Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας Αμαλία Μεγαπάνου σε ηλικία 91 ετών.
Η Αμαλία Μεγαπάνου, το γένος Κανελλοπούλου (1929) υπήρξε για κάποιο διάστημα σύζυγος πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν κόρη του Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αδερφού του πολιτικού και φιλοσόφου Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1951 παντρεύτηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον οποίον ακολούθησε και στην εξορία του στο Παρίσι τη δεκαετία του ΄60. Η σχέση τους όμως κράτησε μέχρι το 1972, όταν και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Αιτία ήταν η δύσκολη συμβίωση, την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Καραμανλής. Με δωρεά της παραχώρησε την συλλογή του πατέρα της, Αναστάσιου Κανελλόπουλου, στο ίδρυμα “Κωνσταντίνος Καραμανλης”.
Στη συνέχεια, παντρεύτηκε τον μαιευτήρα Επαμεινώνδα Μεγαπάνο, το επώνυμο του οποίου χρησιμοποίησε κατά τη συγγραφική της καριέρα.
Από τα πιο γνωστά βιβλία της ήταν «Το παιδί της μάνας μου», «Φιλαρέτης: Ελπινίκη», «Διάλογος με την Άννα», «Έκτωρ», «Η γκρίζα πέτρα», «10 λεπτά», «Η διαφανής αμπούλα», «Το μαύρο ταξί», «Εμείς και το κουτάβι», «Σιμώνη» και «Πρόσωπα και άλλα κύρια ονόματα».
Κυριάκος Μητσοτάκης: Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση για την απώλεια της Αμαλίας Μεγαπάνου:
«Μία άξια Ελληνίδα που επί χρόνια υπηρέτησε τα γράμματα και μελέτησε τον λαϊκό μας πολιτισμό δεν είναι, πια, κοντά μας. Η Αμαλία Μεγαπάνου διέτρεξε με ευθύνη και σεμνότητα τη ζωή της, μιλώντας λίγο και πράττοντας πολλά.
Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα από μικρός. Την θυμάμαι να κάνει στενή παρέα με τους γονείς μου, στο Παρίσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και, έπειτα, στην Αθήνα. Εκπέμποντας πάντα ευγένεια, διακριτικότητα και κομψότητα.
Διαβάζοντας, αργότερα, τα βιβλία της, ταξίδεψα στη γνώση και στην ευαισθησία της. Και διδάχτηκα την ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Πώς γίνεται μία προσωπικότητα να πρωταγωνιστεί, επιλέγοντας ταυτόχρονα να μην βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες».
Πόσο κυρία!
Τόσο ΚΥΡΙΑ -διαφορετική από όσες γνωρίζουμε από την Μεταπολίτευση και δώθε- που δεν δημιούργησε τις ΕΓΕΣ ,ούτε γιώρταζε στα ”πολιτιστικά κέντρα στις 8 του Μάρτη” την ισότητα των δύο φύλων ,ούτε ηγείτο φεμινιστικών κινημάτων ,-που κατήργησαν και την λέξη κυρία και τον πληθυντικό μεταξύ αγνώστων – και ήταν σιωπηλή για την ιδιωτική και συζυγική της ζωή- όπως ο πρώτος σύζυγός της, που δυστυχώς ούτε καν τον ανέφερε ο πρωθυπουργός κ .Μητσοτάκης ,-ο οποίος ως κυρία Καραμανλή την γνώρισε στο Παρίσι- ίσως γιατί στην οικογένειά του δεν είχαν σε υπόληψη τον αείμνηστο Κων/νο Καραμανλή.
Αυτήν την Κυρία , ως σύζυγο του Έλληνος πρωθυπουργού Καραμανλή θαύμασε το Προεδρικό ζεύγος των ΗΠΑ Τζών και Τζάκυ ΚΕΝΕΝΤΥ κατά την επίσκεψή τους εκεί το 1961 και είχαμε καμάρι όλοι οι Έλληνες τότε.
Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της .
Υ.Γ Να μη ξεχνάμε και την παροιμία ”όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”.
Συναντήθηκαν, αὐτός πολιτικός κι αὐτή μέ τό βασιλικό ὄνομα, τόσο ἴδιοι, σέ μιά ἐποχή πού ἄνθιζε ἡ μέση ἀστική τάξη καί ἡ δημοκρατία, μιά περίοδο πού ἡ Ἑλλάδα ἔχαιρε μεγάλης ἐκτίμησης διεθνῶς καί οἱ ΗΠΑ πρωτοστατοῦσαν σέ δημοκρατικούς ἀγῶνες.
τ’ είν’ αυτά πού γράφεις!…
τά κεφάλαια τού δόγματος Τρούμαν καί τού σχεδίου Μάρσαλ, πού
αισχρά διασπαθίστηκαν καί όσοι τά έλαβαν
δέν πλήρωσαν ποτέ μιά δραχμή,
ήταν προορισμένα γιά τήν εξαγορά μαυραγοριτών καί δωσίλογων,
ώστε νά θέσουν υπό τόν έλεγχό τους τό Κράτος τών Ελλήνων
[πού από δολοφονίας Πρώτου Κυβερνήτου καί εξής,
μέ τόν ένα τρόπο ή τόν άλλο, είναι φέουδο τής εβραιομασονίας]
γιά λογαριασμό τών αβυσσαλέων ναρκισσιστών τής αρχαίας μήτρας τού ναζισμού,
τών μεσελλήνων εβραίων χανουκατζήδων καί σταυρωτήδων τής Ζωής,
israel über alles…
χωνεύεις δέντρο εξωτικό
καί κάνεις τήν αθώα,
Ελένη.
Προφανώς αγαπητή κυρία Ελένη Π. δεν είχατε γεννηθεί στην 10ετία του 1950,για να γράφετε ότι ”άνθιζε η μέση αστική τάξη” σε μια Ελλάδα καθημαγμένη και κατεστραμμένη από την κομμουνιστική ανταρσία από την Ορεστιάδα μέχρι την Ηγουμενίτσα -και όχι μόνο-.
Κάποια αστική τάξη υπήρχε περί το κλεινόν άστυ ,αλλά ο εκ Πρώτης -Σερρών Μακεδών Καραμανλής καθιερώθηκε ως ο αποτελεματικώτερος υπουργός΄και από το 1955-63 ως πρωθυπουργός έκανε την Ελλάδα μας να χαίρει πράγματι εκτιμήσεως διεθνώς και όπως απεδείχθη και από τους Κένεντυ και από τις ΗΠΑ.
Και όπως βλέπετε κι από την φωτογραφία της αναρτήσεως συνέβαλε σσυτό και η 22χρονη το 1951 και 34χρονη το 1963 Αμαλία (Καρυάτιδα)της εποχής ,με συνηθισμένο παληοελλαδίτικο επίθετο ,ανθρώπων που δεν έβλαψαν τον τόπο.
Γιά Δημοκρατία μίλησα καί γιά Ἑλληνικό πολιτισμό. Ἡ γενιά τοῦ ‘ 30, ἡ πνευματική της ἐλίτ, ἔψαξε, βρῆκε αὐτόν τόν πολιτισμό στόν ἁπλό λαό πού τά εἶχε διατηρήσει μετά καί τό Βυζάντιο. Εἶχε ξεκινήσει ἡ δημοκρατική παιδεία, ἡ παιδεία γιά ὅλους, χιλιάδες δημὸσια σχολεῖα κτίζονταν ἐπί ὑπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου. Ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος εἶχε κατασκευάσει ἤδη κάποια σχολεῖα “σε μια προσπάθεια να οργανώσει το σχεδόν ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα” https://el.wikipedia.org/wiki/Ιωάννης_Καποδίστριας.
Ὁ Μάνος Χατζιδάκις ´ Στις 31 Ιανουαρίου 1949, σε ηλικία 23 ετών, δίνει στο Θέατρο Τέχνης (στεγαζόταν στο τότε Θέατρο Αλίκης, νυν Θέατρο Μουσούρη στην πλατεία Καρύτση) τη διάσημη διάλεξή του για το ρεμπέτικο τραγούδι[15], μέσω της οποίας το συνέδεσε με τη νεοελληνική πολιτιστική κληρονομιά και του προσέδωσε ευρωπαϊκής προέλευσης αξίες.´
https://el.wikipedia.org/wiki/Μάνος_Χατζιδάκις
Ὁ Ἐλύτης ὀλοκλήρωσε τό Ἄξιον Ἐστί τό 1959 https://www.imerodromos.gr/gennhthke-to-axion-esti/, ἔχοντας μελετήσει τά δεινά τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τόν ἑλληνικό πολιτισμό, ὅπως καί τήν εὐρωπαϊκή διανόηση. Ὁ Καμύ δημοσίευσε το ’51 τόν Ἐπαναστατημένο ἄνθρωπο.
Τότε ἄνθιζε ἡ μέση ἀστική τάξη, ἡ πνευματική ἐλίτ ἔγραφε τραγούδια μέ στίχους μεγάλων ποιητῶν πού τραγουδοῦσε ὁ λαός. Μετά ἦρθε ὁ νεοπλουτισμός.
Τόν πολιτισμό αὐτό ἔδειχνε τότε ὁ Κ. Καραμανλῆς, στήν Ἀκρόπολη πῆγε τούς Κέννεντυ.
Ἡ Ἀμαλία Μεγαπάνου εἶχε φίλη τήν Μαρία Κάλλας. Ποιόν ἄνδρα ἀγάπησε περισσότερο εἶναι δικό της θέμα.
Το σχόλιό μου 1.1.1.3 γράφτηκε την ώρα που εσύ αναρτούσες το δικό σου 1:05 pm. Δεν αλλάζει τίποτε στην δική μου απάντηση.
Συγγνώμη, Ελένη, αλλά δεν ξέρεις τι γράφεις. Η αστική τάξη άρχισε να σχηματίζεται τέλος τής δεκαετίας τού ’50. Όσο για την “δημοκρατία”, καλό θα ήταν να ρωτήσεις αυτούς που φυλακίζονταν, εξορίζονταν στα ξερονήσια και υπέγραφαν “δηλώσεις” επί κυβερνήσεων ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ/ΕΡΕ. Οι ΗΠΑ πρωτοστατούσαν στην μία μετά την άλλη επιβολή διεφθαρμένων δικτατοριών στην Λατινική Αμερική κι έφερναν την “δημοκρατία” στην Κορέα, το Βιετνάμ (ο πιο βρώμικος πόλεμος όλων των εποχών), αλλά και το Ιράν, από κοινού με το ΗΒ, με την ανατροπή τού Μοχάμεντ Μοσαντέκ.
ΥΓ: Ενδέχεται το σχόλιό σου να έχει ειρωνική διάθεση. Δεκτή.
Δέν ὑπῆρχε ἀστική τάξη καί ἐκσυγχρονισμός τήν ἐποχή τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου;
Τή δημοκρατία ὁ καθένας ὅπως τή φαντάζεται. Μιά λέξη εἶναι μόνο; Καί ἐπί δικτατορίας ἔγιναν διώξεις, ἀλλά αὐτό δέν χαρακτηρίζει ὅλη τήν ἑλληνική ἱστορία.
Δέν διαγράφεται τίποτα ἀπό τήν ἱστορία καί μποροῦμε ἀρκετά νά ξεχωρίζουμε τά ἀρνητικά καί τά θετικά.
Νόμιζα ότι μιλούσαμε για την δεκαετία τού ’50, με αφορμή τον θάνατον τής Μεγαπάνου. Μετά τον λεγόμενο “εμφύλιο”, τα πάντα είχαν αλλάξει στην Ελλάδα, η δε δεκαετία αυτή κάθε άλλο παρά απαστράπτουσα ήταν, όπως την παρουσιάζεις, ειδικά στο πρώτο της ήμισυ.
Τι θα πει “Τή δημοκρατία ὁ καθένας ὅπως τή φαντάζεται”; Όταν σε διώκουν για τα πολιτκά σου φρονήματα, υπάρχει δημοκρατία;
“Καί ἐπί δικτατορίας ἔγιναν διώξεις, ἀλλά αὐτό δέν χαρακτηρίζει ὅλη τήν ἑλληνική ἱστορία”. Φαίνεται πως δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς, διότι αυτά που γράφεις, αν αναφέρεσαι στην δεκαετία τού ’50, δεν βγάζουν νόημα. Ασφαλώς έγιναν διώξεις και επί δικτατορίας, αφού ειδικά τότε είχε καταλυθεί η δημοκρατία και διώκονταν όχι μόνον οι αριστεροί, αλλά όλοι οι αντίπαλοι τού στρατιωτικού καθεστώτος.
Αν δεν έχω καταλάβει για τι πράγμα γράφεις, σε ποια περίοδο αναφέρεσαι, τότε μάλλον σ’ έχω παρεξηγήσει. Αλλά νομίζω ότι το σχόλιό σου 1.1.1 αναφέρεται σαφώς στην δεκαετία τού ’50.
Μιλώντας γιά τό ζεῦγος Καραμανλῆ τῆς δεκαετίας ’50, ἔγραψα γιά ΄μιά ἐποχή πού ἄνθιζε ἡ μέση ἀστική τάξη ΄, πού μόλις ἄνθιζε στήν Ἑλλάδα, ἐννοώντας τήν προσπάθεια πού στή νεώτερη Ἑλλάδα ξεκίνησε ἀπό τόν Καποδίστρια, καί συνεχίσθηκε μέ τόν Τρικούπη, τόν Βενιζέλο, τόν Παπανδρέου, τόν Καραμανλῆ, κυρίως, γιά ἐκδημοκρατισμό τοῦ λαοῦ, προσπάθεια πού φαινόταν καί στό ἔργο τῶν ποιητῶν, στό ἔργο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη νά φέρει στόν ἁπλό λαό τήν ποίηση στήν καθημερινότητά του, στό λεξιλόγιό του. Αὐτό θεωρῶ δημοκρατία.
Ὁ ἐμφύλιος πού ξέσπασε στή χώρα μας, ἀφορᾶ μία ταξική πάλη, πού δέν ἀφορᾶ μόνο τήν Ἑλλάδα. Ἀφορᾶ ὀντολογικές διαφορές, πού ἀπό τήν ἀρχαιότητα ξεκίνησαν νά ἀντιμετωπίζονται, μετά μέ τόν Χριστιανισμό. Μία ὀντολογική διαφορά ἀντιμετωπίσθηκε ὅταν ὁ Πολυδεύκης ἀπό τούς Διόσκουρους μοιράσθηκε τήν ἀθανασία του μέ τόν ἀδελφό του.
Δέν εἶπα ὅτι ἦταν ἀπαστράπτουσα αὐτή ἡ δεκαετία, τόν Καραμανλῆ τόν θυμᾶμαι μετά τή δικτατορία, καί ὁ καθένας αὐτῆς τῆς γενιᾶς διαμόρφωνε γνώμη καί εἶχε ἀνάλογη μοίρα, ἀνάλογα μέ τό περιβάλλον στό ὁποῖο μεγάλωνε καί τά στεγανά τῆς ἐποχῆς. Καί ὁ φανατισμός δημιουργεῖ κι αὐτός στεγανά. Ἀλλά καί οἱ ἀριστεροί πού ἀγωνίζονταν στήν Ἑλλάδα γιά τήν ἰδεολογία τους, οἱ διανοούμενοί τους κυρίως, ἦταν μέρη ἀστικῆς τάξης πού πίστευαν σέ μία ἰσότητα. Μέσα σέ ὅλα αὐτά τά δεινά, σέ μιά Ἑλλάδα πού προσπαθοῦσε νά φτιάξει κράτος, οἱ ἄνθρωποι καί οἱ ἰδέες ἦταν ζωντανοί, ὑπῆρχαν πνευματικοί ἄνθρωποι πού μᾶς ξύπναγαν. Τό ΄ ἄνθιζε ΄ δέν σημαίνει οἰκονομική εὐημερία ἀλλά περισσότερη ἀξιακή κατάσταση.
Ἡ Ἀμαλία Κανελλοπούλου, ἀνηψιά τοῦ Παναγιώτη Κανελλόπουλου, καί Μεγαπάνου γιατί ἔκανε καί δεύτερο γάμο, διακρίθηκε στό πλευρό τοῦ Καραμανλῆ, ἀπαντάω καί στόν Σ.Α.Ν. , μέ τίς ἀρχές πού εἶχε τότε αὐτή ἡ ἀστική τάξη.
Όσο και να θέλετε όλοι σας ,αγαπητοί συνανιχνευτές ,να παρακάμψετε το μοναδικό λαμπερό πρωθυπουργικό ζεύγος της πρώτης 8ετίας Καραμανλή και την ΚΥΡΙΑ -με κεφαλαία -αείμνηστη πια Αμαλία Κανελλοπούλου-Καραμανλή-Μεγαπάνου , δεν μπορείτε να κρύψετε την έλλειψη παιδείας και πολιτισμού σας (από την μη αναγνώριση των νεκρών ικανών και πατριωτών)-.
Ο πολιτισμός στην Ελλάδα μας μετράει 3000 χρόνια και αυτόν ανέδειξε με την Επίδαυρο , τα διάφορα Φεστιβάλς , την Ακρόπολη με τον Πικιώνη ,ποιος άλλος από τον ”χωριάτη Καραμανλή”,που ήταν φίλος και με τον Χατζηδάκι και με πολλούς άλλους καλλιτέχνες και ηθοποιούς της εποχής εκείνης.
Ο Ελληνικός μεσοπόλεμος αγαπητή κυρία Ελένη είναι γνωστός στην Ιστορία από την πτώχευση του 1929-32 ,τα στρατιωτικά Κινήματα ,την παλινόρθωση της Βασιλείας και την Δικτατορία του Μεταξά.
Κάποια ”καρδάρα γάλα”που πράγματι γέμισε στην εκπαίδευση το 1931-32 χύθηκε μετά την Κατοχή από την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη η Πατρίδα κατά τον αγώνα της να μη κομμουνιστοποιηθεί και όσο γάλα έμεινε το ”σκούπισε” η ”δημοκρατικιά”μεταρρύθμιση του 1982.