Διαβάστε την συνέντευξή του. Μετάφραση απο τα τουρκικά: Σάββας Καλεντερίδης. infognomon.gr
Τη δεκαετία του 1990, όταν κορυφώθηκε ο ένοπλος αγώνας των Κούρδων του ΡΚΚ, η Τουρκία ενστερνίστηκε το Δόγμα των Δυόμιση Πολέμων, σύμφωνα με το οποίο οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) θα έπρεπε να προετοιμάσουν επιχειρησιακά σχέδια και να αποκτήσουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να ανταπεξέλθουν σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να ξεσπάσει ταυτοχρόνως σε δυόμιση μέτωπα. Δηλαδή σε έναν ταυτόχρονο πόλεμο της Τουρκίας με την Ελλάδα, τη Συρία και τους αντάρτες του ΡΚΚ.
Ο εμπνευστής του δόγματος αυτού ήταν ο πρέσβης Σιουκρού Ελεκντάγ, ο οποίος μεταξύ άλλων υπηρέτησε και ως πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον.
Ο Σιουκρού Ελεκντάγ έδωσε μια συνέντευξη στον παλαίμαχο δημοσιογράφο Ουγούρ Ντουντάρ, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Sözcü.
Τη μεταφράσαμε, γιατί θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα:
Οι ΗΠΑ μας ζητούν να επιλέξουμε μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας
“Οι ΗΠΑ απειλούν την Τουρκία μέσω της οικονομίας”. Αυτό μας είπε ο έμπειρος διπλωμάτης, Πρέσβης ε.τ. Şükrü Elekdağ, με τον οποίο συνομιλήσαμε για το θέμα των F-35 και των S-400.
Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Η απόφαση της Τουρκίας να προμηθευτεί το σύστημα S-400 από τη Ρωσία, προκάλεσε μια βαθιά κρίση με τις ΗΠΑ. Ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Mike Pence μας απείλησε ευθέως λέγοντας “Η Τουρκία θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην προμήθεια των S-400 από τη Ρωσία και τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Σε περίπτωση δε που επιμείνει στην προμήθεια των S-400, θα αποβληθεί από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35”.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν, απαντώντας στις εκβιαστικές απειλές του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, δήλωσε ότι “Στο θέμα των S-400 δεν θα κάνουμε βήμα πίσω”.
Η κατάσταση αυτή δείχνει πόσο έχουν ενταθεί οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Για όλα αυτά επιλέξαμε να συζητήσουμε με έναν έμπειρο σοφό διπλωμάτη, οι εκτιμήσεις και προβλέψεις του οποίου πάντα επαληθεύονται από τα πράγματα.
Η συνέντευξη αποτελείται από δύο τμήματα.
Στο σημερινό θα αναλύσουμε τους όρους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε η Τουρκία την απόφαση προμήθειας των S-400 και το πλέγμα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και στο αυριανό θα μιλήσουμε για τα αποτελέσματα που μπορεί να “γεννήσει” η κρίση των S-400 και των F-35 και το μέλλον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
1) Αν η Τουρκία τελικά παραλάβει τους S-400, θα ανοίξει ο δρόμος για την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35.
2) Σε περίπτωση που ο Πρόεδρος Ερντογάν επιμείνει στους S-400, θα επιβληθούν στην Τουρκία κυρώσεις του νόμου CAATSA.
3) Οι κυρώσεις αυτές θα επιφέρουν σοβαρό πλήγμα στην τουρκική οικονομία, θα επηρεάσουν αρνητικά τις διεθνείς αγορές και θα οδηγήσουν σε φυγή τα ξένα κεφάλαια και επενδύσεις.
Κοιτάξτε, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ που έγινε στις 4-5 Απριλίου στην Ουάσιγκτον, με την ευκαιρία των 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, η Ρωσία χαρακτηρίστηκε ως ο νούμερο ένα εχθρός και συμφωνήθηκε ένα σχέδιο αντιμετώπισης της επιθετικότητας της Ρωσίας. 29 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ δέχτηκαν τις αποφάσεις αυτές, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία. Τώρα, λοιπόν, οι ΗΠΑ, που ταυτίζουν τον εαυτό τους με το ΝΑΤΟ, ρωτούν την Άγκυρα:
“Με ποιον θα κάνεις συμμαχία; Με μένα, όπως έχεις αποφασίσει, ή με τη Ρωσία; Στο ζήτημα αυτό πρέπει να λάβεις ξεκάθαρες συγκεκριμένες αποφάσεις.
Η συμπεριφορά των Αμερικανών από τη μια πλευρά οφείλεται στην κατάσταση της οικονομίας μας και από την άλλη στις τεχνικού χαρακτήρα ενστάσεις που έχουν πάνω στο θέμα των S-400.
Κυρίως οι πύραυλοι Scud-C μπορούσαν πλήξουν την Άγκυρα και ένα μεγάλο μέρος της Ανατολίας. Μετά από αίτημα της Τουρκίας το ΝΑΤΟ έστειλε στα Άδανα συστοιχίες Patriot και στο Kahramanmaraş αντιαεροπορικά συστήματα Sampt-T. Μετά από αυτό, η κυβέρνηση του AKP, το 2013, ζήτησε να προμηθευτεί τους Patriot από τις ΗΠΑ. Ζητούσε όμως και τη μεταφορά τεχνολογίας, κάτι που απέρριψαν οι ΗΠΑ.
Μετά από αυτό η Τουρκία στράφηκε στην Κίνα, χωρίς αποτέλεσμα.
Όμως, θα πρέπει να πούμε ότι αυτή ήταν μια απόφαση που δεν την έλαβε το κράτος αλλά ένα άτομο, ήταν μια πολιτική απόφαση. Άλλωστε, μπορεί οι S-400 να είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα εναντίον αεροσκαφών, όμως είναι ακατάλληλο για την αντιμετώπιση πυραυλικών απειλών.
Αυτή είναι η ιστορία των S-400, που εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο πρόβλημα για την Τουρκία.
Γι΄αυτό είχα πει σε συνέντευξή μας που δημοσιεύθηκε και πάλι στην εφημερίδα SÖZCÜ (06.09.2017) με τίτλο “Η Συμφωνία με τη Ρωσία για τους S-400 είναι ανάπηρη”, προτείνοντας από τότε ορισμένα πράγματα.
Η συνέχεια της συνέντευξης του Σ. Ελεκντάγ, εμπνευστή της θεωρίας των δυόμιση πολέμων: Οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν συμφωνήσει για την τύχη της Συρίας
Σήμερα δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος, που εκτιμούμε ότι έχει και το “ζουμί” της υπόθεσης.
Σιουκρού Ελεκντάγ: Οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν συμφωνήσει για την τύχη της Συρίας
του Uğur Dündar, Sözcü Gazetesi
Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Το κομβικό σημείο του πρώτου μέρους της συνέντευξης που μας έδωσε ο πρέσβης ε.τ. Σιουκρού Ελεκντάγ, του οποίου όλες οι προβλέψεις και εκτιμήσεις έχουν επαληθευθεί από τα πράγματα,, είναι ότι οι απειλές που έχουν εκτοξεύσει οι ΗΠΑ για το θέμα των S-400 υπερακοντίζουν το θέμα και αποτελούν στην ουσία ένα “τελεσίγραφο” προς την Τουρκία.
Οι απειλές συνοψίζονται στα εξής:
Η Τουρκία καλείται να κάνει μια επιλογή ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία.
Αν επιμείνει στο θέμα των S-400, αυτό οι ΗΠΑ θα το εκλάβουν ότι η Τουρκία έκανε την επιλογή της προς τη Ρωσία και αυτό θα προκαλέσει ορισμένες αντιδράσεις, όπως:
Πρώτον, η Τουρκία θα αποβληθεί από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35.
Δεύτερον, θα επιβληθούν σκληρές κυρώσεις στην τουρκική οικονομία.
Τρίτον, θα αρχίσει μια περίοδος που θα οδηγήσει στην έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ.
Αρχίζω το δεύτερο μέρος της συνέντευξης με μια κρίσιμη ερώτηση.
Ερώτηση: Θεωρείτε ότι αυτήν την πολύ κακή εικόνα που χαράξατε με τα λεγόμενά σας, θα την αναλύσει η κυβέρνηση του ΑΚΡ και θα ακολουθήσει μια πολιτική που εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα;
Πρώτα θέλω να αναφερθώ στο σχέδιο των ΗΠΑ να δημιουργήσουν ένα κράτος-στρατόπεδο, στη Β. Συρία, στην περιοχή που ελέγχεται από το PKK/PYD.
Ένα άλλο θέμα που δηλητηριάζει τις σχέσεις Άγκυρας-Ουάσιγκτον, είναι η συνέχιση της στήριξης που παρέχουν οι ΗΠΑ στον Γκιουλέν και το δίκτυό του.
Επίσης, μια άλλη εξέλιξη που προκαλεί ανησυχίες στην Άγκυρα, είναι η αρνητική στάση που έλαβαν οι ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας στο θέμα του διαμοιρασμού των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Αν. Μεσογείου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήλθε και το τέλος της εξαίρεσης της Τουρκίας από την προμήθεια πετρελαίου από το Ιράν.
Ερώτηση: Αυτά είναι ενέργειες που δεν θα πρέπει να κάνει μαι σύμμαχος χώρα.
Ο Αλμπαϋράκ έδωσε απάντηση στο δίλημμα “Η με τις ΗΠΑ ή με τη Ρωσία”, όσο ήταν στην Ουάσιγκτον, λέγοντας:
“Οι διμερείς σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, στα πλαίσια του NATO, έχουν ιστορικό και θεσμικό βάθος και αποτελούν θεμέλιο λίθο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τα προβλήματα να επισκιάσουν τη θετική ατζέντα για το μέλλον και τη βελτίωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Οι οικονομικές σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ θα πρέπει να γίνουν ο κινητήρας των διμερών σχέσεών μας, μαζί με τη συμμαχία μας στα θέματα ασφάλειας”.
Ο Αλμπαϋράκ με τη δήλωσή του αυτή, ήθελε να τονίσει ότι η Τουρκία δεν θα αλλάξει το στρατηγικό της προσανατολισμό.
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι η συνάντηση αυτή έφερε κάποιο αποτέλεσμα;
Όμως φαίνεται ότι η συμμετοχή του Αλμπαϊράκ στο συνέδριο της Standard and Poors για τους επενδυτές, στην Ουάσιγκτον, δεν είχε θετικά αποτελέσματα. Δεκάδες άρθρα στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι η παρουσία του Αλμπαϋράκ δεν ήταν καλή και ότι το πρόγραμμα εξόδου της τουρκικής οικονομίας από την κρίση δεν ενθουσίασε τους επενδυτές. Αυτά που γράφτηκαν είναι τόσο αρνητικά, που είναι αδύνατον να μην ανησυχήσει κανείς. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία θα δυσκολευθεί να βρει επενδυτές για να αποπληρώσει τα 176 δις δολάρια χρέος μόνο για φέτος. Μάλιστα, μια Τουρκία που οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ έχουν φθάσει στο μη περαιτέρω και που κινδυνεύει να βγει από το ΝΑΤΟ, θα δυσκολευθεί να βρεις δανειστές στη Δύση.
Ερώτηση: Ορισμένα ΜΜΕ αναφέρουν ότι όλα αυτά τα προβλήματα θα λυθούν στη συνάντηση Ερντογάν-Τραμπ. Περιμένετε κάτι τέτοιο από τον Τραμπ;
Από την άλλη πλευρά, ο Αντιπρόεδρος Mike Pence και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, που ανήκουν στο λόμπι των Ευαγγελιστών-Σιωνιστών και είναι φίλοι του Ισραήλ, μαζί με τον Σιωνιστή Κουσνέρ, γαμπρό του Τραμπ, όλοι ενοχλημένοι από τις δηλώσεις Ερντογάν για τα Ιεροσόλυμα, την Παλαιστίνη και τα υψώματα του Γκολάν, δεν νομίζω ότι θα κάνουν κάτι για να αλλάξουν την άποψη του Κογκρέσου.
Ερώτηση: Αν η Τουρκία συνεχίσει να επιμένει στους S-400 τι πρέπει να περιμένουμε;
Εγώ πιστεύω ότι η Τουρκία, για λόγους εθνικού συμφέροντος, πρέπει να παραμείνει στο ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά τα θέματα άμυνας, η δύναμη του ΝΑΤΟ είναι αποτρεπτική και έτσι προστατεύονται τα κράτη μέλη.
Όταν η Τουρκία το 1991 και το 2012 ζήτησε από το ΝΑΤΟ προστασία από απειλή που προέρχονταν από το Νότο, αυτό ανταποκρίθηκε.
Επίσης, όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό αεροσκάφος, απευθύνθηκε στο ΝΑΤΟ, φοβούμενη αντίποινα της Ρωσίας.
Εκτός αυτού, η Τουρκία επωφελείται από σωρεία πληροφοριών που λαμβάνει από το ΝΑΤΟ και τις συμμάχους χώρες.
Ερώτηση: Επίσης, υπάρχουν εκείνοι που κατηγορούν το ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι έχει φυλακίσει την Τουρκία στα σύνορά της και δεν της επιτρέπει να αναπτύξει τη δική της δυναμική.
Επιπλέον υπάρχει άλλο ένα πλεονέκτημα που χαρίζει στην Τουρκία η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και αυτό είναι οι σχέσεις της με την Ε.Ε. Αν η Τουρκία φύγει από το ΝΑΤΟ, θα χαλάσει τις σχέσεις της και με τις χώρες της Ε.Ε., αφού τα 3/4 των 28 χωρών μελών του ΝΑΤΟ είναι μέλη και της Ε.Ε. Και αν γίνει αυτό, η Τουρκία θα υποστεί σοβαρές συνέπειες σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Το μισό εξωτερικό μας εμπόριο γίνεται με τις χώρες της Ε.Ε. Οι εξωτερικές επενδύσεις κατά 75% προέρχονται από την Ε.Ε. Αν σ’ αυτό προσθέσουμε και τις ΗΠΑ, τότε ο λογαριασμός μεγαλώνει για την Τουρκία.
Και αν η Τουρκία γυρίσει την πλάτη της σ’ αυτά, δεν μπορεί να τα εξισορροπήσει από αλλού, θα υποστεί τεράστιες και καταστροφικές απώλειες.
Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι την ώρα που θα βγαίνει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ, τη θέση της θα την πάρει η Κύπρος.
Μια πραγματικότητα που αποτρέπει τη στρατηγική σχέση με τη Ρωσία, είναι ότι η Τουρκία βρίσκεται στο τρίγωνο που σχηματίζουν τα Βαλκάνια, ο Καύκασος και η Μέση Ανατολή και στο τρίγωνο αυτό οι πολιτικές της Τουρκίας με της Ρωσίας είναι αντιτιθέμενες.
Ερώτηση: Όμως η Άγκυρα μαζί με τη Μόσχα ακολουθούν μαζί μια κοινή πολιτική στη Συρία.
Όμως η ισορροπία στις σχέσεις με τη Ρωσία εξασφαλίζεται απ΄το γεγονός ότι είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και στηριζόμαστε σ’ αυτό. Αν η Τουρκία φύγει από το ΝΑΤΟ, αυτή η ισορροπία θα ανατραπεί εις βάρος μας.
Όμως, η Ρωσία και οι ΗΠΑ αντιδρούν στην πολιτική της Τουρκίας στη Συρία. Είναι αντίθετοι στη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας ανατολικά του Ευφράτη.
Οι ΗΠΑ δεν θέλουν στη ζώνη αυτή να βρίσκονται στρατιωτικές μονάδες της Τουρκίας, αλλά μια πολυεθνική δύναμη.
Και η Ρωσία, επειδή δεν θέλει στη ζώνη ασφαλείας Τούρκους στρατιώτες, προτείνει την εφαρμογή της Συνθήκης των Αδάνων και την εγκατάσταση ρωσικών στρατευμάτων κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας-Συρίας.
Υπάρχει και το σχέδιο των ΗΠΑ για δημιουργία ενός κράτους-στρατοπέδου ανατολικά του Ευφράτη, στη Β. Συρία, που θα ελέγχεται από το PYD/YPG.
Στο θέμα αυτό η στάση της Ρωσίας δεν είναι και πολύ διαφορετική από εκείνη των ΗΠΑ. Μάλιστα δεν θεωρεί το ΡΚΚ τρομοκρατική οργάνωση αλλά έναν ένοπλο εθνικό παίκτη στην περιοχή.
Άλλωστε, η Ρωσία έχει δώσει άδεια λειτουργίας γραφείων του PYD στη Μόσχα και δεν εναντιώνεται στη δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους στη Β. Συρία.
Κατά την άποψή μου, παρά τον ανταγωνισμό και την εχθρότητα που υπάρχει μεταξύ τους, ΗΠΑ και Ρωσία συνεργάζονται και έχουν συμφωνήσει-αποφασίσει σε γενικές γραμμές για το μέλλον της Συρίας και αυτόν τον ρόλο δεν θέλουν να τον μοιραστούν με καμία άλλη χώρα.
Γι’ αυτό οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των δυο χωρών συναντώνται συχνά. Δεν θέλουν καν να κρύψουν αυτή τη συνεργασία.
Ερώτηση: Και τι θα γίνει τελικά με το PYD/YPG;
Ερώτηση: Τι εκτιμάτε ότι θα γίνει στο θέμα της ζώνης ασφαλείας;
Ερώτηση: Ποιο είναι το τελικό σας συμπέρασμα για όλα όσα συζητήσαμε;
Και η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αποφύγουν τις απειλές η μια στην άλλη και να βρουν έναν τρόπο συνεννόησης για τα προβλήματα που υπάρχουν.
Και μάλλον η Άγκυρα είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έκανε τη δήλωση ο Αλμπαϋράκ, πριν τη συνάντησή του με τον Τραμπ, ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει τα βήματα που πρέπει για να σώσει τη στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ.
Άρα, το πρόβλημα τώρα είναι να δούμε πώς η Τουρκία θα κάνει πίσω στο θέμα των S400…
Μετάφραση από τα τουρκικά: Σάββας Καλεντερίδης
Πρώτα ευχαριστούμε τον Καλεντερίδη για την μετάφραση.
Αυτό που συνάγεται είναι ότι εγωισμοί και φοβίες του Ερντογάν συγκρούονται με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Τουρκίας. Από την άλλη υπάρχουν στην Τουρκία εκείνες οι δυνάμεις που δεν θα επιτρέψουν το οριστικό σχίσμα.
Μια από τα ίδια και στη μέση η Ελλάδα.
Δε νομίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν στην Τουρκία απλά με την ενδεχόμενη αλλαγή της ηγεσίας . Ο Ερντογαν μάλλον είναι το αποτέλεσμα της μεταβολής της κοινωνικής βάσης στην γείτονα, και κατ´επέκταση των νέων κοινωνικών δυνάμεων που πλέον συμμετεχουν στην κρατική εξουσία. Δεν είναι μόνο η οικονομία που οδηγεί τις εξελίξεις. Η ιστορία έχει δείξει ότι το κράτος διαθέτει αυτονομία ως προς την τελευταία και επιλέγει την πορεία της.
Σε καμία περίπτωση ο Ε. δεν είναι διαμορφωτής και φορέας κάτι νέου από τα πάνω – κάτι ανάλογο ενός Κεμαλ του 2020.
Περισσότερο θα λέγαμε ότι τον οδηγούν οι εξελιξεισ παρά τις ελέγχει ο ίδιος( εννοώ το μακροπρόθεσμο πλάνο). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εαν ο κ. Τσίπρας είναι αυτός που βολεύει να διαχειριστεί την κοινή γνώμη αναφορικά με την φτωχοποίηση της χώρας του ο Ε. είναι το βολικό πρόσωπο που θα διαχειριστεί την διευθέτηση του Κουρδικού.
Σε κάθε περίπτωση εάν δεχτούμε καποια σταθερή βάση στο γεωπολιτικό παίγνιο αυτή θα πρέπει να είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο. Νομίζω ότι η Ελλάς σε όλες τις περιόδου τάχθηκε με την πλευρά της φιλελεύθερης δημοκρατίας ενάντια σε κάθε εκδοχή συγκεντρωτισμού έιτε αυτός ήταν του Καιζερ, των Χιτλερ – Μουσολινι είτε του Κόμματος.
Η Τουρκία συνειδητά πράττει εναντίον των γειτόνων της και τώρα δεν της βγήκαν τα πράγματα – αλήθεια ποια θα ήταν η κατάσταση στην Συρία, στην Μ. Ανατολή αλλά και στην Ευρώπη εαν εξαρχής δεν είχαν υποθάλψει το ISIS. Αυτή που θα έπρεπε να είχε την συνθήκη της Λωζάνης ιερό κείμενο ( μιας και αυτή νομιμοποιεί την κυριαρχία της στο μωσαϊκό της Ανατολιας) θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει την υπέρβαση.
Σε κάθε περίπτωση καθόρισε την τύχη της με βάση αποκλειστικά ιδιοτελή συμφέροντα – στον χώρο των συμμαχιών όμως δεν λειτουργούν τα πράγματα έτσι και η εμπιστοσύνη προς αυτην κλονίστηκε.
Τίποτε δεν θα είναι όπως πριν για όλους μας!