Δε θα ξεχάσω ποτέ την κινηματογραφική ΑΠΟΛΑΥΣΗ που ένιωσα, όταν είδα το Inception στο σινεμά. Μια εκπληκτική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (ένα είδος, που λίγες ταινίες του, μου αρέσουν). Μπορεί, όταν ξαναβλέπεις μια ταινία ,μετά από καιρό, να κάνεις επανεκτίμηση (προς το καλύτερό ή προς το χειρότερο). Η ταινία βέβαια δεν έχει αλλάξει, εμείς έχουμε αλλάξει κι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά μερικές φορές την αίσθηση της πρώτης προβολής, τη θυμάσαι για πάντα. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ηδονή, της χορταστικής, κινηματογραφικής απόλαυσης, όταν την πρωτοείδα.
Στο γυμνάσιο σκεφτόμουν τι ωραία θα ήταν αν μπορούσα να καταγράφω σε βίντεο τα όνειρά μου. Σκεφτόμουν τι ωραίες ταινίες θα μπορούσα να έφτιαχνα με αυτά! (μάλλον δεν ήμουν και πολύ φυσιολογικό παιδί χαχαχα). Μετά όμως σκέφτηκα, ότι αν η τεχνολογία καταγραφής ονείρων, έπεφτε στα χέρια ενός απολυταρχικού καθεστώτος, θα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο και θα είχε τον απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων.
Στο Inception κάποιοι μπορούν συνειδητά και όχι ασυνείδητα, να μπαίνουν μέσα στα όνειρα τους. Κι εκτός αυτού, το κυριότερο είναι, ότι μπορούν, συνειδητά να μπαίνουν σε όνειρα άλλων και να βλέπουν το υποσυνείδητό τους. Υπάρχουν εκπαιδευμένοι κατάσκοποι, που μπαίνουν στα όνειρα τρίτων και κλέβουν τις ιδέες τους. Η ιστορία, στην πορεία γίνεται ακόμα πιο σύνθετη. Αυτήν τη φορά, ο Ντικάπριο και η ομάδα του, δε θα μπουν στα όνειρα κάποιου για να κλέψουν μια ιδέα ,αλλά θα μπουν για να φυτέψουν μια ιδέα…
Και γίνεται το σώσε! Βασικές συνισταμένες της κινηματογραφικής απόλαυσης είναι η καταπληκτική φωτογραφία, ο απίστευτος ήχος ως μέρος της σκηνοθεσίας κι ο πρωταγωνιστής και συνσκηνοθέτης, της ταινίας, τα πρωτοπόρα και καθηλωτικά ΕΦΕ! Κι όλα αυτά, ενταγμένα σ’ ένα πανέξυπνο και πολύ καλό σενάριο.
Από το 1999 και μετά, τέσσερις ταινίες πρόσφεραν πραγματικά κάτι καινούριο στα εφέ. Το Matrix, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, το Άβαταρ και το Inception. Στο Άβαταρ, είδαμε,την τεχνολογία 3D, να είναι σκηνοθετημένη κι ενταγμένη στο σενάριο κι όχι απλώς να χρησιμοποιείται μόνο ως στοιχείο εντυπωσιασμού. Κάτι που το είδαμε αργότερα και στο υπέροχο HUGO του Σκορσέζε. Εμένα το 3D δε με ξετρελαίνει, αλλά στο Hugo με μάγεψε…
Για να ξαναγυρίσω στο Inception, να πω ότι παρόμοια εφέ, χρησιμοποίησε η Μάρβελ στον Doctor Strange και στους Εκδικητές, όταν εμφανιζόταν ο Doctor Strange… Στο Inception έχουμε και τη δεύτερη ταινία, του Νόλαν, μετά τον Σκοτεινό Ιππότη (Μπάτμαν), όπου ο ήχος, είναι σημαντικό κομμάτι και βασικός ηθοποιός των ταινιών του. Ώσπου αργότερα, τον έχρισε και πρωταγωνιστή στην Δουνκέρκη. Την ταινία με τον καλύτερο, ως τώρα, κινηματογραφικό ήχο, όλων των εποχών! Βλέπουμε ότι ο Νόλαν, έχει και σταθερούς συνεργάτες όπως π.χ, ο τρισμέγιστος Ρίτσαρντ Κίνγκ, στο ηχητικό μοντάζ. Έχει πάρει 5 Όσκαρ ηχητικού μοντάζ και τα τρία τα έχει πάρει με ταινίες του Νόλαν. Σκοτεινός Ιππότης Ιnception, Δουνκέρκη.
