Τα επικίνδυνα αδιέξοδα της χώρας

πηγή: εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”

Του Παντελή Σαββίδη

Τις ημέρες που πέρασαν πήρα στα μηνύματά του ένα βίντεο που έδειχνε μια πλειάδα ρομπότ να εκπαιδεύεται και να παρελαύνει στρατιωτικά. Ανήρτησα το βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα και η αντίδραση που εισέπραξα ήταν φόβος. Όμως αυτά που συντελούνται στα εργαστήρια είναι πολύ πιο προχωρημένα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον κόσμο που διαμορφώνεται, ούτε το πως θα διοικηθεί. Πιστεύαμε πως οι νέες τεχνολογίες θα αποσυγκεντρώσουν τις πόλεις και θα δώσουν ζωή στην περιφέρεια των ευρωπαϊκών κρατών αλλά αυτό που συμβαίνει είναι, ακριβώς, το αντίθετο. Η τεχνολογία χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί το κέντρο.

Οι επιπτώσεις αυτής της συγκέντρωσης για την Ελλάδα είναι και ορατές και τραγικές. Αλλά θυμίζουν το παλαιό ρητό που έλεγαν οι αριστεροί για τους καπιταλιστές και τους γραφειοκράτες.

«Ο τελευταίος γραφειοκράτης θα κρεμαστεί με το σκοινί που θα του πουλήσει ο τελευταίος καπιταλιστής».  

Ίδια είναι η συμπεριφορά του κράτους στο πως προσλαμβάνει τον ρόλο του. Δεν έχει συνολική αντίληψη της εδαφικής επικράτειας. Ο κόσμος του αρχίζει και τελειώνει στην Αθήνα.

Ενώ η πρωτεύουσα αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα υδροδότησης, αντί να αναπτυχθεί μια πολιτική σταδιακής αποσυγκέντρωσης αποφασίσθηκε να δοθεί στους Αμερικανούς, που το διεκδίκησαν αγοραία και χωρίς διπλωματικό τάκτ από την νέα πρέσβη τους, το λιμάνι της Ελευσίνας. Θα μπορούσε, βεβαίως, να αναζητηθεί λύση σε ένα από τα άλλα λιμάνια της χώρας για να ικανοποιηθεί η επιταγή του προστάτη.

Όλο το πολιτικό σύστημα είναι προσανατολισμένο στην ίδια κατεύθυνση και θεωρεί αδιανόητη κάθε άλλη σκέψη. Μια λύση θα μπορούσε να ήταν η δημιουργία κόμματος στην περιφέρεια αλλά δεν υπάρχουν οι άνθρωποι που θα το στηρίξουν. Η Ελλάδα οδεύει νομοτελειακά προς το αδιέξοδο.

Οπότε, οι αγρότες που στηρίζουν την πρωτογενή οικονομία της χώρας άδικα περιμένουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Στα κυβερνητικά κλιμάκια ήταν ήσυχοι με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και την μετατροπή των γεωργικών εκτάσεων σε μεγάλα αγροκτήματα σύγχρονων φεουδαρχών. Τώρα, με την εξέγερση, δεν γνωρίζουν πως να αντιδράσουν.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τους προπαγανδιστικούς της μηχανισμούς προσπαθεί να περάσει στην κοινή γνώμη ως επιτυχία στην ενέργεια ό,τι συμφώνησε με τις ΗΠΑ αλλά όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις γνωρίζουν πως το όλο σχέδιο ήταν αμερικανικής εμπνεύσεως και οικονομικά καταστροφικό για τους καταναλωτές. Η ρωσική εξάρτηση γίνεται αμερικανική με επαχθέστερους οικονομικούς όρους.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που αντιμετώπισε η Αμερικανίδα πρέσβης Κίμπερλι Γκιλφόιλ τους Έλληνες επιχειρηματίες σε συνάντηση μαζί τους. Σύμφωνα με το Politico τους είπε:

«Αν αγοράσετε LNG από εμάς, θα σας καλέσω ξανά. Διαφορετικά … βγαίνετε από τη λίστα των προσκεκλημένων».

Η συμπεριφορά της δεν δείχνει, απλώς, έλλειψη διπλωματικής αβρότητας αλλά αποκαλύπτει το πως βλέπουν οι Αμερικανοί το πολιτικό προσωπικό και την λεγόμενη «αστική τάξη» της χώρας.

Ανησυχία σε όσους παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις προκάλεσε και η δήλωση του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα Τόμας Μπάρακ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διαδραματίσουν ένα είδος κονιάματος μεταξύ δύο τούβλων. Ελλάδας και Τουρκίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες έχουν εισέλθει σε παρακμιακή πορεία προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την παγκόσμια μονοκρατορία τους με τον τρόπο που γνωρίζουν καλά από δημιουργίας τους.

Από τότε που δημιουργήθηκαν πολεμούν συνεχώς. Μόνο 11 χρόνια είχαν ειρήνη.

Η αμερικανική μονοκρατορία για πρώτη φορά αμφισβητείται από την Κίνα, ή από έναν συνδυασμό Ρωσίας-Κίνας και αυτό θα γίνεται ολοένα και περισσότερο σαφές. Κατά την ειδησεογραφία η Κίνα έστειλε μήνυμα στις ΗΠΑ να αποφύγει εισβολή στην Βενεζουέλα όπου έχει επενδύσεις περί τα 65 δις. Κάτι σημαντικό σημαίνει.

Καθώς, λοιπόν, αρχίζουν οι δυσκολίες οι ΗΠΑ δείχνουν την πραγματική, υποκριτική τους σχέση με την δημοκρατία. Δεν είναι, μόνο, ο αγενής Τράμπ που αποκαλύπτει την φύση της αμερικανικής πολιτικής. Η Νούλαντ ανήκε στους… ευγενείς δημοκρατικούς. Και, όμως, ήταν αυτή που έστειλε τους ευρωπαίους να πάνε…

Η φύση του Αμερικανικού καθεστώτος είναι κατ επίφασιν δημοκρατική. Με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που συντηρούν διεθνώς επιχειρούν να παρουσιάσουν τις επιχειρήσεις ως ειρηνευτικές, δημοκρατικές και αποβλέπουσες στον δυτικό πολιτισμό ενώ δεκάδες εκατομμύρια έχουν σκοτωθεί από τους πολέμους στους οποίους έχουν εμπλακεί χωρίς καμιά διεθνή νομιμοποίηση. Και σήμερα αποδομούν ακόμη περισσότερο το διεθνές σύστημα με την περιφρόνηση που δείχνουν προς τους θεσμούς του. Η περίπτωση της Ουκρανίας είναι χαρακτηριστική.

Στην Ουκρανία είναι οι Ρώσοι που εισέβαλαν και η ενέργειά τους είναι καταδικαστέα αλλά ήταν οι Αμερικανοί που προκάλεσαν με την επιθυμία τους να αγγίξουν, μέσω ΝΑΤΟ, τα ρωσικά σύνορα. Δεν πέτυχαν, έβαλαν τους αρχικά διστακτικούς ευρωπαίους στον πόλεμο και τώρα εγκαταλείπουν και την Ουκρανία και την Ευρώπη επιζητώντας οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη αποκλειστικά γι αυτούς.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της αντιμετωπίζει έλλειμα ηγεσίας που θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει την κοινή προσπάθεια.

Επιχείρησε να διαμορφώσει έναν συνεκτικό κρίκο μεταξύ των πολιτών των κρατών μελών της με την προώθηση του «Συνταγματικού Πατριωτισμού» αλλά η προσπάθεια απέτυχε. Σήμερα οι αποδομητικές τάσεις είναι ισχυρές.

Η Γερμανική επικυριαρχία της Ένωσης αναζητώντας διέξοδο στην μοναξιά στην οποία την ώθησαν οι δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα)  προσπαθεί να αναπτύξει ένα γεωπολιτικό δόγμα όχι στη βάση της προστασίας των κρατών μελών της αλλά της αντίθεσης με τη Ρωσία. Ελπίζουν οι εμπνευστές του δόγματος πως έτσι θα συσπειρώσουν τα ευρωπαϊκά κράτη και τους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά γεωπολιτική Ευρώπη στη βάση της αντίθεσης με την Ρωσία δεν οικοδομείται. Όταν, μάλιστα, αυτή η Ευρώπη αδιαφορεί που μια χώρα, όπως η Τουρκία, απειλεί την ακεραιότητα δύο κρατών μελών της.

Όσο και αν η Ευρώπη δείχνει υποτακτική διάθεση απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες η Ουάσιγκτον δεν θα την βάλει ως εταίρο στο τραπέζι των μεγάλων δυνάμεων που θα διαμορφώσουν τον κόσμο.

Η Ευρώπη ιδρύθηκε ως  υποτακτική  των ΗΠΑ, εν μέρει υποστηρίχθηκε από αυτές αλλά  τώρα, τα συμφέροντα και οι ισορροπίες έχουν μεταβληθεί.