Πέθανε ο τουρκολόγος Δημήτρης Κιτσίκης – Θα ταφεί στα Πικουλιάνικα Λακωνίας

Ο Δημήτρης Κιτσίκης νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Elisabeth Bruyère στην Οττάβα του Καναδά για αρκετές ημέρες δίνοντας μάχη με ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τους τελευταίους μήνες.

Η κηδεία του θα τελευτεί σήμερα στην ορθόδοξη ελληνική εκκλησία της Οττάβας (Κοίμησης της Θεοτόκου), ενώ η ταφή θα γίνει στο χωριό Πικουλιάνικα Λακωνίας μέσα Σεπτεμβρίου.

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Κιτσίκης

Ο Δημήτρης Κιτσίκης είναι γιός του Νίκου Κιτσίκη (1887-1978), γεννημένου στο Ναύπλιο, καθηγητή και πρύτανη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, κορυφαίου Έλληνα πολιτικού μηχανικού, ο οποίος ήταν επίσης γερουσιαστής και βουλευτής Ο θείος του, Κωνσταντίνος Κιτσίκης (1893-1969), νεώτερος αδελφός του Νικολάου, αρχιτέκτων, ήταν και αυτός καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ο παππούς του, Δημήτρης Κιτσίκης ο πρεσβύτερος (1850-1898), είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα το 1865 από τη Λέσβο και είχε νυμφευθεί την Κασσάνδρα, αδελφή του βουλευτή Δημητρίου Χατσοπούλου, 1844-1913, από το Καρπενήσι. Η μητέρα του, η φεμινίστρια και ελασίτισσα αγωνίστρια κατά της γερμανικής κατοχής, Μπεάτα Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη, καταγόταν από το Ηράκλειο, από πλούσια κρητική οικογένεια και Ελληνο-ιταλούς ορθοδόξους και καθολικούς ευγενείς από την Τεργέστη. Ο πατέρας της, Εμμανουήλ Πετυχάκης, ήταν βιομήχανος στο Κάϊρο της Αιγύπτου και ο πατριός της, ο Αριστείδης Στεργιάδης ήταν ύπατος αρμοστής της Ελλάδας στη Σμύρνη το 1919-1922. Η δεύτερη γυναίκα του Δημήτρη, η Άντα (Αδαμαντία) το γένος Νικολάρου, είναι κόρη αγρότη από τον Μυστρά, και από την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Άγι και την Κρανάη. Επίσης, είναι Γάλλος και Καναδός υπήκοος.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στα δώδεκά του χρόνια, εστάλη εσωτερικός σε σχολείο της Γαλλίας, από τον διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβιο Μερλιέ, γιατί η μητέρα του, ως κομμουνίστρια, είχε καταδικαστεί σε θάνατο από στρατιωτικό δικαστήριο. Παρέμεινε στο Παρίσι για 23 χρόνια μαζί με τη Βρεταννίδα γυναίκα του, την Άννα Χάμπαρντ (Anne Hubbard), κόρη Άγγλου δικαστή στην αποικιακή Νιγηρία, την οποία νυμφεύτηκε το 1955 στη Σκωτία, και με τα δύο πρώτα του παιδιά, την Τατιάνα και τον Νίκο. Κατά τον ίδιο, απολύθηκε από το γαλλικό πανεπιστήμιο λόγω της καθοριστικής συμμετοχής του ως μαοϊκού στην εξέγερση των Γάλλων φοιτητών του Μάη 1968. Από το 1958, ο Δημήτρης Κιτσίκης ταξίδευε στη Λαϊκή Κίνα όπου έγινε Μαοϊκός. Κατόπιν προσκλήσεως του Πανεπιστημίου της Οττάβας, προβιβάστηκε σε associate professor και αργότερα σε τακτικό καθηγητή και το 1996 σε professor emeritus. Από το 1965 ζει και εργάζεται συνάμα στο Παρίσι, την Οττάβα και την Αθήνα.

Από την παιδική του ηλικία, ο Δημήτρης Κιτσίκης είχε μια ιδέα συμφιλίωσης όχι μόνον τους Έλληνες με τους Τούρκους αλλά και να τους ενώσει σε μία ελληνοτουρκική συνομοσπονδία και να επανιδρύσει με τον τρόπο αυτό, υπό σύγχρονη μορφή, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ως ορθόδοξος Χριστιανός, μελέτησε την τουρκική θρησκεία του Μπεκτασισμού-Αλεβισμού και επιδίωξε να στήσει γέφυρα με την Ορθοδοξία, για να σχηματιστεί μία βάση μελλοντικής ενώσεως Αγκύρας και Αθηνών. Ο Κιτσίκης πιστεύει στη δυνατότητα συνεργασίας διαφόρων θρησκειών, όπως τα μιλλέτια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και γι’ αυτό συνεργάστηκε στενά με τους Σιΐτες του Ιράν, τους Εβραίους του Ισραήλ και τους βαϊσνάβους Ινδουϊστές της Ινδίας ενώ πάντοτε συμπαθούσε το κίνημα των Παλαιοημερολογιτών.

Από το 1970, δίδαξε στα πανεπιστήμια της Δύσης την ιστορία της Κίνας και της Τουρκίας, πολιτικές ιδεολογίες και γεωπολιτική. Τά βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν δημοσιευτεί για το πρόσωπό του και το έργο του άρθρα στα κινεζικά, στα τουρκικά, στις βαλκανικές γλώσσες, τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα αγγλικά, τα ισπανικά, τα πορτογαλικά καί τα ρωσικά. Δίδαξε επίσης στα πανεπιστήμια του Μπογάζιτσι (Boğaziçi) στην Κωνσταντινούπολη, του Μπιλκέντ στην Άγκυρα και Γκεντίζ στην Σμύρνη, όπου έγινε ένας από τους στενοτέρους φίλους και “πνευματικός πατέρας” του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον Τουργκούτ Οζάλ. Στην Ελλάδα, υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και δίδαξε στο Κολλέγιο Deree, στην Αθήνα.

Ως δημόσιο πρόσωπο στην Ελλάδα, υπήρξε στενός φίλος και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβυτέρου, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Συμβάλλει τακτικά με άρθρα σε ελληνικά περιοδικά, και από το 1996 εκδίδει στην Αθήνα το τριμηνιαίο περιοδικό γεωπολιτικής, Ενδιάμεση Περιοχή, από το όνομα του πολιτισμικού μοντέλου που ο ίδιος επενόησε.

Επίσης, ο Δημήτρης Κιτσίκης ο νεότερος, τιμήθηκε το 2008, με την ίδρυση και χρηματοδότηση από τον δήμο Ζωγράφου, Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και Βιβλιοθήκης “Ίδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη”.

Φιλοσοφία, σκέψη και επιτεύξεις

Από τη δεκαετία του 1960, ο Δημήτρης Κιτσίκης είναι ο αναγνωρισμένος θεωρητικός, πρώτα στην Ελλάδα και μετά στην Τουρκία, της ιδέας της ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας, την οποία προώθησε επηρεάζοντας ηγέτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και διανοουμένους και στις δύο χώρες. Τα βιβλία του στα τουρκικά είχαν μεγάλη επιτυχία στην γείτονα χώρα και εξυμνήθηκαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μεσούτ Γιλμάζ. Κράτησε στενές επαφές με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο και τον Τουργκούτ Οζάλ, Τα βιβλία του προκάλεσαν μία από τις μεγαλύτερες θύελλες της ελληνικής ιστοριογραφίας. Συζητήθηκαν με επερώτηση ακόμα και στην ελληνική Βουλή. Στα βιβλία του αμφισβητούνται οι καθιερωμένες ιδέες περί ελληνικής δουλείας επί Τουρκοκρατίας, καθώς και η ιστορικότητα του «κρυφού σχολειού». Αλλά παρά του ότι ο πατέρας του, Νίκος Κιτσίκης, υπήρξε κοινοβουλευτικός άνδρας της Αριστεράς, ο Δημήτρης Κιτσίκης έχει μία απέχθεια προς τον κοινοβουλευτισμό, τον οποίον θεωρεί τελείως ξένο προς το ελληνικό λαοκρατικό πρότυπο. Οι απόψεις του έχουν χαρακτηριστεί ως μετα-φασιστικές.

Πληροφορίες απο το ιστολόγιο notospress.gr