Ο Διπλωματικός Χορός Τελείωσε, γράφει ο Μάρτιν Σιφ
Μάρτιν Σιφ
4 Σεπτεμβρίου
Ο δημοσιογράφος Μάρτιν Σιφ έχει λάβει τρεις υποψηφιότητες για το Βραβείο Πούλιτζερ για διεθνή ρεπορτάζ. Ο κύριος Σιφ υπηρέτησε ως επικεφαλής πολιτικός ανταποκριτής του United Press International (UPI) από το 1999 έως το 2009.
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν ήρεμος, με αυτοπεποίθηση, συγκροτημένος και, πάνω απ’ όλα, συνεπής όταν διατύπωσε τους αμετάβλητους όρους της Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, κατά την ομιλία του στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στο Τιαντζίν την 1η Σεπτεμβρίου.
Για ακόμη μία φορά ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα απορρίπτει κάθε « «ηγετικό συμβιβασμό»» που επινόησε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και οι επικοινωνιολόγοι του στην Ουάσινγκτον, καθώς και εκείνες που κατέστρωσαν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι βιάζονται να κατευνάσουν τον πραγματικό τους Αφέντη, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Οι ρωσόφωνες πρώην επαρχίες της Ουκρανίας (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας) πρόκειται να παραμείνουν στη Ρωσία. Η Ουκρανία δεν θα επιτραπεί ποτέ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Κάθε επιρροή του ΝΑΤΟ και κάθε παραστρατιωτική ομάδα νεοναζί θα εκκαθαριστεί. Καμία ποσότητα ύπουλων ελιγμών από τον Ζελένσκι και τα χαϊδεμένα σκυλάκια του —τον Στάρμερ, τον Μακρόν, τον Ρούτε, τον Μερτς και την φον ντερ Λάιεν— δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Οι Ρώσοι δεν έχουν χάσει έως και 100.000 στρατιώτες τα τελευταία τριάμισι χρόνια, ενώ κερδίζουν στρατιωτικά τον πόλεμο, για να παραδοθούν σε κανένα από αυτά τα ζητήματα. Σε αυτό το καθυστερημένο στάδιο, ο Πούτιν δεν έχει καμία πρόθεση να αρπάξει την ήττα μέσα από τα σαγόνια της νίκης.
Τα περισσότερα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της Δύσης, ψευδόμενα απελπισμένα όπως συνήθως, περιέγραψαν την ομιλία και την εμφάνιση του Πούτιν στη σύνοδο κορυφής του ΟΣΣ ως μια προσπάθεια να σπάσει την διπλωματική απομόνωση στην οποία φαντάζονται πως βρίσκεται από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, τον Φεβρουάριο του 2022.
Αλλά, φυσικά, ο Πούτιν και η Ρωσία δεν υπήρξαν ποτέ απομονωμένοι: η Ρωσία, μαζί με την Κίνα, είναι η κυρίαρχη ηγετική δύναμη του ΟΣΣ, της μεγαλύτερης και ισχυρότερης διπλωματικής ομάδας και στρατιωτικής ένωσης στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, από τότε που ιδρύθηκε στις 15 Ιουνίου 2001. Και η Ινδία προσχώρησε σε αυτήν πριν από περισσότερα από οκτώ χρόνια, τον Ιούνιο του 2017. Μέλη είναι επίσης το Ιράν και το Πακιστάν. Και τώρα η Ινδία, η οποία απολαμβάνει συμμαχίες ασφάλειας και στενούς δεσμούς με τη Μόσχα τα τελευταία 70 χρόνια, μειώνει τις σχέσεις των προηγούμενων 25 ετών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, απέναντι στις απρόβλεπτα εκβιαστικές απόπειρες του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να εξαναγκάσει το Νέο Δελχί μέσω δασμών.
Το μόνο που κατάφερε ο Τραμπ ήταν να σπρώξει τον Ινδό Πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, τον πιο φιλοαμερικανό ηγέτη που είχε ποτέ η Ινδία, στην αγκαλιά του Πούτιν. Ο Μόντι κράτησε κυριολεκτικά χέρι-χέρι τον Ρώσο πρόεδρο για να τονίσει το σημείο αυτό κάτω από το φως της παγκόσμιας δημοσιότητας στο Τιαντζίν.
Λοιπόν, ποιος έχει στην πραγματικότητα απομονώσει ποιον;
Πάνω απ’ όλα, αυτό που έδειξε η ήρεμη και μετρημένη ομιλία του Πούτιν στη σύνοδο κορυφής του ΟΣΣ ήταν ότι η επονείδιστη υποταγή του Ντόναλντ Τραμπ στις επιταγές των ηγετών του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης στην Ουάσινγκτον, στις 18 Αυγούστου, σκότωσε εντελώς και ακαριαία τις σύντομες ελπίδες που είχαν αναζωπυρωθεί για γρήγορο τέλος του Πολέμου στην Ουκρανία μέσα από τις συνομιλίες του με τον Πούτιν στη Συγκροτημένη Βάση Έλμεντορφ-Ρίτσαρντσον των ΗΠΑ στις 15 Αυγούστου.
Ενώ οι Ευρωπαίοι έγλειφαν τις μπότες του Ζελένσκι και ο Τραμπ ενέδιδε σε αυτούς, ο Πούτιν δεν μετρίασε ούτε στο ελάχιστο τις απαιτήσεις του.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Τραμπ και οι Μεγάλοι και Καλοί Ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν ξεμείνει από περιθώρια ελιγμών — και έχουν ξεμείνει και από χρόνο.
Το Παβάν τελείωσε· ο διπλωματικός χορός ολοκληρώθηκε.
Οι επίσημοι χοροί Παβάν έχουν σχεδόν ξεχαστεί εντελώς στη λαϊκή αλλά και στην ελίτ κουλτούρα της Δύσης, όμως κυριαρχούσαν στην υψηλή κοινωνία και στη διπλωματική νοοτροπία και τελετουργία της Ευρώπης για τουλάχιστον 400 χρόνια.
Όπως και τόσα άλλα στην κουλτούρα και στα τελετουργικά του σύγχρονου κόσμου μας, οι χοροί Παβάν ήταν προϊόντα της λαμπρής Ιταλικής Αναγέννησης του 16ου αιώνα και προήλθαν από τη Βενετία, την πιο εκλεπτυσμένη, ισχυρή, επιδραστική και επιτυχημένη διπλωματική πρωτεύουσα της Ευρώπης για περισσότερο από μισή χιλιετία.
Οι χοροί Παβάν, των οποίων οι παρτιτούρες δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1508 στη Βενετία από τον Οτταβιάνο Πετρούτσι, είναι μακροί, αργοί και επιβλητικοί. Περιλαμβάνουν πολλούς συμμετέχοντες και αρχικά εκτελούνταν με αρκετά γρήγορο και δυναμικό ρυθμό. Όμως, όσο αυξάνονταν η φήμη, η δημοτικότητα και η πολυπλοκότητά τους και εξαπλώνονταν σε όλη την Ευρώπη, ο ρυθμός τους επιβραδυνόταν.
Τόσο στοιχειωτικό είναι το θέαμα και η έλξη μιας επιβλητικής εκτέλεσης του Παβάν, ώστε ο σπουδαίος Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Κιθ Ρόμπερτς —που δυστυχώς απεβίωσε το 2000— χρησιμοποίησε τον χορό αυτό ως μεταφορά για την εκτροπή και καταστροφή της προόδου του ευρωπαϊκού πολιτισμού στο αριστούργημά του του 1968 με τίτλο απλώς «Pavane».
Τώρα, ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες του ΝΑΤΟ προσπαθούν ξανά να μπλέξουν τον Πούτιν και τη Ρωσία σε ένα ακόμη Παβάν. Θα ήταν συγκρίσιμο με τις ατέρμονες διαδικασίες του Μινσκ του 2014-15, για τις οποίες η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ παραδέχθηκε πως δεν αποσκοπούσαν ποτέ στον τερματισμό των τρομοκρατικών επιθέσεων, που υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ, κατά των ρωσόφωνων κατοίκων του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ — των δύο επαρχιών που αποσχίστηκαν από τον έλεγχο του Κιέβου μετά το πραξικόπημα της Μαϊντάν που υποστηρίχθηκε από τη Δύση τον Φεβρουάριο του 2014.
Για περισσότερα από 6 χρόνια οι Ρώσοι σέρνονταν από τη μύτη σε ατελείωτες, μάταιες διαπραγματεύσεις με τη Δύση. Κανένα από τα συμφωνηθέντα που επιτεύχθηκαν τα χρόνια πριν από τον Φεβρουάριο του 2022 δεν τηρήθηκε από την Ουκρανία.
Ακόμη και ενώ ο Ζελένσκι και οι απατημένοι σύμμαχοί του χόρευαν την πρώτη κίνηση ή «μεζούρα» του νέου τους Παβάν με τον Τραμπ και τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στον Λευκό Οίκο στις 18 Αυγούστου, ο Πούτιν εξαπέλυσε μια νέα σειρά ρωσικών αεροπορικών επιδρομών κατά της Ουκρανίας.
Όπως ανέφερε η έγκυρη ειδησεογραφική πηγή One India, η Ρωσία εξαπέλυσε ισχυρές αεροπορικές επιθέσεις σε ολόκληρη την ανατολική Ουκρανία λίγα μόλις λεπτά πριν ο Ζελένσκι και οι υποστηρικτές του —Στάρμερ, Μακρόν και Ρούτε— συναντηθούν με τον Τραμπ.
«Οι Αεροδιαστημικές Δυνάμεις της Μόσχας έπληξαν προσωρινούς χώρους ανάπτυξης ουκρανικών ταξιαρχιών κοντά στο Μίρνογκραντ και στο Ιβανπόλιε, χρησιμοποιώντας αεροπορικές βόμβες FAB-3000 και FAB-500 εξοπλισμένες με πτερύγια ολίσθησης και διορθωτικές μονάδες,» ανέφερε το One India. «Η επίθεση εξάλειψε τις θέσεις της 15ης Ταξιαρχίας της Εθνοφρουράς της Ουκρανίας και προκάλεσε σοβαρές ζημιές στην 100ή Ξεχωριστή Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία.»
Η εκτίμηση του One India για τη σημασία των επιδρομών ήταν σαφής και χωρίς περιστροφές — σε αντίθεση με τις δηλώσεις του Ζελένσκι και των συμμάχων του.
«Η χρονική στιγμή των επιθέσεων στέλνει ένα ανατριχιαστικό μήνυμα, εντείνοντας τις εντάσεις καθώς ο Τραμπ πιέζει τον Ζελένσκι προς μια αμφιλεγόμενη ειρηνευτική συμφωνία που θα μπορούσε να εξαναγκάσει την Ουκρανία να εκχωρήσει εδάφη. Με τους Ευρωπαίους ηγέτες να παρακολουθούν στενά, η ταυτόχρονη κλιμάκωση στο πεδίο της μάχης και στην Ουάσινγκτον υπογραμμίζει το οριακό διακύβευμα της στιγμής.»
Αυτό ακριβώς ήταν το νόημα.
Ο Τραμπ, ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν ακόμη και τώρα να ακούγονται αισιόδοξοι για τις προοπτικές του να τελειώσει επιτέλους ο Πόλεμος στην Ουκρανία. Αλλά το μόνο που κάνουν είναι να κερδίζουν χρόνο — ξανά.
Απλώς χορεύουν έναν ακόμη διπλωματικό Παβάν.
Ο Τραμπ προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει διαγράψει την αξιοπιστία που με τόσο κόπο είχε κερδίσει — και για τόσο λίγο — με τον Πούτιν στη συνάντησή τους στην Αλάσκα.
Αλλά είναι ακόμη χειρότερο: η υπαναχώρηση του Τραμπ από τις δεσμεύσεις του στην Έλμεντορφ επιβεβαίωσε την πεποίθηση που κυριαρχεί σε ολόκληρη τη ρωσική κυβέρνηση — όχι μόνο στον Πούτιν — κατά τα τελευταία 11 χρόνια προσπαθειών διαπραγμάτευσης με τρεις διαδοχικούς προέδρους των ΗΠΑ για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Η πεποίθηση αυτή είναι ότι όλες οι διαβεβαιώσεις κάθε Αμερικανού προέδρου, περιλαμβανομένου του Τραμπ, είναι άνευ αξίας — και ότι συνεπώς κανένας ηγέτης των ΗΠΑ, περιλαμβανομένου του Τραμπ, δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης.
Το Παβάν τελείωσε. Ο διπλωματικός χορός ολοκληρώθηκε. Μόνο ο απεριόριστος πόλεμος — για τη Βόρεια Αμερική όπως και για ολόκληρη την Ευρώπη — προβάλει πλέον μπροστά.
Και σύντομα.
Άρθρο φιλοξενούμενου
Μάρτιν Σιφ
Ο Μάρτιν Σιφ έχει τρεις υποψηφιότητες για το Πούλιτζερ στην κατηγορία του Διεθνούς Ρεπορτάζ, έχει καλύψει 70 χώρες και 12 πολέμους. Υπήρξε Ανώτερος Ξένος Ανταποκριτής για την εφημερίδα The Washington Times, Κύριος Αναλυτής Ειδήσεων του United Press International και είναι συγγραφέας εννέα βιβλίων.
*Οι Ανιχνεύσεις δεν εκφράζονται, κατ ανάγκην απο το περιεχόμενο των άρθρων που αναρτούν.
