«Πληγές» που δεν κλείνουν.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Ανδρέα Νικολόπουλου*

Αλβανικό πογκρόμ κατά των Σέρβων.

  • Λίγα έθνη έχουν δικαιολογημένα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Ένα από αυτά, είναι το έθνος των Σέρβων! Κοινοί αγώνες, κοινοί εχθροί, κοινοί θρίαμβοι, όμοιες τραγωδίες. Η τελευταία τραγωδία συνέβη τέτοιες ημέρες το 2004, στην αδικοχαμένη καρδιά του Σερβικού έθνους, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Θύτες οι Αλβανοί Κοσοβάροι, θύματα αθώοι και -σε όλες τις περιπτώσεις- ανυπεράσπιστοι Σέρβοι.

Όλα ξεκίνησαν στις 15 Μαρτίου, όταν πυροβολήθηκε θανάσιμα ο 18χρονος Γιόβιτσα Ίβιτς σε ένα χωριό κοντά στην Πρίστινα, την Τζαγκλαβίτσα. Προφανώς από Αλβανούς που διαδήλωναν κατά των πρόσφατων συλλήψεων πρωτοκλασάτων στελεχών του UCK.

Την επόμενη ημέρα,  κατά διαβολική σύμπτωση,  πνίγηκαν 3 έφηβοι Αλβανοί στον ποταμό Ίμπαρ, κοντά στην Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα. Φρικτές φήμες εξαπλώθηκαν τάχιστα στον αλβανοκρατούμενο τομέα της πόλης. Οι Αλβανοί και εκεί ήταν  στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι. Δύο ήταν  οι επικρατέστερες θεωρίες. Ή οι Σέρβοι είχαν πνίξει τους εφήβους ή σκυλιά  τους, τους είχαν κατασπαράξει. Πολύ αργότερα, σύμφωνα με τον 4ο έφηβο που γλίτωσε από το ορμητικό ποτάμι,  οι Σέρβοι δεν είχαν καμία σχέση με το τραγικό γεγονός. Ότι ακολούθησε έμεινε στην ιστορία ως Το πογκρόμ του Μαρτίου.

Αμέσως οι Αλβανοί οπλίστηκαν και έβαλαν πυρ κατά ανυποψίαστων Σέρβων και μελών της KFOR. Οι νεκροί έφτασαν τους 8 και οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 100. Να σημειωθεί ότι η ηρεμία στην πόλη επανήλθε, ύστερα από την Σερβική ένοπλη απάντηση που άφησε 2 νεκρούς Αλβανούς.

Παντού στο Κοσσυφοπέδιο ξεχύθηκαν χιλιάδες αφιονισμένοι Αλβανοί, ποτίζοντας την Αγία Σερβική γη με το αίμα των αθώων παιδιών της. Δολοφονίες,  βιασμοί,  λεηλασίες,  καταστροφές. Τρομοκρατία. Εθνοκάθαρση,  σύμφωνα με τον -τότε- Σέρβο Π/θ Β. Κοστούνιτσα. Ο όχλος οπλισμένος κινήθηκε κατά των επαναπατρισθέντων Σέρβων, κατά γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Κατά των απομακρυσμένων  θυλάκων και περιοχών με ισχνή Σερβική  παρουσία. Κατά των εύκολων στόχων δηλαδή.

Εκεί όμως που ο όχλος έδειξε τον πραγματικό βάρβαρο του εαυτό, ήταν στις ανελέητες επιθέσεις εναντίον των Εκκλησιών και των Μοναστηριών. Τους αδιάψευστους μάρτυρες της προαιώνιας Σερβικής παρουσίας και παραγωγής πολιτισμού. Μάλιστα του υψηλότερου επιπέδου, μιας και αναφερόμαστε σε Μνημεία Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Χαρακτηριστικά στο Πρίζρεν, οι Γερμανοί της KFOR αρνήθηκαν να εκτελέσουν το καθήκον τους, με αποτέλεσμα πέραν όλων των άλλων, να καεί ολοσχερώς η Ιστορική Θεολογική Σχολή του Σερβικού Πατριαρχείου… Ο όχλος δεν δίστασε να επιτεθεί σφοδρά κατά Ελλήνων στρατιωτικών με τυφέκια, χειροβομβίδες και εμπρηστικές βόμβες. Αυτό συνέβη στην πόλη Ουρόσεβατς, όπου στελέχη του 525 ΜΤΠ υπερασπίστηκαν τον ιστορικό Ναό του Αγίου Βασιλέα Ούρου!

Θλιβερός ο απολογισμός. 30 νεκροί, 1000 τραυματίες. Περισσότερες από 1500 οικίες, 35 Εκκλησίες και Μοναστήρια και 10 Δημόσια κτίρια καταστράφηκαν. Ακολούθησε μαζική έξοδος των Σέρβων, αφού κανείς δεν εγγυόταν την ασφαλή παραμονή τους στην πατρώα γη. Το προφανές σχέδιο «κάποιων» είχε επιτύχει το στόχο του.

Δε χρειάζεται να γραφτεί τίποτα άλλο. Είμαστε Έλληνες και γνωρίζουμε τι σημαίνει πογκρόμ. Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω την χαρακτηριστική απάντηση του γραφείου Τύπου του Ισπανού πρωθυπουργού Μ. Ραχόϊ: «Ο κ. Π/θ δεν θα συμμετάσχει στη σύνοδο της Βάρνας, εάν τελικώς προσκληθεί το ψευδοκράτος του Κοσόβου, καθώς δεν το αναγνωρίζει. Επίσης δεν επιθυμεί να συνυπάρξει σε φωτογραφία με τον κ. Χ. Θάτσι, έχοντας γνώση του αμφιλεγόμενου βιογραφικού του..»

*Ο Ανδρέας Νικολόπουλος είναι Στρατηγικός Σύμβουλος Ασφαλείας MSc Στρατιωτικής επιστήμης και Στρατηγικής διοίκησης έργων ασφαλείας, Επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Πρόληψης Εγκληματικότητας της Σερβίας. Στο παρελθόν εργάστηκε σε Ελλάδα, Ελβετία, Σερβία και Ρουμανία ως Διευθυντής ή Σύμβουλος Ασφαλείας

 

 

 

spot_img

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Το 1915-1916 προκειμένου να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του Κοσόβου, έγινε ευρείας κλίμακας εποικισμός από τη Σερβία. Το Βασίλειο (τότε) των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, αναγνώριζε μόνο τρεις εθνότητες, αυτές των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, ενώ θεωρούσαν τους Αλβανούς ως μειονότητα. Πολλοί Αλβανοί και Σλαβόφωνοι μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, λόγω των μεταρρυθμίσεων των Σέρβων στο κτηματολόγιο, οι οποίες μεταρρυθμίσεις έπληξαν κυρίως τον αλβανικό πληθυσμό. Μάλιστα το 1935 και 1938 έγιναν δύο συμφωνίες από το Σερβικό βασίλειο, ώστε να μεταναστεύσουν 240.000 περίπου Αλβανοί στην Τουρκία αλλά τελικά αυτό δεν συνέβη λόγω που ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.

    Οι Σέρβοι έκαναν γενοκτονία στο Κόσοβο το 1913 αλλά και σε άλλες περιοχές όπως στο Βράνιε, στο Λεσκόβατς, στο Νόβι Παζάρ (Τρέγκου ι Ρι) και αλλού.

    Ας δούμε τι λέει ο υποστράτηγος Δ. Ζαγκλής:

    «Οι προσαρτησθέντες εις την Σερβίαν Αλβανοί το 1913 ανήρχοντο εις 500.000 της περιοχής Ράσκας, δηλαδή της Πριστίνης-Πρισρένης-Ουροσέβατς-Κοσσυφοπεδίου. Υπήρχον και οι εις τα βορειοδυτικά της Μακεδονίας (Καλκανδελέν/Τέτοβο κ.λπ.) οικούντες Αλβανοί υπερβαίνοντες τας 100.000. Το θέμα όπως βλέπετε είναι απλούν. Δι’ ενός στατιστικού πίνακος οι Τούρκοι της Γιουγκοσλαβίας μετεβλήθησαν από της μιας στιγμής εις την άλλην εις Σέρβους. Οι 700.000 Αλβανοί τότε γίνονται 441.740, αλλά πλην τούτου υπάρχει η μάχαιρα, η λόγχη, το πολυβόλον και η φωτιά.

    Και αν θέλετε παράδειγμα, ιδού τούτο: Ο Σέρβος σοσιαλιστής βουλευτής Kaskerovitch γράφει τον Σεπτέμβριον του 1913, μετά την κατάπνιξιν εις το αίμα της επαναστάσεως των προσαρτησθέντων εις την Σερβίαν Αλβανών: ‘Ο Σερβικός στρατός κατόπιν διαταγής της διοικήσεώς του, κατέκαυσε 35 Αλβανικά χωριά χωρίς να επιτρέψει εις τους κατοίκους αυτών να τα εγκαταλείψουν (ήτοι τους έκαυσαν ζωντανούς). Δεν θέλω να ομιλήσω διά τας γενομένας θηριωδίας κατά τας παλαιοτέρας συγκρούσεις μετά των Αλβανών. Ο Σερβικός στρατός κατ’ εντολήν της διοικήσεώς του κατέσφαξε 120.000 Αλβανούς’.

    ….

    • …ΣΥΝΕΧΕΙΑ από το κείμενο του Ζαγκλή:

      Άλλος Σέρβος στρατιωτικός και ανταποκριτής της εφημερίδος ‘Radnitchke Novice’ περιγράφει ως εξής τας εντυπώσεις του από την καταστολήν της επαναστάσεως εις το φύλλον της 9/22 Οκτωβρίου 1913:

      ‘Δεν έχω τον καιρόν να σου γράψω δια μακρών. Αλλά μπορώ να σου πω ότι συμβαίνουν εδώ πράγματα φρικιαστικά. Είμαι τρομοκρατημένος και διερωτώμαι ακαταπάυστως πώς οι άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο βάρβαροι διά να διαπράττουν τοιαύτας σκληρότητας. Είναι τρομερόν. Δεν τολμώ – εξ άλλου μου λείπει ο καιρός – να σου μιλήσω περισσότερον, αλλά μπορώ να είπω ότι οι Λούμια (αλβανική περιοχή κατά μήκος του ομώνυμου ποταμού) δεν υπάρχει πλέον. Το παν δεν είναι παρά πτώματα, στάχτη και κονιορτός. Υπάρχουν χωριά 50, 100, 200 οικιών που δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας άνθρωπος, αλλά κυριολεκτικώς ούτε ένας. Τους συγκεντρώνουν κατά ομάδας από 40 έως 50 και κατόπιν τους τρυπούμε με τας λόγχας μας μέχρι του τελευταίου. Παντού κλέπτουν. Οι αξιωματικοί υποχρεώνουν τους στρατιώτας να μεταβαίνουν εις την Πρισρένην προς πώλησιν των κλοπιμαίων’.

      Η εφημερίς συνοδεύει την επιστολήν με την ακόλουθον σημείωσιν: ‘Ο φίλος μας διηγείται πράγματα ακόμη φρικιαστικώτερα. Αλλά είναι τα΄σον τρομερά και τόσον σπαρακτικά, που προτιμούμεν να μη τα δημοσιεύσωμεν’.

      Το 1920 εξ αφορμής νέας επαναστάσως των Αλβανών εις την περιφέρειαν Δίβρης, οι Σέρβοι κατέστρεψαν άλλα 30 Αλβανικά χωριά.». (Δ. Ζάγκλης, «Η Μακεδονία του Αιγαίου και οι Γιουγκοσλάβοι», 1975)

    • Δείτε εδώ τί έκαναν οι Σέρβοι στο Κόσοβο, στην πόλη Γιακόβα (ή Ντακόβιτσα) το 1999. Κατέστρεψαν πάνω από 9,500 σπίτια και σκότωσαν εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά. https://www.youtube.com/watch?v=T-HSrgm1Nmo και https://www.youtube.com/watch?v=7QnoEeTO8Rw . Τα ίδια έκαναν στην πόλη Πέγια (γνωστή στα ελληνικά ως Ιπέκιο) https://www.youtube.com/watch?v=pTWpOP29A_0. Στην Βέλικα Κρούσα (Κρούσα ε Μάδε) οι Σέρβοι σκότωσαν όλους τους άντρες της περιοχής και σήμερα οι γυναίκες και τα ορφανά ζουν από βοήθειες κ.α.

      Τα ίδια έκαναν οι Σέρβοι και στους μουσουλμάνους της Βοσνίας. Μόνο στη Σρεμπρένιτσα σκότωσαν 8.000 ανθρώπους, ανέμεσα τους γυναίκες και παιδιά κ.α.

    • «Οι Αλβανοί ήταν οι τελευταίοι από τους λαούς των Βαλκανίων που υποτάχτηκαν», όπως λέει και η Edith Durham. «Μετά τον θάνατο του (του Σκεντέρμπέη) από ισχυρό πυρετό (δηλητηρίαση) το 1467, έμειναν χωρίς ηγεσία και εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν την τουρκική κυριαρχία», συνεχίζει. «Το φυλετικό ένστικτο, αυτό το τυφλό ανεξήγητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τους οδήγησε εναντίον των παλιών τους καταπιεστών και συμμάχησαν με τους Τούρκους στον επίπονο αγώνα τους να διώξουν τους Σέρβους. Οι Αλβανοί ξαναπήραν τις περιοχές από όπου οι πρόγονοι τους είχαν εκδιωχτεί και τις διατήρησαν μέχρι το 1913.»

      Οι Αλβανοί του Κοσόβου ήταν Χριστιανοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι πρώτες εκκλησίες του Κοσόβου ήταν αλβανικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γράμματα στις τοιχογραφίες είναι με ελληνικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο, το οποίο χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς οι Αλβανοί. Μάλιστα, πολλά γραπτά τους κείμενα πριν την υιοθέτηση του επίσημου λατινικού αλφαβήτου, ήταν γραμμένα με το ελληνικό αλφάβητο. Επιπλέον στις πρώτες εκκλησιες στο Κόσοβο οι άγιοι στις τοιχογραφίες ζωγραφίζονταν με το χαρακτηριστικό αλβανικό καπελάκι (π.χ. σε εκκλησίες στην πόλη Pejë και όχι μόνο).

      Όπως μας πληροφορεί ο V. Berard στο έργο του «Μακεδονία και Ελληνισμός» (σελ. 274) οι Έλληνες Βουλευτές καλούσαν τους Σέρβους να μην έχουν εδαφικές βλέψεις στο Κόσοβο, επειδή η περιοχή αυτή «κατοικείται από Αλβανούς, αδελφούς και ομοπάτριους από τον Πελασγό, τον κοινό προπάτορα, συμμάχους αν όχι συμπατριώτες μας» όπως έλεγαν.

      Πολύ σωστά είχε πει σε μία συνέντευξη πριν μερικά χρόνια κάποιος Αλβανός πολιτικός (δεν έχει σημασία ποιος): «Αν κάνετε μια ιστορική διαδρομή θα δείτε ότι το Κόσοβο ποτέ δεν ήταν συστατικό στοιχείο της Σερβίας. Ηταν συστατικό της Μεγάλης Σερβίας, επομένως ήταν υπό κατοχή. Η μάχη που δίνουν οι Σέρβοι για το λεγόμενο λίκνο του έθνους, δεν στηρίζεται στην ιστορία, αλλά σε μύθους. Αν αναφερθούμε σ’ εκείνες τις εποχές, η Ελλάδα, το Κόσοβο, η Αλβανία είχαν μια σλάβικη ιστορία, αλλά ήταν ιστορία κατοχής η οποία διήρκησε για ένα διάστημα και μετά αποχώρησαν οι Σλάβοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Το 1389 πολέμησαν στην πεδιάδα του Κοσόβου Σέρβοι, Αλβανοί, Ούγγροι, πολέμησαν από κοινού. Μέχρι το 1912 ήταν βιλαέτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εδόθη στη Σερβία ως αμοιβή έναν αιώνα. Έναν αιώνα η Σερβία δεν έφτιαξε ουσιαστικές σχέσεις με το Κόσοβο αλλά αντιθέτως εγκαθίδρυσε αποικιακού χαρακτήρα καθεστώς. Οι Σέρβοι σε αυτόν τον αιώνα υιοθέτησαν εθνικιστική ιδεολογία όχι μόνο σε βάρος των Αλβανών αλλά και άλλων εθνοτήτων. Γνωρίζετε ότι οι Κροάτες ενώθηκαν εθελοντικά με τους Σέρβους και μετά από έναν αιώνα χώρισαν πάλι διότι οι Σέρβοι συμπεριφέρονταν σαν ηγεμόνες;»

    • Όσον αφορά τους Αλβανούς της ΠΓΔΜ, δεν είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. Όμως δεν είναι ούτε 25,2% όπως αναφέρει η τελευταία απογραφή που διεξήχθη στη χώρα αυτή το 2002. Αν προσθέσουμε και τους χριστιανούς ορθόδοξους Αλβανούς που κατοικούν σε 17 οικισμούς στην περιοχή Reka e Epërme και τους οποίους το καθεστώς της ΠΓΔΜ δεν αναγνωρίζει ως μειονότητα και προσπαθεί να τους αφομοιώσει, αν προσθέσουμε και κάποιους Αρβανιτόβλαχους που κατέφυγαν τα παλαιότερα χρόνια από την Αλβανία στην ΠΓΔΜ (ένα ποσοστό των οποίων έχει αλβανική εθνική συνείδηση), και αυτοί ορθόδοξοι χριστιανοί τους οποίους δεν καταγράφει η ΠΓΔΜ, καθώς και τους λίγους Ρωμαιοκαθολικούς Αλβανούς της ΠΓΔΜ (τους οποίους και αυτούς δεν αναγνωρίζει ως Αλβανούς η ΠΓΔΜ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τους αναφέρει ως Κροάτες), τότε οι Αλβανοί είναι τουλάχιστον το 30% (και παραπάνω) του πληθυσμού της γειτονικής χώρας.

Leave a Reply to Αλή Αλ-Γιουνάνι Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα