του Matthieu Vasseur*
Οι Αμερικανοί λένε MSM (Main Stream Media) τα κυριότερα, παραδοσιακά, μέσα ενημέρωσης· ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτός ο αγενής χαρακτήρας, προτιμά να τα αποκαλεί fake news media, μέσα διάδοσης ψευδών ειδήσεων. Είναι τα μέσα που κυριaρχούν στο αμερικανικό τοπίο εδώ και δεκαετίες. Επικεφαλής τους, δύο εφημερίδες, οι New York Times, NYT και η Washington Post ή WaPo και δύο καλωδιακά κανάλια, το CNN και το NBC / MSNBC (MSNBC είναι η θυγατρική της NBC “συνεχούς ενημέρωσης”). Είναι τα μέσα «αναφοράς», αυτά που δίνουν τον τόνο των περιφερειακών και / ή λιγότερο γνωστών εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών.
Το εξώφυλλο είναι ψευδής είδηση. Οι ΝΥΤ δεν ζήτησαν ποτέ συγνώμη ούτε από τον Πρόεδρο ούτε από τους αναγνώστες τους για τα ψέμματα που σέρβιραν σχετικά με το Russiangate.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αυτοί οι σεβάσμιοι θεσμοί υπέφεραν λόγω του ανταγωνισμού του Διαδικτύου. Καινούριοι ιστότοποι ενημέρωσης, πιο δημιουργικοί, γρηγορότεροι, πιο αστείοι, πιο αυθάδεις και πιο επιθετικοί τους δημιουργούσαν προβλήματα. Η δεκαετία του 2010 ήταν, τόσο για το CNN όσο και για τους NYT, μια συνεχής κάθοδος στην κόλαση. Και ενώ ο δείκτης Ντάου Τζόουνς εκτοξευόταν, η τιμή των μετοχών τους μειωνόταν. Η κατάσταση ήταν απελπιστική. Αλλά στις 8 Νοεμβρίου 2016, γίνεται ένα θαύμα: Ο Ντόναλντ Τράμπ εκλέγεται Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Τραμπ σαν ενημερωτικό… βιάγκρα
Τα ΜSM βρίσκουν το νόημα της ζωής τους: το σφυροκόπημα κατά του Tραμπ. Περνώντας στη αδιάκοπη καταγγελία της τραμπικής ατιμίας, το CNN και το MSNBC βλέπουν την ακροαματικότητά του να εκρήγνυται. Στο χρηματιστήριο, οι μετοχές των ΝΥΤ και του CNN πετούν. Η καταιγίδα Τράμπ είναι καθαρό βιάγκρα. Ο Τραμπ είναι Χίτλερ και αναλαμβάνουν την Αντίσταση. Εμβληματικό πρόσωπό τους η Ραχήλ Μάντοου (οι κακοί τη λένε Mαντ Κάου), Aρχιέρεια του αντιτραμπισμού που λειτουργεί στο MSNBC. Κάθε βράδυ προσελκύει 3 εκ. θεατές στην εκπομπή της. Αντιπροσωπεύει την εικόνα της αστικής αριστεράς των ανατολικών και δυτικών ακτών και το MSNBC την πληρώνει 7 εκ. δολάρια ετησίως.
Πρώτο κατηγορητήριο: Ο Tραμπ είναι ναζί και το απέδειξε κατά τη διάρκεια των γεγονότων στο Σάρλοτβιλ, στις 11 Αυγούστου 2017. Την ημέρα αυτή, μια διαδήλωση και μια αντιδιαδήλωση για την απομάκρυνση του αγάλματος ενός ομοσπονδιακού στρατηγού εκφυλίστηκαν: νεοναζιστές διαδηλωτές από τη μια πλευρά συγκρούονται βίαια με αντιφασίστες από την άλλη.
Την επομένη, ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει ότι «καταδικάζει πλήρως» τους νεοναζί (τους οποίους προηγουμένως χαρακτήριζε «αηδιαστικούς»), αλλά ότι δεν υπήρχαν τέτοιοι μεταξύ των διαδηλωτών: βρέθηκαν εκεί πολύ καλοί άνθρωποι και στις δύο πλευρές (υπέρ και κατά) που ήρθαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά.
