του Ηλία Λεοντάρη, Αντιστρατήγου ε.α.*
Η εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία),οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης (λειψυδρία, ερημοποίηση, ακραία φαινόμενα), οι ασθένειες της κτηνοτροφίας (π.χ. καταστροφές κοπαδιών, οικονομική ζημία παραγωγών), το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ως ενδεικτικό της κακοδιαχείρισης και της απουσίας στρατηγικού σχεδιασμού αλλά και η ανάγκη μιας εθνικής αγροτικής πολιτικής που να συνδυάζει βιωσιμότητα, διαφάνεια και καινοτομία, είναι τα θέματα συζήτησης σ’ όλα τα καφενεία της ελληνικής υπαίθρου(όπου απέμειναν άνθρωποι).
Η ελληνική ύπαιθρος πεθαίνει σιωπηλά. Τα χωράφια μένουν ακαλλιέργητα, τα κοπάδια λιγοστεύουν, τα δημόσια κτίρια ρημάζουν, οι δρόμοι διαλύονται. Μα πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι φεύγουν. Φεύγουν γιατί δεν βλέπουν προοπτική· γιατί ο τόπος τους δεν τους κρατά, αλλά τους διώχνει μακριά.
Η γεωργία και η κτηνοτροφία βρίσκονται υπό πίεση και οι παραγωγοί αντιμέτωποι με τριπλή απειλή: την αύξηση του κόστους παραγωγής, την κλιματική κρίση και τις ανεπαρκείς πολιτικές στήριξης. Η λειψυδρία και οι παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας έχουν ήδη αρχίσει να περιορίζουν την αγροτική παραγωγή, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Θεσσαλία, η Θράκη και η Στερεά Ελλάδα, όπου τα υδάτινα αποθέματα μειώνονται δραματικά.
Η ερημοποίηση δεν είναι πλέον σενάριο για το μέλλον, αλλά πραγματικότητα που οδηγεί σε απώλεια καλλιεργήσιμης γης.
Η γεωργία και η κτηνοτροφία, που άλλοτε αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, σήμερα αντιμετωπίζονται ως βάρος. Χωρίς ουσιαστική στήριξη, χωρίς μακροπρόθεσμο σχέδιο, χωρίς κίνητρα για τους νέους, οι παραγωγοί εγκαταλείπουν το χωράφι και το στάβλο. Και μαζί τους εγκαταλείπεται η αυτάρκεια της χώρας μας, η διατροφική μας ασφάλεια, η ίδια η ταυτότητά μας.
Στην κτηνοτροφία, η κατάσταση είναι εξίσου κρίσιμη. Ασθένειες όπως ο καταρροϊκός πυρετός και η ευλογιά των αιγοπροβάτων έχουν προκαλέσει μαζικές απώλειες κοπαδιών τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας πολλούς κτηνοτρόφους χωρίς εισόδημα. Η έλλειψη συστηματικής πρόληψης και επαρκούς κτηνιατρικής υποστήριξης εντείνει το πρόβλημα.
Οι Υποδομές σε παρακμή
Το οδικό δίκτυο της υπαίθρου, οι αρδευτικές εγκαταστάσεις, τα δημόσια κτίρια και τα σχολεία φθείρονται χωρίς συντήρηση. Η απουσία σύγχρονων τεχνικών έργων –όπως φράγματα και ολοκληρωμένα αρδευτικά δίκτυα– καθιστά ανέφικτη την προσαρμογή στις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες. Αυτό οδηγεί σε περαιτέρω εγκατάλειψη των χωριών, καθώς οι νέοι δεν βρίσκουν ούτε υπηρεσίες ούτε ευκαιρίες για να παραμείνουν.
Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα απομακρυσμένο χωριό συχνά δεν έχει πρόσβαση σε γιατρό, σε σχολείο με δασκάλους, σε ευκαιρίες μάθησης και εξέλιξης. Πώς να μείνει, λοιπόν, στον τόπο του;
Λεωφορεία και ΤΑΞΙ μεταφέρουν καθημερινά τα παιδιά στις πόλεις για τα σχολεία τους!! Θα μπορούσε ή μάλλον θάπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο! Τα παιδιά από τις πόλεις να πηγαίνουν στα γειτονικά χωριά για να νοιώσουν τι σημαίνει φύση και να μπορούν να ξεχωρίσουν το «γαϊδουράγκαθο» από το «χρυσάνθεμο». Υπάρχουν καταπληκτικά, ιστορικά κτίρια στην επαρχία τα οποία με την απαραίτητη αναβάθμιση και συντήρηση μπορούν να ικανοποιήσουν τις σημερινές εκπαιδευτικές απαιτήσεις!
Αντ’ αυτού κτίζονται καινούργια σχολεία στις πόλεις……
Οι συνέπειες είναι ορατές: χωριά που ερημώνουν, σπίτια κλειστά, καφενεία άδεια.
Ο πολιτισμός της υπαίθρου σβήνει μαζί με τους τελευταίους ηλικιωμένους που αντιστέκονται.
Και όμως, η ελληνική ύπαιθρος δεν είναι απλώς μια ρομαντική εικόνα· είναι η ζωντανή βάση της κοινωνίας μας. Χωρίς αυτήν, η Ελλάδα χάνει τη ρίζα της.
Η εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου δεν αποτελεί απλώς κοινωνικό φαινόμενο αλλά δομικό πρόβλημα εθνικής στρατηγικής. Ο πρωτογενής τομέας, που θα έπρεπε να αποτελεί θεμέλιο της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα καθεστώς υποχρηματοδότησης, γραφειοκρατίας και πολιτικής αδιαφορίας.
Στο φόντο όλων αυτών μας προστέθηκε και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Αυτό το σκάνδαλο (του ΟΠΕΚΕΠΕ), ανέδειξε με τον πιο ωμό τρόπο τις παθογένειες της αγροτικής πολιτικής στην Ελλάδα. Ένας οργανισμός που θα έπρεπε να διασφαλίζει τη δίκαιη και διαφανή διανομή των ευρωπαϊκών ενισχύσεων μετατράπηκε σε πεδίο αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης. Οι συνέπειες είναι διπλές: αφενός χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι μένουν χωρίς τα απαραίτητα εισοδήματα, αφετέρου η χώρα χάνει αξιοπιστία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέτοντας σε κίνδυνο μελλοντικές χρηματοδοτήσεις.
Η αναστροφή αυτής της πορείας δεν είναι εύκολη, αλλά είναι αναγκαία.
Απαιτεί πολιτική βούληση, μακροπρόθεσμο σχέδιο, στοχευμένες επενδύσεις.
Απαιτεί στήριξη στον πρωτογενή τομέα με σύγχρονα εργαλεία, αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, ουσιαστική πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις. Απαιτεί αναβάθμιση υποδομών, σχολείων, κέντρων υγείας, δρόμων.
Απαιτεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με την ύπαιθρο χώρα!! Να αναφερόμαστε σ’ αυτήν ως τόπο ζωής και δημιουργίας και όχι ως χώρο εγκατάλειψης. Αν αναπτυχθεί ο Πρωτογενής Τομέας, θα παρασύρει τη Μεταποίηση και αυτή θα φέρει με τη σειρά της και τη Βιομηχανία!!!!
Απαιτεί μια νέα στρατηγική και όραμα
Η αντιμετώπιση της κρίσης της υπαίθρου απαιτεί μια νέα, συνεκτική πολιτική στήριξης του Πρωτογενούς τομέα με βασικούς άξονες τη/την:
- Βιώσιμη διαχείριση υδάτινων πόρων με επενδύσεις σε φράγματα, ανακύκλωση νερού και έξυπνα συστήματα άρδευσης.
- Ενίσχυση της ανθεκτικότητας στην κτηνοτροφία μέσω συστηματικών ερευνητικών προγραμμάτων και ενίσχυσης των κτηνιατρικών υπηρεσιών.
- Διαφάνεια στη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων με ψηφιακές πλατφόρμες ελέγχου και αυστηρό μηχανισμό εποπτείας.
- Στήριξη των νέων αγροτών με φορολογικά κίνητρα, πρόσβαση σε χρηματοδότηση και τεχνολογική εκπαίδευση.
- Αναβάθμιση υποδομών σε οδικά δίκτυα, σχολεία και υγειονομικές μονάδες, ώστε η παραμονή στην ύπαιθρο να αποτελεί ρεαλιστική επιλογή ζωής.
Η εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου δεν είναι μοιραία. Είναι ένα έγκλημα χωρίς ενόχους!!
Είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και θεσμικών αποτυχιών. Αν δεν υπάρξει άμεση παρέμβαση, η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο τον πρωτογενή της τομέα, αλλά και την κοινωνική και πολιτισμική συνοχή της.
Η ελληνική ύπαιθρος δεν χρειάζεται ελεημοσύνη. Χρειάζεται προοπτική.
Γιατί χωρίς αυτήν, η χώρα μας δεν έχει μέλλον.
*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Λεοντάρης είναι Επίτιμος Διοικητής Α’ Στρατιάς και πρώην Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Κύπρου
Εξαιρετικές επισημάνσεις, η ύπαιθρος έχει εγκαταληφθεί και μαζί η πρωτογενής παραγωγή (γεωργία, κτηνοτροφία, ιχθυοκαλλιέργεια, αλιεία).
Τώρα είναι στο επίκεντρο της ανάπτυξης
datacenters, sturt up, elevation, digitisation, brain drain, innovation, digital marketing και πολλά άλλα που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά οδηγούν στην αστικοποίηση της Ελλάδας και στην περαιτέρω εγκατάλειψη της υπαίθρου.
Οι χώρες της Ευρώπης όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γαλλία , έχουν πετύχει την υψηλή ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του πρωτογενούς τομέα που συνεισφέρει τεράστια συμμετοχή στο ΑΕΠ.
Στην Ελλάδα η πολιτική της silicon valley ανάπτυξης θα οδηγήσει στην εξαφάνιση της επαρχίας. Με πολιτικές τύπου επιδοτήσεων δεν κρατιέται η επαρχία.
Δυστυχώς αυτά είναι τα απόνερα και της υπερανάπτυξης του τουρισμού.
“Δυστυχώς αυτά είναι τα απόνερα και της υπερανάπτυξης του τουρισμού”
Ελβετία, Ιταλία, Ισπανία και άλλες χώρες έχουν αναπτύξει τον τουρισμό των πολύ νωρίτερα και πολύ περοσσότερο από μάς, χωρίς να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και τον πρωτογενή τομέα παραγωγής. Επιπλέον έχουν βιομηχανία και βιοτεχνία κι έχουν αναπτύξει (ειδικά η Ελβετία, η πρώτη διδάξασα στον τουρισμό) τεχνολογία. Συνεπώς, δεν φταίει ο τουρισμός που είμαστε ανεπρόκοποι, αλλά η κακή διακυβέρνηση τής χώρας και η έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού τής οικονομίας.
Θα βγει σε λίγο ο χωροφύλακας και θα σου εξηγήσει τους λόγους.
Αν εννοείται εμένα ως χωροφύλακα -υπήρξα αξιωματικός , με αποστρατευτικούς βαθμούς παρόμοιους με τον κ. αρθρογράφο- ,θα σας επιβεβαιώσω ,γιατί και γεννήθηκα και μεγάλωσα σε χωριό και τώρα επισκέπτομαι συχνά τα χωριά του Έβρου μου.
