04/03/2025
Τα Τέμπη ήταν αποτέλεσμα συσσωρευμένων παθογενειών της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής, τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν θέλησαν να αγγίξουν. Ίσως και να τις επιδείνωσαν. Όμως είναι αυτές οι τεράστιες παθογένειες που κρατούν την χώρα καθηλωμένη.
Στο μέσον της θητείας της κυβέρνησης επήλθαν σαρωτικές αλλαγές στον κόσμο, απέναντι στις οποίες η Ελλάδα είτε δεν μπορεί να προσαρμοστεί (λόγω ιδεοληψιών του πρωθυπουργού της), είτε δεν γίνεται αποδεκτή από τον πυρήνα που διαμορφώνει τις εξελίξεις (λόγω αφελούς διπλωματικής έκθεσής της το προηγούμενο διάστημα). Η εξωτερική πολιτική της χώρας υπήρξε παιδαριωδώς ιδιοτελής τα τελευταία χρόνια, γι’ αυτό απαιτείται νέα κυβέρνηση.
Παρά την εμμονή του –λόγω εξουσιομανίας– να παραμείνει στην κυβέρνηση, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα τα καταφέρει. Και αν τα καταφέρει, επειδή οι διεθνείς πόλοι διαμόρφωσης πολιτικής δεν δίνουν καμιά σημασία στον ελληνικό παράγοντα, θα προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στον τόπο. Είναι εθνική ανάγκη η παραίτηση της κυβέρνησης και η αναζήτηση πολιτικής διεξόδου.
Απονομιμοποίηση Μητσοτάκη
Η άμεση προσφυγή στις κάλπες βρίσκει ένα αποδιαρθρωμένο πολιτικό σύστημα και, μάλλον δεν ενδείκνυται. Τα κόμματα δεν είναι, ακόμη, οργανωμένα μετά το σοκ των μνημονίων που υπέστησαν. Ούτε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών αποτελεί λύση. Μια κυβέρνηση τεχνοκρατών δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση και δεν μπορεί να προβεί σε μεγάλες αλλαγές και επιλογές κατευθύνσεων που είναι άμεσα αναγκαίες.
Η επιλογή είναι μια πολιτική κυβέρνηση με βασικό πυρήνα τη ΝΔ που κέρδισε τις εκλογές, άρα, τύποις θα διαθέτει την δεδηλωμένη νομιμοποίηση, με τη συμμετοχή, όμως, ικανών στελεχών της αντιπολίτευσης καθολικά αποδεκτών. Και τέτοια πρόσωπα υπάρχουν. Αυτήν τη στιγμή η δυναμική και του διεθνούς αλλά και του ευρωπαϊκού συστήματος λειτουργεί σαν να μην υπάρχει Ελλάδα. Η χώρα έχει περιθωριοποιηθεί και κανείς δεν σκέφτεται να την καλέσει σε καμιά από τις διασκέψεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου. Η συμμετοχή της στο επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι θεσμική.
Εκτός αμυντικής αρχιτεκτονικής
Φανταστείτε μια νέα αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφαλείας στην οποία θα συμμετέχουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία και θα είναι εκτός η Ελλάδα. Υπενθυμίζω ότι στρατηγικός στόχος της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν η διασφάλιση της ακεραιότητας της χώρας και δευτερευόντως τα οικονομικά οφέλη. Το αποκαλούμενο και δόγμα ένταξης περιλάμβανε και την αρχή ότι η χώρα θα επεδίωκε να συμμετάσχει στον, κάθε φορά, διαμορφούμενο σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής σύγκλισης ώστε να επηρεάζει τις αποφάσεις.
Με τις τρέχουσες εξελίξεις η χώρα κινδυνεύει να μείνει εκτός κάθε αμυντικής αρχιτεκτονικής της Ένωσης. Στον εξωτερικό κύκλο που θα ανήκει θα είναι αποδέκτης αποφάσεων ενός πυρήνα, στον οποίο θα συμμετέχει το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία. Αν, δηλαδή, χρειάζεται κάτι από πλευράς αμυντικής υποστήριξης η χώρα, θα το ζητά από ένα διευθυντήριο, στο οποίο θα συμμετέχει η Τουρκία αλλά όχι η Ελλάδα! Η Αθήνα, θα ζητά από την Άγκυρα να εγκρίνει πολιτικές και υποστήριξη που θα κατευθύνεται εναντίον της. Βιασμός της λογικής.