Τα ΜΜΕ ξεσηκώνονται: χρησιμοποίησε τις λέξεις “Ναζί” και “πολύ καλοί άνθρωποι”, στην ίδια φράση, άρα, αναγκαστικά, αυτό σημαίνει ότι οι Ναζί είναι “πολύ καλοί πολίτες”. Οπερ έδει δείξαι. Το θαύμα της επιλεκτικής επεξεργασίας, κομμάτια φράσης απ’ εδώ κολλημένα με άλλα κομμάτια φράσης απ’εκεί: για τα αμερικανικά ΜΜΕ, το Σάρλοτβιλ γίνεται η απόλυτη απόδειξη των ναζιστικών συμπαθειών του Ντόναλντ Τραμπ. Στη Γαλλία, όλος ο τύπος, ακολουθώντας την Le Monde, επαναλαμβάνει εννοείται αυτή την ερμηνεία που παρέχεται γενναιόδωρα από NYT, WaPo, CNN και MSNBC.
Ο χάρτης του μίσους
Το μίσος, πανταχού παρόν στην Αμερική του Tραμπ, γίνεται μια εμμονή στο χώρο των ΜΜΕ. Στην καρδιά αυτής της καινούριας νοσηρής λατρείας είναι το Νομικό Κέντρο Νότιας Φτώχειας (SPLC). Ιδρύθηκε το 1971 για να πολεμήσει την Κου Κλουξ Κλαν, ορφανό του καλύτερού του εχθρού. Με τον Ντόναλντ Τραμπ ξανανοιώνει. Αποστολή του είναι η καταπολέμηση του μίσους, κάθε μίσους. Το SPLC το βλέπει παντού: στους παραδοσιακούς Χριστιανούς, τους συντηρητικούς, τους τραμπιστές, όλοι είναι μισητοί, όλοι πιθανόν να καταγγελθούν από το SPLC.
Χρόνο με το χρόνο, αυξάνεται ο αριθμός των “μισητών ομάδων”. Ανοίγοντας το Χάρτη του Μίσους οι Αμερικανοί, που δημοσιεύει το SPLC, ανακαλύπτουν με τρόμο ότι το χωριό τους είναι στην πραγματικότητα μια ναζιστική σφηκοφωλιά και ότι ο φαινομενικά τόσο ειρηνικός τους γείτονάς τους πιθανώς να προετοιμάζει το επόμενο κυριακάτικο λυντσάρισμα: Απόδειξη; Είναι αντίθετος στην έκτρωση. Με τη στήριξη των ΜΜΕ, η ψύχωση αυξάνεται. Καταδικασμένοι, με τη σειρά τους, να “καταπολεμήσουν το μίσος”, οι γίγαντες της Silicon Valley κάνουν το SPLC κριτή της ευγένειάς τους, καταβάλλοντας σημαντικά ποσά.
Αλίμονο σε εκείνους, ενώσεις, εκκλησίες, επιχειρήσεις, εμπόρους ή ιστοσελίδες που το SPLC βάζει ως στόχο του: διώχθηκαν κοινωνικά δίκτυα, εξοστρακίστηκαν και συχνά καταστράφηκαν. Για το καλό, πάντα. Κατά των αποφάσεων του SPLC, δεν υπάρχει προσφυγή. Το SPLC πληρώνεται γενναιόδωρα για την ιερή του αποστολή: τα χρήματα ρέουν στα ταμεία του, τα επανατοποθετεί σε φορολογικούς παραδείσους. Ποτέ το εμπόριο της αρετής δεν ήταν τόσο επικερδές.
Στο τέλος του 2018, η αντίσταση μπορεί να υπερηφανεύεται για έναν εντυπωσιακό ισολογισμό: οι ακροαματικότητες ανθίζουν, το σφυροκόπημα του θέματος της συμπαιγνίας του Ντόναλντ Τραμπ με τους Ρώσους δηλητηρίασε την εκστρατεία των Ρεπουμπλικανών, το 2018 όπως το 2016, και συνέβαλε στην κατάκτηση της πλειοψηφίας της Βουλής από τους Δημοκρατικούς, οι συντηρητικοί δημοσιογράφοι οχυρώθηκαν στο Fox News, τα κοινωνικά δίκτυα εντοπίζουν και καθαρίζουν τις αποκλίνουσες φωνές.
