– Ο πρέσβης «ούτε τύπτεται ούθ’ υβρίζεται» (Αισχύλος: Ικέτιδες 728)
“Ο “θεσμός της προξενίας”-πρεσβείας- του πρόξενου – πρεσβευτή- , με τον οποίο μια πόλη συνάπτει ένα είδος σχέσης με κάποιο άτομο σε άλλη πόλη στη βάση του αντίστοιχου προτύπου της ξενίας στην ιδιωτική σφαίρα ζωής, φαίνεται ότι θεσμοποιήθηκε στις ελληνικές πόλεις ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. ως κρατική πολιτική εκδοχή της παραδοσιακής ξενίας, αφού στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν τακτικές διπλωματικές υπηρεσίες, ούτε μόνιμες πρεσβείες στο εξωτερικό. ”  Σταύρος Γκιργκένης Διδάκτορας Κλασικής Φιλολογίας Α.Π.Θ.

Μια παράδοση που γεννήθηκε στο τόπο μας

Μετράμε λοιπόν ήδη πάνω από 2.500 χιλιάδες χρόνια μιας παράδοσης που γεννήθηκε σε αυτόν το τόπο, μιας παράδοσης που σχεδόν ποτέ σε αυτόν το τόπο δεν καταγράφηκε επίσημα παρέκκλιση.

 Σε όλο το πλανήτη, ακόμα και όταν δύο  χώρες ξεκινούν πολεμικές  επιχειρήσεις, οι πρέσβεις αποχωρούν με πλήρη προστασία, ποτέ δεν δέχονται αντίποινα, επίθεση.
Κάθε παραβίαση που έχει καταγραφεί, συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό της απόλυτης βαρβαρότητας.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης, ότι ο “θεσμός της προξενίας”  εμφανίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα, σχεδόν ταυτόχρονα με την εμφάνιση της Δημοκρατίας, της έκρηξης πολιτισμού, της ανάδειξης του ρόλου του πολίτη.
Μόνο σε περιόδους όπου η κυριαρχούσε η τυραννία, έχουμε αμφισβήτηση του θεσμού από τους ασκούντες την εξουσία.
Και στον τόπο μας, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.