George Friedman
24 Οκτωβρίου 2022
Κάτι εξαιρετικό συνέβη στην Κίνα στην τελική συνεδρίαση του συνεδρίου του κόμματος το Σαββατοκύριακο. Ο Χου Τζιντάο, ο προηγούμενος πρόεδρος της Κίνας, καθόταν δίπλα στον Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ όταν δύο άνδρες πλησίασαν από πίσω. Ο Χου σηκώθηκε και φαινόταν όλο και πιο έκπληκτος και μετά ανήσυχος. Μερικοί άλλοι που κάθονταν στο βασικό τραπέζι έδειχναν επίσης ανοιχτά έκπληκτοι, ενώ οι περισσότεροι έδειχναν να μην ανησυχούν ή να αδιαφορούσαν. Ο Χου συνοδευόταν πίσω από τον Σι, ο οποίος έδειχνε σαν να μην συνέβαινε τίποτα σημαντικό. Μου φάνηκε ότι ο Σι του έριξε τελικά μια ματιά, νομίζω με ένα βλέμμα περιφρόνησης, αλλά αυτό μάλλον δεν ισχύει, καθώς το νόημα αυτού του δράματος φαινόταν ότι ήταν ότι η απόρριψη του Χου σαν να ήταν ρουτίνα. Αν και τα βίντεο της αναχώρησης του Χου μπορούσαν να προβληθούν σε όλο τον κόσμο, δεν εμφανίστηκαν στην Κίνα. Οι Κινέζοι είπαν, ωστόσο, ότι ο Χου δεν ένιωθε καλά.
Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο καλύπτονται συνήθως τα συνέδρια του κόμματος στην Κίνα. Στο παρελθόν, βλέπαμε μια προσεκτικά πλαισιωμένη απεικόνιση της απόλυτης ενότητας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Κάθε δημόσιο στοιχείο ήταν ελεγχόμενο, χωρίς να επιτρεπόταν κανένας αυθορμητισμός, πόσο μάλλον το δράμα αυτού του είδους.
Ο Χου μπορεί να έπρεπε να πάει στην τουαλέτα και να χρειαζόταν βοήθεια ή να συνέβαινε κάποιο άλλο πεζό γεγονός. Αλλά αμφιβάλλω ότι αυτό θα απαιτούσε εθνικό μπλακάουτ. Είναι πάντα δύσκολο να ερμηνεύσουμε ενέργειες που αφορούν άτομα. Η άποψή μου για τον κόσμο είναι ότι τα άτομα ορίζονται από τον κόσμο και όχι το αντίστροφο. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να δω πώς η Κίνα δημιούργησε το τηλεοπτικό δράμα που είδαμε όλοι.
Η οικονομική κρίση των δύο τελευταίων ετών έπρεπε να έχει δημιουργήσει πολιτικούς διαχωρισμούς. Μετά τον Μάο, η Κίνα είχε μια συνεπή και μαζική ανάπτυξη. Υπήρχε μια προσδοκία στην Κίνα, την οποία συμμερίζεται μεγάλο μέρος του κόσμου, ότι το κινεζικό οικονομικό θαύμα θα συνεχιζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθιστώντας την Κίνα μεγάλη δύναμη.
Ένα δεύτερο πρόβλημα ήταν η Θάλασσα της Νότιας Κίνας και η αδυναμία του κινεζικού στρατού να ξεφύγει από τον αποτελεσματικό αποκλεισμό της Αμερικής. Πολύς λόγος έγινε στην Κίνα και αλλού για την αυξανόμενη ισχύ του στρατού της Κίνας και ιδιαίτερα του ναυτικού της, αλλά δεν έγιναν ενέργειες που να αποδεικνύουν αυτή τη δύναμη. Η συμμαχία με τη Ρωσία απέδειξε άλλη μια σοβαρή εσφαλμένη εκτίμηση.
Ο Σι ήρθε στην εξουσία στο απόγειο της κινεζικής ανάπτυξης. Ήρθε επίσης στην εξουσία σε αυτό που φαινόταν να είναι η ανατολή της κινεζικής στρατιωτικής ισχύος. Σε όλα αυτά, προσπαθούσε να ξεπεράσει τον προκάτοχό του, Χου Τζιντάο.
Ο Χου είχε χτίσει την οικονομία και τον στρατό και είχε καταστήσει την Κίνα με σοβαρή οικονομική παρουσία.
Ο Σι επρόκειτο να κάνει την Κίνα οικονομική, στρατιωτική και παγκόσμια δύναμη. Αυτό δεν συνέβη. Κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης θητείας του Σι, όλες αυτές οι ελπίδες φαινόταν να γκρεμίζονται.
Ο Χου ήταν σύμβολο αυτού που επρόκειτο να γίνει η Κίνα.
Ο Σι είναι το σύμβολο αυτού που δεν έγινε η Κίνα.
Ο Χου, ως πρώην επιτυχημένος ηγέτης της Κίνας, αιωρούνταν πάνω απο τον Σι και κάθε φορά που μιλούσε ο Χου, ο Σι ένιωθε τις δονήσεις.
Δεν ξέρω τι συνέβη στο κινεζικό Πολιτικό Γραφείο. Ο Χου μπορεί να επέκρινε τον Σι, ως πρόεδρο που πέτυχε όταν η επιτυχία ήταν εύκολη.
Ο Σι μπορεί να απέρριψε όσα ειπώθηκαν, ισχυριζόμενος ότι η επιτυχία είχε γίνει πιο δύσκολο να επιτευχθεί και ότι ο Χου, στη θέση του, θα τα πήγαινε πολύ άσχημα.
Ή ίσως δεν έπρεπε να ανταλλάσσονται λόγια, γιατί ο Σι κατάλαβε ότι τον μετρούσαν με τον Χου.
Ίσως ο Χου να οργάνωνε ένα πραξικόπημα ή να επέτρεπε στον εαυτό του να γίνει το σύμβολο του πραξικοπήματος και ο Σι ένιωσε ότι έπρεπε να τον συγκρατήσει με μια πολύ δημόσια πράξη, ώστε η χώρα να ξέρει πού βρισκόταν η εξουσία.
Και το πιο σημαντικό, ίσως ο Σι ήθελε να τρομάξει τους εχθρούς από το να ενεργήσουν, δείχνοντάς τους τι θα μπορούσε να συμβεί.
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη, αλλά είναι εύκολο να καταλάβουμε τι μας έφερε σε αυτό το σημείο.
Αυτό είναι πολιτική και η αποτυχία, όσο καλή και αν είναι η δικαιολογία, δεν συγχωρείται. Ο Σι επέλεξε να ενεργήσει εκεί που η επιτυχία θα τον λυτρώσει.
Φυσικά, είναι πιθανό μια μάχη να μαίνεται τώρα κρυφά για τη δράση του Σι. Ενήργησε, όπως φαίνεται, χωρίς να ενημερωθούν τα ανώτατα στελέχη. Αν ναι, μπορεί να φοβούνται και για τον εαυτό τους στη συνέχεια και να προσχωρήσουν στον Σι. Αλλά τότε ο Σι μπορεί να το είχε προβλέψει αυτό.
Και έτσι ο θολός κόσμος της κινεζικής πολιτικής μας οδήγησε σε πραξικόπημα εναντίον ενός συνταξιούχου προέδρου. Ήταν η πράξη ενός ανήσυχου άνδρα. Θα ανησυχεί μέχρι την επόμενη πράξη.
Τζορτζ Φρίντμαν
https://geopoliticalfutures.com/author/gfriedman/
Ο George Friedman είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος γεωπολιτικός αναλυτής και στρατηγιστής διεθνών υποθέσεων και ο ιδρυτής και πρόεδρος της Geopolitical Futures.
Geopolitical Future