Οι NYT και η WaPo κερδίζουν ένα βραβείο Pulitzer (το Νόμπελ της δημοσιογραφίας) ως επιβράβευση των προσπαθειών τους να επιβάλουν τη ρωσική θεωρία συνωμοσίας. Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να πολλαπλασιάζει τα οργισμένα tweets, οι δημοσιογράφοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να συγχαρούν τον ηρωισμό τους και να προσποιούνται ότι φοβούνται τη σοβαρή απειλή ότι αυτοί οι ανίσχυροι κομπασμοί θα περιόριζαν την ελευθερία έκφρασης. Η WaPo υιοθετεί το ηχηρό σύνθημα « Democracy Dies in Darkness, Η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι». Τα ΜΜΕ ολοκληρώνουν τη σύντηξή τους με το Δημοκρατικό Κόμμα. Το CNN ακολουθεί αυστηρά τα συνθήματα και τις εκφράσεις της Νάνσι Πελόζι, ηγέτιδα Δημοκρατική στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Σε 24ωρες βάρδιες πέρασε το CNN στην επιδίωξή του ρίξει τον Τραμπ…
Ψέμα, ψέμα παντού και πάντοτε
Το όνειρο συντρίβεται το 2019.
Στις 17 Ιανουαρίου, ο Buzzfeed, ένας εμβληματικός ιστότοπος της αντίστασης, εξαπολύει μια βόμβα, μια εκρηκτική αποκάλυψη: ο Ντόναλντ Τραμπ υποχρέωσε τον πρώην δικηγόρο του Mάικλ Κοέν να πει ψέμματα στο Κογκρέσο και ο Ρόμπερτ Μύλερ έχει αποδείξεις γι’ αυτό. Παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, ψευδορκία: αυτή τη φορά, σ’ έπιασα παλλικάρι μου. Ευφορία στα ΜΜΕ, το CNN μπαίνει σε 24ωρη λειτουργία για να καλύψει αυτή την αποκάλυψη. Δυστυχώς, μια μέρα αργότερα, κατάθλιψη: ο Ρόμπερτ Μύλερ αποφασίζει τελικά με μια ανακοίνωση να πει ότι δεν είχε καμία πληροφορία αυτού του τύπου. Ες αύριον τα σπουδαία, για άλλη μια φορά.
Θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία για ένα μεγάλο συλλογικό mea culpa … Νομίζετε! Την επομένη αυτής της καταστροφής, Σάββατο 19 Ιανουαρίου, οι έφηβοι από το καθολικό σχολείο του Κόβινγκτον στο Κεντάκι, συμμετέχουν σε μια πορεία κατά των αμβλώσεων στην Ουάσιγκτον, DC. Αργά το απόγευμα, ενώ περιμένουν ήσυχα το λεωφορείο που θα τους μεταφέρει στα σπίτια τους, μια ομάδα μαύρων που ανήκει στην αίρεση Μαύροι Ισραηλίτες τους βρίζουν συνέχεια για μια ώρα ( «μωρά αιμομιξίας! παιδιά του σοδομισμού!» κ.λπ.). Οι έφηβοι, αρχικά αδιάφοροι, αποφασίζουν μετά από λίγο να τραγουδήσουν σχολικά τραγούδια για να πάρουν θάρρος και να πνίξουν τον ήχο αυτών των προσβολών.
Πάνω σ’αυτό, ένας Native American (Ινδιάνος) μιας κάποιας ηλικίας, ο Νάθαν Φίλιπς, κατευθύνεται προς την ομάδα των παιδιών, στέκεται μπροστά από ένα από αυτά, το κοιτάζει στα μάτια και, χωρίς να πει ούτε μια λέξη , αρχίζει να χτυπά το τύμπανο του. Ο έφηβος, έκπληκτος και συγκεχυμένος, τον κοιτάζει με ένα αμήχανο χαμόγελο. Η φωτογραφία αυτού του ασυνήθιστου πρόσωπο με πρόσωπο, μεταξύ του γέρου Ινδιάνου και του ντροπαλού έφηβου, κάνει το γύρο των γραφείων σύνταξης. Δεν χρειάζονται περισσότερα για να πάρουν φωτιά: πώς, αυτό το μυξιάρικο τολμά να χλευάζει αυτόν το γέρο; Ρατσισμός, αγανάκτηση. Το όνομα του νεαρού, Nικ Σάντμαν, μεταδίδεται urbi et orbi, γίνεται αντικείμενο παγκόσμιου μίσους.
Απόδειξη της ενοχής του: φοράει το κόκκινο κράνος MAGA (Make America Great Again), σύμβολο των τραμπιστών. Δεν χρειάζεται περισσότερο: εξοχότητες της ενημέρωσης απευθύνουν επείγουσες εκκλήσεις να του σπάσουν τα μούτρα ‘’punch him in the face“). Από τη μία στην άλλη τηλεοπτική εκπομπή, ο Νάθαν Φίλιπς προσθέτει: οι έφηβοι έφτασαν να επιτεθούν σε αθώους μαύρους και αυτός, βετεράνος του Βιετνάμ, προσπάθησε να παρέμβει. Τον περικύκλωσαν και τον απείλησαν, φοβήθηκε για τη ζωή του. Προκαλώντας, τραγουδούσαν το Build the wall, το σύνθημα του Ντόναλντ Τραμπ. Στα ΜΜΕ, η αγανάκτηση κορυφώνεται: αυτοί οι υποστηρικτές του Donald Trump είναι σίγουρα τα πιο ελεεινά πλάσματα (αν αμφιβάλαμε ποτέ!), και μάλιστα από πολύ νεαρή ηλικία. Επιτέθηκαν και σε ένα βετεράνο του Βιετνάμ!
Και μετά, το πατατράκ: η σκηνή μαγνητοσποπήθηκε από περαστικούς και τα βίντεο αρχίζουν να κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Όλα όσα είπε ο Nάθαν Φίλιπς (για τον οποίο μαθεύτηκε επίσης ότι δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο Βιετνάμ) είναι ψεύδη.
Οι Μαύροι Ισραηλίτες και ο Ναθάν Φίλιπς ήταν απαίσιοι, δεν σταμάτησαν να προκαλούν και να προσβάλλουν συνεχώς αυτούς τους εφήβους που το μόνο που έκαναν ήταν να περιμένουν το λεωφορείο τους, και οι οποίοι ήταν υποδειγματικοί στη συγκράτηση και την ευγένεια. Δεν απάντησαν σε καμία πρόκληση, ποτέ δεν τραγούδησαν το Build the wall, δεν απείλησαν κανέναν. Απλώς ήθελαν να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους το Kεντάκυ, μακριά από την τρέλα της Ουάσιγκτον D.C. Και πάλι, πλήρης πανωλεθρία των ΜΜΕ.
Οι Δημοκρατικοί χώνουν την ουρά τους…
Ασχετο, για να αποθαρρυνθούν χρειαζόταν κάτι περισσότερο. Η ευκαιρία της εκδίκησης έρχεται στις 29 Ιανουαρίου, όταν ο Τζάσι Σμόλετ, ηθοποιός της πετυχημένης σειράς Empire, μαύρος και ομοφυλόφιλος, φίλος ανθρώπων πολύ υψηλού επιπέδου, ανακοινώνει ότι δέχτηκε επίθεση κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ επέστρεφε σπίτι του στο Σικάγο, από δύο λευκούς, οι οποίοι του πέρασαν σχοινί γύρω από το λαιμό του (σύμβολο λυντσαρίσματος) και έρριξαν χλωρίνη στο κεφάλι του. Εννοείται, αυτοί οι δύο λευκοί άνδρες φορούσαν κόκκινο κράνος MAGA, εννοείται ότι ούρλιαζαν τραμπικά συνθήματα.
Εξετάζοντας προσεκτικότερα, όλα τα γεγονότα που είπε ο Τζάσι Σμόλετ φαίνονται ψεύτικα, τίποτα δεν είναι αποδεκτό, αλλά αδιάφορο, η ευκαιρία είναι πολύ όμορφη. Και πάλι, τα ΜΜΕ συνεχίζουν το τροπάριό τους, και πάλι το CNN λειτουργεί σε 24ωρη βάση, και πάλι η καταδίκη των οπαδών του Tραμπ είναι αμετάκλητη. Το μίσος θριαμβεύει, το SPLC μας προειδοποίησε έγκαιρα!
Και πάλι, μαθαίνουμε δύο εβδομάδες μετά ότι όλα ήταν ψεύδη: ο Τζάσι Σμόλετ, αντιτραμπιστής μαχητής, είχε, στην πραγματικότητα, πληρώσει δύο νιγηριανούς αδελφούς για να σκηνοθετήσουν την επίθεση εναντίον του. Ανακρινόμενοι από την αστυνομία, παραδέχονται την απάτη. Και πάλι, πανωλεθρία των ΜΜΕ. 16 κατηγορίες ασκούνται εναντίον του Τζάσι Σμόλετ.
Και μετά … Ξαφνικά, χωρίς εξήγηση, αλλά μετά από παρέμβαση ενός ανθρώπου του Ομπάμα, η εισαγγελέας του Σικάγου ανακοινώνει ότι παύουν όλες οι διώξεις και ότι ο Τζάσι Σμόλετ θα προσφέρει 16 ώρες κοινωνική εργασία και θα πληρώσει 10.000 δολ. πρόστιμο. Ο αστυνομικός φάκελλος είναι επτασφράγιστος. Ο δήμαρχος του Σικάγου (στενός συνεργάτης και πρώην σύμβουλος του Ομπάμα) και ο επικεφαλής (μαύρος) της αστυνομίας στο Σικάγο παρόλο που ενέχονται στην μη απόδοση δικαιοσύνης, το μήνυμα είναι σαφές: στο Σικάγο, πατρίδα του Αλ Καπόνε και αποκλειστικός προμαχώνας των Δημοκρατικών σχεδόν έναν αιώνα τώρα, η δικαιοσύνη, μονόφθαλμη αλλά όχι τυφλή, αναγνωρίζει και προστατεύει τους δικούς της. Όλη η Αμερική είναι εξοργισμένη.
Σαπουνόφουσκα αποδείχτηκε τελικά το σύνθημα της Ουάσινγκτον Ποστ: «Η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι».
Ολη; Όχι, φυσικά: για το CNN, επιστρέφοντας στην αναγνώριση της ενοχής του Τζάσι Σμόλετ ότι οι σκληρές αποδείξεις είχαν αποσπαστεί από τον ίδιο με μεγάλη προσπάθεια (ενοχή που ο εισαγγελέας δεν είχε καν τον κόπο να αρνηθεί) «δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη.” Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το CNN στην Αμερική να μην καταλαβαίνεις τι συμβαίνει.
…Και έρχεται ο Μύλλερ
Ο ψεύτικος ναζισμός, τα ψευδή εγκλήματα μίσους, ωστόσο, δεν είναι παρά ορεκτικά. Το αντιστασιακό έργο, εκείνο που απασχολούσε την Αμερική για δυόμισι χρόνια, είναι βεβαίως η ρωσική συμπαιγνία.
Σύμφωνα με το Φάκελλο Στίιλ, ‘’μαγειρεμένος’’ από συνταξιούχο Βρετανό κατάσκοπο, για τον οποίο αργότερα μαθαίνουμε ότι χρηματοδοτήθηκε από τη Χίλαρι Κλίντον, ενώ βρισκόταν στη Μόσχα ο Ντόναλντ Τράμπ, ανάμεσα σε άλλες φαιδρότητες, ζήτησε από Ρωσίδες πόρνες να ουρήσουν στο κρεβάτι της αίθουσας στο οποίο κοιμήθηκε το ζεύγος Ομπάμα. Οι πράκτορες του Πούτιν είχαν κινηματογραφήσει μυστικά τη σκηνή και, μετά, θα έκαναν τον Ντόναλντ Τραμπ να τραγουδήσει. Οι άλλοι ισχυρισμοί στον φάκελο, για τους οποίους θα μάθουμε αργότερα ότι ο Στίιλ άντλησε από σχόλια του ιστοτόπου του CNN (αποφασιστικά …), είναι εξίσου ανόητοι, αλλά δεν έχει σημασία.
Διακινούμενος κρυφά στα ΜΕ πριν από τις εκλογές του 2016, ο φάκελλος Στίιλ είναι η αδιάσειστη «απόδειξη» της ρωσικής συμπαιγνίας. Το FBI τον χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να θέσει – παράνομα – τον Ντόναλντ Τραμπ και την εκστρατεία του υπό επιτήρηση και να διεισδύσει στο επιτελείο του. Ποτέ δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς αν είναι κυρίως από προσωπική εχθρότητα εναντίον του Τραμπ ή καριερισμό που οι ηγέτες των μυστικών υπηρεσιών (CIA και FBI) κατασκόπευαν και παγίδευσαν τον Tραμπ και την οικογένειά του (στο κάτω-κάτω, η Κλίντον ήταν βέβαιο ότι θα γίνει ο επόμενος Πρόεδρος, οπότε έπρεπε να γίνουμε ευρέως γνωστοί στο μελλοντικό αφεντικό).
Μετά από την προχειρότητα, κατόπιν παραγγελίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, της έρευνας των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Χίλαρυ Κλίντον για να την αθωώσουν, το FBI επιδόθηκε σε μια επιχείρηση ευρείας κλίμακας για να αποσταθεροποιήσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Δυστυχώς γι ‘αυτούς, ο Τζων Μπρέναν (πρώην διευθυντής της CIA) και Τζέιμς Κόμεϋ (πρώην Διευθυντής του FBI) είχαν ποντάρει στην (πολύ) κακή φοράδα.
Η συνομωσία αποτυγχάνει: Ο Ντόναλντ Τραμπ εκλέγεται. Πρέπει, λοιπόν, να κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να μην αποκαλυφθεί η απόπειρα πραξικοπήματος που διέπραξαν εναντίον του. Πρέπει να καταστρέψουν τον Τραμπ πριν τους καταστρέψει. Για δύο χρόνια, οι Μπρέναν και Κόμεϋ κάνουν το γύρο των εξυπηρετικών ΜΜΕ για να ανακοινώσουν ότι έχουν μυστικές πληροφορίες που αποδεικνύουν την ενοχή του Tραμπ και, συνεπώς, πρέπει να απομακρυνθεί το συντομότερο δυνατό. Εάν αυτοί το λένε, πώς θα μπορούσε ο μέσος πολίτης να το αμφισβητήσει;
Για δύο, λοιπόν, χρόνια, οι Αμερικανοί υποβάλλονται σε έναν αδιάκοπο βομβαρδισμό: Ρωσία, Ρωσία, Ρωσία και συμπαιγνία. Το ίδιο λεξιλόγιο ανακυκλώνεται: νέες βόμβες (αποκλειστικές αποκαλύψεις) σημαίνουν ότι αυτή τη φορά φτάσαμε σε μια “καμπή”, είναι η “αρχή του τέλους” ενώ τα “τείχη κλείνουν” γύρω από τον Tραμπ . Είναι τελειωμένος, δε θα βγάλει το χρόνο. Αναστατώστε, ξεπλύνετε, επαναλάβετε, μέχρι να εξαλείψετε κάθε κριτική ικανότητα.
Τα ΜΜΕ κάνουν είδωλο του Ρομπερτ Μύλερ. Αυτός ο ακούραστος Ιαβέρης θα αποδείξει, είναι βέβαιο, την αθέμιτη σύμπραξη και έτσι θα απαλλάξει την ελίτ από αυτόν τον Πρόεδρο που ο λαός είχε την αλλαζονεία να της επιβάλει. Όπως έχουμε δείξει, η αλήθεια ήταν προσβάσιμη σε όποιον θέλει να τη δει κατάματα: αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε έναν τέτοιο οδοστρωτήρα;
Ο ιδεοληπτικός αντιτραμπισμός ήταν στο έπακρο στα ΜΜΕ της Γαλλίας. Για τους Γάλλους υμνητές της διαφορετικότητας, οι μόνοι καλοί Αμερικανοί είναι αυτοί που τους μοιάζουν: αστοί, προοδευτικοί και πτυχιούχοι. Οι Τεξανοί κτηνοτρόφοι που «προσκολλώνται στα όπλα και τη θρησκεία τους» είναι «αξιοθρήνητοι». Επόμενο είναι ο άνθρωπος τον οποίο έφεραν στην ηγεσία της χώρας να είναι προδότης, πουλημένος στη Ρωσία. Μέχρι το τέλος, τα ΜΜΕ μας δεν είδαν τίποτα, δεν κατάλαβαν τίποτα, δεν ήθελαν να καταλάβουν τίποτα. “Χρειάζεται αέναος αγώνας για να δούμε αυτό που βρίσκεται στην άκρη της μύτης μας” (Τζωρτζ Οργουελ).
