ΚΑΤΙ ΕΛΑΦΡΥ, ΣΧΕΔΟΝ ΓΚΡΙΖΟ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

της Αριάδνης Χατζηγιώργη

Μέρες που είναι μελαγχόλησα. Περίμενα πάλι καμιά ανακοίνωση με πολλά υπονοούμενα -που από επανάληψη σε επανάληψη θα γίνονταν πια δηλώσεις απροκάλυπτες- καμιά ακόμη φωτογραφία με υπέρκομψο κοστούμι και αβυσσαλέο ντεκολτέ, “εξέκιουτιβ”, που λένε στις καλές μπουτίκ για τις γραμματείς με υψηλές βλέψεις. Περίμενα κανένα χαμόγελο από εκείνα τα λίγο πονηρά, λίγο αποφασιστικά, λίγο κοκκαλωμένα, μετά από εντολή του στυλίστα που κουβαλάει μαζί του ο φωτογράφος. Απογοητεύτηκα. Η κυρά Παντούκαινα έχει να δώσει σημεία ζωής δυό μέρες. Πώς θα διασκεδάσω τώρα το πλάκωμα από την κλεισούρα;

Λέω να κάνω σύνοψη από την οικογενειακή σχέση μαζί της. Όταν μάθαμε για την ύπαρξη της Παντούκαινας, τα κορίτσια δεν είχαν περάσει ακόμα από τη φάση “Πριγκήπισσα” στη φάση “Μπίλυ Άιλις” και “Ιλέβεν”. Μέχρι και σ΄αυτά έκαναν εντύπωση τα κοτρωνοστράς, οι απίθανες διαφάνειες, η ευρηματικότητα του στυλ “ντύνομαι τσιτσίδι”. Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν να εντοπίσουν σε κάθε βιτρίνα γυναικείων παπουτσιών τα πιο “παντουκέικα” παπούτσια, δηλαδή, τα πιο χρυσά, τα πιο ψηλά, με τα πιο πολλά στρας και υπερμεγέθη ψεύτικα μαργαριτάρια. Ως τότε δεν τα είχα πάρει είδηση, αλλά ναι, υπάρχουν, μια ειδική κατηγορία παπουτσιών για ζαχαρομπουμπούκες, για να ταιριάζουν με ζαχαρομπουμπουκένια μεσοφόρια, δηλαδή το κάτι απλό που φοράει συνήθως μια κυρία αυτής της στυλιστικής επιλογής για να αρχίσει τη μέρα της.

Τα κορίτσια σκέφτηκαν μάλιστα να της προτείνουν συνεργασία, να γεμίσουν την αγορά με παπούτσια που θα μπορούσε να φορέσει και θα έγραφαν στο δεξί (με στρας φυσικά) ΠΑΝΤΟΥ και στο αριστερό ΚΑΙΝΑ, προκαλώντας σε να διαβάσεις το όλον, όταν τα δύο πόδια, τρέχοντας να προλάβουν τις δουλειές της κυράς τους, θα συναντιόνταν για κλάσματα δευτερολέπτου στην ίδια παράλληλο. Σκέφτηκαν ακόμα διάφορα πολύτιμα εξαρτήματα μιας δυναμικής γυναίκας που δεν κρύβεται πια πίσω από ένα δυναμικό άνδρα και περίμεναν πότε θα βρεθεί η ευκαιρία για να τη γνωρίσουν.

Όταν είδαμε κι εκείνη τη φωτογραφία της με το μίνι και το άψογο πόδι πάνω στη λευκή Ρολς Ρόυς αισθανθήκαμε ότι η γυναίκα αυτή είχε κατακτήσει την κορυφή της δόξας. Σιγά μην καταδεχτεί να μιλήσει και να δώσει αυτόγραφα σε κοριτσάκια. Προσπάθησα να βάλω κάποια στοιχεία ρεαλισμού. “Μην την κοιτάτε έτσι, υπάρχουν ειδικά επαγγελματικά καλσόν που κάνουν ωραίους μηρούς ακόμα και σε ογδοντάχρονες. Υπάρχουν και ολόσωμοι κορσέδες αναστηλωτικοί, ανορθωτικοί, στο χρώμα του δέρματος, που ανασηκώνουν τα μεμέ σαράντα πόντους πάνω. Από κάτω τέτοιον φοράει”. Άδικος κόπος, με αποπήραν, γιατί πίστευαν ακράδαντα ότι είμαι μεγαλύτερη(!) και ότι ζηλεύω.

