Σε μια συνομιλία το 2022 μεταξύ του Τσάρλι Κερκ και του Άιζακ Στάνλεϊ-Μπέκερ, η οποία αποκαλύπτεται εδώ για πρώτη φορά, ο Κερκ μίλησε για τις προτεραιότητές του και την κληρονομιά του. Δεν προσπαθούσε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ξεκαθάρισε στον Στάνλεϊ-Μπέκερ, αλλά μια ολόκληρη γενιά.
(Φωτογραφία AP / Lindsey Wasson)
Του Άιζακ Στάνλεϊ-Μπέκερ
«Επιτέλους συναντιόμαστε», μου είπε ο Τσάρλι Κερκ.
Είχα έρθει σε ένα ξενοδοχείο στο Φοίνιξ τον Σεπτέμβριο του 2022 για να δω τον Κερκ να φιλοξενεί ένα συνέδριο για τις παραβιάσεις της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Θυμάμαι ότι έσφιξε το χέρι μου, ξεκούμπωσε το σακάκι του και μετά παρατήρησε το μακρύ τραπέζι στην μουντή, αποπνικτική αίθουσα συνεδριάσεων όπου καθόμουν περιμένοντάς τον. «Αυτό μοιάζει με δίκη-παρωδία», είπε.
Ο Κερκ ήθελε να αντιπαρατεθεί, κάτι που ήταν το βασικό του χαρακτηριστικό. Μέχρι τη στιγμή που συναντηθήκαμε, είχα ήδη καλύψει δημοσιογραφικά τη δράση του για αρκετά χρόνια—την προεκλογική του στρατηγική, την αντίθεσή του στις εντολές για το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού και την αποστολή του να αναδιαμορφώσει την αμερικανική εκπαίδευση—και δεν του άρεσε η κάλυψή μου. «Διαφωνούμε», μου είπε. Όμως ήταν και γοητευτικός, αναγνωρίζοντας ότι μοιραζόμασταν κοινές ρίζες από το Σικάγο και αστειευόμενος ότι τα στρογγυλά, λεπτόκαδρα γυαλιά μου με έκαναν να φαίνομαι «woke». Ίσως με έβλεπε ως υποψήφιο για μεταστροφή. «Πώς βλέπεις τον κόσμο;» με ρώτησε. Του είπα ότι η δουλειά μου ως δημοσιογράφου είναι να καταλαβαίνω τα πράγματα και να τα εξηγώ στο κοινό.
Με αυτό το πνεύμα, θέλω να εξηγήσω μερικά πράγματα που έμαθα για τον Κερκ εκείνη την ημέρα. Η συνέντευξη ήταν off the record. Όμως την περασμένη εβδομάδα, μετά τη δολοφονία του Κερκ, ο εκπρόσωπός του μού είπε ότι μπορούσα να φέρω τα λόγια του στο φως της δημοσιότητας. Κατά τη διάρκεια μιας ώρας μαζί μου, ο Κερκ μίλησε με ειλικρίνεια για τις προτεραιότητές του και—είναι περίεργο να το γράφω αυτό τώρα—για την ίδια του την κληρονομιά.
Ο Κερκ δεν ήθελε να θεωρείται πρωτίστως πολιτικός ακτιβιστής. Εξαιτίας της επιτυχίας του στην κινητοποίηση ψηφοφόρων για την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, συχνά τον παρουσίαζαν έτσι. Όμως η εκλογική πολιτική αντιπροσώπευε μόνο ένα μικρό μέρος της δουλειάς του, μου είπε. Δήλωσε ότι τον ενδιέφερε λιγότερο να αξιολογεί την αξία των πολιτικών υποψηφίων και περισσότερο να συζητά, για παράδειγμα, για την «μαρξιστική κατασκευή της εργασίας».
Δεν ήθελε απλώς να αλλάξει τον τρόπο που ψήφιζαν οι άνθρωποι· ήθελε να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτονταν.
«Μπορείς να επιλέξεις να με πιστέψεις ή όχι, αλλά το πολιτικό κομμάτι, εγώ είμαι κάπως σαν…», σταμάτησε και ύψωσε τους ώμους. «Πηγαίνω στις εκδηλώσεις, χαίρομαι που τις βλέπω. Είμαι πιο προσηλωμένος σε εκπαιδευτική, μεταμορφωτική, πολυδεκαετή αλλαγή.»
Τον πίστεψα. Γι’ αυτό ο Κερκ περνούσε ώρες κάθε εβδομάδα μιλώντας σε νέους στο podcast του, The Charlie Kirk Show. Γι’ αυτό κατηύθυνε τη νεανική συντηρητική του οργάνωση, Turning Point USA, προς τις εκκλησίες και τα σχολεία, όχι απλώς προς τις κάλπες. «Εντάξει, λατρεύω τον Τραμπ, όλα αυτά», μου είπε, αλλά παραπονέθηκε ότι οι πολιτικές νίκες του Turning Point προσέλκυαν «όλους τους εντυπωσιακούς τίτλους», ότι «ομάδα που υποστηρίζεται από τον Τραμπ» ήταν η κύρια ταυτότητά του. «Βλέπεις, η πολιτική είναι πάντα μια απόρροια», είπε.
«Αν καταφέρεις να κάνεις τους ανθρώπους να πιστέψουν σε μια φιλοσοφία, τότε όλα είναι δυνατά.»
Καθώς ο Κερκ μετέφερε τη συζήτησή μας από την πολιτική—τις επικείμενες ενδιάμεσες εκλογές, τα σχέδια για το 2024—στη θρησκευτική πίστη, η φωνή του υψώθηκε. Αντικρούοντας τις ιδέες της αριστεράς, μου είπε, «αυτό είναι που με φλογίζει περισσότερο από οτιδήποτε».
Μίλησε για την επιθυμία του να εμφυσήσει στους νέους τις ιουδαιοχριστιανικές αξίες ώστε να χτίσουν μια «συνεκτική κοσμοθεωρία» και να απορρίψουν πολιτικές με τις οποίες διαφωνούσε, όπως «οι χαζομάρες περί φυλής». Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε ιδρύσει έναν θρησκευτικό βραχίονα του Turning Point με την ονομασία TPUSA Faith, ο οποίος χρησιμοποιούσε συνέδρια, ομάδες μελέτης και διαδικτυακά μαθήματα για να διαδώσει ιδέες σχετικά με τα χριστιανικά θεμέλια των Ηνωμένων Πολιτειών και να «εξαλείψει τον woke-ισμό από τον αμερικανικό άμβωνα». Με ιεραποστολικό ζήλο, μου παρέθεσε το δικό του κατηχητικό:
«Τι σημαίνει να είσαι βιβλικός πολίτης; Από πού προέρχονται τα δικαιώματα; Ποια μορφή διακυβέρνησης είναι η καλύτερη; Ποιος είσαι ως ανθρώπινο ον; Γιατί έχει σημασία; Έχει η Βίβλος πρόθεση ως προς το πώς πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σύστημα τάξης;»
Δεν αρκέστηκε σε μονολεκτικές απαντήσεις αλλά μιλούσε με πλήρεις παραγράφους, αναδεικνύοντας το ρητορικό του ύφος που τον έκανε ελκυστικό στους ακολούθους του. «Ήταν η ίδρυση του έθνους ένα θεϊστικό τυχερό παιχνίδι ή υπήρχε ένα ισχυρό προτεσταντικό κίνημα», ρώτησε, «που όντως ενσωματώθηκε σε αυτό το σύνθετο, απίστευτο πείραμα στο οποίο εξακολουθούμε να ζούμε;»
Μου μίλησε για τις τεχνικές του, για το πώς έχτισε το ποίμνιό του κρατώντας το σε εγρήγορση. «Δεν μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά», είπε, επιταχύνοντας τον λόγο του. «Πρέπει να είσαι κοφτερός· πρέπει να είσαι καινούργιος· πρέπει να είσαι φρέσκος· πρέπει να ξέρεις αυτά που λες.»
Τον ρώτησα πώς διατηρείται κοφτερός. «Διαβάζω πολύ παλιό υλικό», είπε με την υπερηφάνεια του αυτοδίδακτου: «Τα Πολιτικά του Αριστοτέλη, τη Μεταφυσική, τα Ηθικά· την Πολιτεία του Πλάτωνα· λατρεύω τον Αυγουστίνο, τον Θωμά Ακινάτη.» Υποστήριξε ότι οι θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών αντλούσαν από την ευαγγελική προτεσταντική παράδοση, τις ιδέες για τη χριστιανική πίστη που διακήρυτταν οι ιεροκήρυκες της Μεγάλης Αφύπνισης—ο Τζόναθαν Έντουαρντς, ο Τζόναθαν Μέιχιου, ο Τζορτζ Ουάιτφιλντ.
Ο Κερκ στόχευε να δημιουργήσει μια σύγχρονη θρησκευτική αναγέννηση που θα μετέστρεφε τους άπιστους σε βιβλικούς πολίτες. Στο podcast του και στις δημόσιες εμφανίσεις του εξαπέλυε δριμύτατες επιθέσεις κατά μουσουλμάνων, φυλετικών μειονοτήτων και της ταυτότητας των τρανς (το τελευταίο, έλεγε, ήταν «ένα παλλόμενο μεσαίο δάχτυλο προς τον Θεό»). Υποστήριζε ότι η Αμερική απειλείται από τη μετανάστευση, την ευνοϊκή μεταχείριση, τον φεμινισμό, τη ρύθμιση του περιβάλλοντος και τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας—και ότι μόνο με επαναδέσμευση στη Βίβλο, την πίστη και την οικογένεια μπορεί να σωθεί. «Αυτό είναι το πάθος μου», μου είπε.
Οι άμβωνες που προτιμούσε ήταν πάντα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα—κολέγια και λύκεια σε όλη τη χώρα. Ο Κερκ θεωρούσε το επιτόπιο πρόγραμμα του Turning Point, που είχε στόχο την ίδρυση τοπικών παραρτημάτων στις πανεπιστημιουπόλεις για την προώθηση συντηρητικών απόψεων, ως το μεγαλύτερο επίτευγμά του. «Αν με ρωτάς, “Ποιο είναι το παιδί μου;” Αυτό είναι που αγαπώ», μου είπε.
Δημοσκοπήσεις στα χρόνια από τότε που μίλησα μαζί του, καθώς και τα αποτελέσματα των εκλογών του 2024, αντανακλούν την πρόοδο που έκανε, ιδίως στους νέους άνδρες. Η παρουσία της οργάνωσής του στα λύκεια, ειδικά, του παρείχε επιρροή—«πειστική ικανότητα να κάνεις πραγματικά τους ανθρώπους να σκέφτονται διαφορετικά» όσο ήταν ακόμα δεκτικοί. «Όταν πλησιάζουμε τα 1.000 παραρτήματα σε λύκεια, κάτι που θα πετύχουμε στους επόμενους 18 μήνες, αυτό είναι σπουδαίο», είπε. «Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο εκπαιδευτικό μονολιθικό σύστημα.»
Ο Κερκ είχε ακόμη μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Στους μήνες πριν μιλήσω μαζί του, είχε λανσάρει μια νέα εκπαιδευτική πρωτοβουλία, την Turning Point Academy, που υποσχόταν να καταπολεμήσει αυτό που αποκαλούσε «woke ιδεολογία» στη δημόσια εκπαίδευση μέσω της ίδρυσης χριστιανικών σχολείων «όπου όλα τα γνωστικά αντικείμενα θα θεμελιώνονται στην αλήθεια του Θεού». Το εγχείρημα υποσχόταν να μεταμορφώσει τη δράση του Turning Point στον τομέα της εκπαίδευσης από στρατολόγηση σε υπάρχοντα σχολεία—ενθαρρύνοντας τους μαθητές να συμμετέχουν σε πολιτικό ακτιβισμό και να αλλάξουν την κοινότητά τους—σε δημιουργία εναλλακτικής λύσης. Θα περιλάμβανε «εκπαίδευση εκπαιδευτικών, αναλυτικά προγράμματα, σχολικά “pods”, κατ’ οίκον διδασκαλία», είπε, απευθυνόμενο σε «ανθρώπους που πιστεύουν σε μια ελεύθερη κοινωνία, στη συνταγματική τάξη, σε όλα αυτά που πιστεύουμε».
Θα προσέφερε ένα εννιάμηνο πρόγραμμα «Prep Year» για απόφοιτους λυκείου. Δεν φάνηκε να ταράζεται από μια εμπλοκή στις προσπάθειές του να αναπτύξει διδακτικά προγράμματα για τις βαθμίδες K–12, την οποία είχα αποκαλύψει: Τα σχέδια για μια διαδικτυακή ακαδημία που θα πρόβαλλε μια «America-first εκπαίδευση» είχαν καταρρεύσει. «Βουνό από το τίποτα», είπε για το ρεπορτάζ μου, λέγοντάς μου ότι θα δω πως «ο Θεός ενεργεί με μυστηριώδεις τρόπους».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; τον ρώτησα. Το πρώτο φυσικό σχολείο του Turning Point, το Dream City Christian, μόλις είχε εγκαινιαστεί στην περιοχή του Φοίνιξ, μου είπε ο Κερκ, υποσχόμενος ότι σύντομα θα ιδρύσει σχολεία Turning Point σε κάθε μεγάλη μητροπολιτική περιοχή—μια φιλοδοξία που παραμένει πολύ μακριά από την πραγματοποίηση. «Η εκπαίδευση, νομίζω, είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για ανάπτυξη στα επόμενα 50 χρόνια», είπε.
Ο Κερκ πλησίαζε τότε τα 30 και αναρωτήθηκα τι θα ακολουθούσε. «Πώς διοικείς μια νεανική οργάνωση αν δεν είσαι πια στα 20 ή στα 30 σου;» τον ρώτησα. Είπε ότι είχε εμπιστοσύνη στην κληρονομιά του και ότι δεν έβλεπε τον εαυτό του ως σύμβολο μιας φοιτητικής ομάδας, αλλά ως ηγέτη ενός εκπαιδευτικού γίγαντα. «Υπάρχουν άνθρωποι που διευθύνουν κολέγια στα 30, 40, 50, 60, 70 τους χρόνια», μου είπε. «Άρα μπορείς να δραστηριοποιείσαι στον χώρο της εκπαίδευσης όλη σου τη ζωή.» (Τις ημέρες μετά τον θάνατό του, η ομάδα του δήλωσε ότι το Turning Point USA είχε λάβει 32.000 αιτήματα για ίδρυση νέων παραρτημάτων σε πανεπιστημιουπόλεις.)
«Κοίτα, να σου πω κάτι», μου είπε ο Κερκ. «Είμαστε εδώ για να νικήσουμε.»
Δεν εννοούσε μόνο τις επικείμενες ενδιάμεσες εκλογές ή τις επόμενες προεδρικές εκλογές. «Η πολιτική, εντάξει, είναι καλά», μου είπε. «Απλώς η πολιτική είναι στιγμές στον χρόνο.» Ο Κερκ ήθελε να αναπλάσει την ίδια την Αμερική και πίστευε ότι έθετε τα πνευματικά της θεμέλια.
Σχετικά με τον Συγγραφέα
Ίσαακ Στάνλεϊ-Μπέκερ
Ο Ίσαακ Στάνλεϊ-Μπέκερ είναι συντάκτης του περιοδικού The Atlantic με επίκεντρο την πολιτική και την εθνική ασφάλεια. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω Signal στη διεύθυνση isaacstanleybecker.48.