Δυστυχώς και ο στρατηγός κ. Λεονντάρης έγραψε ” Η γεωργία και η κτηνοτροφία , που ΑΛΛΟΤΕ αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής υπαίθρου σήμερα αντιμετωπίζονται ως βάρος ” , αλλά -όπως όλοι οι α-κομμάτιστοι Έλληνες δεν έγραψε πότε ήταν αυτό το ΑΛΛΟΤΕ και από πότε άρχισε να λιγοστεύει , όπως επίσης δεν μας έγραψε με ποιους Έλληνες θα ”ξαναζωντανέψει” η ύπαιθρος , που θέλει ΚΑΙ ροζιασμένα χέρια και πόδια με νύχια άβαφα ΚΑΙ φόρμες εργασίας αντί ”μοδάτων” ρούχων που αγοράζονται από τα και στην επαρχία υπερκαταστήματα ΚΑΙ ανδρόγυνα που να γεννούν ”κλαψιάρικα” για να έχει μέλλον .
Ας διαβάσει ο ίδιος και όλοι μας το χθεσινό άρθρο στις ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ του πολύτεκνου Υπτγου κ. Καμπισιούλη για τα αίτια του επικίνδυνου -για την ύπαρξη της Πατρίδος μας – δημογραφικού προβλήματος και ας επανέλθουμε όλοι μας ”για να τα βρούμε όλοι μας” όχι για το ποιες κυβερνήσεις θα έχουμε , αλλά πρώτα-πρώτα για το αν υπάρχουν σήμερα Ελληνίδες (φεμινίστριες το πλείστον) και Έλληνες που να επιθυμούν την ισόβια διαμονή τους στα ωραία χωριά μας , που ”γεμίζουν” από επισκέπτες με τις ”τζιπάρες” στα πανηγύρια και στα 3ήμερα των Αργιών ,όπως τώρα της 28ης Οκτωβρίου και ”σώζονται οικονομικώς” οι ταβέρνες τους .
Υ.Γ Γράφει -και ορθώς ο στρατηγός- να μεταφέρονται νήπια και μαθητές από τις πόλεις στα χωριά , αλλά δεν μας γράφει αν δεχθούν οι νηπιαγωγοί , δάσκαλοι και καθηγητές να υπηρετούν σε χωριά , που θα διαμαρτύρονται” για του ψύλλου πήδημα” για να μην υπηρετούν εκεί .
”ΑΦΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΒΙΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΤΣΑΡΟΥΧΙ ΜΑΣ ΠΑΤΑΕΙ” -όπως θα έλεγαν οι φιλοσοφούντες πρόγονοι μας -ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ απατηλά;;;.
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει πολλή δουλειά ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ καλομαθημένους ΠΟΛΙΤΕΣ.
Καλημέρα σε όλους.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
Καίριες ἐπισημάνσεις. Ἡ πρώτη καὶ ἄμεση προτεραιότητα τοῦ κράτους μας ἂν θέλουμε νὰ ὑπάρχουμε.
Δὲν μπορεῖ νὰ ἔχουμε τὴν εἰκόνα τοῦ ἀμόρφωτου ἀγρότη γιὰ τὸ σήμερα, γιατί ὑπάρχουν τὰ νέα μέσα ποὺ ἀπαιτοῦν ὑψηλότατες γνώσεις, ὅπως τὰ γεωργικὰ drones
drones για τη αγροτική παραγωγή – Αναζήτηση Google
σὲ εὐρεῖα χρήση στὶς προηγμένες χῶρες. Ἡ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἐγκατάλειψη τῆς ὑπαίθρου καὶ τῆς πρωτογενοῦς παραγωγῆς. Ἔχω ἀκούσει ἱστορίες ἀνθρώπων εἰδικῶν ποὺ ἀφιέρωσαν τὴν καριέρα τους στὴν ἀνάπτυξη τῆς γεωργίας στὴν ἐπαρχία τὴν ἐποχὴ τοῦ Κ. Καραμανλῆ.
Η γεωργία ήταν ο πιο κρίσιμος τομέας στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ | agro24.gr
Τὰ νέα μέσα θὰ δώσουν ἐνδιαφέρον στοὺς νέους μας καὶ νέες εὐκαιρίες δράσης καὶ στὸν τομέα τῆς σχετικῆς ἔρευνας. Ὑπάρχουν πολλοὶ νέοι μὲ προσόντα ποὺ δὲν ἀξιοποιοῦνται καί μόνο στό ἐξωτερικό βρίσκουν ἀνταπόκριση. Ὑπάρχουν καὶ μικρὲς ὁμάδες ποὺ συλλέγουν στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς παραδοσιακοὺς τρόπους παραγωγῆς ὥστε νὰ μὴν χάνεται αὐτὴ ἡ γνώση.
Χρειάζεται κεντρικὴ πολιτικὴ ποὺ νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς χώρας καὶ νὰ μὴν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ τὰ μεγάλα κεφάλαια.
Πριν από 20 και χρόνια, ομάδα Κρητικών αγροτών επισκέφτηκε το Ισραήλ κι ένας απ’ αυτούς έγραψε στην “ΠΑΤΡΙΣ” ένα άρθρο με τίτλο “Ζήλεψα αυτά που είδα”. Το γράφω εκ μνήμης, διότι δεν μπορώ να το βρω στο αρχείο τής εφημερίδας.
Τι είδε; Πώς καλλιεργούσαν οι Ισραηλινοί τα θερμοκήπιά των, χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή, ή και το τηλέφωνό τους μόνο. Είχαν εφαρμογές που άνοιγαν κι έκλειναν τα παράθυρα τού θερμοκηπίου αναλόγως των αναγκών, ή άφηναν νερό να τρέχει, αν η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από ορισμένους βαθμούς. Άλλη εφαρμογή ανέλυε το έδαφος και διεπίστωνε τι λιπάσματα χρειάζονται, τα οποία προμηθεύονταν οι ιδιοκτήτες και ειδικές συσκευές ανελάμβαναν την λίπανση τού εδάφους. Όταν στο Ισραήλ ο ιδιοκτήτης θερμοκηπίου καλλιεργεί το θερμοκήπιό του μέσω υπολογιστή ή τηλεφώνου από το σπί και το καφενείο, ενώ στην Ελλάδα ξεροσταλιάζουν στην ζέστη και το κρύο, επειδή κανείς δεν κάνει τον κόπο να κάμει έρευνα, τι περιμένεις; Μα και που τα είδαν αυτά οι δικοί μας, πολύ λίγοι τα εφάρμοσαν. Γιατί; Ίσως βολευόταν καλύτερα με τις διάφορες επιδότήσεις, παρά να εφαρμόσουν νέες τεχνολογίες.
Γνωστά είναι αυτά, τα είπαμε και προχθές. Είμαστε ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΙ, πάει και τελείωσε.
Τὰ εἶχα ἀκούσει αὐτά. Τώρα ἡ τεχνολογία ἔχει προχωρήσει ἀκόμα περισσότερο. Εἶδα ντοκιμαντὲρ ἀπὸ Ὁλλανδία νομίζω πῶς μὲ drones γίνεται ἔλεγχος στὸ τί χρειάζεται κάθε ρίζα φυτοῦ καὶ ἡ περισσότερη δουλειὰ γίνεται ἀπὸ γραφεῖα μὲ ὑπολογιστὲς καὶ ὑψηλὴ τεχνολογία ποὺ προϋποθέτει ἀνάλογες γνώσεις καὶ βέβαια δὲν ξεροσταλιάζουν στὴ ζέστη καὶ στὸ κρύο. Μέ πολλή ἔρευνα σ΄ αὐτόν τόν τομέα. Ἔχουμε τὸ δυναμικὸ καὶ τὴν θέληση νέων ἀνθρώπων καὶ τὴν ἄμεση ἀνάγκη νὰ ἀναπτύξουμε αὐτό τόν τομέα. Αὐτὸ θὰ φέρει ζωντάνεμα τῆς ὑπαίθρου. Λείπει ἡ κυβερνητικὴ βούληση. Καί ἡ ἔρευνα πού γίνεται δέν ἔχει φθάσει στό 1+1 κάνουν 2.
Η έρευνα είναι ένα βασικό στοιχείο για την επιβίωση ενός κράτους. Και στην Ελλάδα γίνεται έρευνα (ξέρω π.χ. τι βγάζουν από το ΙΤΕ), αλλά οι νέες μελέτες καταλήγουν στα συρτάρια των υπουργείων και μένουν εκεί μέχρι οι εφευρέτες πουλήσουν την πατέντα των σε κάποιο ενδιαφερόμενο κράτος. Δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αλλάξει κάτι στην Ελλάδα, όσο αυτή κυβερνάται από τις ίδιες αδιάφορες και ανίκανες συμμορίες, οι οποίες ενδιαφέρονται μόνο για το τι οφέλη θα αποκομίσουν από την καρέκλα.
Συμφωνῶ.
Δεν λείπει μόνο η κυβερνητική βούληση λείπει και η λαϊκή βούληση. Ο..λαός θελει να γίνει κυβερνητικός, να παει σε Βρυξέλες και Λονδίνα και να κανει αέναη ανάπτυξη (μεταπτυχιακά σωρηδόν). Ποιος θα πάει να σκάψει όταν ολοι θέλουν να γίνουν ιατροφιλοσοφοι κοραηδες που βλέπουν οτιδήποτε γεωργικό και λαϊκό ως οπισθοδρομικό; Γλώσσα και λαϊκός υπαίθριος πολιτισμός (κουλτούρα) πανε αμπρατσετο προς εξαφάνιση.
Προφανῶς λείπει ἡ λαϊκὴ βούληση. Μὲ ποιές συνθῆκες ὅμως;
Τί γίνεται στὶς λεγόμενες προηγμένες χῶρες;
Ολλανδία: Το αγροτικό θαύμα με τα σκοτεινά μυστικά | Liberal.gr
Η Ολλανδία φέρνει παγκόσμια επανάσταση στη γεωργία και τη σωτηρία της ανθρωπότητας: Η θάλασσα και οι τουλίπες του μέλλοντος | Alithia.gr
Δὲν εἶναι ἡ δουλειὰ στὸ χωράφι πλέον μὲ σκάψιμο, ἀλλὰ ἡ ἔρευνα μὲ Πανεπιστημιακὰ Ἱδρύματα καὶ καινοτομίες καὶ νέου τύπου τεχνολογίες ποὺ ἐξελίσσονται. Εἶναι γνωστὸ ὅτι μποροῦμε νὰ διαθέτουμε λόγω κλίματος ὑψηλῆς ποιότητας προϊόντα πρωτογενοῦς παραγωγῆς. Στὴν παραγωγὴ κρασιῶν ἔγινε πολὺ μεγάλη ἀνάπτυξη, δὲν ἐγκαταλείφθηκαν οἱ καλλιέργειες ἀλλὰ στράφηκαν καὶ σὲ ποιοτικὰ κρασιά. Ὑπάρχουν μικρὲς τοπικὲς παραγωγὲς ποὺ τὰ προϊόντα τους ἀπορροφῶνται τοπικά. Χρειάζεται ποιοτικὴ στροφὴ στὸν τομέα αὐτὸ μὲ καινοτόμες ἰδέες ἀπὸ τὴν κορυφὴ καὶ ἀπὸ τὴν βάση. Δυναμικὸ ποὺ θὰ ἐνδιαφερθοῦν ὑπάρχει. Τί δραστικὰ καὶ σύγχρονα μέτρα προτείνει τὸ κράτος γιὰ νὰ ἀναβαθμισθεῖ ὁ τομέας αὐτὸς σὲ ἐπίπεδο νὰ ἀξιοποιήσει καὶ τὰ μεταπτυχιακά; Ἀλλὰ καὶ νὰ προτείνει κάτι σὰν τὴ στράτευση, δύο χρόνια νὰ ξεκινᾶνε οἱ νέοι σὲ ἀγροτικὲς ἐργασίες μὲ ἐπιδότηση. Τά σχολεῖα τί μαθαίνουν στά παιδιά; Οὔτε τό μαρούλι δέν γνωρίζουν. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κρατήσουμε τὸν τομέα αὐτὸ ζωντανὸ ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ ἴδιο τὸ ἔδαφος. Να μήν ἐρημοποιηθεῖ. Ἡ στροφὴ πρὸς τὴν φύση εἶναι ἀνάγκη. Χρειάζεται ὅμως καὶ νὰ ἐνημερωθεῖ σωστὰ ὅλη ἡ κοινωνία καὶ νὰ δημιουργηθοῦν δράσεις ὥστε νά ξανααγαπήσουμε τή γῆ. Ἔχουν νὰ παλέψουν καὶ μὲ τὴν τάση γιὰ πολὺ μεγάλες παραγωγικὲς μονάδες.
Ξαναπαίζεται αὐτὸν τὸν καιρὸ στὴν ΕΡΤ3 ἡ σπουδαία σειρὰ «Οἱ ἀμπελῶνες τοῦ κόσμου» ποὺ δείχνει αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν καλλιέργεια καὶ πῶς καὶ μὲ πόσες δυσκολίες ἀναπτύχθηκε καὶ διατηρεῖται σὲ διάφορα ἀκόμα καὶ ἀπομονωμένα σημεῖα τοῦ πλανήτη.
Εγώ , ο στρατηγός αρθρογράφος και πολλοί άλλοι θέλουμε όλα αυτά τα ”σύγχρονα” να γίνουν στα χωρία μας για να ζωντανέψουν και τα ανδρόγυνα που θα εγκατασταθούν -γιατί μόνο αυτά γεννούν – να γεννήσουν εκεί για να ξανανοίξουν τα νηπιαγωγεία ,τα σχολεία , οι εκκλησίες αι να γίνεται και καμιά Δοξολογία και παρέλαση.
Κάνουμε έκκληση στις εκατοντάδες σπουδαγμένες γυναίκες αντί να γίνονται σερβιτόρες σε καταστήματα εστίασης και σε ξενοδοχεία να πάνε σε χωριά με τα έξυπνα κινητά για τεχνητή νοημοσύνη για να έχουμε πρωτογενή παραγωγή .
ΥΓ. Να θυμηθούμε ότι την εξαιρετική τηλεοπτική σειρά Μεθοριακός Σταθμός , που μας γνώριζε την ύπαιθρο και που άρχισε να προβάλλεται στις 13 Δεκεμβρίου 1974 ,σταμάτησε να προβάλλεται την 9 Δεκεμβρίου 1981 και ότι -άκουσον ,άκουσον- καταστράφηκε η ”κόπια” του και δεν μπορεί να ξαναπροβληθεί από την ΕΡΤ ,γιατί ”οι πρασινοφρουροί” άφησαν μόνο δύο επεισόδια.
Φίλοι μου ,αλήθεια πόσα χρόνια έχουμε να ακούσουμε το υπέροχο τραγούδι ”χωριό μου ,χωριουδάκι μου ;;” .
Δεν είμαστε όσοι κλαιγόμαστε υποκριτές;;;.
[…] Γιατί χωρίς αυτήν, η χώρα μας δεν έχει μέλλον. Πηγή […]