Οι πρώτες ανησυχίες μου γεννήθηκαν, όταν θέλησε να είναι υποψήφια στο μαγαζί που δούλευε τόσα χρόνια -πατώντας πάνω στην ομορφιά και την κοινωνική επιτυχία της- το άλλο της ήμισυ. Είπε, “γιατί να αφήσουμε το πόστο να πάει χαμένο, αφού εσύ πας για πολυκατάστημα, γιατί το μικρό, που έχει την πελατεία έτοιμη, να μας το φάει κανένας άλλος;”. Το θέμα είναι, καλά το σκέφτηκε, αλλά δεν τό’ πε στο άλλο ήμισυ. Πού να το εύρισκε κιόλας, σάμπως μένανε και μαζί, όταν τελείωναν οι φωτογραφήσεις; Εκεί πρωτοταράχτηκε το ήμισυ και της έστειλε μήνυμα πολύ αποφασιστικό και κοφτό, από αυτά που δεν επαναλαμβάνονται, ούτε γράφονται. Ήταν πάντως σε προστακτική και περιείχε τη λέξη “κότα”.

Το ήμισυ το είδαμε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης να εκπροσωπεί το πολυκατάστημα. Είπα “κορίτσια τρεχάτε, τώρα είναι η ώρα, κάπου εδώ θα τριγυρίζει και η δικιά σας”. Δεν υπήρχε όμως πουθενά. Το ήμισύ της είχε πάρει το διευθυντηλίκι και κυκλοφορούσε πια μόνος. Χαμογελούσε στη δημοσιογράφο με το “βλέμμα”, ξέρετε, εκείνο από χαμηλά προς τα πάνω, που σημαίνει “είμαι ένας/μία από σας, η καρδιά μου είναι ανοιχτή και περιμένει”.

Δεν περίμενα ποτέ να τη δω σε φωτογραφία άβαφτη(!), με ρυτίδες στα μπράτσα, και τα φουσκώματα από τα ενέματα στο μέτωπο εμφανή, σαν δερματική ασθένεια. Εκτελούσε το τραγούδι “Άπονε”. Για λίγες μέρες έβγαζε κάθε μέρα ανακοίνωση, έτσι για να παίρνουμε και μεις, το στερημένο κοινό, τη δόση του. Το “Άπονε” είδε πως δεν περπάτησε και σκέφτηκε να ξαναπιάσει το νήμα των φιλοδοξιών της εκεί απ’ όπου τη σταμάτησαν. Έβαλε ένα σοβαρό κοστούμι, όπως σας είπα, με αβυσσαλέο ντεκολτέ. Έκανε κάτι νύξεις για τη γυναικεία ενδυνάμωση (δεν σημαίνει βιταμίνες για άνω των σαράντα, σημαίνει να την υποστηρίξουμε). Διέρρευσε ότι της κάνουν ήδη προτάσεις για τις επόμενες εκλογές. Στην αρχή στο κόμμα γέλασαν, μετά το ξανασκέφτηκαν. Κάποιοι είπαν ότι όλες τις καρφωτές τις κάνουν οι απατημένες σύζυγοι και να πάρουν το ζήτημα σοβαρά, γιατί θα μπλέξουν. Αποφεύγει να μιλήσει, σκέφτεται κι ετοιμάζεται για το μέλλον.

Μελαγχόλησα. Τα κορίτσια δεν έχουν πια καμιά πιθανότητα να τη γνωρίσουν από κοντά. Εγώ κι οι συνομήλικές μου χάσαμε την αγνή διασκέδαση που μας πρόσφερε η κριτική στην εμφάνιση του άλλου. Ανησυχώ όμως, πολύ ανησυχώ. Μήπως οι άλλες ήταν καλύτερες; Θα βρεθεί υφυπουργός και θα μας καθίσει κι αυτή στο σβέρκο. Και άσε το τέως ήμισύ της να τα πίνει στη μαρίνα Αλίμου με τα ρεμάλια.

 

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα