του Παναγιώτη Μπαλακτάρη
«Η δημοκρατία, πιστεύω, είναι ένα όνειρο. Οι αρχαίοι δεν το πραγματοποίησαν πλήρως, ούτε κι εμείς. Δουλειά των στοχαστών είναι να κρατούν το όνειρο ζωντανό, ό,τι κι αν συμβεί. Και δουλειά των ανθρώπων της πράξης είναι να συνεχίσουν να προσπαθούν να προσεγγίσουν τη δημοκρατία όσο καλύτερα το επιτρέπουν οι συνθήκες.»
Πωλ Γούντραφ, «Πρώτη Δημοκρατία»
Η Ελλάδα έχει δημοκρατικό πολίτευμα, Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Η δημοκρατία μας δεν είναι τέλεια. Ποια είναι εξάλλου; Είναι ατελής υπό την έννοια ότι καθημερινώς επιδιώκεται η ισορροπία των τριών εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής. Όταν κάποια εξ αυτών επικρατήσει επί των άλλων ανατρέπεται η διάκριση των λειτουργιών, συνταγματική αρχή ουσίας. Θεσμική ισορροπία επιτυγχάνεται όταν έκαστη εξουσία συμπληρώνει τις άλλες, σχηματίζοντας το ισόπλευρο δημοκρατικό τρίγωνο που στηρίζει το κρατικό οικοδόμημα.
Η δημοκρατία μας, ως ατελής, υποφέρει από παθογένειες. Ο προβληματικός τρόπος επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης είναι μία απ’ αυτές. Η αναξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση και οι διατάξεις για την παροχή παράνομης ασυλίας στα μέλη της κυβέρνησης προκαλούν ομοίως σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, είναι δημοκρατία. Όποιοι, μάλιστα, την χαρακτηρίζουν αλλιώς εκκινούνται από σκοτεινά κίνητρα ή απλώς αγνοούν βασικά αξιώματα της πολιτικής επιστήμης. Σε κάθε περίπτωση τίθενται εκτός δημοκρατικού φάσματος είτε ανήκουν στην άκρα αριστερά (εξωκοινοβουλευτική), είτε στην άκρα δεξιά.
Βασικοί υπεύθυνοι για την κατάπτωση της δημοκρατίας μας και την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών σ’ αυτήν είναι όλοι εκείνοι που άσκησαν εξουσία από το 1974 έως και σήμερα. Τα κόμματα, οι φορείς των εξουσιών, αλλά ακόμη και εμείς οι πολίτες φέρουμε ευθύνες, έκαστος στο βαθμό που μας αναλογεί. Άλλωστε, βουλευτές έχουν εκλεγεί (ή διοριστεί) όλα αυτά τα χρόνια πολίτες από κάθε επάγγελμα. Κυριαρχούν, βέβαια, οι άεργοι και οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι, αλλά αυτούς εκλέγουμε.
Τόσα χρόνια είχαμε βιώσει πολιτικές παλινωδίες, ματαίωση προσδοκιών και αποκάλυψη διαφθοράς, αλλά η καθεστωτική νοοτροπία των κυβερνώντων παρέμενε επιμελώς κρυμμένη, πλην ολίγων περιπτώσεων. Με την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., όμως, οι διώξεις αντιφρονούντων και πολιτικών αντιπάλων είναι συχνές. Οι προληπτικές προσαγωγές διαφωνούντων – ακόμη και μικρών παιδιών! – έγιναν συνήθεια και η χρήση άκρατης βίας εναντίον ειρηνικώς διαμαρτυρομένων κανόνας. Αυτά είναι φαινόμενα κ α θ ε σ τ ω τ ι σ μ ο ύ. Διότι καθεστωτισμός είναι η παράνομη ή αθέμιτη ή ανήθικη χρήση των προνομίων της εξουσίας με σκοπό την επιβολή σου στους άλλους – είτε είναι πλειονότητα είτε μειονότητα. Καθεστωτισμός είναι, επίσης, η αντίληψη ότι οι δικές σου ιδέες πρέπει να επικρατήσουν εις βάρος της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Καθεστωτισμός είναι ο εξαγνισμός της δικής σου ιδεολογίας ακόμη και με την εχθροποίηση της αντίθετης ιδεολογικής θέσης.
Ένας δικός μου άνθρωπος λέει ότι τα μυαλά είναι σαν τις κονσέρβες∙ άπαξ και πάρουν αέρα χαλάσανε! Συμφωνώ. Πλέον πρόσφατο συμβάν, στο οποίο η αλαζονεία, η έπαρση και η «μαγκιά» αποκάλυψε το απεχθές πρόσωπο του καθεστωτισμού, έλαβε χώρα την 1η Ιουλίου στη Δράμα, όπου και εορτάζονταν τα Ελευθέρια της πόλης. Ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Χρήστος Καραγιαννίδης (παραθέτω ολόκληρο το ονοματεπώνυμό του ώστε να μη ξεχάσουν οι Δραμινές και οι Δραμινοί να τον τιμήσουν στις εκλογές) είν’ εκείνος που χτύπησε το χέρι του στο βήμα της Βουλής υποστηρίζοντας την αντεθνική Συμφωνία των Πρεσπών. Εκείνος που φυλάσσεται από αστυνομική δύναμη, επειδή χαρακτήρισε συλλήβδην φασίστες όσους έχουν αντίθετη άποψη απ’ αυτόν τον ογκόλιθο της πολιτικής σκέψης. Την ώρα, λοιπόν, που κατέθετε στεφάνι στη Δράμα, μερίδα των παρόντων πολιτών τον αποδοκίμασε έντονα και τον αποκάλεσε «προδότη». Ο κ. βουλευτής κατευθύνθηκε προς τον επικεφαλής των μέτρων αξιωματικό της Αστυνομίας και του είπε: «Κύριε διοικητά, θα κρατηθούνε όλοι, όλοι θα κρατηθούνε.» Απ’ όσα πληροφορηθήκαμε στη συνέχεια, οι αστυνομικοί προσήγαγαν κάποιους εκ των παρισταμένων πολιτών π α ρ α ν ό μ ω ς. Πρώτον, διότι αν θεωρήσουμε πως ο κ. Καραγιαννίδης εθίγη από τον χαρακτηρισμό έπρεπε για να κινητοποιηθεί η δημόσια δύναμη να υποβάλει έγκληση με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Έτσι θα ενεργοποιείτο η αυτόφωρη διαδικασία και η προσαγωγή και σύλληψη θα ήταν νόμιμες. Τέτοια έγκληση δεν υποβλήθηκε. Δεύτερον, ο κ. Καραγιαννίδης όφειλε να υποβάλει έγκληση εναντίον συγκεκριμένων προσώπων. Η φράση «θα κρατηθούνε όλοι» δε συνιστά παραδεκτή έγκληση, διότι «όλοι» σημαίνει ό λ ο ι οι παριστάμενοι, δηλαδή ακόμη και οι επίσημοι και οι αξιωματούχοι. Συλλογισμός που άγει σε άτοπο. Τρίτον, η προσαγωγή από την Αστυνομία πολιτών επιτρέπεται μόνον όταν υφίσταται υπόνοια τέλεσης ποινικού αδικήματος και είναι δυσχερής η εξακρίβωση της ταυτότητάς τους. Γεγονός που εν προκειμένω δεν ίσχυε.
Παρά ταύτα, η αστυνομική δύναμη εφάρμοσε μια παράνομη εντολή και στέρησε την ελευθερία πολιτών χωρίς νόμιμο λόγο, παραβιάζοντας το Σύνταγμα. Είδαμε εικόνες μικρών παιδιών να είναι κρατούμενα και να κλαίνε. Εικόνες που αποδεικνύουν ότι η κανονικότητα έχει διαταραχτεί μ’ ευθύνη των κυβερνώντων και του καθεστωτισμού τους. Γι’ αυτόν τον λόγο η επόμενη κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να επαναφέρει την κανονικότητα, ήτοι την εφαρμογή των νόμων, όποιον και ν’ αφορούν.
Προσωπικά, είχα αποφασίσει να μην ξανασχοληθώ με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης σε αποδρομή. Έβλαψε όσο λίγες την Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τη δημοκρατία και πλέον είναι θέμα ημερών η αποκαθήλωσή της. Η ειρημένη όμως συμπεριφορά του κ. Καραγιαννίδη πλήττει βάναυσα την ελευθερία του πολίτη και ενώπιον τέτοιων συμπεριφορών ουδείς μπορεί να μένει σιωπηλός ή άπραγος. Ιδίως αν είναι δικηγόρος και έχει ως αποστολή την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ακεραιότητα της ελευθερίας μας είναι πολύτιμη και προστατευτέα. Δε χωρούν υποχωρήσεις ούτε εκπτώσεις. Η παραμικρή προσβολή της που θα μείνει ατιμώρητη θ’ αποτελεί μετατόπιση προς τον ολοκληρωτισμό. Κι αυτόν – μαύρο και κόκκινο – τον βίωσαν εκατομμύρια άνθρωποι με τρόμο, οι οποίοι συναντήθηκαν με το θάνατο. Είμαστε υποχρεωμένοι να επαγρυπνούμε αποτρέποντας την επίθεση του καθεστωτισμού, άλλως θα εξελιχθεί νομοτελειακά σε ολοκληρωτισμό. Και τους φορείς αυτών των κακόβουλων ιδεολογιών είν’ επιτακτική ανάγκη να τους ξεχωρίζουμε και να τους δείχνουμε την έξοδο, όπως στον κ. Καραγιαννίδη.
Εν τέλει, τι σχεση έχει ο κ. Καραγιαννίδης με τη δημοκρατία; Ουδεμία…
