Αλέξης Παπαχελάς
Η Τουρκία βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση το 1974-75. Το αμερικανικό Κογκρέσο επέβαλε ένα εμπάργκο εξοπλισμών λόγω της εισβολής στην Κύπρο. Η Αγκυρα βρέθηκε, βέβαια για μικρό μόνο διάστημα, «ξεκρέμαστη» στον κρίσιμο αυτόν τομέα. Αποφάσισε λοιπόν να κτίσει, κυριολεκτικά, έναν κλάδο από την αρχή. Επένδυσε στην αμυντική βιομηχανία, συνεργάσθηκε με ισραηλινές εταιρείες για να αποκτήσει τεχνογνωσία και έθεσε φιλόδοξους στόχους.
Το σοκ του εμπάργκο ξύπνησε το τουρκικό βαθύ κράτος, το οποίο αποφάσισε ότι ποτέ ξανά δεν θα είναι όμηρος των ΗΠΑ ή όποιας άλλης δύναμης. Ολα αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε σήμερα ξεκίνησαν τότε, πριν από 45 χρόνια. Χρειάζεται χρόνος, σύστημα, πειθαρχία και υπομονή για να το πετύχεις. Σήμερα, όμως, η Τουρκία έχει ναυπηγικές δυνατότητες. Εχει προχωρήσει ανησυχητικά πολύ στον τομέα των drones, όπως φάνηκε πρόσφατα στον πόλεμο Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν. Σε γενικές γραμμές, μπορεί κάποιος να πει ότι πέτυχε τον στόχο της στρατηγικής της αυτονομίας, ωστόσο με πολλές εξαιρέσεις, όπως στην περίπτωση των μαχητικών αεροσκαφών.
Σε αυτά τα 45 χρόνια, εμείς φροντίσαμε να διαλύσουμε με μανία όποια παραγωγική βάση αμυντικής βιομηχανίας είχαμε. Το φαύλο πολιτικό σύστημα διόρισε άχρηστους κομματικούς επικεφαλής των κρατικών βιομηχανιών. Τα ναυπηγεία λειτουργούσαν πού και πού, ο συνδικαλισμός ροκάνιζε και αυτός τα κουφάρια που πλήρωνε ο κρατικός προϋπολογισμός. Ξοδέψαμε απίστευτα ποσά σε εξοπλισμούς που άφησαν πολλά σε μίζες, αμοιβές συμβούλων, λομπίστες και άλλους. Οχι όμως σε τεχνολογία, παραγωγή και έρευνα· με ελάχιστες εξαιρέσεις και 1-2 ιδιωτικές εταιρείες που εξάγουν τέτοια προϊόντα. Φτάσαμε στο σημείο να μένουν τα πολύτιμα μεταγωγικά αεροσκάφη μας καθηλωμένα στην ΕΑΒ για χρόνια και να αποφασίζουμε να τα στείλουμε κάπου αλλού για την αναβάθμισή τους.
Πάλι καλά που η σημερινή κυβέρνηση και η στρατιωτική ηγεσία έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και τον επείγοντα χαρακτήρα του. Θα καταφέρουν να το λύσουν; Το κουβάρι της ΕΑΒ, των ναυπηγείων κ.λπ. είναι μεγάλο και δύσκολο να ξετυλιχτεί. Οι πολιτικοί που νοιάζονται και θέλουν να πάρουν ρίσκα δεν περισσεύουν. Δεν έχουμε, όμως, την πολυτέλεια να περιμένουμε 45 χρόνια για να δούμε αποτελέσματα. Πρέπει να καλύψουμε άμεσα τον χρόνο που χάσαμε.
“Ξοδέψαμε απίστευτα ποσά σε εξοπλισμούς που άφησαν πολλά σε μίζες, αμοιβές συμβούλων, λομπίστες και άλλους”
Μα αυτό ήταν και είναι το ζητούμενο των αλητών που κυβερνούν εδώ και 45 χρόνια τον τόπο. Κι αυτά τα 45 χρόνια δεν κερδίζονται με τίποτε πια. Παρέλαβαν μία χώρα οικονομικά ακμαία και την διέλυσαν.
Εύκολη η κριτική όταν συγκρίνεις απολυταρχικά με δημοκρατικά καθεστώτα . Οι αυταρχικές αποφάσεις των πρώτων αδιανόητες για δυτικού τύπου κοινωνίες .
Σαφέστατα είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες οι ελληνικές παθογένειες.Δεν τις αμφισβητεί κανείς.
Ωστόσο το θέμα είναι βαθύτερο και σχετίζεται με την ελληνική κοινωνία γενικότερα και όχι μόνο με το υπάρχον πολιτικό σύστημα .
Για παράδειγμα για να δημιουργήσεις βιομηχανικό προϊόν πρέπει καταρχάς να επενδύσεις στην πιθανή ΑΠΟΤΥΧΙΑ των πρώτων χρόνων , να δαπανήσεις πόσα τεράστια που κατά πάσα πιθανότητα θα χαθούν και εν τελεί να παράγεις ένα αξιόπιστο προϊόν .
Εμείς αραγε έχουμε την ΥΠΟΜΟΝΗ για κάτι τέτοιο ❓
Προφανώς Όχι .
Να θυμίσω τα υποβρύχια που γέρνανε και τώρα είναι πια ο ισχυρότερος πολλαπλασιαστής ισχύος . Σκεφτείτε να τα κατασκευάζαμε Ελλάδα . Θα τα είχαμε κάψει με την πρώτη λογική παιδική ασθένεια που θα παρουσιαζόταν . Θα ξεσηκωνόταν το σύμπαν γις τεράστια κατασπατάληση δημοσίου χρήματος που θα μπορούσε να κατευθυνθεί στην δημόσια υγεία / παιδεία κλπ κλπ κλπ
Θα γινόντουσαν ποτέ αυτά στην Τουρκία ❓
Φυσικά και ΟΧΙ ‼️
Θα αντέχαμε ποτέ σαν χώρα να παράγουμε ένα οποιοδήποτε βιομηχανικό προϊόν που θα ήταν υποδεέστερο από τα αντίστοιχα ξένα αλλά ταυτόχρονα θα ήταν πολύ πιο φθηνό και αρκετά αξιόπιστο ❓
Εδώ στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του τύπου αλλά και του κόσμου που ισχυρίζεται ότι είναι εθνική προδοσία αν δεν πάρουμε τις γαλλικές φρεγάτες μπελχαρά ……
Εν κατακλείδι το σαθρό πολιτικό σύστημα , ο αρχισυνδυκαλισμος , ο κρατισμός των δεκαετιών 80 και 90 , ο ωχαδερφισμός κλπ είναι η μισή αλήθεια .
Η άλλη μισή αλήθεια είναι να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ ………
Το … απολυταρχικό κράτος τής Τουρκίας βοήθησε να κτίσει μόνη της αυτά που έκτισε, ή το γεγονός ότι είχε ικανές ηγεσίες, που αγαπούσαν την πατρίδα των;
Ασφαλώς το θέμα σχετίζεται και με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, την κομματοκρατία, όπου ομάδες ανίκανων διαφεντεύουν την χώρα μας και το μόνο που τούς ενδιαφέρει είναι πόσα θα βάλλουν στην τσέπη.
Χρειαζόμασταν απολυταρχικό καθεστώς, για να έχομε κάμει δικές παραγωγές και συμπαραγωγές, όπως οι Τούρκοι, ή μήπως συνέφεραν καλύτερα οι μιζοφόρες εισαγωγές;
Γιατί να κάνουν π.χ. εισαγωγή μάσκες κοροναϊού, ενώ ο στρατός έχει εργοστάσιο, που θα μπορούσε να τις παράγει, όπως είχε και σαπωνοποιεία και άλλα, που δεν έχει πια;
Πού είναι η τεχνολογία μας; Ανύπαρκτη! Γιατί; Και μυαλά έχομε και εργαστήρια (π.χ. ΙΤΕ τού ΠΚ). Αλλά όταν τα υπουργεία αφήνουν τις πατέντες του να μουχλιάζουν στα συρτάρια, διότι, όπως είπαμε, η εγχώρια παραγωγή δεν είναι μοζοφόρα, τότε λαι βέβαια φταίει το σύστημα και ο ανώριμος λαός που το ανέχεται, αρκεί να τού κάνουν ρουσφέτια.
Τα υποβρύχια που “έγερναν” είναι ακόμη μία απόδειξη τού τι σόι αλήτες κυβερνούν τον τόπο, έναν τόπο που αυταπατάται ότι έχει δημοκρατία (sic)!