“ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΕΙΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ”

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Νικόλαου Αδάμου*

Ανήκω σε μια γενιά που  ερμηνευαμε τα παντα με βαση την πολιτική ιδεολογία. Ηταν η πρωτη μεταπολιτευτικη γενια. Τα χρονια εκεινα οι γενικες συνελευσεις των φοιτητικων συλλογων ήσαν μαζικές. Οι εντασεις μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων σφοδρες. Οι συζητήσεις και οι διαφωνίες, ιδιως ολων οσων βρισκοντουσαν στον αποκαλουμενο προοδευτικο χωρο ήσαν εξαιρετικα έντονες.

Η Ελλάδα είχε μολις βγει απο την επταχρονη δικτατορία. Η κοινωνια προσπαθουσε να συντονισει και παλι το βήμα της με τον υπολοιπο δυτικο κόσμο.
Στην Ευρώπη και στις Ηνωμενες Πολιτειες είχαν εκδηλωθεί κινηματα νεολαιας. Εμεις εδω τα πληροφορουμασταν φιλτραρισμενα.
Σαν γενια νοιωσαμε ότι ειχαμε ιστορικη ευθυνη να αναμορφωσουμε την κοινωνια. Ετσι καταληξαμε να δινουμε ο καθενας υπέρμετρη σημασια στην ιδεολογική του άποψή με φανατισμο και ακριβεια χιλιοστου

Τα χρονια πέρασανε, και τωρα φτασαμε να συζητάμε οι παλιοι αντιπαλοι στο αμφιθεατρο με μια πρωτογνωρη οικειοτητα.
Γιατι αν κατι μας ένωσε, τουλαχιστον του περισσοτερους, ήταν οι καλες προθεσεις.
Πλην εκεινων που εκαναν πολιτικη καριερα όλοι οι υπολοιποι τραβήξαμε τους δρομους μας, ριχνοντας παντα ενα βλεμμα ή μια ψηφο ωστε να νοιωθουμε οτι δεν εχουμε χασει την συνέπεια.
Στην πραξη ομως επρεπε να αντιμετωπισουμε τις δυσκολίες της ζωής μαθαινοντας οτι οι λυσεις των προβληματων της ζωής πιο συχνά δεν έχουν ιδεολογικο αλλά λογικο πρόσημο.
Η πραγματικοτητα είναι αυτη που ειναι.
Μάθαμε ότι τα προβληματα δεν εχουν απειρες λυσεις. Συχνα δεν εχουν παρά μόνο μια.
Πολλοι, αναμεσα τους κι εγω δεν ήθελαν να το καταλαβουν. Οταν ομως βρεθεις αντιμετωπος με μια πραγματικα δυσκολη και δυσαρεστη κατασταση καταλαβαινεις ότι πρέπει να αποδεχτεις το γεγονος οτι δεν θα βγεις αλώβητος.
Μόνο οταν το κανεις, θα μπορεσεις να αξιοποιησεις τις δυνατοτητες σου σωστα.
Η μεταβαση απο το ιδεατό στο εφικτό μας σημαδεψε σαν γενια.

Και τωρα που ο χρονος μετραει αντιστροφα μας πιανει θλίψη οταν βλεπουμε την ευκολια με τη οποια σημερινοι νεοι επιλεγουν ακραιες μορφές αντιδρασης
Ακουσα για καταληψεις σχολείων οταν ανοιξαν μετα την πανδημια. Με επιασε θλιψη
¨Οπως και άλλοι απο τη γενια μου δεν αρνουμαι την διαμαρτυρια, ουτε την επιδιωξη μιας καλυτερης κοινωνιας.
Ομως η ευκολια της χρήσης της ελευθεριας που με κόπο κατακτηθηκε τοτε, με βαζει σε σκέψεις
Αναρωτιέμαι γιατί αποτυχαμε να δειξουμε στα παιδια μας ότι οι διεκδικησεις χωρις αυτοελεγχο, στο τελος θα κακοφορμισουν κρατώντας την κοινωνία στάσιμη;

*Διδάσκει στο City University της Νέας Υόρκης.

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα