Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Εντύπωση προκαλεί η έφεση των νέων Τούρκων επιστημόνων , διανοουμένων και δημοσιογράφων να ερευνούν, να υπενθυμίζουν και να σχολιάζουν τα θλιβερά γεγονότα της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου του 1955 που διαδραματίστηκαν σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Κάθε χρόνο στην επέτειο των Σεπτεμβριανών κάποιοι αρθρογράφοι θα ασχοληθούν με το θέμα και θα μας εκπλήξουν. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της Μελικέ Τσαπάν που είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα Ρ24 , με τίτλο “τι συνέβη στις 6-7 Σεπτεμβρίου”;
Αναλυτικότερα η Τσαπάν αναφέρει:
” Όπως ομολόγησε πριν από μερικά χρόνια ο προϊστάμενος του Τμήματος Ειδικού Πολέμου “η 6η-7η Σεπτεμβρίου ήταν μια μεγαλειώδης διοργάνωση.
Σκεφθείτε ότι γίνατε για λίγο μάρτυρες των κάτωθι γεγονότων: Δεκάδες χιλιάδες έξαλλοι άνθρωποι ορμούν σε συγκεκριμένα σπίτια , επιχειρήσεις και θρησκευτικούς χώρους. Δολοφονούνται άνθρωποι, βιάζονται γυναίκες, λεηλατούνται ακόμα και Νεκροταφεία.
Όλα αυτά συμβαίνουν στην πιο κεντρική λεωφόρο της Πόλης, αλλά όταν κοιτάξετε γύρω σας δεν θα δείτε ούτε έναν αστυνομικό, έναν νυχτοφύλακα ή στρατιωτικό. Κανέναν εκπρόσωπο των δυνάμεων καταστολής που διαθέτει ένα κράτος.
Τι θα σκεφθείτε; Τι θα αισθανθείτε;
Αυτή είναι μια εικόνα από την οποία μπορείτε να αντιληφθείτε, να αισθανθείτε τι σημαίνει να ανήκει κανείς σε μια θρησκευτική Μειονότητα στην Τουρκία.
Οι σκηνές αυτές διαδραματίστηκαν στην Πόλη και τη Σμύρνη στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955.
Αυτά συμβαίνουν πάντα, όπως λέγεται, στην Τουρκία αλλά δεν διασύρεται , δεν ρεζιλεύετε κανείς. Λέγεται επίσης, ότι εξαφανίστηκε το συναίσθημα ντροπής.
Όλα αυτά δεν συνέβησαν σήμερα . Έχουν μια μακρά ιστορία στη χώρα.
Ένα σημαντικό σημείο καμπής στην Ιστορία της Τουρκίας είναι το Πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου του 1955.
Μετά από χρόνια ο προϊστάμενος της υπηρεσίας Ειδικού Πολέμου θα ομολογήσει ότι ήταν μια μεγαλειώδης διοργάνωση. Ήταν ένα από τα διαλεχτά παραδείγματος αναισχυντίας που διέπραξε το κράτος μαζί με το λαό.
Εάν εξετάσουμε προσεκτικά τα Γεγονότα θα διαπιστώσουμε ότι συνέπεσαν ταυτόχρονα πολλές παθογένειες που βιώνουμε στη χώρα, οι οποίες παραμένουν αθεράπευτες.
Οι μεγάλες προβοκάτσιες στην Ιστορία της χώρας διαπράχθηκαν από το κράτος. Η θρυαλλίδα που άναψε τη φωτιά του Πογκρόμ ήταν μια είδηση που ήρθε από την Θεσσαλονίκη. ” Έριξαν βόμβα στο σπίτι του Ατατουρκ στη Θεσσαλονίκη” .
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι τη βόμβα την τοποθέτησε ένας Τούρκος φοιτητής Νομικής που είχε διασυνδέσεις με την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας, ο οποίος υποκινήθηκε από υπάλληλο που εργαζόταν στο Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη.
Συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου διαδραματίζει πάντα ρόλο υποκινητή σε φοβερά γεγονότα που συμβαίνουν στην Τουρκία. Εάν διαβάσετε τα τεύχη των εφημερίδων Χουριέτ, Γανί Σαμπάχ που εκδίδονταν στην Πόλη και την Γκετζέ Πόστασι που εκδιδόταν στην Σμύρνη τους θερινούς μήνες του 1955 θα διαπιστώσετε ότι δημοσίευαν κείμενα που είχαν σαν στόχο τους, τους Ρωμιούς πολίτες , τους οποίους συνέδεαν με κάποιο τρόπο με τις εξελίξεις στην Κύπρο.
Το ψυχολογικό κλίμα που είχαν διαμορφώσει εδώ και καιρό οι εφημερίδες αυτές , κορυφώθηκε με την έκδοση της Εξπρές της 6ης Σεπτεμβρίου. Η εφημερίδα που τύπωνε 20-30.000 φύλλα την ημέρα τύπωσε εκείνη τη νύχτα 300.000 και γνωστοποίησε τη ρήψη της βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ σε όλη την Πόλη.
Στην Τουρκία υπάρχουν πάντα πρόθυμοι να υποκινήσουν τον κόσμο να επιτεθεί “εναντίον των άλλων”.
Γνωρίζετε πόσοι μετείχαν στη λεηλασία, στις καταστροφές σπιτιών και επιχειρήσεων κυρίως στο Πέρα; Αμέσως θα σκεφθεί κανείς 500-1000 άτομα. Λάθος. Αυτή η φοβερή επιθετικότητα και λεηλασία διαδραματίστηκε σε μια ευρύτερη περιοχή από το Ταξίμ μέχρι τα Πριγκηπόνησα.
Οι συμμετέχοντες δεν ήταν χίλιοι , ούτε δέκα χιλιάδες. Ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Αναζητήστε φωτογραφίες του Πογκρόμ στο διαδίκτυο και προσέξτε της. Θα δείτε ότι στα Γεγονότα μετείχαν άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Από χωριάτες, αστούς μέχρι και ελίτ.
Στην Τουρκία επικρατεί η εντύπωση ότι αυτού του είδους τις βρώμικες δουλειές τις κάνει μια συγκεκριμένη μερίδα λαού. Όταν κοιτάξετε προσεκτικά τις φωτογραφίες του Πογκρόμ θα αντιληφθείτε το πόσο ευαίσθητοι και πιστοί στο πατριωτικό του καθήκον είναι οι πολίτες στα εθνικά θέματα, όταν φυσικά υποκινούνται.
Στις ντουλάπες όλων των πολιτικών ρευμάτων που γεύτηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας υπάρχουν πολλοί σκελετοί. Στην Τουρκία κάθε πολιτική πλευρά νομίζει ότι τα αμαρτήματα του παρελθόντος τα διέπραξαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Στην πραγματικότητα και η δεξιοί και οι αριστεροί έχουν πολλά άπλυτα.
Ο Μεντερές εκτελέστηκε μετά από ένα άνανδρο πραξικόπημα. Αναμφισβήτητα ήταν ο βασικός πολιτικός υπεύθυνος των Γεγονότων.
Η ατιμωρησία είναι μια παλιά ασθένεια στην Τουρκία. Όπως είπα, στα Γεγονότα μετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Τι είχαν διαπράξει όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία κατέστρεψαν 4.214 σπίτια, 1004 καταστήματα, 73 εκκλησίες, μια Συναγωγή, δυο Μοναστήρια, 26 σχολεία και εργοστάσια, συνολικά 5,317 χώρους εργασίας. Στα Γεγονότα έχασαν τη ζωή τους σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο 11 άνθρωποι και σύμφωνα με ελληνικές πηγές 15. Ο αριθμός των τραυματιών επισήμως 30, ανεπισήμως 300. Βιάστηκαν εκατοντάδες γυναίκες. Μόνο στο ρωμέικο Νοσοκομείο Βαλουκλή θεραπεύτηκαν 60 γυναίκες που υπέστησαν βιασμό.
Πόσοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες που διέπραξαν αυτές τις βαρβαρότητες δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε; Κανείς. Μετά τα Γεγονότα μπαγλάρωσαν 40-50 Κομμουνιστές που δεν είχαν καμία σχέση με όλα όσα συνέβησαν . Έτσι όλη αυτή η βαρβαρότητα παρέμεινε ατιμώρητη.
Η 6η-7η Σεπτεμβρίου είναι μια σελίδα φοβερής ντροπής. Είναι ένα γεγονός που μας υπενθυμίζει ότι η αναισχυντία μας δεν ξεκινά σήμερα αλλά έχει μακριά ιστορία.
Είναι ένα γεγονός που θυμάται με ντροπή και θλίψη κάθε ευσυνείδητος άνθρωπος.
Ο Μεχμέτ Αλή Μπιράντ ανήκε σε αυτούς τους ευσυνείδητους ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα. Ο Μπιράντ περιγράφει εκείνες τις μέρες:” Όταν ανέβηκα από το Καράκιοϊ στο Τούνελ τα έχασα. Η εικόνα ήταν τρομακτική. Ολόκληρη η λεωφόρος του Πέρα θύμιζε πεδίο μάχης με σπασμένες τις βιτρίνες των καταστημάτων και από τι δυο πλευρές και πεταμένα τα εμπορεύματα στο δρόμο. Ήμουν παιδί και δεν μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς τι γινόταν. Εκείνο που πρόσεξα ήταν ότι ορισμένα μαγαζιά παρέμεναν ανέπαφα από τις λεηλασίες και τις καταστροφές. Κοίταξα τις βιτρίνες τους. Είχαν όλες τουρκική σημαία στις προθήκες τους. Όλα όσα καταστράφηκαν είχαν στις πόρτες τους ρωμέικα ονόματα.
Την ώρα που ισοπέδωναν τις περιουσίες, ό,τι είχαν και δεν είχαν οι Ρωμιοί δεν έπληξαν ούτε ένα σκουπίδι Τούρκου. Γιατί; Γιατί έτσι γίνονται οι οργανωμένες δουλειές. Είχαν σημαδέψει τις πόρτες των Ρωμιών. Έδειξαν τους στόχους στους επιτιθεμένους. Αυτό που συνέβη ήταν ένα φοβερό έργο που διέπραξαν από κοινού κράτος και πολίτες μαζί.
Είναι ένα παράδειγμα των φοβερών και ντροπιαστικών γεγονότων που επαναλαμβάνονται διαρκώς στην Τουρκία.
Είναι μόνο μερικές μέρες από τις σκοτεινές σελίδες που δεν αντιμετωπίζουμε πρόσωπο με πρόσωπο.
Είναι δυο μέρες του Σεπτέμβρη που επαναλαμβάνονται διαρκώς στο ημερολόγιο της ιστορίας του τόπου επειδή ακριβώς δεν αντιμετωπίζονται ποτέ κατά πρόσωπο.”
https://www.militaire.gr/to-pogkrom-tis-6is-7is-septemvrioy-stin-poli-opos-to-perigrafoyn-2-toyrkoi-quot-i-ntropi-mas-quot
Ολόκληρο το άρθρο τού Μεχμέτ Αλή Μπιράντ, το οποίο είχε γράψει το 2005, για τα 50 χρόνια από τα Σεπτεμβριανά:
The shame of Sept. 6-7 is always with us
Τα Σεπτεμβριανά ήλθαν έναν χρόνο μετά που η κυβέρνηση Παπάγου ανεγνώρισε τουρκική μειονότητα στην Δ. Θράκη, παραβιάζοντας την Συνθήκη τής Λωζάννης, κι έδωσε εντολή να αντικατασταθεί η λέξη “μουσουλμανικός” με την λέξη “τουρκικός”. Δεν τα βλέπουν αυτά όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε διάλογο με την Τουρκία, αντί να έχουν εξοπλίσει την χώρα καταλλήλως, για να χρησιμοποιούν την μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι Τούρκοι.
Τι να κάνουμε που δεν ζεις Στρατάρχα Παπάγο- νικητή των κομμουνιστών ανταρτών- για να πεις-αν και στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα- ότι η λέξη τουρκικός ακούσθηκε για πρώτη φορά στα εγκαίνια του Μειονοτικού τώρα Γυμνασίου Λυκείου Κομοτηνής ,που τότε είχε ονομασθεί από τον Τούρκο Πρόεδρο Τζελάλ Μπαγιάρ ,ο οποίος είχε επισκεφθεί την Κομοτηνή στις 25 Νοεμβρίου 1952 ως Τουρκικό , ενώ εσύ είχε εκλεγεί στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952.
Μα Αρχηγέ στο γόνατο υπέγραψες αυτήν τη ονομασία-”προδοσία” ,χωρίς κιόλας να παραστείς στην υποδοχή με τους Έλληνες Βασιλείς;;;.
Μη ”τα φορτώνεις” στην προηγούμενη κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου ,επί της οποίας είχε επισκεφθεί την Κων/πολη το Ελληνικό Βασιλικό ζεύγος.
Αυτή ”όλα και όλα” ήταν κυβέρνηση των ”Δημοκρατών” ,που μας έβαλε-και καλώς στο ΝΑΤΟ- και είχε φιλειρηνικές, (όπως ο πατέρας του Σοφοκλή Βενιζέλου) σχέσεις με την Τουρκική κυβέρνηση.
Το λύκειο ονομάστηκε Τζελάλ Μπαγιάρ, αλλά όχι τουρκικό, ούτε υπήρξε προηγουμένως τέτοια εντολή προς τις αρχές. Μειονοτικό Λύκειο Κομοτηνής λεγόταν. Μην μπερδεύεσαι.
______________________________________________________________
Με διαταγή του κράτους επιβάλλεται η χρήση της λέξης Τουρκικός
Το 1954 με την κυβέρνηση Παπάγου, προφανώς με αμερικανική έμπνευση, όπου κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης της Λοζάνης, η ελληνική πλευρά προβαίνει σε ενέργεια που ούτε οι Τούρκοι μπορούσαν να φανταστούν. Στις 28.1.1954, ο Γενικός Διοικητής Θράκης, συνταγματάρχης Γ. Φεσσόπουλος, εκδίδει την παρακάτω διαταγή προς τους δημάρχους και κοινοτάρχης της Ροδόπης
«Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, παρακαλούμεν όπως εφεξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου «Τούρκος – τουρκικός», αντί του τοιούτου «μουσουλμάνος – μουσουλμανικός». Επί τούτοις δέον να μεριμνήσετε δια την αντικατάστασιν των εν τη περιφέρεια υμών υφισταμένων διαφόρων επιγραφών, όπως «Μουσουλμανικόν σχολείον, Μουσουλμανική κοινότης» κ.τ.λ. δια της ταύτης «Τουρκικόν».
Διαπιστώνοντας ο Φεσσόπουλος, ότι κάποιοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες δεν φάνηκαν και τόσο πρόθυμοι να εκτελέσουν τις εντολές του διατάγματος, αποφασίζει να τους «τραβήξει το αυτί», κι έτσι, έναν χρόνο αργότερα, στις 5 Φεβρουαρίου 1955, εκδίδει και δεύτερη διαταγή, με την οποία τους υπενθυμίζει το «καθήκον» τους:
«Παρά τας αυστηράς διαταγάς της κυβερνήσεως περί της αντικαταστάσεως και χρησιμοποιήσεως του λοιπού των όρων «μουσουλμάνος – μουσουλμανικός» δια των τοιούτων «Τούρκος – τουρκικός», εις το χωρίον Άρατος επί της δημοσίας οδού Κομοτηνής-Αλεξανδρουπόλεως, υφίσταται επιγραφή εμφανέστατη αναγράφουσα «μουσουλμανικό σχολείο». Να αντικατασταθεί αμέσως, τόσον αυτή, όσο και πάσα άλλη τυχόν υπάρχουσα εις την περιοχή του νομού Ροδόπης».
(πηγή).
_____________________________________________________________
Έχεις δώσει ρεσιτάλ αμαθείας σήμερα και χθες. Φτάνει τώρα.
Δεν είστε ο μόνος ,που θα κατηγορείτε ότι ευθύνεται η κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας ,επειδή τώρα τα αναφέρει τα Σκόπια ως Βόρειο Μακεδονία-όπως η κυβέρνηση Παπάγου μετά το 1952 – και δεν φέρουν ευθύνη οι κ.κ. Τσίπρας και Κοτζιάς με τον μπαλαντέρτους κ .Καμμένο ,που υπέγραψαν και κύρωσαν την Συμφωνία των Πρεσπών ,με την οποίαν ωνόμασαν αυτοί τα Σκόπια ως ”Βόρειος Μακεδονία”.
Ο Σωκράτης όμως νίκησε τον σοφιστή Πρωταγόρα.
Υ.Γ Μη διαφημίζετε ότι είστε παντογνώστης με το ίντερνετ ”αγκαλιά ” , στο οποίο καταχωρίζονται τις περισσότερες φορές ανεξέλεγκτες πληροφορίες.
Να διαβάσετε περισσότερα βιβλία και να ασκήσετε την σκέψη σας. Δεν αρκεί η παπαγαλία.
Πάντως δεν σας περίμενα τόσο Κουτσογεωργικό΄’δημοκράτη” που να παθιάζετε και με το άκουσμα το ονόματος του όποιου ”Δεξιού” .
Δυνατά και ας είστε από τους τελευταίους αυτής της φουρνιάς.
Το ότι είσαι ανίκανος να καταλάβεις τι γράφει ο άλλος, όπως επίσης και την σωστή και απαραίτητη χρήση του διαδικτύου, που εσύ δεν μπορείς να κάνεις, δεν σού δίδει το δικαίωμα να κολλάς ταμπέλες.
Κράτα τις μαλακίες που γράφεις για τον εαυτό σου.
Φθάνει κουράσαμε το ”ακροατήριο” ,το οποίον όμως σίγουρα διακρίνει τον συνομιλητή από τον υβριστή .
Συνεχίστε γιατί αυτός είναι ο τρόπος εκφράσεως στην κοινωνική σας ζωή.
Μη σας δημιουργήσω και ψυχικά τραύματα.