Χριστιανικές και Ελληνικές εορτές ή ουδέτερες διακοπές

Κωνσταντίνος Κεραμιδάς, Δημοσιογράφος.

Στην προσπάθεια αποχριστιανικοποιήσεως και αφελληνισμού που πασιφανώς πια συντελείται, ένας από τους στόχους είναι, είτε η κατάργηση των χριστιανικών και ελληνικών εορτών, είτε, τουλάχιστον, η ουδετεροποίηση τους.

Η υποστήριξη για την κατάργηση ή την ουδετεροποίηση, αναφέρει ότι είναι συνετό να καταργηθούν ή να ουδετεροποιηθούν χριστιανικές και ελληνικές εορτές, για να προάγεται ο διεθνισμός, καθώς και η δογματική ουδετεροποίηση, για να μην θίγονται πλήθη ανθρώπων τα οποία δεν σχετίζονται με αυτά ή τα οποία είναι αντίθετα ή αδιάφορα, όπως φέρ ειπείν αθεϊστές, διεθνιστές, λαθρομετανάστες ή μετανάστες, πρόσφυγες, αλλοεθνείς και αλλόφυλοι, μη χριστιανοί ή αδιάφοροι πρός την χριστιανοσύνη ή την ελληνικότητα. Παραδείγματος χάριν, εισάγονται και διαφημίζονται όροι, όπως γιορτές του χειμώνα και γιορτές της άνοιξης.Επιπρόσθετη αναφορά είναι ότι αν εξακολουθούν επισήμως να εορτάζονται αυτές οι εορτές, τότε να αναγνωριστούν και να επισημοποιηθούν οι εορτές μη Χριστιανών και μη Ελλήνων. Τούτο θα συνέβαλλε στην επικράτηση της ειρήνης, της πρόοδου και της εξελίξεως.

Η υποστήριξη υπέρ των εορτών, αναφέρει ότι καλόν είναι να εφαρμόζουμε την παράδοση, να μην καταργούνται ή να ουδετεροποιούνται τα πάντα, ότι έτσι συγκεντρώνονται οι οικογένειες και οι φίλοι, και ότι καλόν είναι να σεβόμαστε την Εκκλησία, τις παραδόσεις , τα ήθη και τα έθιμα.

Το ζήτημα είναι τί αποτελούν και τί σημαίνουν οι εορτές. Αν αποτελούν μία ακόμη αφορμή για καταναλωτισμό, κραιπάλη, μέθη, οικογενειακές και λοιπές έριδες και παρεξηγήσεις, τότε πράγματι δεν έχουν ουσία και ιδιαίτερη σημασία. Αν γίνονται για να επιτελείται ο θρησκευτισμός (έστω και εθιμικώς στην Εκκλησία), η εθιμικοσυντηρητική συνεστίαση οικογενειών και φίλων και η συντηρητική επιτέλεση παραδόσεων, τότε πράγματι δεν έχουν ουσία και ιδιαίτερη σημασία, και αυτά, όπως και η επιδεικτική ή η εφησυχαστική εκτέλεση αγαθοεργειών και καλών έργων, καθώς και ο μάταιος στολισμός.

Όλες αυτές τις εορτές, αν τις γνωρίσουμε και πρωτίστως αν τις ζήσουμε στην καθαρότητα τους, τότε φανερώνεται η ουσία και η ιδιαίτερη σημασία τους. Είναι τα Χριστούγεννα, η γέννηση του εναθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού Χριστού.Είναι η Πρωτοχρονιά βάσει της χρονολογήσεως της Γεννήσεως του Θεαθρώπου. Είναι τα Θεοφάνεια, η Φανέρωση της Αγίας Τριάδος κατά την Βάπτιση του Ιησού Χριστου. Είναι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού και κατ’ επέκτασιν η καθαγίαση και η σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου και όλου του φθαρτού κόσμου. Είναι εορτές οι οποίες μας αφορούν όλους εμάς, καθώς και όλον τον κόσμο. Είναι οι εορτές χαρίν των οποίων σώζεται και καθαγιάζεται όλος ο κόσμος, οι πάντες και τα πάντα, άρα χάρα για όλους εμάς, για όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, εορτασμός δίχως Εκκλησία δεν γίνεται, είναι ανυπόστατος. Στην Εκκλησία ας μετέχουμε, όχι από θρησκευτισμό, αλλά από αγάπη, πρός την αγάπη του Θεού. Η οικογενειακή εστίαση ας γίνη, όχι από συντηρητισμό, αλλά με χαρά για συνένωση. Ο στολισμός και το γεύμα ας γίνη, όχι για μάταια διασκέδαση, αλλά για εορτασμό της ζωής. Ας αποτελούμε κοινωνία προσώπων και όχι μάζα ατόμων, δίχως Χριστό, Εκκλησία και Πίστη.Τα πάντα αγιάζονται, η λήψη, η δράση και ο τρόπος βιώματος.

Ως επιπτώσεις της αμαρτίας, (ευχή να μην γίνονται) γίνονταν και πιθανώς θα γίνονται προστριβές, αστοχίες ακόμη και παρεκτροπές. Έτσι είναι το άθλημα της ζωής. Ωστόσο καλόν είναι να μην γίνεται εμμονή σε αμετανόητες στάσεις και εκτροπές.  Η ουσιαστική αγάπη και η μετάνοια δρά ευεργετικώς στις αμαρτίες και στις αστοχίες που γίνονται. Είναι ζήτημα ουσίας και αληθινής χαράς.