Του Νίκου Κανέλλου, Πρέσβη ε.τ.
Όταν βγήκε η εντολή να μεταβώ στο Διδυμότειχο και να αρχίσω εκεί τη στρατιωτική μου θητεία σκίρτησαν μέσα μου δημιουργικά συναισθήματα και έπεσα με τα μούτρα στις πρώτες μου παρατηρήσεις.
Εκτός από τη σπάνια φιλόξενη και πατριωτική συμπεριφορά των Εβριτών, είδα τη δίψα τους να αναπτυχθούν και να πρωταγωνιστήσουν στην αναζήτηση μιας νέας εθνικής ταυτότητας και ανάπτυξης της Πατρίδος μας. Ζήτησα, όπως έκανα σε όλες τις φάσεις της ζωής μου, να δω την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα του Έβρου κατάματα. Το συμπέρασμα ήταν ότι είχαμε αφήσει πίσω, σχεδόν εγκαταλείψει, το πολύπαθο και εξαιρετικά μοναδικό κομμάτι αυτό του Έθνους μας.
Σήμερα, μετά από 40 σχεδόν χρόνια, καλούμαστε να κρίνουμε μια σειρά από προκλητικές ενέργειες και ρητορική των γειτόνων μας καθώς και μια σειρά από μεγάλα διλήμματα για μας και την Ευρώπη.
Δυο προτροπές έχω να απευθύνω για να πρωτοτυπήσουμε, επιτέλους, στις ιδέες… Η Τουρκία πρέπει να επανεξετάσει τη σχέση της με την Ελλάδα. Τώρα πια που όλοι έχουμε μια πολύ αρνητική εικόνα από την βία και τους ανεξέλεγκτους πολέμους, σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά κυρίως στη γειτονιά μας, οι ηγέτες της πρέπει να εκμεταλλευθούν τις σημερινές συγκυρίες της οικονομικής τους ισχύος και να αναδείξουν ένα νέο πρόσωπο που να κοιτάζει στο μέλλον.
Η Ελλάδα πρέπει να ξαναδεί, υπεύθυνα και σοβαρά, τους συνδετικούς ιστούς με την Ιστορία της. Πρωτίστως πρέπει να διεκδικήσει τη μοναδική πρωταγωνιστική της σχέση με την Ευρωπαϊκή Παιδεία που στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην αρχαιοελληνική δική μας Παιδεία. Να αρχίσει μια πειθαρχημένη και δημιουργική νέα πορεία.
Σε αυτή τη διπλή προσπάθεια και οι δύο χώρες θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα είναι, δυστυχώς, μόνες. Οι πολιτικές τους όπως και οι πολιτικές των διεθνών δυνάμεων και της Ευρώπης βρίσκονται σε δυσαρμονία με το μέλλον που χρειαζόμαστε και σε αρμονική συνάφεια με την εγωπαθή-ανεξέλεγκτη βία και την οπτική πραγματικότητα που οι ίδιοι, ως « Μεγάλες Δυνάμεις», δημιούργησαν.
Δημοσιεύθηκε στη “Μακεδονία” 08.03.20
Προφανώς ο κ.Πρέσβης υπηρέτησε στον Έβρο στην δύσκολη 10ετία 1964-1974 ,τότε που ο Έβρος είχε διπλάσιο σχεδόν πληθυσμό και όλοι οι Εβρίτες”είχαν ψωμοτύρι” τους Τούρκους,γιατί το δημογραφικό ”κακό”εκεί άρχισε μετά το 1973/74 .
Αλήθεια ο κ.πρέσβης βλέπει τώρα με την από 5μήνου όξυνση των σχέσεων μας καταφυγή των ηγεσιών και λαών Ελλάδος και Τουρκίας σε ”ειρηνικά έργα’ με την οικονομία και την ανάπτυξη της Ελληνικής παιδείας ,που από το 1981 ξεχάσαμε ”από που αρχίζει και πού τελειώνει”;;;.
Ίσως αυτά συμβούν στην μεταΕρντογανική εποχή ,που πλησιάζει.
Ως τότε ΟΛΑ ”τα όπλα” ανά χείρας και στα χείλη ΟΛΩΝ των Ελλήνων το γνωστό εμβατήριο ”Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει …μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…”.