Υπάρχει, πάντα, και η άποψη που υποστηρίζει ότι η Τουρκία που θα συμμετέχει σε έναν τέτοιο πυρήνα ευρωπαϊκής ασφάλειας θα είναι διαφορετική. Κανείς αναλυτής δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι η Τουρκία θα υποχωρήσει από αξιώσεις της, τις οποίες θεωρεί ζωτικές, για να συμμετάσχει στον πυρήνα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Αντιθέτως, θέλει να συμμετάσχει στον πυρήνα της Ευρώπης για να ενισχύσει τις αξιώσεις της και να αποδυναμώσει την ελληνική και κυπριακή επιρροή.
Νέα πολιτική από νέα κυβέρνηση
Αυτές τις εξελίξεις η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις παρακολουθεί από μακριά. Και καθώς έχει εξασθενίσει δεν βρίσκει κανέναν υποστηρικτή στην ΕΕ, στον οποίο θα μπορούσε, έστω και παρακλητικά, να απευθυνθεί. Επιδείνωσε, όμως, ο κ. Μητσοτάκης τη διεθνή θέση της χώρας και με την επίδειξη ελάχιστης διπλωματικότητας, καθώς διαχειριζόταν τις διεθνείς εξελίξεις. Αυτήν τη στιγμή οι σχέσεις της Αθήνας είναι επικίνδυνα διαταραγμένες με τη Μόσχα, το κλίμα που εισπράττεται από την Ουάσιγκτον είναι απορριπτικό της κυβέρνησης Μητσοτάκη (φρόντισε γι’ αυτό ο επικεφαλής της) και αδιάφορο για τον ρόλο της χώρας, ενώ στην ΕΕ κανείς δεν θυμάται ότι υπάρχει και η Αθήνα.
Μια νέα, λοιπόν, κυβέρνηση θα μπορούσε να δώσει βαρύτητα στην αποκατάσταση των διαταραγμένων σχέσεων της χώρας με διεθνείς δρώντες – ο κ. Μητσοτάκης είναι “κόκκινο πανί”, δεν μπορεί να το κάνει. Χρειάζεται σύγκλιση με τις ΗΠΑ στην οικονομία και στην άμυνα ως αποτρεπτικού παράγοντα, όχι ως εξαγορά προστασίας. Χρειάζονται κινήσεις για ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές και επιτέλους να τεθεί επί τάπητος και το δημογραφικό. Η λύση της ελληνοποίησης μεταναστών δεν μπορεί να είναι η μοναδική.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του SLpress.gr η Τουρκία καλπάζει δημογραφικά και η Ελλάδα βουλιάζει. Η μόνη ελπίδα που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι το Κουρδικό. Αν στην Τουρκία προχωρήσουν οι αλλαγές που σηματοδοτούν οι εξελίξεις στο Κουρδικό θα έχουμε σε βάθος χρόνου μια άλλη Τουρκία. Αλλά μέχρι τότε τα αποτελέσματα της εξάρτησης της χώρας θα είναι μη αντιστρεπτά. Εκείνο που κατάφερε μέχρι σήμερα το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι να δορυφοροποιήσει τη χώρα απέναντι στην Τουρκία και να εξαρτάται η αμυντική κάλυψή της από αποφάσεις της Άγκυρας.
Είναι ο ορισμός του οξύμωρου! Ο κ. Μητσοτάκης έχει μια τελευταία ευκαιρία να προσφέρει στη χώρα. Ας την σκεφθεί δρομολογώντας ο ίδιος τις εξελίξεις.
Επειδή -το ξανάγραψα- δεν φαίνεται ότι θα έχουμε (και ευτυχώς) νέα 23 Ιουλίου 1974 ΓΙΑ ΝΑ ΈΡΘΟΥΝ ΤΑ ΕΠΆΝΩ ,ΚΆΤΩ- θα προτείνω μια λύση -την οποίαν δεν αποκλείεται να δεχθεί και ο εκλεγμένος με 41% το 2023 πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, εφόσον δεν μπορέσει να πείσει τους Έλληνες ότι δεν κινδυνεύουμε όσο παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και τον ‘φιλικό” του τύπο και το διαδίκτυο.
Να δεχθούν να υπουργοποιηθούν οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσίπρας , Ανδρουλάκης , Μανιάτης,. Γερουλάνος , Διαμαντοπούλου, Κατσέλη ,Γιαννίτσης (αυτόν τον προτείνω εγώ ) και όσοι άλλοι ”ανανήψαντες” προοδευτικοί ,για να αλλάξουν την Ελλάδα μας αυτοί που επί 45 χρόνια δεν ήθελαν ,ούτε θέλουν να αλλάξει και να ”εξευρωπαϊσθεί”.
Μένει όμως ποιοι θα κάνουν την Αντιπολίτευση ,αξιωματική και ελάσσονα, οι οποίοι θα αγωνίζονται να μας σώσουν μετά το 2027.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΥΤΟ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Υ.Γ Ο Καραμανλής -που τώρα απέχει -, θα -αν- επανέλθει ως εκλεγμένος Αρχηγός της Νέα Δημοκρατία που ίδρυσε ο ο μεγάλος θείος του αι θα απαιτήσει να εκλεγεί με ποσοστό άνω του 50% ”αν θέλουμε να κάνουμε χωριό”.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ”ΠΟΝΤΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ” ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Αρρώστια…
45 χρόνια καὶ δὲν καταφέραμε νά `ἐξευρωπαισθοῦμε `καὶ νὰ ξεχάσουμε τὴν χιλιάδων χρόνων ἱστορία μας καὶ νὰ γίνουμε σὰν τὰ τωρινὰ μοῦτρα τῆς `Ευρώπης τους `χωρὶς ἰδανικά, χωρὶς φιλοσόφους, χωρὶς πολιτισμό. Οὔτε θὰ μποῦμε στὰ παπούτσια ἄλλων ´ ΓΙΑ ΝΑ ΈΡΘΟΥΝ ΤΑ ΕΠΆΝΩ ,ΚΆΤΩ ´. Στά δικά μας «ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή».
Ἂς σπουδάσουν πάλι τὰ Ἑλληνικὰ ἂν θέλουν νὰ ἐξευρωπαισθοῦν οἱ σύγχρονοι ´ευρωπαίοι ´.
Καὶ τὸν Καραμανλῆ νὰ τὸν ρωτήσετε ἂν θέλει καὶ τί σκέφτεται. Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ Κωνσταντίνοι τὸ ἴδιο ἐκτόπισμα.
Σενάρια πολιτικής φαντασίας.
[…] Είναι ο ορισμός του οξύμωρου! Ο κ. Μητσοτάκης έχει μια τελευταία ευκαιρία να προσφέρει στη χώρα. Ας την σκεφθεί δρομολογώντας ο ίδιος τις εξελίξεις. slpress.gr 2. Πηγή […]
Ο Ερντογάν πάντως είναι “ευχαριστημένος από τις καλές ελληνοτουρκικές σχέσεις”, το casus belli είναι “ενθύμιο φιλίας” με τη Γαλάζια Πατρίδα στην ούγια …..
Οι διεργασίες που ξεκίνησαν με το μήνυμα Οτσαλάν θα πάρουν χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων η Τουρκία θα έχει, τουλάχιστον προσωρινά, κλείσει ή περιορίσει το κουρδικό μέτωπο. Το ποια θα είναι η Τουρκία σε βάθος χρόνου, αν ευοδώσει το όραμα Οτσαλάν, είναι άνευ αξίας σήμερα, σχεδόν αδιάφορο. Με περιορισμένο το κουρδικό, η Τουρκία ετοιμάζεται για το Αιγαίο, την Κύπρο, και την Ανατολική Μεσόγειο. Το πρόβλημα για εμάς είναι υπαρξιακό και άμεσο. Είναι ήδη πολύ αργά.
Δεν ξέρω αν η διακήρυξη των Αθηνών οφέλησε μόνο την Τουρκία. Η Τουρκία “αγόρασε” εικόνα για να πάρει το αμερικανικό πακέτο. Εμείς “αγοράσαμε” χρόνο. Ελπίζω για να εξοπλιστούμε και να σχεδιάσουμε, και όχι για να αναβάλουμε το απευκταίο, ελπίζοντας στον “από μηχανής” θεό.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ είναι ανεπαρκέστατη και καλό θα ήταν να αλλάξει. Η στιγμή όμως είναι κρισιμότατη. Δεν είναι η ώρα για να βυθιστεί η χώρα σε πολιτική αστάθεια για να παρελάσει μπροστά μας εκλιπαρώντας ψήφο και αλλαλάζοντας ανοησίες αυτό το συνοθύλευμα ανεπαρκέστατων αθλίων και ηλιθίων που ο “σοφός” λαός έβαλε στη βουλή.
Οι φωνές για παραίτηση του Μητσοτάκη έχουν χρώμα εθνικού διχασμού του 1920-, όσο τον καταλαβαίνω από τα βιβλία (είναι φρίκη να διαβάζει κανείς το μίσος που ανέδυαν οι τίτλοι των εφημερίδων της εποχής). Ακολούθησε καταστροφή.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι αναντικατάστατος. Αναντικατάσταση είναι η ανάγκη για ομόνοια μπροστά στην υπαρξιακή απειλή. Για να παραφράσω τον Rumsfeld: στον πόλεμο δεν θα πάμε με τους πολιτικούς που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά με τους πολιτικούς που έχουμε.
Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού έχει πλήρη άγνοια των κινδύνων. Βοηθήστε στην εγρήγορσή του. Για τα εθνικά θέματα. Για τον πόλεμο που έρχεται.
” Έχει ρίξει το ηθικό των πολιτών” . γράφει στο προηγούμενο άρθρο του ο κύριος Σαββίδης.
Αυτό είναι το ζητούμενο από τους ηγεμόνες, για να μπορούν να κάνουν τις “δουλειές τους”
Εκμεταλλεύονται τον κατακερματισμό της κοινωνίας, που ψάχνει να βρει μια αξιόπιστη λύση μέσα από στημένες εκλογές, που δεν αλλάζουν τίποτα.
Γνωρίζουν ότι οι αντιθέσεις, τους αφήνουν στο απυρόβλητο, και ότι την κατάλληλη στιγμή θα έχουν έτοιμο κάποιον “άσφαλτο” πρωθυπουργό, για να ξεφουσκώσει η πίεση.
Ελπίζω το ένστικτο της αυτοσυντήρηση ενός ιστορικού έθνους όπως το δικό μας, να σταθεί αντάξιο στους προγόνους του, και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Δεν μας αξίζει αυτό το κράτος.
Η χώρα πλέον μόνο μέσα από έναν εμφύλιο θα ξανά βρει τα πατήματα της, διότι δεν έχουν αφήσει άλλο μέσο αντίδρασης του κόσμου.
Τα μνημόνια, το ΟΧΙ που μετετράπη σε ΝΑΙ, και την Παράδοση της Μακεδονικής Γλώσσας και Ιστορίας την παρέδωσαν Πολιτικοί, όχι ο Έλληνας πολίτης, και μην μου πείτε ότι τους ψήφησαν.
Δεν τα φάγαμε μαζί επειδή κάποιοι βολεμένοι, έχουν τύψεις, και κάποιοι άλλοι ηλίθιοι, δεν έχουν την δυνατότητα να σκεφτούν, και να κρίνουν.
Το ίδιο ισχύ για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, έχουν κορυφώσει τις αντιθέσεις.
Κρίμα που όλα αυτά έχουν “προβλεφθεί” και ειπωθεί από πολιτικούς, και ακαδημαϊκούς τουλάχιστον από την δεκαετία του 60, που τα γνώριζαν από μέσα, και τους κατηγορούσαν με την δύναμη του χρήματος, Δημοσιογράφοι, και Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ως συνωμοσιόλογους.