του Παντελή Σαββίδη
Αυτή είναι μια εικονα απο το Ισραήλ. Οι άνθρωποι χαίρονται γιατί σταμάτησε ο πόλεμος.
Πολλοί απο τους δικούς μας αναλυτές θεωρούν πως ο πόλεμος δεν έπρεπε να σταματήσει μέχρι το Ισραήλ να εξοντώσει και τον τελευταίο παλαιστίνιο. Το υποστηρίζουν απο την άνεση του σπιτιού τους.
Με προβλημάτισε αυτή η απόλυτη ταύτισή τους με το κακό. Η εξήγηση είναι απλή και συμππυκνώνεται σε τρείς διαπιστώσεις:
1.-Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής είναι το μεταναστευτικό.
2.-Οι μετανάστες είναι- οι περισσότεροι- μουσουλμάνοι
3.-Άρα όποιος είναι μουσουλμάνος πρέπει να εκλείψει.
Κάπου κάπου βάζουν και τον παράγοντα Τουρκία. Η Τουρκία ακολουθεί μια ενεργό και δυναμική διεθνή πολιτική που μπροστά της η αθηναϊκή περίπτωση είναι νηπιακή.
Δείτε την περίπτωση της Ουκρανίας.
Και η Αθήνα και η Τουρκία επιχείρησαν να τοποθετηθούν με τελικό στόχο, προφανώς, την υποστήριξη και των δικών τους συμφερόντων.
Η Αθήνα ταυτίστηκε απόλυτα με την Ουκρανία χωρίς καμιά διπλωματική ισορροπία που θα την έβαζε στο παιχνίδι και θα αξιοποιούσε την παρουσία της.
Η Τουρκία ισορρόπησε μεταξύ των δύο και σήμερα όλοι την λαμβάνουν υπόψη ως παράγοντα του παιχνιδιού.
Στο Παλαιστινιακό με αφορμή την Γάζα, η Αθήνα δεν μπόρεσε ούτε έναν καλό λόγο να αρθρώσει για να υποστηρίξει τους ελληνορθόδοξους και τους Ρωμιούς της Μέσης Ανατολής. Η παρουσία τους θα της παρείχε εκτόπισμα.
Η τουρκία δημιουργεί φιλικές προς αυτήν υποστάσεις και εκεί που δεν υπάρχουν. Και τις αξιοποιεί.
Στην λύση του προβλήματος Ισραήλ -Χαμάς μαζί με την Αίγυπτο και το Κατάρ, η Τουρκία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και αυτήν την στιγμή θεωρείται ότι αναβαθμίστηκε στην περιοχή και διπλωματικά και ως περιφερειακή δύναμη.
Για όλα αυτά, για την παραγωγή αυτής της κοντόθωρης αθηναϊκής πολιτικής φταίει η βασική ιδεολογική αντίληψη που διατρέχει το ελληνικό κράτος απο της δημιουργίας του. Δεν ήταν αντίληψη των Επαναστατών αλλά των δυνάμεων που κυριάρχησαν μετά την Επανάσταση: μια μικρή Ελλαδίτσα που θα φυλάει το αμπέλι της.
Η πολιτική στην Μέση Ανατολή και αλλού απαιτεί οικουμενικό όραμα. Και αυτή η Ελλάδα, η σημερινή Ελλάδα, οικουμενικό όραμα δεν μπορεί να αποκτήσει.
Τους λόγους σας τους εξήγησα. Δεν είμαι σίγουρος πως και η πλειοψηφία του λαού της το θέλει. Συνήθισε στο μικρό.
Γιατί δεν λέτε επιτέλους ότι υπάρχουν μόνο προσωπικά συμφέροντα στην αγΕλλάδα, και όχι ανεπάρκεια , πρέπει να έχουμε στοιχεία για να τα δώσουμε στον εισαγγελέα, είδαμε και την δικαιοσύνη διαχρονικά σε αυτή την πατρίδα
Ανάμεσα στο 2 και στο 3 λείπει μια ακόμη διαπίστωση:
Αυτό το είδος των μεταναστών αφ’ ενός είναι παράγων εγκληματικότητας, αφ’ ετέρου δεν θέλει να ενταχθεί στις κοινωνίες.
Έτσι το άρθρο αποκτά περισσότερο επεξηγηματικό λόγο.
