε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο στην Πολωνία και την Γιουγκοσλαβία (όχι, όμως, και την Ελλάδα)

            β) Πλήρωσε στην Ελλάδα αποζημιώσεις για τα ναζιστικά εγκλήματα 115 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων το 1961. Οι αποζημιώσεις αυτές ήσαν άσχετες με τον πόλεμο και αφορούσαν σε πέντε κοινωνικές ομάδες: Εβραίους, Αθιγγάνους, Ιεχωβάδες, Ομοφιλοφύλους και Κομμουνιστές.

            Άρα αυτά που γράφεις δεν ευσταθούν. Δεν έχεις διαβάσει σχετικά και δεν γνωρίζεις το θέμα και γι αυτό επικαλείσαι άσχετες αιτιάσεις απαλλαγής τής Γερμανίας, όπως κάνει και η ίδια.

            Δεν θα επανέλθω, διότι αρκετά γράψαμε ήδη και μάλιστα σε ανάρτηση, τής οποίας το θέμα δεν είναι αυτό.

  2. τα περιθώρια άσκησης πίεσης μέσω βέτο στους εταίρους έχουν όρια.
    Για την αντιμετώπιση π.χ. των προσφυγικών/λαθρομεταναστευτικών ροών, οποιοδήποτε σχέδιο περνάει μέσα από την τουρκία.

    • Το βέτο θα αφορά στην επιβολή κυρώσεων στην Λευκορωσία, αν δεν επιβληθούν πρώτα ανάλογες στην Τουρκία. Δεν γίνεται να εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά.

      • εγώ πάντως βλέπω μόνιμα να εφαρμόζονται δυο μέτρα και δυο σταθμά, και δεν το λέω μόνο εγώ. Το είχε επισημάνει και ο ίδιος ο τέως καγκελάριος Schröder τονίζοντας, ότι είναι γελοίο να κατηγορείς την Ρωσία επειδή έκαμε στην Κριμαία κάτι παρόμοιο με εκείνο το οποίο έγινε στο Κόσοβο.

        • Είπα εγώ ότι δεν εφαρμόζονται; Αλλά επειδή εφαρμόζονται, πρέπει να σκύβομε το κεφάλι και να τα δεχόμαστε; Απαγορεύεται η αντίδραση στο ιερατείο των Βρυξελλών, ή τι θέλεις να πεις;
          Η Κύπρος όρθωσε κεφάλι το 2004 στην πλεκτάνη Ανάν και πέτυχε την απόρριψή του. Τώρα προσπαθεί ξανά και καλά κάνει. Μονάχα πως η Αθήνα δεν έχει τα κότσια να τής παρασταθεί.

          • υποστηρίζω απλά ότι δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογίσουμε στα δυο μέτρα και δυο σταθμά.
            Εάν έχει νόημα η στήριξη των εταίρων στην αντιμετώπιση των οικονομικών μας αδιεξόδων, αυτό βρίσκεται στην προσαρμογή της εξωτερικής μας πολιτικής στα δικά τους συμφέροντα. Δεν θα έπρεπε να τους στερήσουμε αυτό το μοναδικό νόημα, τουλάχιστο ενόσω δεν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ένα μεγάλο μέρος της ευημερίας μας.

          • Δεν επιχειρηματολόγησα πάνω στα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ούτε αυτά που γράφεις για τα οικονομικά έχουν σχέση με το θέμα. Ακόμη δεν κατάλαβες τι είπα. Θα το επαναλάβω: Η Κύπρος έκαμε πολύ καλά που έθεσε βέτο στην επιβολή κυρώσεων στην Λευκορωσία, αν προηγουμένως δεν επιβληθούν ίδιες και σοβαρότερες στην Τουρκία. Ως κράτος-μέλος τής ΕΕ, έχει το δικαίωμα αυτό και καλώς τού κάνει χρήση. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν ακολουθεί.

            Το 1982, η τότε ΕΟΚ ήθελε να επιβάλει κυρώσεις στην ΕΣΣΔ για την δήθεν ανάμειξή της στο πραξικόπημα Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία. Η Ελλάς ζήτησε την εξαίρεσή της, για να μην χαλάσει τις εμπορικές σχέσεις της με την ΕΣΣΔ, όπως έγινε το 2014. Δήλωσε ότι, σε περίπτωση που οι Βρυξέλλες αρνηθούν, θα εγείρει βέτο, ακυρώνοντας την επιβολή κυρώσεων εντελώς. Η ΕΟΚ την εξαίρεσε. Η Δανία ακολούθησε το παράδειγμά της δύο φορές αργότερα.

            Τι δεν καταλαβαίνεις, λοιπόν;

          • Προφανώς δεν χειρίζομαι τόσο καλά την γλώσσα για αυτό θα προσπαθήσω άλλη μια φορά:

            σύγκρινε την οικονομική κατάσταση της χώρας μας το 1982 με την σημερινή και το όφελος των εταίρων όσων αφορά την εξωτερική πολιτική μας το 1982 και σήμερα. Βγαίνει ακριβώς αυτό το οποίο επισημαίνω ως νόημα της διάσωσης.
            Δηλαδή: το 1982 χωρίς χρεοκοπία η χώρα μας άσκησε δική της εξωτερική πολιτική, σήμερα με χρεοκοπία η χώρα μας ασκεί την εξωτερική πολιτική της ΕΕ.

            Δεν μπορώ να εκφραστώ καλύτερα, θεωρώ ότι και εδώ έχω εξαντλήσει την περιγραφή της θέσης μου.

    • Για την Κύπρο έχω να πώ το εξής: η σημερινή επικίνδυνη κατάσταση ξεκίνησε όταν η Κύπρος αποφάσισε να κάμει γεωτρήσεις με την ιταλική ENI, χωρίς να ρωτήσει προφανώς την ελληνική κυβέρνηση και ειδικά χωρίς να ρωτήσει τους παράγοντες της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης. Είχαν επικεντρωθεί στο σημείο, ότι οι εταιρείες θα έλυναν τότε το… κυπριακό. Αυτό το οποίο κανείς τότε στην Κύπρο δεν είχε σκεφθεί, ήταν η πιθανότητα οι τούρκοι να ξεκινήσουν δικές τους γεωτρήσεις, οπότε δεν θα έφθανε απλά οι αμερικανικές και γαλλικές εταιρείες να μην ενοχληθούν από τους τούρκους, όπως η ENI, αλλά θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα για την αποτροπή των τουρκικών γεωτρήσεων.
      Σήμερα η Κύπρος πληρώνει το τίμημα της δικής της κουτοπονηριάς και δεν έχει κανέναν λόγο να κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση για ο,τιδήποτε.
      Βέβαια, όσον αφορά τώρα το κυπριακό βέτο, αυτό εξαρτάται φυσικά και από την οικονομική της κατάσταση. Εάν δεν απατώμαι η Κύπρος δεν έχει ανάγκη να εμφανίζει πλεόνασμα 3% για τα επόμενα χρόνια όπως εμείς, σωστά;

      • Από πότε η Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος κυρίαρχο, έχει υποχρέωση να ρωτά την Ελλάδα, αν θα κάνει και με ποιον γεωτρήσεις, καθ’ ην στιγμήν μάλιστα κάλεσε την Ελλάδα κατ’ επανάληψη από το 2004 να οριοθετήσουν ΑΟΖ και η χώρα μας αδιαφόρησε;

        Από πού εξάγεις τα ούτως ή άλλως αυθαίρετα συμπεράσματά σου, όπως ότι η Κύπρος περίμενε να τής λύσουν το πρόβλημα οι εταιρείες;

        Σε ποιον παραπονέθηκε η Κύπρος, αν κι έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, διότι η Ελλάδα, εκτός από κράτος ομόεθνο, είναι και εγγυήτρια δύναμη;

        Υπάρχει μήπως καμμία κοινοτική οδηγία, η οποία να συνδέει το δικαίωμα τού βέτο με την οικονομική κατάσταση τού κράτους-μέλους, που το εγείρει;

        • δεν ξέρω γιατί επιμένεις πεισματικά να προσεγγίζεις πολιτικά ζητήματα με νομικά επιχειρήματα.
          Με αυτή την λογική δεν χρειάζονται πολιτικοί αλλά μόνο δικηγόροι. Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω ότι και σε αυτό το σκέλος έχουμε εξαντλήσει την περιγραφή των θέσεών μας.

          • Ναι, φθάσαμε στο τέλος και καλώς, αφού δεν έχεις απάντηση σε όσα ρωτώ παραπάνω.

Leave a Reply to Ο Λούμπεν Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα