Του Παντελή Σαββίδη
Οι σημαίες της Τουρκίας και του Ισραήλ (πηγή: Canva)
Εγκλωβισμένο σε θρησκευτικο-εθνικές ιδεοληψίες, το Ισραήλ απέφυγε να λύσει το παλαιστινιακό πρόβλημα με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα εγκλωβισμένο στις παρενέργειές του.
Η πρώτη φυσικά είναι η γενοκτονία που διαπράττει, την οποία κάποια στιγμή θα βρει μπροστά του.
Παράγωγο της πολιτικής του ήταν η επιθετική εναντίον του ρητορική του Ιράν, για την οποία εξάντλησε πολύ χρόνο, διπλωματικό κεφάλαιο, ανθρώπινες ζωές, διεθνές κύρος, οικονομικές επιπτώσεις και γεωπολιτικές αβεβαιότητες για να την αντιμετωπίσει.
Το Ισραήλ κινήθηκε χωρίς την αίσθηση στρατηγικού στόχου. Όπως οι Αμερικανοί. Πρώτα χτύπησε και ύστερα είδε πού πυροβόλησε.
Το αποτέλεσμα είναι να αναδυθεί σήμερα μια Τουρκία με οθωμανικά οράματα και με διάθεση απόλυτης κυριαρχίας στην περιοχή. Την ίδια διάθεση έχει και το Ισραήλ. Την ασφάλειά του δεν την βασίζει σε μια νέα ισορροπία στη Μέση Ανατολή. Πιστεύει πως μια νέα ισορροπία δεν θα του προσφέρει ασφάλεια. Επιδιώκει την απόλυτη κυριαρχία. Όπως και η Τουρκία.
Σε άμεσο πόλεμο δεν φαίνεται να έρχονται Άγκυρα και Τελ Αβίβ. Αλλά ένας ψυχρός πόλεμος μεταξύ τους έχει ήδη αρχίσει.
Στην περιοχή υπήρχε ένα Ιράν, το οποίο παρά τη ρητορική του κατά του Ισραήλ δεν έκανε τίποτε περισσότερο. Είναι αμφίβολο αν θα αποκτούσε πυρηνικά όπλα, αλλά ακόμη και αν τα αποκτούσε, είναι παράμετρος αποτροπής, δεν τα έχουν για να τα χρησιμοποιήσουν οι πυρηνικές δυνάμεις.
Χτυπώντας το Ιράν περιόρισε έναν παράγοντα γεωπολιτικής ανάσχεσης της Τουρκίας. Το ίδιο και με την εξάλειψη της Χεζμπολάχ, όπως και με την ανοχή που επέδειξε στην ανατροπή του Άσαντ. Όλα τα γεωπολιτικά εμπόδια που είχε η Τουρκία στη Μέση Ανατολή εκμηδενίστηκαν με πρωτοβουλία του Ισραήλ.
Και μια ακόμη αιμορραγία στο εσωτερικό της, το κουρδικό αποσχιστικό κίνημα, εκλείπει σιγά-σιγά και αυτή.
Η Τουρκία αναδύεται ως ο ισχυρός παράγοντας που δεν επιδιώκει επιρροή στους άλλους, αλλά υποταγή μέσω της ισχύος. Και το Ισραήλ βρίσκεται στο δίλημμα του πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση που διαμορφώνεται.
Δεν έχει πολλές επιλογές. Θα συνεχίσει να στηρίζεται αμυντικά και διπλωματικά/πολιτικά στις ΗΠΑ, και θα ενισχύσει τη συνεργασία του με δυνάμεις που βρίσκονται όπως και αυτό απέναντι στην Τουρκία.
Και οι δυνάμεις αυτές είναι ευάριθμες: Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία.
Λογικά, αυτή είναι η επιλογή και της Ελλάδας. Αλλά μια διεφθαρμένη κυβέρνηση με την υποταγή και την εθελοδουλία ως ιδεολογική της αναφορά δεν είναι διατεθειμένη να αντιληφθεί τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα. Η ηγετική της ομάδα, πολιτική, οικονομική και πνευματική έχει επίσης αποδεχθεί την ήττα της. Μπορεί το Ισραήλ να βασιστεί σε μια τέτοια χώρα;
Μπορεί μια τέτοια χώρα να θέσει στο τραπέζι των συνομιλιών για συνεργασία με το Ισραήλ και τις άλλες χώρες προβλήματα που απασχολούν διαχρονικά και την ίδια, όπως το Κυπριακό; Έχει κάποιο γεωπολιτικό εκτόπισμα το οποίο να είναι διατεθειμένη να αξιοποιήσει;
Αυτή την παραδομένη από τα αποδυτήρια χώρα μόνο ξένες δυνάμεις που θα έχουν συμφέρον μπορούν να αφυπνίσουν. Η εκλογική πλειοψηφία της κινείται στον ίδιο ρυθμό με την κυβέρνησή της.
Ελπίζω να μην αποτελέσει ”μότο” για τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως, που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την Πατρίδα , η επίκληση ξένων -και ποιων αλήθεια- δυνάμεων (και ας έχουν και δικά τους -και ποια -συμφέροντα εις βάρος μας ), ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΡΥΘΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μας , την διεφθαρμένη με την υποταγή και την εθελοδουλία της ως ιδεολογική της αναφορά.
ΚΑΙ είναι αυτή η κυβέρνησή μας ,αδέρφια , η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , ενός κόμματος, που από το 1974-1981 κατάφερε -τέτοιες μέρες του 1974- αναίμακτη Μεταπολίτευση , ψήφισε μόνη της το κατά κοινή ομολογία ”προοδευτικότερο” Σύνταγμα αβασίλευτης Δημοκρατίας , εξασφάλισε εθνική συμφιλίωση με την νομιμοποίηση του μέχρι τότε εκτός νόμου ΚΚΕ , έκανε ελεύθερο δημοψήφισμα για το Πολιτειακό και τρεις ελεύθερες εκλογές το 1974, 1977 και 1981 με το μεγαλύτερο σύγχρονο εθνικό μας επίτευγμα- κεκτημένο – την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ,τότε ΕΟΚ .
ΠΡΟΣ ΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ , ΠΟΥ ΑΝΑ 4ΕΤΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ;;;.
Τι να λένε άραγε οι αντικυβερνητικοί Ρώσοι , Τούρκοι , Ούγγροι και Αλβανοί , που ξέχασαν από πότε έχουν τους ίδιους πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις των ίδιων κομμάτων ;;;.
Υ.Γ ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ,η Πατρίδα όλων μας ,Έλληνες .
Κανονικά θα έπρεπε να ψάχνουμε τι συμφέρον έχουν οι Ρωμιοί να συνεργαστούν με το Ισραήλ, με δεδομένη την πολιτική (ομολογημένη και ανομολόγητη) έναντι των Ορθοδόξων Ρωμιών (Rum Orthodox) που ακολουθεί το Ισραηλινό καθεστώς και εντός της επικρατείας του και στα κατεχόμενα και στην Δυτική όχθη και στη Γάζα.
Πως προστατεύει τους Ορθόδοξους Ρωμιούς (πολλοί εκ των οποίων είναι Ισραηλινοί υπήκοοι) εντός των περιοχών ελέγχου του από τις επιθέσεις των εξτρεμιστών Εβραίων εποίκων ;
Δεν σκοτώνουν Ορθόδοξους Ρωμιούς μόνον οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι αλλά και οι εξτρεμιστές Εβραίοι έποικοι.
Υπάρχει και ιερομάρτυρας (Γραικός υπήκοος, όχι μόνον ορθόδοξος ιερομόναχος), που κατακρεουργήθηκε από τους Εβραίους εποίκους.
Τώρα που γράφουμε (αυτά) υπάρχουν επιθέσεις εποίκων εναντίον Ορθόδοξων μοναστηριών (με Γραικούς υπηκόους, της Αγιοταφικής Αδελφότητος), εκκλησιών, ιδρυμάτων, σπιτιών, αρπαγές περιουσιών κτλ.
Για να καταλάβουμε (εάν βεβαίως θέλουμε) τι πολιτική ακολουθεί το Ισραηλινό καθεστώς εάν λερώσει κάποιος κουφιοκέφαλος υπεράγαν νασιοναλιστής Γραικόφραγκος τον τοίχο μιας συναγωγής θα μας κατηγορήσουν η Ισραηλινή πρεσβεία, το κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και η … κουτσή Μαρία για αντισημιτισμό και θα απαιτήσουν επανόρθωση.
Αλλά αφού μας έπιασε ο πόνος εάν “Μπορεί το Ισραήλ να βασιστεί σε μια τέτοια χώρα;” με καθεστώς Μητσοτάκη, δηλαδή, ας το ψάξουμε.
Τι το διαφορετικό κάνει το καθεστώς Μητσοτάκη από το καθεστώς Τσίπρα ή το καθεστώς Σαμαρά ή Παπαδήμου, Παπανδρέου, Καραμανλή, Σημίτη για να περιοριστώ στον 21ο αιώνα;
Μήπως δεν υποστηρίζει το Ισραήλ με χέρια και με πόδια;
Και γιατί το Ισραήλ να μην μπορεί να βασιστεί σε μια χώρα που του παραχωρεί πχ τον εναέριο χώρο της χωρίς ίχνος ανταλλάγματος;
Γιατί το Ισραήλ να πρέπει να υποστηρίξει τον εναέριο χώρο της Γραικίας (Greece), που δεν αποδέχεται το τουρκοφραγκικό καθεστώς (ένα λογικό αντάλλαγμα πάνω στον ίδιο εναέριο χώρο που χρησιμοποιεί, όχι στο Κυπριακό) προκειμένου να χρησιμοποιεί τον εναέριο χώρο που ελέγχει(εάν ελέγχει) το γραικοφραγκικό καθεστώς (Μητσοτάκη, Τσίπρα. Σαμαρά);
Γιατί το Ισραήλ να θέλει να συνεργαστεί με μια χώρα η οποία θα μπορεί και θα θέλει “να θέσει στο τραπέζι των συνομιλιών για συνεργασία με το Ισραήλ και τις άλλες χώρες προβλήματα που απασχολούν διαχρονικά και την ίδια, όπως το Κυπριακό; ”
Μήπως θα ήθελε το Ισραήλ για συνομιλητή και συνεργάτη του ένα καθεστώς που θα προστάτευε τους Ορθόδοξους Ρωμιούς του Ισραήλ όπως ακριβώς προστατεύει το Ισραήλ τους Εβραίους της Γραικίας;
Παντελή, το Ισραήλ δεν θα βασιστεί στη χώρα ( δηλ. το φέουδο των Αθηνών) αλλά στο χώρο της χώρας και το βολεύει μια χαρά για τους λόγους που εξέθεσε ο Ρωμαίος πιο πάνω.