Ο Άγγλος Νόλαν, είναι ένας σκηνοθέτης με όραμα και άρωμα του παλιού Χόλυγουντ. Πήγαν οι γνωστοί-άγνωστοι, με το Μεμέντο ν’ ανακαλύψουν auteur, αλλά ευτυχώς δεν τους έκανε τη χάρη. Μετά τον κατηγορούσαν ότι οι ταινίες του, ήταν πολύ εγκεφαλικές και ότι δεν είχαν συναίσθημα κι αργότερα οι ίδιοι ημιμαθείς, τον κατηγόρησαν ότι στο Interstellar είχε πολύ συναίσθημα κι εκβίαζε τη συγκίνηση… Ότι να ναι…
Η ταινία έχει και πολύ καλή μουσική από τον τεράστιο Χανς Ζίμμερ, κι όπως έκανε και στην Δουνκέρκη, ακολουθεί κατά πόδας τον ήχο. Βλέπουμε ότι το μοντάζ, ενώ είναι άψογο, δεν ξεχωρίζει, γιατί είναι υπαγορευμένο από το σενάριο και <<καπελωμένο>> από τα ανυπέρβλητα εφέ . Καλό και το κάστινγκ. Να πω την αμαρτία μου, είναι από τις ταινίες που δεν τρελάθηκα με τον Ντι Κάπριο. Αξιοπρεπέστατος άλλα τον έχω δει και καλύτερο… Όπως άξιοι ήταν και οι, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Κεν Γουατανάμπι, Τομ Χάρντι, Έλεν Πέιτζ κτλ. Μια χαρά όλοι τους. Επίσης μου αρέσει πολύ, το πως βλέπει ο Νόλαν, στις περιπέτειές του, την Μαριόν Κοτιγιάρ. Κι εδώ και στο Μπάτμαν, της δίνει γοητεία κι << εκτόπισμα>>.
Αν θέλει να γκρινιάξει η πεθερά θα πω κάτι για το σενάριο.
Πρώτον, μου την σπάει όταν το τέλος δεν είναι ξεκάθαρο. Στο τέλος δεν είδαμε αν η σβούρα έπεσε ή συνέχισε να γυρίζει. Αυτό βέβαια έκανε καλό και στο publicity, της ταινίας γιατί πυροδότησε αμέτρητες συζητήσεις για το τέλος του έργου. Αλλά εντάξει εντάσσεται κι αυτό στο παιχνίδι μυαλού του σεναρίου.
Δεύτερον και σημαντικότερο, δε στέκει ότι ο Ντι Κάπριο δε μπορούσε να δει τα παιδιά του, γιατί θα μπορούσαν να πήγαιναν τα παιδιά του, σ’ αυτόν. Αυτός δε μπορούσε να πάει στις ΗΠΑ, αυτά όμως μπορούσαν να βγουν εκτός των ΗΠΑ…
Εκτός από αυτά τα ελάχιστα, το σενάριο είναι πανέξυπνο κι ως παιχνίδι μυαλού κι ως σενάριο περιπέτειας και η ταινία σε καθηλώνει με τα κάλλη της αλλά και με τις ιδέες της. Και πρέπει, ειδικά, να προσέχουμε τις ιδέες, που μας έχουν βάλει άλλοι και που νομίζουμε ότι είναι δικές μας. Οι ιδέες είναι σαν ιοί. Ανθεκτικές και μεταδοτικές. Ο μικρότερος σπόρος μιας ιδέας θα μεγαλώσει τόσο, ώστε είτε θα σε χαρακτηρίσει είτε θα σε καταστρέψει…

ΥΓ. Να δούμε και λίγα από τα σπουδαία, που είπε ο Άγιος Παϊσιος για τα όνειρα :
Όχι, μή δίνετε σημασία στά όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τά όνειρα είτε δυσάρεστα, δέν πρέπει νά τά πιστεύη κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τά ενενήντα πέντε τοις εκατό άπό τά όνειρα είναι απατηλά. Γι’ αυτό οί Άγιοι Πατέρες λένε νά μήν τά δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι άπό τόν Θεό, άλλά καί αυτά, γιά νά τά έρμηνεύση κανείς, πρέπει νά έχη καθαρότητα καί άλλες προϋποθέσεις, όπως ό Ιωσήφ καί ό Δανιήλ, πού είχαν χάρισμα άπό τόν Θεό. Θά σού πω, είπε ό Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, καί τί όνειρο είδες καί τί σημαίνει. Άλλά σέ τί κατάσταση είχε φθάσει! Ήταν μέσα στά λιοντάρια καί τά λιοντάρια, παρόλο πού ήταν νηστικά, δέν τόν πείραζαν. Τού πήγε ό Άββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε: Μέ θυμήθηκε ό Θεός;. Άν δέν θυμόταν ό Θεός τόν Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θά θυμόταν;
– Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δέν βλέπουν όνειρα.
– Καλύτερα πού δέν βλέπουν! Δέν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη! Στα όνειρα σέ ένα λεπτό βλέπεις κάτι πού στήν πραγματικότητα θά διαρκούσε ώρες, μέρες, γιατί καταργείται ό χρόνος. Νά, άπό αυτό μπορεί νά καταλάβη κανείς τό ψαλμικό: ¬Χίλια έτη έν οφθαλμοίς σου, Κύριε, ώς ή ήμερα ή εχθές, ήτις διήλθε.
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, ουρανοξύστης, κείμενο και υπαίθριες δραστηριότητες