Τι μας λέει η δολοφονία του Ντούγκιν για τη Ρωσία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
Mark Galeotti

21 Αυγούστου

Τι μας λέει η δολοφονία της Ντούγκιν για τη Ρωσία
Ο Alexander Dugin μπροστά στο φλεγόμενο αυτοκίνητο της κόρης του.

Οι παγιδευμένες βόμβες αυτοκινήτων αποτελούσαν το προσάρτημα των διαμαχών μεταξύ συμμοριών στη Ρωσία της δεκαετίας του 1990, αλλά έκτοτε έχουν ξεφύγει από τη μόδα. Αυτό κάνει το φαινόμενο ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν, όπως συνέβη προχθές το βράδυ, μια τέτοια συσκευή ανατινάσσει ένα αυτοκίνητο λίγο έξω από τη Μόσχα, σκοτώνοντας την Darya Dugina, κόρη του αμφιλεγόμενου εθνικιστή ιδεολόγου Alexander Dugin.

Ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα από μόνη της, μια δημοσιογράφος που εργάζεται για ένα μέσο που η Ουάσιγκτον λέει ότι ανήκει στον Ρώσο επιχειρηματία Evgeny Prigozhin – ο οποίος βρίσκεται υπό καθεστώς κυρώσεων απο τη Δύση επειδή ήταν νονός τόσο της ομάδας μισθοφόρων Wagner όσο και των διαβόητων «φάρμες τρολ» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – που ήταν μαζορέτα στον πόλεμο στην Ουκρανία. Πράγματι, η ίδια, βρισκόταν υπό καθεστώς κυρώσεων, με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου να την περιγράφει ως «συχνή και υψηλού προφίλ συνεισφέρουσα παραπληροφόρηση σε σχέση με την Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».

Ωστόσο, αναπόφευκτα, υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι ο πραγματικός στόχος ήταν ο πατέρας της. Το αυτοκίνητο λέγεται ότι ήταν δικό του, αν και άλλοι λογαριασμοί λένε ότι ήταν καταχωρημένο στο όνομά της. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα ήταν σε αυτό αν δεν είχε επιλέξει την τελευταία στιγμή να επιστρέψει στο σπίτι με άλλο τρόπο. Κανείς δεν έχει αναλάβει ακόμη την ευθύνη, αλλά στο φορτισμένο πολιτικό περιβάλλον της στιγμής όλοι κατηγορούν το αγαπημένο τους κακό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα υπάρχουν βίντεο με αξιωματικούς της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας να εισβάλλουν σε ένα διαμέρισμα επιδέξια στημένο με εξοπλισμό κατασκευής βομβών.
Ήδη, Ρώσοι σχολιαστές κατηγορούν το Κίεβο, χωρίς να εξηγούν γιατί είτε ο Ντούγκιν θα ήταν ο στόχος της επιλογής του –υπάρχουν πολύ πιο φανατικοί και ισχυρότεροι σχολιαστές στην Ουκρανία– ή πώς κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μια επίθεση στην καρδιά του ρωσικού κράτους ασφαλείας . Ομοίως, άλλοι υποθέτουν ότι αυτό ήταν ένα χτύπημα του Κρεμλίνου, είτε επειδή ήθελαν να κάνουν τον Ντούγκιν συμβολικό μάρτυρα είτε επειδή φοβήθηκαν ότι υπερεθνικιστές σαν αυτόν θα προκαλούσαν διαμαρτυρίες εάν η Ρωσία αποχωρούσε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τέλος, υπάρχουν οι αναπόφευκτες προτάσεις ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για δολοφονία επί πληρωμή που δεν καθοδηγήθηκε από πολιτική σκοπιμότητα αλλά από επιχειρηματικές διαμάχες. Ο Ντούγκιν είναι, τελικά, ένας απίστευτα παραγωγικός συγγραφέας –δεν πειράζει η ποιότητα– και ένας ενεργητικός αυτοπροωθητής. Με άλλα λόγια, υπάρχουν προφανώς αρκετά χρήματα στον δύστροπο και μυστικιστικό εθνικισμό του.

