Το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Παναγιώτη Μπαλακτάρη

Ά μέρος: Οι ευθύνες ΣΥΡΙΖ.Α. – ΑΠ.ΕΛ.*

Αυτό που αναζητά η πλειονότητα του ελληνικού λαού επ’ αφορμής της επικείμενης «λύσεως» του Σκοπιανού ζητήματος είναι ο τρόπος. Δεν αναφέρομαι στον τρόπο επιλύσεως του προβλήματος, αλλά στον τρόπο άμυνας των πολιτών έναντι των πολιτικών επιλογών που δεν τους βρίσκουν σύμφωνους.

Η ελληνική συγκυβέρνηση που προωθεί την αυτοκτονική λύση αποτελείται από το κόμμα της οργής, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και από τους πρόθυμους συνεταίρους του, τους ΑΝ.ΕΛ. Εδώ που έχουμε φτάσει έχει ιδιαίτερη σημασία να γνωρίζουμε ποιοι διαπραγματεύονται ένα θέμα έν ού παικτοίς, διότι έτσι επιμερίζονται και θα μπορούν να καταλογιστούν οι ευθύνες. Ο κος Τσίπρας και ο κος Καμμένος έκαναν μια προγραμματική συμφωνία, λένε και ξαναλένε οι ίδιοι και τα στελέχη τους. Συμφώνησαν να βγάλουν την Ελλάδα από τα Μνημόνια και να πατάξουν τη διαφθορά. Η συμφωνία αυτή χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να εξηγηθεί η αντεθνική πολιτεία του κου Καμμένου και των ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι κατάντησαν ΑΠ.ΕΛ. (*Απολύτως Εξαρτημένοι Έλληνες – στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.). Κάπως έτσι ο αδιαμφισβήτητος, προσώρας, αρχηγός των ΑΠ.ΕΛ. απέθεσε το βάρος που του φόρτωνε η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στο κράτος των Σκοπίων. Με το τρικ αυτό, εξάλλου, εξυπηρετείται και η πρόθεση του κύριου κυβερνητικού εταίρου, του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να πουλήσει την ψυχή της Ελλάδος, προκειμένου να αποσπάσει ομιχλώδεις υποσχέσεις στο ζήτημα του χρέους. Εξέλιξη που αναμένεται στο κυβερνητικό στρατόπεδο και η οποία θα μπορούσε άμεσα να δημιουργήσει κλίμα κατάλληλο για μια ελπιδοφόρα για το κόμμα προσφυγή στις κάλπες.

Ας μη γελιόμαστε, ουδείς θέλει να χάσει τα οφέλη της εξουσίας. Ούτε οι νυν κυβερνώντες, ούτε οι προηγούμενοι, ούτε οι επόμενοι. Για αυτό και σε περιπτώσεις διλημματικές οι πολιτικοί μας έχουν αποδείξει ότι επιλέγουν τον εαυτό τους και την πολιτική τους μακροημέρευση. Τρανά παραδείγματα: η αιμάσσουσα Κύπρος το καλοκαίρι του 1974, η είσοδος ή μη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ., η κρίση των Ιμίων, και πολλές, πολλές άλλες περιπτώσεις. Μία τέτοια είναι και η παρούσα συγκυρία. Δεν ενδιαφέρονται για τις επιπλοκές που θα έχει η «λύση» που προωθούν. Δεν θα είναι πολιτικά ενεργοί για να τους προβληματίζει το πολιτικό κόστος. Έχουν την εντύπωση ότι θα γραφτούν στην Ιστορία με χρυσά γράμματα επειδή δήθεν θα πάρουν λύση στο χρέος. Αμ δε! Η Ιστορία είναι πολύ σκληρή με όσους αδιαφορούν για τους πολίτες τους και για το Έθνος τους. Και γίνεται ακόμη σκληρότερη για εκείνους που εν γνώσει τους παραδίδουν την ψυχή μιας χώρας, όπως είναι η Μακεδονία στην παρούσα κατάσταση.

Όλοι αυτοί βλέπουν αυτό που γυαλίζει, δηλαδή το δόλωμα, και δεν βλέπουν τη φάκα. Ποιος από όσους έχουν μελετήσει την ιστορία είναι σε θέση να διαφωνήσει ότι και αυτός ο δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης είχε ακριβώς τα ίδια κατά νου το 1974; Έβλεπε την «εθνική επιτυχία» που θα είχε η δολοφονία του Μακαρίου αλλά όχι την τουρκική απειλή. Η τεράστια διαφορά είναι ότι εκείνος διοικούσε την Ελλάδα δικτατορικώς, ενώ η τωρινή συγκυβέρνηση έχει εκλεγεί από τη μειοψηφία του ελληνικού λαού. Περίπου από το 19,5% των Ελληνίδων και των Ελλήνων.

Για τον λόγο αυτόν, επιστρέφουμε στο αρχικό ερώτημα. Πώς μπορεί η πλειονότητα των πολιτών, όταν διαφωνούν με κάτι τόσο άμεσο και τόσο επικίνδυνο, όσο η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας σε άλλη χώρα να αντιδράσουν αποτελεσματικώς;

΄Β μέρος: Οι ευθύνες Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ΚΙΝ.ΑΛ.)

Οι αυτονόητες ευθύνες της συγκυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. για την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια έρχονται να επιτείνουν την κατάσταση που είχαν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις της ΝΔ.

Από το 1990, οπότε και ανέκυψε το πρόβλημα για την Ελλάδα, η ελληνική εξωτερική πολιτική ηττήθηκε. Η κυβέρνηση του αειμνήστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αναλώθηκε στον εσωκομματικό της διχασμό. Άλλη λύση προέκρινε ο τότε πρωθυπουργός, και πρόεδρος της ΝΔ, και άλλη ο υπουργός του επί των εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς. Η διάσταση αυτή έφθασε μέχρι του σημείου της πλήρους ρήξεως. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεσε και το Σκοπιανό έμεινε μετέωρο εσωτερικώς, αλλά όχι εξωτερικώς. Όσο η ελληνική πολιτική σκηνή «προέβαλε» 2 διαφορετικές «παραστάσεις» οι ξένοι προσανατολίζονταν να αναγνωρίσουν το νεοσύστατο κρατίδιο ως «Μακεδονία».

Οι διάδοχες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στάθηκαν ανίκανες να εμποδίσουν και εν τέλει να αποτρέψουν αυτές τις αναγνωρίσεις. Το 1995 υπεγράφη η Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία δεν ήταν νίκη της Ελλάδος, ούτε της ελληνικής διπλωματίας. Συγχρόνως, το ποτάμι των αναγνωρίσεων μεγάλωνε και η Ελλάς ουδέν μέτρο λάμβανε εναντίον των χωρών που προέβαιναν σε αναγνωρίσεις. Οι λόγοι; Αφενός μεν να καλοπιάσουμε τους εταίρους και συμμάχους μας, διότι επέκειτο η συγκρότηση της Ο.Ν.Ε. και η κυβέρνηση επεδίωκε την ένταξη της Ελλάδος σε αυτήν, αφετέρου δε να μη διαταράξουμε τις σχέσεις μας με χώρες μη συμμάχους, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Συρία κ.λπ.

Η κατάσταση εκτραχύνθηκε με την ανάρρηση στην εξουσία του εθνικιστή Νίκολα Γκρουέφσκι, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός των Σκοπίων από το 2006 έως και το 2016, ήτοι 10 ολόκληρα χρόνια. Ο ίδιος, παιδί κομμουνιστή από την Αχλάδα Φλωρίνης που ο πατέρας του κατέφυγε στην Γιουγκοσλαβία κατά τον ελληνικό εμφύλιο, ανέβασε την ταχύτητα στην επεκτατική πολιτική της γείτονος χώρας. Η συνεννόηση κατέστη αδύνατη και κατόρθωσε να εκθέσει την Ελλάδα, όταν, μετά την περίπου προβολή βέτο το 2008 στο Βουκουρέστι, η χώρα μας καταδικάσθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.

Τα χρόνια συνέχισαν να περνούν και η Ελλάς να αποτυγχάνει έναντι των Σκοπίων. Ακόμη και το βέτο που σχεδόν προεβλήθη στο Βουκουρέστι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ υπέκρυπτε μια υποχώρηση στο ζήτημα της ονομασίας.

Σήμερα που η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. εκποιεί την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας για να λάβει αόριστες υποσχέσεις στο ζήτημα του χρέους, όπως ακριβώς η κυβέρνηση Σημίτη αδρανούσε για τις αναγνωρίσεις ενόψει της εισόδου μας στην Ο.Ν.Ε., η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ. (διάδοχο σχήμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) περί άλλων τυρβάζουν. Το μεν ΚΙΝ.ΑΛ. θα προσέγγιζε μια λύση με σύνθετη ονομασία ευχερώς, η δε Ν.Δ. όχι, αλλά μόνο σε ρητορικό επίπεδο.

Η υποκρισία της Ν.Δ. σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται ως μείζων. Όταν διατυπώνεις αντιρρήσεις σε ένα ζήτημα αλλά το πράττεις ως εάν να τις διατυπώνεις προσχηματικά, τότε πολιτεύεσαι με υποκρισία. Είναι γνωστό εξάλλου ότι η επίσημη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως μετεβλήθη αμέσως μετά το πρώτο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Το πλήθος του κόσμου εξανάγκασε την ηγετική ομάδα του κόμματος να λάβει άλλη θέση. Βεβαίως, ακόμη και η θέση «πρώτα να αλλάξουν το Σύνταγμά τους τα Σκόπια και μετά να συζητήσουμε το όνομα», χωρίς να προβάλλεται ξεκάθαρα επίσημη θέση επί της ονομασίας υποδηλώνει μια πολιτική έναντι της οποίας καλό θα είναι να είμαστε καχύποπτοι.

Παράλληλα, η μη ανάληψη πρωτοβουλιών από τη Ν.Δ. για την ανάσχεση της επιδιωκόμενης από τη συγκυβέρνηση «λύσεως» δείχνει μέχρι που είναι διατεθειμένη να φθάσει. Στο ξόδεμα μερικών αράδων σε εφημερίδες και κάποιων δηλώσεων σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Σε τίποτε άλλο.

Επομένως, το ερώτημα παραμένει: Πώς μπορούν οι πολίτες, όταν διαφωνούν με κάτι τόσο άμεσο και τόσο επικίνδυνο, όσο η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας σε άλλη χώρα, να αντιδράσουν αποτελεσματικώς;

Υ.Γ.: Στις 16 Φεβρουαρίου 1994 η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να επιβάλει εμπάργκο στα Σκόπια θέτοντας 3 όρους: να αλλάξουν σημαία, να αλλάξουν Σύνταγμα και να δηλώσουν πως τα σύνορα είναι οριστικά. Δεν αποτελεί όμως επιτυχία, διότι πρώτον η υπαναχώρηση έγινε ατάκτως 19 μήνες μετά και δεύτερον, είχε αρνητικό αντίκτυπο στη διεθνή κοινότητα.   

spot_img

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πως είπατε; Περίπου 19,5%??

    Στις δεύτερες εκλογές του ’15, μόνο ο Σύριζα πήρε γύρω στο 35,5%.

    Μήπως έχετε χαλασμένο calculator?

      • Μα η αποχή δεν λαμβάνεται υπόψη στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.

        Μήπως πρέπει να ρωτήσετε τον δικηγόρο σας να σας τα εξηγήσει;

        • Η αποχή όντως δε λαμβάνεται υποψή στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος, σύμφωνα με το διαμορφωμένο εκλογικό μας σύστημα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ΑΥΤΟΙ δεν υπάρχουν και δεν θα γιουχάρουν όταν θα τους περιφέρουν οι συστημικοί από δικαστική αίθουσα σε δικαστική αίθουσα…ίσως και χειρότερα να ζήσουμε δηλαδή με τέτοια κορόιδα.

          • Προφανώς και μπορούν να γιουχάρουν, κάτι όμως που είναι ανώδυνο και στην τελική, δεν έχει κανένα αντίκρυσμα. Ας είχαν το στοιχειώδες μυαλό ώστε να μην πιστέψουν τα πιο φρικώδη ψέματα που έχουν ακουστεί στη χώρα μετά την εποχή του Δηλιγάννη.

            Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν ισχύει ούτε κατ’ ελάχιστον αυτό το ‘κυβέρνηση μειοψηφίας’, ‘η κυβέρνηση δεν έχει την νομιμοποίηση’ μπλα μπλα μπλα. Οι ανόητοι που δεν συμμετέχουν στις εκλογές και πάνε για καφέ, για μπάνιο κλπ, ας το βουλώσουν και ας λουστούν τα αριστερά μνημόνια μέχρι τέλους.

            Τα ποσοστά των εκλογών είναι αυτά:

            http://ekloges.ypes.gr/current/v/public/index.html#{%22cls%22:%22level%22,%22params%22:{%22level%22:%22epik%22,%22id%22:1}}

            35.46% Σύριζα & 3.69% ΑΝΕΛ

            Τελεία και παύλα.

          • @ .- June 7, 2018 at 6:20 pm

            Η κυβέρνηση είναι εκλεγμένη συνταγματικά κι έλαβε τα ποσοστά που αναφέρεις. Ουδείς των μη ψηφισάντων έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται, εκτός κι αν δεν μπόρεσε να ψηφίσει.

            Η αδιαφορία για τα κοινά πληρώνεται, διότι, ο μη μετέχων εκχωρεί το δικαίωμά του στην απόφαση των κοινών σε τρίτους.

            «…τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν» (Δεν θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο αυτόν που δεν μετέχει στα κοινά).
            (Θουκυδίδου, Περικλεούς Επιτάφειος)

          • “Επιτάφειος”, διάβαζε το σωστό Επιτάφιος.

Leave a Reply to Στέφανος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα