ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ότι βρισκόμαστε στο τέλος του δρόμου· η ειρήνη ίσως ανατέλλει, ίσως και όχι.
Δεν ενδιαφέρονται όλες οι δυνάμεις που εμφανίζονται με θέρμη δηλώνοντας υποστήριξη προς τον Πρόεδρο Ζελένσκι πραγματικά για την ευημερία της Ουκρανίας και του λαού της, ούτε απαραίτητα υπερασπίζονται τις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές. Στην άλλη πλευρά του λόφου, η αντίληψη του STRAVON είναι ότι η Ρωσία σήμερα είναι πιο δεκτική σε παύση των εχθροπραξιών από ό,τι ήταν πριν από τρεις μήνες στο Άνκορατζ της Αλάσκας.
Είναι υψίστης σημασίας να επιμείνουμε σε αυτή τη σταθερή προσπάθεια για μια βιώσιμη διευθέτηση εντός και γύρω από την Ουκρανία.
Το 28-σημείων σχέδιο των ΗΠΑ, όπως δημοσιοποιήθηκε την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό από τις αρχές στο Κίεβο. Παρ’ όλα αυτά, αντιπροσωπεύει ένα σημείο εκκίνησης πάνω στο οποίο μπορεί να οικοδομηθεί κάτι — ακόμη περισσότερο εάν κανείς λάβει υπόψη ότι δεν έχει παρουσιαστεί καμία ουσιαστική εναλλακτική πρόταση από τους μονίμως στοχαστικούς Ευρωπαίους, ηπειρωτικούς και νησιωτικούς. Το αμερικανικό σχέδιο πιστώνεται για τη σύνδεση της διευθέτησης του Ουκρανικού Ζητήματος με ευρύτερα ζητήματα στρατηγικής σταθερότητας (σημείο 17), δηλαδή τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων και τα συστήματα μεταφοράς τους. Είναι ιδιαίτερης σημασίας ότι θίγει πτυχές που σχετίζονται με την κοινωνική ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή την εκκλησιαστική ελευθερία και τις γλωσσικές ελευθερίες. Στο ίδιο πνεύμα, το σχέδιο αντιμετωπίζει άμεσα μία από τις θεμελιώδεις αιτίες αυτού του πολέμου: τη διεθνώς κατοχυρωμένη μόνιμη ουδετερότητα / μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Είναι τραγικό ότι η σοφία επικρατεί μόνο αφού ηγετόμβες έχουν χαθεί στα χαρακώματα.
Ο STRAVON θεωρεί ότι ένα ηράκλειο έργο πρέπει να γίνει στον τομέα του συγχρονισμού και της εφαρμογής της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ούτε η ΕΕ, ούτε ο ΟΑΣΕ, ούτε ο ΟΗΕ μπορούν να μείνουν απ’ έξω.
Το ζήτημα των επανορθώσεων και της ανασυγκρότησης
Ενώ η βελγική αντίθεση στην κατάχρηση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη, είναι σαφές ότι, μετά την επίτευξη μιας μακροχρόνιας ανακωχής, μέρος των εν λόγω πόρων θα διοχετευθεί με κάποιον τρόπο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης.
Το ζήτημα της μεταβίβασης κυριαρχίας έχει ιδιαίτερη σημασία. Καμία de iure μεταβίβαση ουκρανικών εδαφών στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι αποδεκτή. Η Αυτόνομη Κριμαία και η Σεβαστούπολη αποτελούν ειδικές περιπτώσεις.
ΚΑΥΚΑΣΟΣ
Επισφαλής είναι η θέση της Δημοκρατίας της Αρμενίας, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στο κύριο τμήμα του Αζερμπαϊτζάν και τον θύλακα Ναχιτσεβάν και την Τουρκία από τη μια, και τη Γεωργία και το Ιράν από την άλλη, με τη Ρωσία να αναμένει ανυπόμονα να επαναβεβαιώσει το καθεστώς της ως δύναμης που διατηρεί την τάξη (Ordnungsfunktion) στον βόρειο Καύκασο αλλά και στη «γειτονιά» της στον νότιο Καύκασο.
Το Γερεβάν, συμμορφούμενο πλήρως με το πνεύμα και το γράμμα των συμφωνιών της Ουάσιγκτον της 8ης Αυγούστου 2025, που καθιέρωσαν τον TRIPP (Trump Route for International Peace and Prosperity), επιδιώκει ενεργά τη βόρεια–νότια διαδρομή που συνδέει το Ιράν με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας στη Γεωργία και περαιτέρω με τη Ρωσία. Το όλο εγχείρημα θα κρυσταλλωθεί στο επιθυμητό «Σταυροδρόμι της Ειρήνης».
Αυτό το φιλόδοξο έργο αμφισβητείται όχι μόνο από το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο εξακολουθεί να κατέχει τμήματα της αρμενικής επικράτειας, αλλά ακόμη και από την δυσαρεστημένη Αρμενική Αποστολική Εκκλησία, η οποία αντιτίθεται με σφοδρότητα στις πολιτικές του Πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν, θεωρώντας τες επιβλαβείς για το έθνος.
Ο ΠΑΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ
Το αδελφικό ταξίδι του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στις 27–30 Νοεμβρίου 2025 στην Κωνσταντινούπολη και τη Νίκαια (Ιζνίκ, Τουρκία) για την 1700ή επέτειο από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο του 325 μ.Χ., μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄, αποτελεί γεγονός παγκόσμιας σημασίας.
Οι μεγάλες Χριστιανικές Εκκλησίες, Καθολική και Ορθόδοξη, περπατούν στο μονοπάτι που άνοιξε πριν από 60 χρόνια ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας με την άρση των (μεσαιωνικών) εκατέρωθεν αναθεμάτων.
Με το άνοιγμα προς την Ανατολή, το Βατικανό ενισχύει το μήνυμά του και τη θέση του μέσα στις ολοένα πιο εκκοσμικευμένες κοινωνίες της Ευρώπης, ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο ακτινοβολεί την αποστολή του παγκοσμίως και μειώνει την πίεση που προέρχεται από το τέλμα του ενδοορθόδοξου εκκλησιαστικού ρήγματος στην Ουκρανία. Επιπλέον, ο καθολικός κλήρος, με μειούμενους πιστούς στην Ευρώπη, αποκτά μια νέα ευκαιρία να αντλήσει από την ορθόδοξη πνευματικότητα.
STRAVON of Amaseia
Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 2025
