|
|
Μετά από μήνες προσπαθειών να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση γύρω από τα αρχεία του Jeffrey Epstein, ο Donald Trump δηλώνει πλέον ότι υποστηρίζει ψηφοφορία της Βουλής για τη δημοσίευσή τους. Η στροφή του δείχνει πόσο κακός σύμμαχος είναι — αλλά ενδέχεται να βλάπτει και τον ίδιο.
Ο Trump δεν ανησυχεί για τα αρχεία του Jeffrey Epstein. Παρακαλώ μην γράψετε στην εφημερίδα ότι ανησυχεί. Σε ανάρτηση χθες το βράδυ, ο πρόεδρος έγραψε: «Οι Ρεπουμπλικανοί της Βουλής πρέπει να ψηφίσουν για τη δημοσίευση των αρχείων Epstein, επειδή δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, και είναι ώρα να προχωρήσουμε από αυτή τη δημοκρατική απάτη που εξαπολύθηκε από ριζοσπαστικούς αριστερούς τρελούς». Προσέθεσε πως «η Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής μπορεί να έχει ό,τι νόμιμα δικαιούται. «ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι οι Ρεπουμπλικανοί να ΞΑΝΑΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ».
Ποιο ακριβώς είναι αυτό το «συντρήμα»;
Αντί για κάποιο σαφές πολιτικό μήνυμα, ο Trump προσέφερε μια διασπασμένη, επαναλαμβανόμενη λίστα με 11 σημεία, περιλαμβανομένης της οικονομίας και της προσιτότητας («όπου κερδίζουμε ΜΕΓΑΛΑ!» έγραψε). Μόλις πριν λίγο καιρό, αυτός ο τύπος θεωρούνταν ένας από τους πιο χαρισματικούς συνθηματολόγους στην αμερικανική πολιτική ιστορία.
Η έγκριση της ψηφοφορίας της Βουλής είναι παράξενη
Δεδομένου ότι ο Trump θα μπορούσε απλώς να δημοσιοποιήσει ο ίδιος τα αρχεία, η έγκριση είναι παράξενη — αλλά παρά τις προσπάθειές του να υποβαθμίσει το θέμα, πρόκειται για μεγάλη υποχώρηση. Ο Trump ενέδωσε μόνο αφού οι επανειλημμένες προσπάθειές του να εκτροχιάσει τη δημοσίευση απέτυχαν. Αλλά με την αλλαγή πορείας, ανοίγει τον εαυτό του σε νέους πολιτικούς κινδύνους — και δείχνει γιατί είναι τόσο κακός πολιτικός σύμμαχος για τους Ρεπουμπλικανούς της Βουλής.
Πώς φτάσαμε ως εδώ
Μέχρι το Σαββατοκύριακο, ο Λευκός Οίκος είχε περάσει τους τελευταίους μήνες κάνοντας τα πάντα για να καταπνίξει τη συζήτηση γύρω από τα αρχεία. Τον Φεβρουάριο, παρέδωσε εντυπωσιακά συγγράμματα με πλήθος πληροφοριών σε αρκετούς influencers — που αποδείχτηκε πως ήταν μόνο στοιχεία που ήταν ήδη δημόσια. Όταν αυτό δεν σιώπησε το ενδιαφέρον, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τον Ιούλιο ότι «δεν υπάρχει τίποτα να δείτε εδώ». Αργότερα τον ίδιο μήνα, ο υποδιευθυντής του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα Todd Blanche μίλησε με την Ghislaine Maxwell, καταδικασμένη συνεργάτιδα του Epstein σε εγκλήματα σεξουαλικής φύσης, η οποία επίσης τον διαβεβαίωσε ότι «δεν υπάρχει τίποτα να δείτε εδώ». Λίγο αργότερα, μεταφέρθηκε ανεξήγητα σε πιο άνετη ομοσπονδιακή φυλακή. (Ο Trump απέρριψε την Παρασκευή να αποκλείσει το ενδεχόμενο χορήγησης χάρης στη Maxwell.)
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση Trump φέρεται να συγκαλούσε συναντήσεις υψηλού επιπέδου στην αίθουσα έκτακτης ανάγκης του Λευκού Οίκου — με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του Blanche, της Γενικής Εισαγγελέως Pam Bondi και του Διευθυντή του FBI Kash Patel — για να συζητήσουν τα αρχεία. Λέγεται ότι κάλεσαν τη Ρεπουμπλικανή βουλευτή Lauren Boebert από το Κολοράντο, που υποστηρίζει τη δημοσιοποίηση των αρχείων, προκειμένου να συζητήσουν τη θέση της. Ο πρόεδρος επίσης έδωσε εντολή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να ερευνήσει τους δεσμούς του Epstein με προβεβλημένους Δημοκρατικούς, αλλά αυτή η αδύναμη απόπειρα εκτροπής απλώς υπογράμμισε τις δικές του στενές σχέσεις.
Οι προσπάθειες του Trump να πιέσει τους Ρεπουμπλικανούς εκπροσώπους απέτυχαν — όχι μόνο με τον επιβεβαιωμένο εσωκομματικό του αντίπαλο Thomas Massie από το Κεντάκι, αλλά και με πρόσωπα των οποίων η πολιτική ταυτότητα βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο κίνημα MAGA και στην εγγύτητα με τον Trump, όπως η Boebert και η Marjorie Taylor Greene. Ο Trump επιτέθηκε στη Greene την Παρασκευή, αποκαλώντας την «παλαβή» και υποσχέθηκε να στηρίξει πρόκληση εναντίον της στις προκριματικές εκλογές του 2026 στη Τζόρτζια «αν κατέβει ο κατάλληλος άνθρωπος». Η Greene κάποτε θεωρούνταν πιθανή υποψήφια αντιπρόεδρος του Trump για το 2024· τώρα μιλά ανοιχτά για το πώς η ρητορική του έχει εμπνεύσει απειλές για βόμβες και θάνατο εναντίον της. (Για να είμαστε δίκαιοι, φέρεται να έχει φερθεί χειρότερα σε πραγματικό υποψήφιο αντιπρόεδρό του.)
