Γράφει η ΣΟΦΙΑ ΚΑΤΣΑΜΟΥΡΗ
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα ξανά στο σχολείο. Για μένα πιο δύσκολο ήταν το πρωινό ξύπνημα και όχι να κρατάω αποστάσεις (θα το συζητήσουμε μετά αυτό), γιατί από εκεί που ξυπνούσες ό,τι ώρα ήθελες, τώρα πρέπει να ξυπνάς τουλάχιστον στις εφτάμιση για να ετοιμαστείς. Εγώ πάλι καλά, ξύπνησα στις εφτά και έτσι έφτασα στην ώρα μου στο σχολείο. Όταν μπήκαμε στην τάξη, η δασκάλα μας είπε να καθόμαστε ένας ένας σε κάθε θρανίο. Αυτό έχει και θετικά και αρνητικά. Στην αρχή η κυρία μας μας εξήγησε τους κανόνες πιο αναλυτικά για να τους καταλάβουμε όλοι. Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα του διαλείμματος, είδαμε την αυλή χωρισμένη σε τρία μέρη. Αλλά αντί να είναι δύο τάξεις σε κάθε μέρος, ήταν μία τάξη σε κάθε μέρος γιατί η Τρίτη, η Τετάρτη και η Έκτη βγαίνουμε χωριστά από τις υπόλοιπες τάξεις. Πήγαμε στο μέρος που μας τοποθέτησε η κυρία και στην αρχή μιλούσαμε και απ’ ό,τι κατάλαβα όλοι εκτός από δύο τρεις πήγαιναν στα δεντράκια και ούτε αποστάσεις, ούτε τίποτα. Εντάξει, δεν είπαμε να είμαστε τελείως σε απομόνωση, αλλά ούτε να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε, όπως μερικοί μερικοί. Συμπερασματικά, κανένας δεν κρατούσε τα μέτρα ασφαλείας και αυτό φάνηκε κυρίως στα επόμενα διαλείμματα, τα οποία γινόντουσαν κάθε μία ώρα δέκα λεπτά.
Όσο αφορά το μάθημα, όταν μπαίνουμε μέσα στην τάξη, βάζουμε αντισηπτικό και δεν ανταλλάσσουμε ΤΙΠΟΤΑ. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεχνάς μολύβια, χάρακες και άλλα. Τέλος, κανένα παιδί δεν μπορεί να πηγαίνει ολοήμερο, όλα σχολάνε μία και τέταρτο. Έτσι ήταν στο σχολείο την πρώτη μέρα. Κάναμε γλώσσα, μαθηματικά και εξηγήσαμε τους κανόνες. Το τελικό συμπέρασμα: θεωρώ ότι πάμε δεν πάμε σχολείο, οι περισσότεροι δεν προσέχουν. Αλλά είμαστε παιδιά ακόμα.
Φωτογραφία: Χωρισμένη αυλή πολύ σχολαστικά.
στο σχολειο μπορει να ηταν ηδη γνωστη η “φωνή” της Σοφιας
τωρα όμως την γνωριζει και το σπιτι και οι οικοιοι
το τρενο ειναι εν κινησει
τιποτε δεν το σταματαει
(οι ραγες ειχαν χαρακτει πολύ πριν, θα πουν οι δασκαλοι
“τι φταινε οι καημένες αν καποια αργοκινητα βουβαλια με τα βαδυστονα κουδουνια τους δεν μπορουν να τις περασουν οταν πανε απο λιβαδι σε λιβαδι;”)