Τι θα συμβεί στην κεντροαριστερά μετά τις πρόωρες εκλογές;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Ελευθέριου Τζιόλα.

Ανοίγει, και ανοίγουμε το διάλογο.
———————————————
Τί θα συμβεί στον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς, μετά τις πρόωρες εκλογές. Ανοίγουν θέματα και η συζήτηση δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Ειδικά, εμάς, που την τελευταία 10ετία της κρίσης με τις παρεμβάσεις μας και τις απόψεις μας, μέσα από ποικιλία δράσεων, με την αξιοποίηση διαφόρων πεδίων και μέσων που δημιουργήσαμε (π.χ., ”e- Δίαυλος”) αποτελέσαμε μια εστία προοδευτικού και ποιοτικού προβληματισμού και δώσαμε έναν δύσκολο και πρωτοποριακό αγώνα απέναντι σε κατεστημένες δομές, καιροσκοπικές και καθεστωτικές λογικές και την εκτεταμένη κυρίαρχη πολιτική.

Παρακάτω, επαναφέρω -υπενθυμίζω, τρία (3) σημαντικά αποσπάσματα κειμένων μου (του Μαρτίου 2013, και του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2016, που διατηρούν την αναλυτική και πολιτική αξία τους, αποτελώντας κλειδιά για την κατανόηση, και σήμερα, κομβικών σημείων των εξελίξεων και φυσιογνωμικών στοιχείων του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων, που θα απασχολήσουν τη δημόσια συζήτηση και αναζήτηση.
Θα σας φανούν χρήσιμα.

Απόσπασμα 1ο.
Από την ομιλία μου στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, 2 Μαρτίου 2013, Αθήνα.
……………………………………………………………………………………..
Σύντροφοι, είμαστε ΠΑΣΟΚ ! Δεν ήρθαμε εδώ ως ενταφιαστές του και ιδρυτές ενός νέου κόμματος, του κόμματος του ΔΝΤ στην Ελλάδα… Δεν ήρθαμε εδώ ως σύμμαχοι και εντολείς της τρόϊκας και του ΔΝΤ. Δεν είμαστε απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, της δεξιάς και του Σαμαρά !
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η πολιτική της τρόϊκας και της κυβέρνησης (σ.σ., ήταν τότε η συγκυβέρνηση με τη ”Ν.Δ.”- Σαμαρά) δεν καταστρέφει μόνο τη χώρα, με τη συμμετοχή και τη συνυπευθυνότητα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καταστρέφει και τη δυνατότητα εναλλακτικής λύσης.
Το γεγονός αυτό είναι ακόμα πιο εφιαλτικό, πιο ζοφερό…
Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς βάθος συμμαχιών, χωρίς αναφορά σε ευρύ κοινωνικό τόξο δυνάμεων, με ισχνή οργανωτική ανάπτυξη, χωρίς στέρεο εσωτερικό κομματικό έδαφος και με σοβαρές ανεπάρκειες δομημένης εναλλακτικής στρατηγικής αδυνατεί από μόνος του και υπ΄αυτά τα δεδομένα να αποτελέσει ισχυρό, βέβαιο και αποτελεσματικό φορέα διεξόδου και εναλλακτικής λύσης.
Ενώ, κάθε σκέψη ”συμμαχίας” με τον τυχοδιωκτισμό του Καμένου δεν μπορεί ούτε καν να αναφέρεται…
Η ΔΗΜΑΡ μ΄ εντεινόμενο τον εσωτερικό της διχασμό και με διαρκή απίσχνανση των δυνάμεών της κατά ένα μέρος της θα τροφοδοτήσει το ΣΥΡΙΖΑ και κατά το άλλο της, -αν δεν συγκλίνει σε νέο μόρφωμα με ”εκσυγχρονιστικές” αποσχίσεις του ΠΑΣΟΚ-, είναι πολύ πιθανό να μην καταγραφεί ως κοινοβουλευτική δύναμη σε όποια ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Μετά και την δογματικά επαναλαμβανόμενη αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ από κάθε κυβερνητική ευθύνη και προοπτική, η τοποθέτηση, οι αποφάσεις και ο σαφής επαναπροσανατολισμός του ΠΑΣΟΚ αποτελούν το κρίσιμο κυριολεκτικά ζήτημα, το κλειδί για το σήμερα και το αύριο της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ, -σ΄ αυτή τη φάση, αυτή την περίοδο-, αποτελεί τον κρίσιμο παράγοντα, τον κρίσιμο παίκτη. Το ΠΑΣΟΚ, όχι ως ουρά, όχι ως δορυφόρος της ”Ν.Δ.”, ούτε ως το ”κέντρο” του πολιτικού συστήματος, αλλά ως πολιτικός χώρος με προοδευτικά σημεία αναφοράς και αξιόλογο δυναμικό, αλλά, και σημαντική κοινωνική βάση, της οποίας η συρρίκνωση δεν είναι αναντίστρεπτη, όταν, μάλιστα, επανατοποθετηθεί δραστικά και πρωταγωνιστικά στη δημοκρατική -αριστερή του κοίτη, στο προοδευτικό -μη συντηρητικό φάσμα…

… Κλείνοντας, συντρόφισσες και σύντροφοι, καταθέτω στο Προεδρείο του 9ου Συνεδρίου και ζητώ να τεθεί σε ψηφοφορία για απόφαση του Συνεδρίου την παρακάτω λιτή, αλλά συγκεκριμένη πρόταση. Πρόταση, η οποία όπως θα έχετε διαπιστώσει αποτελεί κοινό τόπο, κοινή βάση στις ομιλίες-τοποθετήσεις και άλλων συντρόφων-συνέδρων.
Η πρόταση που ζητώ να τεθεί σε ψηφοφορία είναι η παρακάτω :
” Οι αντιπρόσωποι του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος συνήλθαν στην Αθήνα, από 1 έως 3 Μαρτίου, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Αποφασίζουν ότι ο τριετής κύκλος της ύφεσης και της αποσύνθεσης πρέπει οριστικά να κλείσει.
Αποφασίζουν ότι αυτή η καταστροφική πολιτική για την Πατρίδα, την οικονομία και την κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντικατασταθεί από μία προοδευτική πολιτική ανάκαμψης, ανάπτυξης, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Αποφασίζουν :
1ο. Να αποσυνδεθεί το ΠΑΣΟΚ από τη διαχείρηση αυτής της πολιτικής και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις με την κυβέρνηση Σαμαρά σε νέο πλαίσιο.
2ο. Να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ και να κλιμακώσει σειρά πρωτοβουλιών στην Ευρώπη και διεθνώς για τον απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο και την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με στόχο μία δίκαιη και θετική νέα συμφωνία για τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία και ένα νέο πλαίσιο αλληλεγγύης, ισόρροπης ανάπτυξης και συνοχής για τις προοπτικές της Ευρώπης.
Οι αντιπρόσωποι-σύνεδροι, έλληνες σοσιαλιστές, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αποφασίζουν την ενεργή συμμετοχή τους στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα όλων των προοδευτικών ανθρώπων της Ευρώπης για μια Ευρώπη της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης, του κοινωνικού κράτους και της Αλληλεγγύης.

Για την υποβολή :
Ελευθέριος Τζιόλας
2 Μαρτίου 2013 ”

Σας ευχαριστώ !
Αθήνα, 2 Μαρτίου 2013.
…………………………………………

Απόσπασμα 2ο .
Από το άρθρο μου : ”Το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ” (12.10.2016).
…………………………………………………………………………………….
Αρχίζει αύριο (σήμερα, 13.10.2016) το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε συνέδριο κόμματος έχει μια ξεχωριστή σημασία.
Ιδιαίτερα δε, όταν πρόκειται για Συνέδριο κόμματος που ασκεί εξουσία, ή που έχει στόχο να αναλάβει ευθύνες εξουσίας.
Ποιά στοιχεία συνθέτουν το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ποιές είναι οι προκλήσεις :
Επιγραμματικά, νομίζω, τα παρακάτω :

1. Το σώμα του Συνεδρίου αντιστοιχείται σε μια βάση ισχνή, άνευρη, εξαιρετικά περιορισμένη, χωρίς μείζονες διαφορές, πλην της απόσχισης της ”Αριστερής Πλατφόρμας” και δυνάμεων επιρροής όπως ο Μ.Γλέζος και η Ζ.Κωνσταντοπούλου. Σε επίπεδο μελών και εν γένει συμμετοχής τα πράγματα είναι μάλλον πιο ασθενικά. Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα του 4%, ενώ σε αριθμητικό επίπεδο πιθανόν προσομοιάζει με το σημερινό, σε επίπεδο ποιότητας συζητήσεων, προβληματισμού και διαλόγου βρίσκεται σε υποχώρηση, γεγονός που έχει πολλαπλή σημασία για τη στήριξη πολιτικών, πρωτοβουλιών, και μελλοντικών εκλογικών αναμετρήσεων. Τα γνωστοποιημένα περιστατικά μη εκλογής, ή εκλογής στην κάτω οριακή θέση σημαντικών υπουργών ή/και κοινοβουλευτικών στελεχών, ή στελεχών του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος πρέπει να ερμηνευθεί ως μήνυμα μιας βάσης που αντιστέκεται σ΄ ό,τι αυτή χαρακτηρίζει μετάλλαξη και καριερισμό. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπογραμμισθεί η απίσχνανση από κάθε συμμετοχή, – και σχεδόν εκμηδενισμένη εκλογή στο Συνέδριο-, των ΠΑΣΟΚογενών. Στοιχείο που συνιστά, συγκριτικά με το παρελθόν, μια νέα κατάσταση που θα αντανακλά μειωτικά στα ηγετικά στελέχη που είχαν προσχωρήσει, αλλά και νέων προκλήσεων του χώρου αυτού πέρα από τον παλιό και νέο κυβερνητισμό.
2. Το υποτιθέμενο κεντρικό ζήτημα του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ (πολιτικά, κοινωνικά, οργανωτικά), η αναγκαία ευρεία και συστηματική (ενδοκομματική και δημόσια ) συζήτηση και η απαραίτητη συμφωνία που θα αναδεικνύονταν και θα επικυρώνονταν στο Συνέδριο προσδίδοντας μια άλλη δυναμική, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο δεν πραγματοποιήθηκε σε καμία περίπτωση. Ο λόγος του Α.Τσίπρα περί αυτά, που μάλλον θα επαναληφθεί, χωρίς πραγματικό, ουσιαστικό και απτό αντίκρισμα θα αποτελεί μια ρητορεία κενή. Η δε σχετική μειοψηφική ανακοίνωση των ”40” (Παπαδημούλης, Μπαλάφας, ”Πλατφόρμα 2010” κλπ) την παραμονή του Συνεδρίου επιβεβαιώνει μάλλον, παρά ανατρέπει την παραπάνω εκτίμηση. Ενώ, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι σχετίζεται περισσότερο με αντανάκλαση από δρώμενα και ζυμώσεις δυνάμεων του ευρωκοινοβουλίου, Ε.Σ.Κ. και του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς, παρά με μια γνήσια ατζέντα διεύρυνσης και μετασχηματισμού στο ελληνικό πεδίο (πράγμα για το οποίο θα ξαναμιλήσουμε).
3. ΄Ενα συνέδριο κυβερνώντος κόμματος, λοιπόν, σε τέτοια συγκυρία και με τέτοια ζητούμενα, που δεν κατόρθωσε να γίνει Πολιτικό γεγονός, ανοίγοντας μπροστά ένα νέο δρομολόγιο, θα έχει τη σημασία του στο επίπεδο των κομματικών συσχετισμών, των ισορροπιών και των νέων δεδομένων. Τούτα βέβαια δεν έχουν τη βαρύτητα και τις επιρροές Πολιτικού γεγονότος, διατηρούν, όμως την αξία τους και σημασία τους σε ένα άλλο επίπεδο.
(α). Ο επικείμενος ανασχηματισμός θα βρεθεί στην προέκταση του Συνεδρίου, όχι μόνο ως διαδοχή γεγονότων και από άποψη ”κλίματος”, αλλά και ως μοντέλο αντίληψης -σύνθεσης με περιγραμμένα τα όρια, με νήματα εξαρτήσεων και, έστω, μερικής αντανάκλασης των συνεδριακών εκλογικών αποτελεσμάτων στην νέα κυβερνητική σύνθεση. Ο Α.Τσίπρας, παρά την ευρεία κομματική του αποδοχή και την ισχυρή θέση του στη δημόσια σκηνή, δεν αξιοποίησε την ευκαιρία να θέσει ενεργητικά και να κινήσει πρωταγωνιστικά το ζήτημα του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, με την αντίληψη που εμφανίζει, το πλαίσιο κινήσεων που αποδέχεται και τον τρόπο που διαχειρίζεται τα του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγείται σε περιορισμό των βαθμών -των κινήσεων ελευθερίας του, σε μια στιγμή που ανάλογη της δεν θα ξαναέχει…
…………………….

Απόσπασμα 3ο.
Από το άρθρο μου : ”Ανασχηματισμός, χαμηλές προσδοκίες, οιωνοί νέου σκηνικού” (1.11.2016).
…………………………………………………………………………………….
Με τον ανασχηματισμό ολοκληρώθηκε ένας κύκλος που περιλάμβανε το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και τη δομή -σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Επισημαίνουμε τα παρακάτω :.
… 2. Είναι, εδώ, απαραίτητη μια κρίσιμη αξιολόγηση, ευρύτερης σημασίας με μακροπρόθεσμη στόχευση και σκοπιμότητα. Ο Α. Τσίπρας για πρώτη φορά επιχειρεί, με όπλο την πρωθυπουργική εξουσία και την συνεδριακή επικράτησή του, να συγκροτήσει καθαρά ένα δικό του σύστημα-δίκτυο δύναμης (με στελέχη δικής του κοπής, με σχέσεις εξάρτησης και διαχρονικής επιρροής, με ρόλους νευραλγικούς). Ο Α. Τσίπρας, όπως και στο προηγούμενο κείμενό μας (12.10.2016) είχαμε εκτιμήσει, δεν προβαίνει σε ανοίγματα μετασχηματισμού ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο κόμμα μέσω της ενσωμάτωσης δυνάμεων της ”κεντροαριστεράς”, αλλά μέσω της συγκρότησης ενός προσωποκεντρικού συστήματος με δυναμικό επιλογής του, σε θέσεις δημόσιας αναγνώρισης τους και με το προνόμιο της δύναμης της εξουσίας (νέοι υπουργοί και υφυπουργοί, Δ.Τζανακόπουλος, Ε.Αχτσιόγλου, Δ.Λιάκος Γ.Βασιλειάδης, Ν.Ηλιόπουλος, Σ.Φάμελος, Ν. Σαντορινιός, Ε.Κρέτσος και οι της προηγούμενης : Α.Φλαμπουράρης, Γ.Χουλιαράκης, Ο.Γεροβασίλη, Α.Βερναρδάκης, Στ.Κοντονής, Ι.Αμανατίδης κλπ). Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος αυτού του δυναμικού δεν έχει κοινοβουλευτική προέλευση ούτε κοινοβουλευτική πείρα, όπως και η ισχνή πολιτική και επαγγελματική του πείρα, βεβαιώνουν την ”εξάρτηση από τον Πρόεδρο”, ως το σημείο πραγματικής τους αναφοράς, ενώ οι άλλες αδυναμίες καλύπτονται από το πέτασμα της ”ανανέωσης”. Ο Α.Τσίπρας επιχειρεί, ταυτόχρονα, μέσω αυτής της νέας αποφασιστικής του επιλογής, που στο ευρύτερο πλαίσιο σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ μεριμνά να διατηρεί ισορροπίες, μετακινημένες ωστόσο υπέρ του προσωποκεντρικού του συστήματος, να προωθήσει όποιες μεταλλαγές/μετασχηματισμούς πολιτικού, προγραμματικού, διαχειριστικού περιεχομένου. Το νέο κυβερνητικό προφίλ δεν είναι όπως η τρέχουσα δημοσιογραφία σημειώνει ”πιο μνημονιακό” (αυτό έχει κριθεί και αποφασισθεί τελεσίδικα, πριν από 15 μήνες, όταν το ”Όχι” μεταμορφώθηκε σε ”Ναί”), αλλά πιο ”τσιπρέϊκο” (αν ο όρος είναι δόκιμος) για τις όποιες επιδιώξεις, όποια σχέδια και προοπτικές, περιλαμβάνοντας την άμεση φάση (β΄αξιολόγηση + χρέος) και οπωσδήποτε την επόμενη των εκλογών και των μετεκλογικών εξελίξεων (μετά την διαφαινόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ). Με κύριο πεδίο την κυβέρνηση και τα δρώμενα της, συντελείται στο άλλο, αξιολογικά χαμηλότερο για την περίοδο, πεδίο του κόμματος, μια μετάβαση από το ”κόμμα των τάσεων” στο κόμμα εξουσίας του Α.Τσίπρα (με ό,τι αυτό περιλαμβάνει σε συνάρτηση με τα προηγηθέντα από τη διάσπαση του καλοκαιριού 2015 μέχρι και τα αποτελέσματα του 2ου Συνεδρίου κι ό,τι συνεπάγεται με τις νέες επιλογές που αναφέρθηκαν).
Ασφαλώς, το όλο εγχείρημα είναι υπό δοκιμή και κρίση. Η αποτελεσματικότητα, οι πραγματικές δυνατότητες και η αξιοπιστία, η παραγωγικότητα, τα βήματα προόδου, η ανάκαμψη είναι τα μεγάλα ζητούμενα. Και, περιθώρια δεν υπάρχουν… Το ”σύστημα Τσίπρα” θα αξιολογηθεί, τώρα, και προετοιμάζεται για την κρίση του εκλογικού σώματος, στις ερχόμενες εκλογές, το πολύ σε ένα χρόνο, μαζί, βέβαια, με το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Στα πλαίσια του παραπάνω αναδυόμενου νέου συστήματος και των αναφορών του είναι αναγκαίο να αναφερθεί η αποσυνάρτηση του από ουσιαστική σχέση με τον Ν.Παππά, μέχρι πρότινος κεντρικού συντονιστή αυτών των δυνάμεων, με την ταυτόχρονη σηματοδότηση του γεγονότος αυτού (της αποσυνάρτησης) και μέσω της αλλαγής υπουργείου και των αντικειμένων του, όπως και της σχετικής απογοήτευσης από τα εκλογικά αποτελέσματα του 2ου συνεδρίου στη νέα Κ.Ε.. Η διατήρηση στο νέο χαρτοφυλάκιο του καυτού, περιπετειώδους και κοστοβόρου για την κυβέρνηση ζητήματος των τηλεοπτικών αδειών δεν ταυτίζεται, πια, με την προϋφιστάμενη πρωθυπουργική εμπιστοσύνη, αλλά μάλλον με τη ρεαλιστική, πλέον, συνέχιση διαχείρισης ενός θέματος στο οποίο έχει προστεθεί κι ένας νέος εμπειρότερος παίχτης, ο Πρόεδρος της Βουλής, Ν. Βούτσης. Πάντως, το ζήτημα αυτό (το ”παιχνίδι”) των τηλεοπτικών αδειών έχει πολλά ακόμα επεισόδια. Το γεγονός ότι τα ”παιχνίδι” παραμένει ανοιχτό με αβεβαιότητες και προκλήσεις, μετά την αντισυνταγματικότητα και τον ανασχηματισμό, εξηγεί και την ουδέτερη έως και θετική (σε περιπτώσεις) στάση των μέσων ενημέρωσης για το νέο στάτους.

ΙΙ. Ν.Φίλης, Π.Σκουρλέτης (και Ν.Βούτσης).

4. Στις επιλογές αυτές του Α.Τσίπρα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε έναν σημαντικό εσωτερικό πόλο που υπάρχει και λειτουργεί, -εν είδει εγγυητή, αλλά, και φορές, αντίβαρου-, επιβεβαιωμένος και από το 2ο συνέδριο, των : Ν.Βούτση, Ν.Φίλη, Π.Σκουρλέτη (με τους δύο πρώτους και με μακρά ιστορική διαδρομή και σχέση). Εξαιρώντας τον Ν.Βούτση, που λόγω της υφιστάμενης θεσμικής του θέσης (ΠτΒ), δεν υπήρχε θέμα συμμετοχής του στην κυβέρνηση, για τους Ν.Φίλη και Π.Σκουρλέτη υπήρξαν δύο αντιδιαμετρικές εξελίξεις. Και στους δυό, παρά τη δηλωμένη και δημόσια θέση τους την οποία συσχέτιζαν με τα πεπραγμένα της θητείας τους και τους στόχους τους, να παραμείνουν στα υπουργεία, τους προτάθηκε η μετακίνηση τους, την οποία αρνήθηκε ο Ν.Φίλης , αλλά συζήτησε, όπως τα αποτελέσματα, δείχνουν ο Π.Σκουρλέτης. Η έξοδος του Ν.Φίλη από την κυβέρνηση, με δεδομένη την υποστήριξη του 2ου συνεδρίου (1ος στην εκλεγείσα Κ.Ε.) και τις ευαισθησίες ευρύτερου ακροατηρίου σε θέματα τέτοιας συμβολικής εκσυγχρονιστικής σημασίας σαν που άνοιξε ο Φίλης με την Εκκλησία, δεν θα είναι μια υπόθεση χωρίς κόστος για τον Α. Τσίπρα, μολονότι ο Κ.Γαβρόγλου (νέος Υπ. Παιδείας και με πανεπιστημιακή διαδρομή) θα ακολουθήσει, με εξαίρεση τα της Εκκλησίας, ίδια γραμμή. Η υπόθεση Φίλη, αποτελεί εν δυνάμει υποθήκη για την αμφισβήτηση του ”καισαρισμού” Τσίπρα, η οποία σε συνδυασμό με την εγγύηση της ιστορικότητας και ιδεολογικών κωδίκων, από τη μια, και τα αρνητικά προσλαμβανόμενα της προεδρικής εφόρμησης με τις δικές της δυνάμεις ”ανανέωσης”, από την άλλη, μπορεί να συγκροτήσει μία νέα εσωτερική πόλωση. Ταυτόχρονα, ο ”συμβιβασμός” Σκουρλέτη, με την αποδοχή μετακίνησης και την ανάληψη ενός καίριου Υπουργείου μπορεί να προσδώσει και να αυξήσει μεσοπρόθεσμα δυναμική σε μια αντιπαράθεση στην αναφερόμενη πόλωση. Σε κάθε περίπτωση, εγγράφεται, εδώ, μια σοβαρή τριβή η οποία θα συνδυαστεί με τα αποτελέσματα της νέας κυβέρνησης και οπωσδήποτε με τα επόμενα εκλογικά αποτελέσματα των επόμενων εκλογών.

ΙΙΙ. ΠΑΣΟκογενείς, ”κεντροαριστερά”.

5. Για τους ΠΑΣΟΚογενείς στο κείμενο της 12.10.2016 είχαμε γράψει : ”…Ταυτόχρονα, πρέπει να υπογραμμισθεί η απίσχνανση από κάθε συμμετοχή, – και σχεδόν εκμηδενισμένη εκλογή στο 2ο Συνέδριο-, των ΠΑΣΟΚογενών. Στοιχείο που συνιστά, συγκριτικά με το παρελθόν, μια νέα κατάσταση που θα αντανακλά μειωτικά στα ηγετικά στελέχη που είχαν προσχωρήσει, και στη μελλοντική τους εξέλιξη, αλλά και νέων προκλήσεων του χώρου αυτού πέρα από τον παλιό και νέο κυβερνητισμό”.
Θα μπορούσαμε να μην προσθέσουμε τίποτα άλλο… Υπογραμμίζοντας , πάντως, τις ατεκμηρίωτες εκτιμήσεις, τις παραπλανητικές παρουσιάσεις της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων πολιτικού, μάλιστα, ρεπορτάζ (!) ότι το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είχε σχεδόν κατακλυσθεί από ΠΑΣΟΚογενείς ! Υπερπροβάλλοντας, ωστόσο, εικόνες τριών μόνο στελεχών που είχαν παραβρεθεί στην έναρξη των εργασιών (ιδιαίτερα της Μ. Ξενογιαννακοπούλου και του Στ. Τζουμάκα, και δευτερευόντως του Κ.Ασλάνη), και κυβερνητικών στελεχών που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά είχαν ενταχθεί σε προγενέστερη φάση ! Το γεγονός, πάντως, της σχεδόν εκμηδενισμένης συμμετοχής των ΠΑΣΟΚογενών στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνεται και από το ότι οι ”πρωτοκλασάτοι” απέφυγαν να εκτεθούν στην εκλογική εσωκομματική συνεδριακή διαδικασία, ενώ στη νέα Κ.Ε. (151 μελών), που εκλέχθηκε από το συνέδριο, μόνο πέντε (5) μέλη προέρχονται από το χώρο αυτό ! Και, ακόμη, η μοναδική συμμετοχή ενός μέλους, και μάλιστα όχι στο ισχυρό , αποφασιστικό όργανο του Πολιτικού Συμβουλίου, αλλά στο δεύτερο, στο Εκτελεστικό Συμβούλιο (όργανο με ρόλο Οργανωτικού Γραφείου), του Α. Κοτσακά, επιβεβαιώνει διπλά την κομματική περιθωριοποίηση του χώρου αυτού στις δομές του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τα μετά τον ανασχηματισμό, ωστόσο, οφείλουμε ορισμένες εκτιμήσεις.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες δυνάμεων στις οποίες θα αναφερθούμε. Η πρώτη αφορά στις δυνάμεις που είχαν προσχωρήσει και συμμετείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ και η δεύτερη σ΄ αυτές που στη τρέχουσα περίοδο δημόσια εκδήλωσαν και υποστήριξαν τη συμμετοχή τους στο ΣΥΡΙΖΑ με ορισμένο σκεπτικό.
Η διατήρηση στην κυβέρνηση μόνο δύο (2) υπουργών από τον ονομαζόμενο χώρο των ΠΑΣΟΚογενών (η περίπτωση του Ν. Τόσκα πρέπει να εξαιρεθεί, καθ΄ όσον σχετίζεται με τον Ν.Κοτζιά) με ταυτόχρονη σημαντική ”υποβάθμιση” τους στα νέα υπουργεία είναι αδιαμφισβήτητη (Χ. Σπίρτζης, χωρίς, πλέον, τον μεγάλο και σημαντικό τομέα των Μεταφορών και με τη συμμετοχή υφυπουργού, και Π. Κουρουμπλής, από δεύτερος τη τάξει υπουργός και το υπερυπουργείο Εσωτερικών & Δημόσιας Διοίκησης, στο σημερινό υπουργείο Ναυτιλίας. Ταυτόχρονα, η μαζική έξοδος-απομάκρυνση από την κυβέρνηση στελεχών που σηματοδοτούσαν μια κάποια σχέση με τμήματα της βάσης του ΠΑΣΟΚ που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεχωριστή σημασία, επιβεβαιώνει τη στροφή στην οποία αναφερθήκαμε και αναλύσαμε παραπάνω και τους αντίστοιχους σχεδιασμούς. Ο Α.Τσίπρας σχεδιάζει και προσδοκά να εκπροσωπήσει τον χώρο αυτό, από τη μια, με όσες δυνάμεις των ΠΑΣΟΚογενών θα τον ακολουθήσουν, ποντάροντας και στην απογοήτευση τους από την παρατεταμένη κρίση, τα ανακυκλούμενα αδιέξοδα, τους κλειστούς προσωποπαγείς κύκλους και την ηγετική αδυναμία του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη, κυρίως, με το δικό του δυναμικό, ιδιαίτερα των νέων στελεχών του, της προβολής που θα έχουν και της εξουσίας που θα διαχειρισθούν, καθώς και με τον μεταλλαγμένο προς τα μεσαία ακροατήρια λόγο τους. Σε κάθε περίπτωση είναι ολοκάθαρο ότι η εμπιστοσύνη αποδίδεται σχεδόν προνομιακά σε στελέχη του παραδοσιακού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚογενές δυναμικό να την αποσπά, μόνο κατά την εκτέλεση ειδικών αποστολών…

Ο Ελευθέριος Τζιόλας είναι χημικός μηχανικός. Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει διατελέσει υφυπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναπληρωτής νομάρχης και αντινομάρχης Θεσσαλονίκης, αντιπρόεδρος της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Φορέων για τα ευαίσθητα Οικοσυστήματα, δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, πρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού ”Δίαυλος”. Είναι συγγραφέας έξι βιβλίων.

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα