«Στις 29 Μαΐου 1453», μετέδωσε με ικανοποίηση την Πέμπτη ο τουρκικός κρατικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός TRT World, με αφορμή την 572η επέτειο της μοιραίας εκείνης ημέρας, «ένας 21χρονος σουλτάνος Μεχμέτ Β’ ηγήθηκε του οθωμανικού στρατού σε μια καθοριστική νίκη κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η κατάκτηση της Ιστανμπούλ παραμένει ένα λαμπερό στολίδι στο στέμμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Η επιθυμία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να επαναφέρει τη χαμένη δόξα της εν λόγω αυτοκρατορίας είναι γνωστή, όμως όσοι είναι απόγονοι και κληρονόμοι των θυμάτων της αιματηρής της επέκτασης αντιμετωπίζουν την επέτειο αυτή με πολύ λιγότερο ενθουσιασμό από αυτόν που εξέφρασε το TRT World. Ορισμένοι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί μέχρι και σήμερα αποκαλούν την 29η Μαΐου 1453 ως «την τελευταία ημέρα του κόσμου». Και σε έναν πολύ ουσιαστικό βαθμό, αυτό ακριβώς ήταν: το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έπειτα από δύο χιλιετίες, το τέλος μιας δύναμης που επί αιώνες ήταν η κορυφαία στον κόσμο και το προπύργιο του χριστιανισμού.
Η άλωση της Κωνσταντινούπολης σήμανε τη δύση του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία, μια περιοχή που υπήρξε τόσο σημαντική για την πίστη, ώστε τρεις από τις επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη —προς Γαλάτες, προς Εφεσίους και προς Κολοσσαείς— απευθύνονταν σε χριστιανικές κοινότητες της περιοχής. Η Κωνσταντινούπολη αποτελούσε το κέντρο του χριστιανισμού στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ήταν η δεύτερη σε σημασία έδρα της Εκκλησίας μετά τη Ρώμη. Μετά το Σχίσμα του 1054, έγινε η καρδιά της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης.
Όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο έργο «Η Ιστορία της Τζιχάντ», την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, οι στρατιές του Οθωμανού σουλτάνου Μεχμέτ Β’ έσπασαν τελικά την άμυνα της Κωνσταντινούπολης μετά από παρατεταμένη πολιορκία, σηματοδοτώντας το τέλος της μεγάλης χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι κατακτητές υπήρξαν εξαιρετικά βίαιοι: επιτέθηκαν σε μοναστήρια και μονές, διώχνοντας τους μοναχούς και τις μοναχές, λεηλάτησαν ιδιωτικά σπίτια. Εισήλθαν στην Αγία Σοφία —τον μεγαλύτερο ναό της Χριστιανοσύνης για σχεδόν χίλια χρόνια— όπου οι πιστοί είχαν συγκεντρωθεί για να προσευχηθούν κατά τη διάρκεια της ύστατης αγωνίας της Πόλης. Οι μουσουλμάνοι σταμάτησαν τη Θεία Λειτουργία της Ορθρινής Ακολουθίας, ενώ σύμφωνα με τον θρύλο, οι ιερείς πήραν τα ιερά σκεύη και εξαφανίστηκαν μέσα στον ανατολικό τοίχο του ναού, από όπου μια μέρα θα επιστρέψουν για να ολοκληρώσουν τη λειτουργία. Οι μουσουλμάνοι άνδρες σκότωσαν ηλικιωμένους και αδύναμους, ενώ τους υπόλοιπους τους οδήγησαν στη σκλαβιά.
Ο Βυζαντινός λόγιος Βησσαρίων έγραψε τον Ιούλιο του 1453 στον Δόγη της Βενετίας ότι η Κωνσταντινούπολη είχε «λεηλατηθεί από τους πιο απάνθρωπους βαρβάρους και τους πιο άγριους εχθρούς της χριστιανικής πίστης, από τα πιο θηριώδη άγρια θηρία. Οι δημόσιοι θησαυροί εξανεμίστηκαν, οι ιδιωτικές περιουσίες καταστράφηκαν, οι ναοί απογυμνώθηκαν από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους λίθους, λείψανα αγίων και άλλα ανεκτίμητα κειμήλια. Άνδρες σφαγιάστηκαν σαν ζώα, γυναίκες απήχθησαν, παρθένες βιάστηκαν, και παιδιά αρπάχτηκαν από τις αγκαλιές των γονιών τους».
Όταν ολοκληρώθηκε η σφαγή και η λεηλασία, ο Μεχμέτ Β’ διέταξε έναν ισλαμικό λόγιο να ανέβει στον άμβωνα της Αγίας Σοφίας και να διακηρύξει ότι «δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Αλλάχ, και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του». Ο μεγαλοπρεπής αυτός ναός μετατράπηκε σε τζαμί· εκατοντάδες άλλες εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη και αλλού είχαν την ίδια μοίρα. Εκατομμύρια χριστιανοί εντάχθηκαν στις τάξεις των «δωσίων» (dhimmi), άλλοι υποδουλώθηκαν και πολλοί θανατώθηκαν.
Η Μαύρη Τρίτη και η Ισλαμοποίηση της Κωνσταντινούπολης
Αφού οι Μουσουλμάνοι υπέταξαν πλήρως την Κωνσταντινούπολη, έθεσαν σε εφαρμογή ένα ευρύ πρόγραμμα ισλαμοποίησης της πόλης. Σύμφωνα με τον μουσουλμάνο χρονικογράφο Χότζα Σααντετίν, δάσκαλο των σουλτάνων Μουράτ Γ’ και Μεχμέτ Γ’ τον 16ο αιώνα, «οι εκκλησίες της πόλης εκκαθαρίστηκαν από τα αχρεία είδωλά τους και εξαγνίστηκαν από τις βρώμικες και ειδωλολατρικές ακαθαρσίες· με την καταστροφή των εικόνων και την ανέγερση μουσουλμανικών μιχράμπ και άμβωνα, πολλά μοναστήρια και παρεκκλήσια έγιναν το καμάρι των κήπων του Παραδείσου».
Η ημέρα αυτή έμεινε στην ιστορία ως «Μαύρη Τρίτη», η Τελευταία Ημέρα του Κόσμου. Έκτοτε, πολλοί Έλληνες Χριστιανοί θεωρούν την Τρίτη μέρα κακοτυχίας. Ο κόσμος έχει ξεχάσει τι συνέβη τη Μαύρη Τρίτη — και τόσες άλλες παρόμοιες ημέρες, από την Ινδία έως την Ισπανία — και σήμερα επιμένει στη φαντασίωση ότι το Ισλάμ δεν εμπεριέχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, και ότι οι μουσουλμάνοι μπορούν να εισέρχονται ανεξέλεγκτα στις δυτικές χώρες χωρίς κανέναν έλεγχο για το πόσοι από αυτούς ενδέχεται να επιδιώξουν, αργά ή γρήγορα, την υποταγή και την ισλαμοποίησή τους, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους στην Κωνσταντινούπολη πριν από αιώνες.
Υπάρχουν, όμως, κάποιοι που θυμούνται — και που επιθυμούν να επαναλάβουν την ιστορία. Το 2008, ο Σείχης Άλι Αλ-Φακίρ, πρώην υπουργός θρησκευτικών υποθέσεων της Ιορδανίας, δήλωσε στην τηλεόραση Al-Aqsa: «Δηλώνουμε ότι θα κατακτήσουμε τη Ρώμη, όπως κατακτήθηκε κάποτε και η Κωνσταντινούπολη…» Αντίστοιχα, ο βουλευτής της Χαμάς και ισλαμιστής κληρικός Γιούνις Αλ-Άσταλ είχε πει, επίσης στην Al-Aqsa TV, πριν από λίγα χρόνια: «Πολύ σύντομα, αν θέλει ο Αλλάχ, θα κατακτηθεί η Ρώμη, όπως και η Κωνσταντινούπολη, όπως προφητεύτηκε από τον Προφήτη μας Μωάμεθ».
Ο Σείχης Γιούσεφ αλ-Καραντάουι, που υπήρξε ο δημοφιλέστερος ισλαμιστής ιεροκήρυκας της τηλεόρασης μέχρι τον θάνατό του πριν λίγα χρόνια, επίσης θυμόταν. Γράφοντας για τα «σημάδια της νίκης του Ισλάμ», αναφερόταν σε ένα χαδίθ: «Ο Προφήτης Μωάμεθ ερωτήθηκε: “Ποια πόλη θα κατακτηθεί πρώτη, η Κωνσταντινούπολη ή η Ρωμυία;” Και απάντησε: “Η πόλη του Ηράκλειου θα κατακτηθεί πρώτη” – δηλαδή η Κωνσταντινούπολη… Η Ρωμυία είναι η πόλη που σήμερα λέγεται “Ρώμη”, η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η πόλη του Ηράκλειου (Κωνσταντινούπολη) κατακτήθηκε από τον νεαρό 23χρονο Οθωμανό Μωάμεθ μπιν Μοράντ, γνωστό στην ιστορία ως Μωάμεθ ο Πορθητής, το 1453. Η άλλη πόλη, η Ρωμυία, παραμένει — και ελπίζουμε και πιστεύουμε [ότι κι αυτή θα κατακτηθεί]».
Ο Μωάμεθ ο Πορθητής εμφορείτο από την ίδια θρησκευτική ιδεολογία που εμπνέει και τους σημερινούς ισλαμιστές πολεμιστές. Αυτοί θυμούνται — και εξακολουθούν να γιορτάζουν — ό,τι συνέβη στην Κωνσταντινούπολη στις 29 Μαΐου 1453. Για τους ελεύθερους ανθρώπους της Δύσης και αλλού, η 29η Μαΐου θα έπρεπε να αποτελεί ημέρα επαγρύπνησης και αγώνα απέναντι στην ισλαμική τζιχάντ και την καταπίεση της Σαρία, ώστε παρόμοιες καταστροφές να μη συμβούν ποτέ ξανά σε ελεύθερους λαούς.
Η Αριστερά δεν παραποιεί μόνο τη σύγχρονη ειδησεογραφία — παραποιεί και την Ιστορία, προσπαθώντας να ελέγξει τη σκέψη του αμερικανικού λαού. Απελευθέρωσε το πνεύμα σου: γίνε σήμερα VIP μέλος — χρησιμοποίησε τον κωδικό FIGHT για 60% έκπτωση και δες τον κόσμο όπως είναι πραγματικά, όχι όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν.
Ρόμπερτ Σπένσερ – Διευθυντής του Jihad Watch και υπότροφος Shillman στο David Horowitz Freedom Center – είναι συγγραφέας 30 βιβλίων, πολλά από τα οποία έχουν αναδειχθεί σε ευπώλητα έργα, όπως τα The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades), The Truth About Muhammad, The History of Jihad, The Critical Qur’an και Muhammad: A Critical Biography. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του τιτλοφορείται Antisemitism: History and Myth, ενώ τον Νοέμβριο του 2025 αναμένεται η έκδοση του Holy Hell: Islam’s Abuse of Women and the Infidels Who Enable It.
Ο Σπένσερ έχει δώσει σεμινάρια για θέματα Ισλάμ και τζιχάντ σε σημαντικούς αμερικανικούς θεσμούς όπως το FBI, η Κεντρική Διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών (CENTCOM), το Στρατιωτικό Κολέγιο Επιτελών και Διοίκησης των ΗΠΑ, η Ομάδα Ασύμμετρου Πολέμου του Στρατού, η Κοινή Ομάδα Καταπολέμησης Τρομοκρατίας (JTTF), το Αντιτρομοκρατικό Συμβούλιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης και η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών. Είναι ανώτερος συνεργάτης στο Center for Security Policy.