Αν αποφύγουμε να συγκρινόμαστε με την Τουρκία του φιλοδυτικού Κεμάλ, – που μας κατενίκησε το 1922- και του Ισλαμιστή ”δεξιού” Έρντογαν , που όντας στη κυριολεξία Σουλτάνος -για 25 κοντά χρόνια -την ”μεγάλωσε” στρατιωτικά και οικονομικά -με πένητες βέβαια τους μισούς Τούρκους -θα συνομολογούσαμε όλοι οι Έλληνες ότι από το 1974 μέχρι τώρα πήγαμε πολύ καλά στα εθνικά μας θέματα και συμφέροντα -πλην των Ιμίων-,τα οποία εθνικά μας συμφέροντα περιλαμβάνουν την Κύπρο και κυρίως την Κωνσταντινούπολη, στην οποίαν θέλουμε να υπάρχει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο και Ελληνισμός εκεί και στην Ίμβρο και την Τένεδο.
Δύο φορές ”μπήκαμε” στα γεωπολιτικά παιχνίδια των Συμμάχων μας -μία το 1915-1919 και μία το 2004-2009 και ”φάγαμε ξύλο” από όλους ,φίλους και εχθρούς.
Την Μικρασιατική καταστροφή και τη πτώχευσή μας μετά το 2009 τις θέλαμε πολύ εμείς ή μας τις προκάλεσαν ,γιατί θέλαμε την πρώτη φορά να γίνουμε γεωπολιτικοί παίκτες ”τρώγοντας κανένα κομμάτι” από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία και την δεύτερη να γίνουμε γεωπολιτικοί παίκτες με τους αγωγούς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Μεγαλοπιαστήκαμε και την πληρώσαμε ,παρ’ότι το αξίζομε.
ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821.
Υ.Γ Δεν μας ξάφνιασε όλους τους πατριώτες Έλληνες -που δεν είναι υπερήφανοι για την Συμφωνία των Πρεσπών- η παρέμβαση της εκπροσώπου Τύπου του Ρωσικού ΥΠΕΞ κυρίας Ζαχάροβα ” γιατί στο Βουκουρέστι το 2008 ο τότε πρωθυπουργός μας ”έβαλε βέτο” για να μη ”πει” στο ΝΑΤΟ η FYROM και την οποίαν η αδίστακτη ”Πανσλαβίστρια” ανώτερη υπάλληλος του ΥΠΕΞ της Ρωσίας κυρία Ζαχάροβα την ανέφερε ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ στο ”Ληξιαρχείο” του ΟΗΕ έχει δηλωθεί μετά το 2018 ως Βόρεια Μακεδονία ;;;.
Αν αποφύγουμε να συγκρινόμαστε με την Τουρκία
α) του φιλοδυτικού Κεμάλ, – που μας κατενίκησε το 1922
β) αυτήν που εξόντωσε τούς Έλληνες το 1955 και 1964 από την Πόλη
γ) αυτήν που κατέλαβε την μισή Κύπρο (περίεργο που δεν την κατέλεβε ολόκληρη)
δ) αυτήν των Ιμίων 1996
ε) αυτήν τού casus belli, που μάς μάντρωσε στα 6νμ
στ) αυτήν τού Ερντογάν με διεθνή παρουσία και βάρος
ζ) αυτήν τής Κάσσου, που μάς ανάγκασε να ζητήσουμε άδεια
η) αυτήν τού τουρκολιβυκού μνημονίου, που το αφήσαμε να περάσει
θ) αυτήν των Πιρι και Ορούκ Ρέις
ι) αυτήν τού έξαλλου ξεσπαθώματος κατά τής Ρωσσίας
κ) αυτήν των ιρανικού τάνκερ, που με διαταγή των Αμερικανών το αδειάσαμε και, καταδικαστθέντες, αναγκαστήκαμε να ξαναγεμίσομε με έξοδα τού …. Μητσοτάκη
ναι, στα άλλα (ποια άλλα;) καλά τα πήγαμε 🙂 🙂 🙂
Για δώσε μας ένα παράδειγμα να παρηγορηθούμε και να συμφωνήσομε.
Τό `ἐμεῖς ` εἶναι τὸ ἐρώτημα. Τὸ ἐμεῖς ὡς χώρα. Πῶς νοεῖται γιὰ κάθε χώρα ἀλλὰ καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν χώρα μας μὲ τὴν συγκεκριμένη ἱστορία καὶ ἀξία. Τί εἶναι τὸ φαντασιακό, ἡ φαντασιακὴ θέσμιση τῆς κοινωνίας ποὺ στηρίζεται σὲ δημιουργίες ἀνθρώπινου νοῦ ὄχι φανταστικές. Καὶ πῶς δὲν εἶναι φαντασιακὸ ὡς φανταστικὸ ἀλλὰ φαντασιακὸ ὡς πραγματικό.
«ο Καστοριάδης ισχυρίζεται πως αυτό που κάνει την εκάστοτε θέσμιση να είναι τέτοια που είναι, είναι το φαντασιακό της κάθε κοινωνίας. Το φαντασιακό: ένα πλέγμα (μάλλον θα έπρεπε να πούμε “ένα μάγμα”, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση) σημασιών που δημιουργεί κάθε κοινωνία, σημασιών που δίνουν στην κοινωνία και στον κόσμο ένα νόημα.»
Τι σημαίνει, λοιπόν, φαντασιακό (μέρος Α, Καστοριάδης) – KABOOMzine | ημερολόγια πριν από τη μεγάλη έκρηξη
Πότε ἐπιτεύχθηκε καὶ λειτούργησε σέ ἐμᾶς αὐτὸ τὸ φαντασιακό; Σὲ ποιές περιπτώσεις;
Πόσο ἰσχύει σήμερα; Ἡ εἰκόνα ἀκόμα καὶ μέσα στὰ κόμματα τί δείχνει;
Στον Πατέλη κι όχι στον Στυλιανίδη πήγε η σημιτική ΝΔ… – slpress.gr
Μιλᾶμε ὅλοι τὴν ἴδια γλώσσα ἄραγε σέ αὐτή τή χώρα;
Γιατί οἱ σοβαροὶ νέοι μας ἀρνοῦνται νὰ συμμετέχουν στὸ σημερινό `ἀφήγημα ` καί ξενιτεύονται;
Δὲν ἀρκεῖ νὰ δηλώσεις ὅτι εἶσαι στὴ σωστὴ πλευρὰ τῆς ἱστορίας, σωστὴ κατὰ δήλωση. Οὔτε ἡ κβαντομηχανικὴ εἶναι ἐπιστήμη ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ κάνει κάτι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἶσαι, ἀκόμα κι ἂν δηλώνεις κάτι ἄλλο. Ἡ κβαντομηχανικὴ εἶναι ἐπιστήμη, ποὺ σημαίνει ὅτι βασίζεται στὴν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια τῆς κοινωνίας μας εἶναι τὸ ἄθροισμα τῶν ἐπιτευγμάτων της τὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε κάθε φορά, τὸ ἄθροισμα τῶν ἐπιτευγμάτων ὄχι τῶν συμμετεχόντων ἀλλὰ ὅλου τοῦ λαοῦ, γιατί ὅποτε εἴχαμε ἐπιτυχίες συμμετεῖχαν ὅλοι.
Ἂν δὲν ἀντιμετωπίσουμε κατάματα τὴν ἀλήθεια, ἂν δὲν δοῦμε ποῦ βρισκόμαστε, οὔτε βῆμα μπρὸς δὲν κάνουμε.
“Γιατί οἱ σοβαροὶ νέοι μας ἀρνοῦνται νὰ συμμετέχουν στὸ σημερινό `ἀφήγημα ` καί ξενιτεύονται;”
Αυτό δεν είναι “αφήγημα”, αλλά παραμύθι τής Χαλιμάς. Οι νέοι άρχισαν, λέει, να φεύγουν λόγω χρεοκοπίας. Η χρεοκοπία απλώς εππτάχυνε την αναπόφευκτη φυγή, διότι η χώρα παράγει πολλαπλάσιο αριθμό πτυχίων, απ’ αυτά που μπορεί να απορροφήσει.
Μέχρι την δικτατορία είχαμε, αν θυμούμαι καλά, δύο πανεπιστήμια (ΕΚΠΑ και ΑΠΘ), την Ανωτάτη Εμπορική Σχολή, την Πάντειο Σχολή και τις Ανώτατες Βιομηχανικές Αθηνών Θεσσαλονίκης, καθώς και τα Πολυτεχνεία. Ήδη υπέραρκετά για τον πληθυσμό τής χώρας. Δεν θεωρούσε ο κάθε νέος και ο κάθε γονιός ότι ο απαραίτητος στόχος πρέπει να είναι κάποιο ΑΕΙ. Έκτοτε, χωρίς αύξηση τού πληθυσμού (μάλλον το αντίθετο) γεμίσαμε με ΑΕΙ, των οποίων την παραγωγή, όπως είπα, αδυνατεί να απορροφήσει η χώρα. Οι καλύτεροι είναι φυσικό να αναζητούν την τύχη των σε άλλες χώρες, αφού δεν καταδέχονται να γίνουν υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, γεωργοί κι ένα σωρό άλλα επαγγέλαματα, για τα οποία δεν χρειάζεται πτυχίο ΑΕΙ. Χωλαίνει η σωστή επαγγελματική κατάρτηση στα σχολεία. Σε άλλες χώρες, ειδικοί εκπαιδευτικοί, παιρνουν τα παιδιά ένα-ένα, τούς μιλούν, συζητούν μαζί των για τις προοπτικές που έχουν βάσει των δυνατοτήτων των κλπ. Εδώ;
ΥΓ: Στην μεγαλομανία των πανεπιστημιακών οφείλεται και η μετονομασία σχολών σε ΠΑΝεπιστήμια. Πώς μπορεί μία σχολή π.χ. οικονομικών επιστημών να λέγεται “Οικονομικό ΠΑΝεπιστήμιο”; Πού είναι το ΠΑΝ;
Ἡ παιδεία εἶναι τὸ κινοῦν τὴν κοινωνία. Ἡ σωστὴ παιδεία. Ὁτιδήποτε ψεύτικο δὲν ἔχει μέλλον.
Ὑπάρχουν σύγχρονα πρότυπα ποὺ μᾶς δείχνουν τί πρέπει νὰ ὀργανώσουμε καὶ πῶς. Παράδειγμα ὁ ἀγροτοκτηνοτροφικὸς τομέας καὶ οἱ ἰχθυοκαλλιέργειες. Εἶναι ἀνάγκη νὰ προστατεύσουμε τὴν ἐθνική μας παραγωγικότητα καὶ τὴν αὐτάρκεια στὸν διατροφικὸ τομέα καὶ νὰ ἀναπτύξουμε ὅλες τὶς περιοχὲς τῆς χώρας ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἐρημοποίηση τοῦ ἐδάφους. Πλέον ὑπάρχει καὶ τὸ ζήτημα τῆς μεγάλης ἀνάπτυξης τοῦ τουρισμοῦ. Οἱ σύγχρονες καλλιέργειες μὲ τὰ πιὸ προηγμένα τεχνολογικὰ ἐργαλεῖα, θὰ προσελκύσουν ὑψηλοῦ ἐπιπέδου δυναμικό, μὲ κατάλληλες σπουδές. Ὑπάρχει δυνατότητα τομέα ἔρευνας ἐκεῖ, ἀπαιτεῖται δυναμικὸ καὶ μέσων καὶ ἀνωτάτων σχολῶν καὶ ὑπάρχει ἐξασφαλισμένη ζήτηση τῆς παραγωγῆς λόγω τῆς ποιότητας τῶν Ἑλληνικῶν προϊόντων.
Τὸ πτυχίο προσφέρει μόρφωση ἀλλὰ καὶ εἰδίκευση. Οἱ ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς μὲ συνθῆκες ποὺ ἀλλάζουν ταχύτατα δὲν ἐμποδίζουν ἕναν πτυχιοῦχο νὰ μετεκπαιδευθεῖ ἀλλοῦ καί νὰ βρεῖ τὴν κατάλληλη εἰδίκευση σὲ τομέα πραγματικὰ τῶν ταλέντων του, ἂν βοηθοῦν καὶ τὰ κυβερνητικὰ μέτρα. Μία Ἐθνικὴ στρατηγικὴ ποὺ μελετᾶ τὶς δυνατότητες καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ καὶ φροντίζει καὶ διεκδικεῖ γι αὐτὲς σὲ μία ΕΕ ἔχει διαφορὰ ἀπὸ κάποιες ἐπιδοτήσεις ποὺ ὑπάρχουν καὶ τρέχουμε καὶ ὅποιος προλάβει. Αὐτὰ ὅμως προϋποθέτουν ἕνα κοινὸ φαντασιακό.
Δὲν γίνεται μόνο συζήτηση γιὰ ἐπαγγελματικὴ κατάρτιση στὶς πιὸ προηγμένες χῶρες, ἀλλὰ ὅλη ἡ ἐκπαίδευσή τους στηρίζεται ἀπὸ τὸ Νηπιαγωγεῖο στὴν ἀνάπτυξη τῶν προσόντων καὶ ταλέντων τοῦ καθενός. Εἶναι ἐκ Θεοῦ ὅτι ὁ καθένας ἔχει ἄλλα ταλέντα ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Δὲν εἶναι φυσικὸ νὰ ἀναζητοῦν οἱ καλύτεροι τὴν τύχη τους σὲ ξένες χῶρες, γιατί πρῶτον ἡ χώρα δὲν φροντίζει νὰ τοὺς κρατήσει μὲ ἀξιοκρατία ὥστε νὰ ἀναπτυχθεῖ μὲ τοὺς καλύτερους, καὶ δὲν εἶναι μόνο οἱ ἀπολαβὲς πού θέλουν ἀλλὰ καὶ οἱ δυνατότητες προσωπικῆς ἀνάπτυξης στὸ ἀνάλογο ἔργο πού δέν ὑπάρχουν ἐδῶ, ἀλλά ἔχουν ἀναπτυχθεῖ ἀλλοῦ. Πρέπει ὅμως νά ἀναγνωρίζουμε καί νά χαιρόμαστε καί γιά τήν πρόοδο ἄλλων λαῶν.
Ὁ τομέας τῆς παιδείας θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ εἰδοποιὸς διαφορά μας καὶ τὸ ἀδιαφιλονίκητο προνόμιο λόγω τῆς κληρονομιᾶς μας. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τέτοιου ἐπιπέδου ποὺ νὰ θέλουν νὰ ἔρχονται νὰ σπουδάζουν ἀπὸ τὶς ἄλλες χῶρες ἐδῶ.
“αφού δεν καταδέχονται” => αφού οι όχι και τόσο καλοί, οι μετριότητες, δεν καταδέχονται..
Εγώ πάλι περιμένω -όπως νομίζω και η πλειοψηφία των Ελλήνων – τους -”ξετρελαμένους” με τους κ.κ. Παούτιν και Έρντογαν- συν-Έλληνες να σχολιάσουν τα όσα έγραψα στο υστερόγραφο.
Τα υπόλοιπα- εκτός από τα Ίμια ,που χάσαμε έδαφος-τα εφευρίσκουμε για να αντιπολιτευθούμε πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις μετά το 1897 και το 1922 ,οι οποίες διαχρονικά και διαφορετικών κομμάτων προετοιμάζονται για να πουν -με όλους τους Έλληνες-στην Τουρκία το ”ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ” και όχι πρώτοι το ”ΑΕΡΑ” του 1940 .
Τι να πούμε για τις κυβερνήσεις της Στρατιωτικής Δικτατορίας που και το 1967 και το 1974 ” ντρόπιασαν” και την Ιστορία μας και όλους μας;;;.
ΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΘΟΥΜΕ -ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (από τα Νηπιαγωγεία ) ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ.
Έτσι είμασταν προετοιμασμένοι για το έπος του ’40 .
Δὲν τοὺς μαθαίνουμε νὰ τιμοῦν μόνο τὸν βασιλιά τῆς Σπάρτης ἀλλὰ καὶ νὰ γνωρίζουν ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ πρὶν καὶ μετὰ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τοῦ Αἰγαίου. Αὐτὰ τὰ ἐπιτεύγματα δὲν ἦταν μόνο ἀμυντικά, ἀλλὰ ἦταν ἡ δημιουργία ἑνὸς μεγάλου πολιτισμοῦ ἀφιερωμένου στὸν ἄνθρωπο.
Γιά νά μποροῦν νά λένε “Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες” .
ἕνα κείμενο τοῦ 1992.
Οἱ Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τοῦρκοι καὶ Ἀλβανοί μᾶς θεωροῦν ὄχι ἀπελευθερωτές, ἀλλὰ κατακτητὲς τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἤπειρου, τῆς Θράκης, τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς Κρήτης, καὶ οἱ Τοῦρκοι ἐπιλέον, μαζὶ μὲ τοὺς Βρεταννούς, μᾶς θεωροῦν ὅτι προσπαθήσαμε νὰ κατακτήσομε τὴν Κύπρον. Oλα αὐτὰ ἰσχυρίζονται οἱ γείτονές μας βάσει τοῦ διεθνοῦς δικαίου.
https://www.romanity.org/htm/rom.e.17.diekdikiseis_ton_geitonon_mas.01.htm
Επανέρχομαι στην αναμονή σχολίου για όσα έγραψα στο υστερόγραφο του σχολίου μου, γιατί ανησυχώ για την αποδοχή από Έλληνες των πανσλαβιστικών απόψεων , ”που μας βγήκαν” από τις δηλώσεις της κυρίας Ζαχάροβα για τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και δυστυχώς και για την Κύπρο του 1974 όταν οι Σοβιετικοί ”πήγαν στην τουαλέτα ” όταν άρχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις της εκεί η Τουρκία .