Ο Λεκορνύ έχει αποδείξει την αξία του στην επίλυση πολιτικών πονοκεφάλων στο παρελθόν, αλλά θα τον αφήσει ο Μακρόν να κάνει τις μεγάλες παραχωρήσεις που απαιτούνται για μια συμφωνία στον προϋπολογισμό;
Ο πρόεδρος τον βλέπει ως τον άνθρωπο που μπορεί να γεφυρώσει το πολιτικό χάσμα. | Odd Andersen/Getty Images
15 Σεπτεμβρίου 2025, 4:00 π.μ. CET
Των Clea Caulcutt, Pauline de Saint Remy και Elisa Bertholomey
ΠΑΡΙΣΙ — Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μόλις στράφηκε σε έναν από τους πιο έμπιστους υπαρχηγούς του — τον Σεπαστιέν Λεκορνύ — για να ξεμπλοκάρει το πολιτικό αδιέξοδο που παραλύει τη Γαλλία.
Ο Λεκορνύ, που διορίστηκε πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα, είναι «ο τύπος με τον οποίο \[ο Μακρόν] πίνει ουίσκι στις 3 τα ξημερώματα», όπως ανέφερε ένας κυβερνητικός σύμβουλος που μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας για να είναι ειλικρινής. Ο πρώην υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων περνά επίσης συχνά τις διακοπές του με τον Μακρόν στο παραθαλάσσιο προπύργιο του Φορ ντε Μπρεγκανσόν.
Η προσφυγή σε ένα από τα αφοσιωμένα μέλη του εσωτερικού κύκλου έχει τον χαρακτήρα μιας ύστατης, απεγνωσμένης ζαριάς. Αν ο Λεκορνύ δεν καταφέρει να «σώσει» τον Μακρόν, δύσκολα μπορεί κανείς να δει ποιος άλλος θα μπορούσε.
Ο Λεκορνύ είναι ο πέμπτος πρωθυπουργός της Γαλλίας σε λιγότερο από δύο χρόνια και εξακολουθεί να θεωρείται εξαιρετικά απίθανο ότι θα καταφέρει να πείσει την πικρά διχασμένη Εθνοσυνέλευση να αποδεχτεί τις περικοπές δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που απαιτούνται για να αποτραπεί μια κρίση χρέους στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ.
Ακόμα και ο ίδιος ο Μακρόν αναγνωρίζει ότι πρόκειται για μια τεράστια πρόκληση. Σε δηλώσεις που εξασφάλισε το POLITICO, ο πρόεδρος επέμεινε ότι το έργο που έχει μπροστά του ο Λεκορνύ δεν είναι αδύνατο, αλλά παραδέχθηκε ότι είναι «άνευ προηγουμένου».
Γιατί λοιπόν ο Μακρόν πιστεύει ότι ο Λεκορνύ μπορεί να είναι ο άνθρωπος που θα κλείσει τη συμφωνία;
Με λίγα λόγια, ο πρόεδρος τον βλέπει ως έναν «επισκευαστή» — έναν άνθρωπο που μπορεί να γεφυρώσει το πολιτικό χάσμα. Ο Λεκορνύ κέρδισε την εύνοια του προέδρου χτίζοντας μια ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση για την αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού το 2023, καθώς και βοηθώντας τον να εκτονώσει τις λαϊκές διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων που συγκλόνισαν τη χώρα το 2018 και το 2019.
Ως πρώην συντηρητικός, έχει «καλές σχέσεις με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων» και εκπροσωπεί «συνέχεια» με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του προέδρου, δήλωσε ο Μακρόν. Από την άλλη, έχει «κερδίσει τον σεβασμό των αριστερών δυνάμεων» χάρη στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τον επανεξοπλισμό της Γαλλίας μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών για τον προϋπολογισμό Άμυνας το 2023, ο Λεκορνύ θεωρήθηκε ότι άκουσε την αντιπολίτευση και έλαβε υπόψη τις απόψεις της.
Το βασικό σημείο είναι ότι ο Μακρόν ίσως αυτή τη φορά δεν θα στείλει τον Λεκορνύ στη μάχη άοπλο, όπως έκανε με τους δύο προηγούμενους πρωθυπουργούς του — τον βετεράνο της ΕΕ Μισέλ Μπαρνιέ και τον κεντρώο Φρανσουά Μπαϊρού. Αυτή τη φορά, ενδέχεται να του επιτρέψει να κάνει ουσιαστικές παραχωρήσεις στην κεντρική οικονομική ατζέντα. Μέχρι τώρα, ο Μακρόν αγωνίστηκε για να διατηρήσει ανέπαφα τα βασικά επιτεύγματά του, κυρίως τις αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και τη διαρκή αντίστασή του στις αυξήσεις φόρων, παρά τις εκλογικές ήττες του 2022 και του 2024.
«Θα χρειαστεί να κάνουμε πίσω σε ορισμένα πράγματα», δήλωσε ο Μακρόν. «Πρέπει να είμαστε σε θέση να βρούμε έναν συμβιβασμό».
Ο Λεκορνύ δήλωσε την Κυριακή ότι δεν θα προχωρήσει στο σχέδιο του προκατόχου του για κατάργηση δύο επίσημων αργιών.
Ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά
Ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό, αλλά παρότι μόλις 39 ετών, έχει ήδη καταγράψει μερικές πολιτικές επιτυχίες στα οκτώ χρόνια στο πλευρό του Μακρόν, αποκτώντας δεξιότητες που θα του είναι εξαιρετικά χρήσιμες τις επόμενες εβδομάδες.
Ως υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, ο Λεκορνύ κατάφερε να ξεπεράσει τις διαιρέσεις σε μια βαθιά κατακερματισμένη Εθνοσυνέλευση και να εξασφαλίσει τη στήριξη περισσότερων από 400 βουλευτών για να περάσει τον επταετή προγραμματισμό του στρατιωτικού προϋπολογισμού το 2023, που περιλάμβανε αυξημένες δαπάνες για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
«Ορισμένοι λένε ότι είναι εύκολο να διαπραγματεύεσαι αυξήσεις προϋπολογισμού», είπε ένας στενός σύμμαχος του προέδρου. «Αυτός θα σας πει ότι δεν ήταν».
Σε αντίθεση με τους πολιτικούς «βαρόνους» Μπαϊρού και Μπαρνιέ, ο Λεκορνύ πέρασε τα τελευταία χρόνια στα πολιτικά χαρακώματα της Εθνοσυνέλευσης και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
«Ξέρει πόσο απρόβλεπτη είναι η Εθνοσυνέλευση, θα ελίσσεται, θα είναι βυθισμένος στη συζήτηση», δήλωσε ο ίδιος σύμμαχος. «Ξέρει να διαπραγματεύεται».
Λιγότερο γνωστό αλλά εξίσου σημαντικό σε αυτήν την πολιτικά ασταθή συγκυρία, είναι το γεγονός ότι ο Λεκορνύ διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια του Μακρόν να καταπνίξει τις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων. Ως υπουργός Εδαφικής Συνοχής, βοήθησε στην οργάνωση μιας συζήτησης ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο και τοπικούς εκπροσώπους στην εκλογική του περιφέρεια στη Νορμανδία. Αυτή η πρώτη επιτυχημένη συνάντηση με το γαλλικό κοινό οδήγησε και σε άλλες, καθώς και σε μια περιοδεία ανά τη Γαλλία, που συνέβαλε στον τερματισμό των διαδηλώσεων.
Κακή εκκίνηση
Η πραγματική δοκιμασία της αξίας του Λεκορνύ βρίσκεται ακόμα μπροστά — και εξαρτάται από το αν θα καταφέρει να συνάψει συμφωνία με τους Σοσιαλιστές χωρίς να αποξενώσει τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι φαίνονται έτοιμοι να παραμείνουν στην κυβέρνηση.
Ο κίνδυνος για τον Λεκορνύ είναι να παγιδευτεί σε έναν δημοσιονομικό «πλειστηριασμό» που δεν μπορεί να κερδίσει: όσο περισσότερο χρειάζεται τη συμφωνία, τόσο περισσότερες παραχωρήσεις θα απαιτούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Από την αρχή υπάρχει απογοήτευση στους κόλπους των Σοσιαλιστών. Η μετριοπαθής αριστερά ήλπιζε στον διορισμό ενός πρωθυπουργού από τις τάξεις της, και αντ’ αυτού θα πρέπει να συνεργαστεί με έναν από τους πιο στενούς συμμάχους του Μακρόν.
Αυτή την εβδομάδα, ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ προειδοποίησε ότι κανένας Σοσιαλιστής δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην κυβέρνηση του Λεκορνύ και ότι «αν δεν αλλάξει τίποτα», δεν θα διστάσουν να ρίξουν την κυβέρνηση.
Αν η μετριοπαθής αριστερά παραμείνει εκτός κυβέρνησης, θα επιδιώξει να αποσπάσει υψηλό τίμημα για τη σιωπηρή της υποστήριξη. Και στις διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό, υπάρχει τεράστιο χάσμα που πρέπει να γεφυρωθεί.
Οι Σοσιαλιστές θέλουν να ανασταλεί η εμβληματική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού που προώθησε ο Μακρόν — μια κόκκινη γραμμή για τον πρόεδρο. Επίσης, ζητούν την επιβολή φόρου στους υπερπλούσιους Γάλλους, τον λεγόμενο «φόρο Ζούκμαν», ο οποίος έχει επικριθεί από τους κεντρώους του Μακρόν ως μια μάταιη πρόταση που απλώς θα ενθαρρύνει τους πλουσιότερους να φύγουν από τη Γαλλία.
Ο Μακρόν, ωστόσο, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι υπάρχει περιθώριο ευελιξίας ως προς την έκταση των απαιτούμενων περικοπών στον προϋπολογισμό. Το σχέδιο του Μπαϊρού να περικοπούν 43,8 δισεκατομμύρια ευρώ από τον γαλλικό προϋπολογισμό του 2026 ενδέχεται να εγκαταλειφθεί. Ο πρόεδρος «προτιμά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από το να κόψει 3 δισεκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό», δήλωσε ο ίδιος σύμμαχος.
Ίσως υπάρχει διέξοδος. «Αν απορρίψει τον φόρο Ζούκμαν αλλά αυξήσει τον κατώτατο μισθό, θα το συζητήσουμε», δήλωσε ένας αξιωματούχος των Σοσιαλιστών.
Τελικά, το μυστικό όπλο του Λεκορνύ μπορεί να στραφεί εναντίον του. Ο άνθρωπος που απολαμβάνει την πλήρη εμπιστοσύνη του Μακρόν ίσως χρειαστεί να αποσπάσει επώδυνες παραχωρήσεις από τον ίδιο τον πρόεδρό του — αν θέλει να επιβιώσει ως πρωθυπουργός.
Πολύ μυαλό ο τύπος που ως Υπ.Αμ. αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες και τώρα γίνεται πρωθυπουργός!
Διότι όπως όλοι γνωρίζουμε, η μεγαλύτερη απειλή κατά της Γαλλίας δεν είναι ούτε η οικονομική κρίση ούτε η κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, αλλά, βεβαίως βεβαίως, … η ρωσική επιθετικότητα.