Φωτογραφία 1η. Το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ένα αξιοπρόσεκτο κτήριο. Πως και κατασκευάστηκε τέτοιο κτήριο εκτός Αθηνών; Επειδή πρώτη πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του ήταν η Κατερίνα Βελλίδη είχαμε μάθει, ενόσω ακόμη εργαζόμασταν στις εφημερίδες της, πως η κατασκευή του οφείλεται στον Χρήστο Λαμπράκη. Ως Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών έβαλε το Μέγαρο σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα αλλά το πρόγραμμα προϋπέθετε και δίκτυο και άλλων Μεγάρων. Ο Λαμπράκης συνεργαζόταν τότε με τον Αλέξανδρο Μπακατσέλο, ο οποίος διαδέχθηκε την Βελλίδη, και κατάφεραν και το έκτισαν. Ο Μπακατσέλος ήταν γνωστός για την ταχύρρυθμη ολοκλήρωση ό,τι αναλάμβανε. Και το Βελλίδειο στην Έκθεση ήταν δικό του ταχύρρυθμο έργο, όταν διετέλεσε πρόεδρος της ΔΕΘ. Τον βοήθησε πολύ η στενή του φιλία με τον πατέρα Μητσοτάκη. Που σημαίνει, αν θέλει το κράτος τα εμπόδια ξεπερνιόνται.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι ο λόγος της σημερινής ανάρτησης. Είναι ο προαύλιος χώρος του Μεγάρου. Τα παραπήγματα που βλέπετε δεν είναι κάποια παραμελημένη αποθήκη. Είναι το Ε! Λύκειο Θεσσαλονίκης που στις καλές εποχές, ως ενιαίο Γυμνάσιο, αποτελούσε ένα εκπαιδευτικό κόσμημα της πόλης. Απο κάθε απόψεως.
Αυτά, λοιπόν, τα παραπήγματα βρίσκονται μπροστά στο Μέγαρο, σε ένα απο τα καλύτερα σημεία της πόλης και στεγάζουν ένα ιστορικό Λύκειο.
Συγχαρητήρια σε όλους. Απο τις κυβερνήσεις μέχρι τις Δημοτικές Αρχές.