Αρμαγεδών στα ΜΜΕ
Σήμερα, η ατελείωτη έρευνα του Ρόμπερτ Μύλερ έχει τελειώσει, και ο μύθος της συμπαιγνίας έχει τελικά θαφτεί. Για τη Ραχήλ Μάντοου και την ακολουθία της, είναι μια τραγωδία. Αυτή η Αμερική ήθελε τόσο πολύ ο Πρόεδρός της να ήταν προδότης! Η ακροαματικότητα των CNN και MSNBC καταρρέει. Σε ένα μεταθανάτιο άρθρο για το Russiagate, ο διάσημος αριστερός δημοσιογράφος Mατ Tάιμπι δείχνει ότι η κρίση των ΜΜΕ είναι «ένα εκατομμύριο φορές χειρότερη» από εκείνη με τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής που δικαιολόγησαν την εισβολή στο Ιράκ. Για το Γκλεν Γριϊνγουώλντ, επίσης αριστερό, βραβευμένο άξια με το βραβείο Pulitzer, τα παραδοσιακά μέσα αυτοκαταστράφηκαν, σε βαθμό που δεν έχουν επιστροφή.
Fake News Media, (Μέσα διάδοσης ψευδών ειδήσεων); Πρέπει να αποσαφηνίσουμε: ό, τι λένε δεν είναι λάθος, αλλά όλα είναι παραμορφωμένα, προκατειλημμένα, παραμορφωμένα. “Έχθροί του λαού”; Και εδώ ο Ντόναλντ Τραμπ υπερβάλλει: όχι, εχθροί μόνο του μισού λαού, εχθροί αυτής της βαθιάς Αμερικής που ζει ανάμεσα στις δύο ακτές.
Τώρα εναλλακτικά ΜΕ, πολύ πιο ώριμα στην Αμερική από ό, τι στη Γαλλία, είναι έτοιμα να αντικαταστήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Ανάμεσά τους, υπάρχει το χειρότερο, σίγουρα, αλλά προπαντός το καλύτερο: αυτά τα νέα ΜΕ απέδειξαν ανεπιφύλακτα πόσο ήταν αναγκαία, μπροστά στην ηθική και πνευματική χρεοκοπία των παραδοσιακών ΜΕ.
Το κακό δεν έρχεται ποτέ μόνο του, το SPLC ρημάζεται σήμερα από κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση και ρατσισμό· ενθαρρυνόμενες, επιτέλους υψώνονται φωνές για να καταγγείλουν αυτούς τους άθλιους, πρότυπα εκβιαστών. Η πλούσια ληστεία αποτυγχάνει.
O Annus Horribilis των ΜΜΕ είναι ο anus mirabilis της Αμερικής, η οποία αποβάλλει στους υπόνομους της ιστορίας τους συνωμότες, τους εμπόρους του μίσους και τους παραχαράκτες των ψεύτικων βραβείων Pulitzer. Η Αμερική αποφάσισε να πατήσει το καζανάκι. Αντίο Ραχήλ, θα μας λείψεις!
Στη Γαλλία…
Αβολη από την τυφλή ευθυγράμμιση με τις αμερικανικές συναδέλφους της, η Le Monde επέλεξε να ριψοκινδυνεύσει. Το τέλος του Russiagate; Μπα, μια απλή “διευκρίνιση”, αναμενόμενη άλλωστε! Ευφημισμός του αιώνα. Με αυτό το σκεπτικό, οι θάλαμοι αερίων δεν ήταν παρά μια απλή λεπτομέρεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου; Και εκτός αυτού, δεν είναι τα μέσα ενημέρωσης, όχι, είναι ο Tραμπ που έχει διατηρήσει ένα «κλίμα φατριαστικό και υστερίας». Η Le Monde τολμά τα πάντα, άλλωστε αυτό είναι και το χαρακτηριστικό της. Στη Γαλλία τουλάχιστον, τα μέσα ενημέρωσης με ψευδείς ειδήσεις έχουν ακόμα καλές μέρες μπροστά τους!
*Σύμβουλος πληροφορικής και πολύγλωσσος (εργάστηκε στη Γαλλία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την Πολωνία και σήμερα στη Γερμανία) έχει ως ιδανικό στη ζωή του το γνωμικό του Σαρλ Πεγκύ: «Πρέπει να λέμε πάντα αυτό που βλέπουμε. Προπαντός πρέπει πάντοτε, και αυτό είναι δυσκολότερο, να βλέπουμε αυτό βλέπουμε».
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://www.contrepoints.org/2019/04/01/340498-medias-americains-le-coup-de-grace