Μέχρι να γίνει δυσκολότερο να αγνοηθούν οι δεσμοί του Trump με τον Epstein, κάποια πρόσωπα στην κυβέρνηση έβλεπαν τα αρχεία ως χρήσιμο πολιτικό εργαλείο — κάτι για να κλείνεις το μάτι αλλά να μην παίρνεις στα σοβαρά. Όπως και η πολυαναμενόμενη αντικατάσταση του Obamacare από τους Ρεπουμπλικανούς, οι ζουμερές αποκαλύψεις για τον Epstein είχαν τη μεγαλύτερη πολιτική χρησιμότητα όταν δεν έβγαιναν ποτέ πραγματικά στο φως. Έτσι, η Bondi μπορούσε να δηλώσει ότι έχει τη λίστα πελατών του Epstein στο γραφείο της και έπειτα, μήνες αργότερα, να πει ότι αυτή δεν υπήρξε ποτέ. Ο Αντιπρόεδρος J. D. Vance είχε γράψει στο Twitter το 2021: «Θυμάστε όταν μάθαμε ότι οι πιο πλούσιοι και ισχυροί άνθρωποι μας είχαν δεσμούς με έναν τύπο που είχε κυριολεκτικά κύκλωμα διακίνησης παιδιών για σεξ; Και μετά αυτός ο τύπος πέθανε μυστηριωδώς στη φυλακή; Και τώρα απλώς δεν μιλάμε γι’ αυτό;» Τώρα, απλώς δεν μιλά γι’ αυτό.
Όταν ο Massie και ο Δημοκρατικός βουλευτής Ro Khanna άρχισαν να συλλέγουν υπογραφές για να επιβάλουν ψηφοφορία σχετικά με τη δημοσίευση των αρχείων, ο Λευκός Οίκος ίσως υπέθεσε ότι οι πολιτικοί του σύμμαχοι δεν πίστευαν πραγματικά ούτε οι ίδιοι τα επιχειρήματα που προέβαλαν για τα αρχεία του Epstein. Όμως, η Boebert, η Greene και η Nancy Mace υπέγραψαν το αίτημα και δεν μπορούσαν να εκφοβιστούν για να κάνουν πίσω. Ίσως η Greene, που κάποτε φλέρταρε με θεωρίες συνωμοσίας τύπου QAnon, να πίστευε όντως σε μια τεράστια συνωμοσία παιδόφιλων στην εξουσία· τα emails του Epstein δεν διαλύουν ακριβώς αυτές τις ανησυχίες. Ίσως εκείνοι που απομακρύνθηκαν από τον Trump πιστεύουν ότι οι ψηφοφόροι τους θέλουν να δημοσιοποιηθούν τα αρχεία. (Τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν πως το ίδιο επιθυμεί η πλειοψηφία των Αμερικανών.) Όποια κι αν είναι τα κίνητρά τους, οι Ρεπουμπλικανοί που παρακούουν τον Trump διατρέχουν πραγματικό πολιτικό κίνδυνο.
Από την άλλη, το ίδιο ισχύει και για όσους παραμένουν στο πλευρό του. Ο Trump ζήτησε από τους περισσότερους απλούς Ρεπουμπλικανούς να του κάνουν μια χάρη: να εναντιωθούν στη δημοσιοποίηση. Ο Massie επισήμανε την περασμένη εβδομάδα ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει διαρκές στίγμα, λέγοντας στο CNN: «Τι θα κάνετε το 2028 και το 2030 όταν βρίσκεστε σε ντιμπέιτ με Ρεπουμπλικανό ή Δημοκρατικό και σας λένε: “Πώς να σας εμπιστευτούμε; Καλύψατε έναν παιδόφιλο το 2025”;» Όμως αλλάζοντας ο ίδιος θέση, ο Trump τους άφησε έκθετους.
Ο Trump είναι ο Trump, και η πολιτική είναι πολιτική — αυτό μάλλον δεν είναι η τελευταία λέξη. Η ρητορική στήριξη και η πραγματική συμμόρφωση δεν είναι το ίδιο πράγμα, και ο Trump άφησε περιθώριο ελιγμών δηλώνοντας ότι στηρίζει την Επιτροπή Εποπτείας στο να λάβει «ό,τι δικαιούται νομικά». Όμως φαίνεται να βρίσκεται σε δίλημμα. Αν προσπαθήσει να εμποδίσει τη δημοσιοποίηση κάποιων πληροφοριών, θα ενισχύσει τους ισχυρισμούς περί συγκάλυψης και θα παρατείνει μια ιστορία που θέλει να κλείσει. Κι όμως, μέχρι τώρα φαίνεται πως ήθελε τόσο πολύ να μπλοκάρει τη δημοσιοποίηση για κάποιο λόγο — κι ας μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για το ποιος είναι· όσα έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας είναι επιβαρυντικά για τον ίδιο, όπως και για άλλους. Ο Trump είναι κακός σύμμαχος για τα μέλη του Κογκρέσου — αλλά μπορεί τελικά να πλήττει και τον ίδιο.