Αυτός ο φόνος θα προσθέσει μόνο στον μύθο του Ντούγκιν, έναν μύθο που ο ίδιος έχει αναπτύξει τόσο επιμελώς. Υπάρχουν πολλοί στη Δύση στην ευχάριστη θέση να τον εκλάβουν ως τον «εγκέφαλο του Πούτιν» ή τον «Ρασπούτιν του Πούτιν». Δεν είναι, όμως, και ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη επιρροή. Δεν έχει προσωπική σχέση με τον Πούτιν, αλλά είναι απλώς ένας από μια ολόκληρη σειρά «πολιτικών επιχειρηματιών» που προσπαθούν να υποβάλουν τα σχέδια και τα δόγματά τους στο Κρεμλίνο. Για ένα διάστημα, το 2014, ήταν υπέρ, των αντιλήψεών του για το πολιτισμικό πεπρωμένο της Ρωσίας και το καθεστώς της ως ευρασιατικού έθνους είναι βολικό να θεωρήσει λογική μια αρπαγή γης στο Ντονμπάς της Ουκρανίας. Ξαφνικά εμφανιζόταν σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι, το βιβλίο του Θεμέλια της Γεωπολιτικής ήταν στο αναλυτικό πρόγραμμα της Ακαδημίας του Γενικού Επιτελείου και του προσφέρθηκε μια έδρα στο MGU, στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το κορυφαίο ινστιτούτο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας.

Στη συνέχεια, όμως, το Κρεμλίνο αποφάσισε να μην προσαρτήσει τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ και ο Ντούγκιν δεν ήταν πλέον χρήσιμος. Οι προσκλήσεις άρχισαν να στερεύουν, η MGU ακύρωσε την προσφορά της και εκείνος επέστρεψε στην αγορά, μοιράζοντας τα βιβλία του στο κοινό και τις ιδέες του στην ηγεσία. Στην πορεία, κατέκτησε την τέχνη της αναδρομικής καθοδήγησης της σκέψης. Με άλλα λόγια, να συλλάβουμε υπαινιγμούς για το τι επρόκειτο να κάνει το Κρεμλίνο και να υποστηρίξουμε δυνατά αυτή την κίνηση – και στη συνέχεια να διεκδικήσουμε τα εύσημα. Συνολικά, ωστόσο, ήταν πιο αποτελεσματικός στο να πουλήσει τον εαυτό του στους δυτικούς κύκλους της alt-right (ακροδεξιάς) – κάτι που σίγουρα του δίνει κάποια αξία στη Μόσχα ως παράγοντα επιρροής – παρά στο Κρεμλίνο.

Αυτό είναι λοιπόν το παράδοξο του Ντούγκιν, είναι ιδεολόγος του Σρέντινγκερ, ταυτόχρονα σημαντικός αλλά και όχι. (σσ. Προφανώς ο συντάκτης αναφέρεται στον φυσικό Έρβιν Σρέντιγκερ και στην περίφημη γάτα του που πριν ανοίξουμε το κουτί που βρίσκεται ως πειραματόζωο δεν γνωρίζουμε αν είναι ζωντανή ή νεκρή). Μπορεί να μην έχει πραγματική συνάφεια με την κυβέρνηση, αλλά η ικανότητά του να παρουσιάζεται ως βαθύς στοχαστής του οποίου οι (συχνά τρελαμένες) ιδέες πλαισιώνουν τη σκέψη του Κρεμλίνου σημαίνουν ότι θεωρείται σημαντικός. Και αν οι άνθρωποι τον θεωρούν σημαντικό, τότε σε ένα βαθμό γίνεται σημαντικός. Ή μάλλον, ο μύθος του Ντούγκιν το κάνει.

Είναι αυτός ο μύθος που πιθανότατα θα έχει σημασία στον απόηχο της δολοφονίας της κόρης του. Ήδη, οι Ρώσοι εθνικιστές καλούν σε αντίποινα, αλλά δεδομένου ότι το Κρεμλίνο φαίνεται ήδη να μην αναγνωρίζει κανένα όριο στις επιχειρήσεις του στην Ουκρανία, είναι απίθανο να μπορεί ή να κάνει κάτι πέρα ​​από το συμβολικό. Ένας νεκρός Ντούγκιν θα ήταν ένας εύπλαστος μάρτυρας, ένας θυμωμένος ζωντανός θα μπορούσε να αποδειχθεί μπαλαντέρ. Ο άνθρωπος που κάποτε ζήτησε μια Ρωσία που εκτείνεται «από το Δουβλίνο μέχρι το Βλαδιβοστόκ» είναι απίθανο να κατευναστεί και οι εθνικιστές που είναι ήδη δυσαρεστημένοι με τον Πούτιν – δεν έχουν πρόβλημα με την εισβολή του στην Ουκρανία, απλώς με τον ίδιο που το κάνει τόσο άσχημα – θα αισθανθούν ότι έχουν ακόμη περισσότερο λόγο να θυμώσουν.

Πιθανότατα θα δούμε κάποιες εσπευσμένες συλλήψεις. Αναμφίβολα θα υπάρχουν βίντεο με αξιωματικούς της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας να εισβάλλουν σε ένα διαμέρισμα επιδέξια στημένο με εξοπλισμό κατασκευής βομβών, ένα όπλο, ένα ουκρανικό εγχειρίδιο διδασκαλίας, μερικά δολάρια ΗΠΑ και, ίσως, έναν τόμο Σαίξπηρ (σοβαρά: Το ένα χρησιμοποιήθηκε ως «απόδειξη» της παρουσίας Βρετανών μισθοφόρων που πολεμούν για την Ουκρανία, όπως όλοι γνωρίζουμε ότι οι ομάδες είναι τρελαμένες για έναν μικρό βασιλιά Ληρ). Αλλά εμείς, και κυρίως οι Ρώσοι, τα έχουμε δει όλα στο παρελθόν. Αυτό είναι απίθανο να φέρει το κλείσιμο ή την καθησύχαση. Αντίθετα, είναι μόνο ένας ακόμη υπαινιγμός για τις υπόγειες αστάθειες και τις αδυναμίες ενός καθεστώτος που προσπαθεί να δείχνει αδάμαστο.

Είτε αντικατοπτρίζει μια σοβαρή αποτυχία του ρωσικού κράτους ασφαλείας είτε τις εντάσεις και τους ανταγωνισμούς μέσα σε αυτό, θα πείσει τους εθνικιστές – που μπορεί να είναι λιγότερο πολυάριθμοι και ορατοί από τους φιλελεύθερους επικριτές του Πούτιν, αλλά τείνουν να ανήκουν στις υπηρεσίες ασφαλείας και λένε ωμά – ότι αυτό είναι ένα καθεστώς που δεν ανταποκρίνεται στη δική τους ρητορική και μπορεί να είναι πιο αδύναμο απ’ όσο φαίνεται.

*Ο καθηγητής Mark Galeotti είναι ο συγγραφέας 24 βιβλίων για τη Ρωσία. Το τελευταίο είναι το «A Short History of Russia» (2021).

www.spectator.co.uk

 

spot_img

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Γιατί συμβάλετε στην κατεδάφιση της ελληνικής γλώσσας με ρομποτικά ελληνικά από κακήν κακώς επιμελημένες μηχανικές μεταφράσεις;

    • Θα σας απαντήσω.
      1.-Το ιστολόγιο δεν είναι λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είναι καν εφημερίδα. Η εφημερίδα είχε ενεργό διάρκεια ενός 24ωρου, εδώ δεν υπάρχει. Στην εφημερίδα, επίσης, είχες περισσότερο χρόνο επιμέλειας των κειμένων. Εδώ όχι. Ο λόγος, λοιπόν του ιστολογίου είναι λιτός, άμεσος και λόγω ταχύτητας και έλειψης χρόνου, μπορεί μερικές φορές να είναι και προβληματικός.
      2-Ακόμη και τα πιο υγιεί οικονομικά μμε που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, παρουσιάζουν προβλήματα στον λόγο τους. Στο ιστολόγιο του εγκυρότερου μέσου τα επισημαίνω καθημερινά. Αντιλαμβάνεστε τι γίνεται με τα μέσα που μετα βίας βγαίνουν στο διαδίκτυο.
      3.-Τα προβληματικά σημεία, ακόμη και στο κείμενο που σας απασχόλησε, είναι λίγα. Κυρίως, εκείνα στα οποία το πρωτογενές κείμενο χρησιμοποιούσε ιδιωματισμούς. Ήθελαν περισσότερο ψάξιμο. Απαιτούσαν χρόνο μεγαλύτερο απο την σημασία του κειμένου.
      4.-Η βασική απαίτησή σας καλά ελληνικά, γρήγορη ενημέρωση και άψογο κείμενο ειναι μια δύσκολη εξίσωση.
      Προσπαθούμε να τη λύσουμε. Πολλές φορές με προβλήματα.
      Ευχαριστούμε, πάντως, για την επισήμανσή σας.

Leave a Reply to anixneuseis Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα