Ο ιστορικός του μέλλοντος, ίσως γράψει:
Ο Θεός έστειλε τον κορονοϊό για πολλούς λόγους:
-Να προειδοποιήσει τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους. (Σε περίπτωση που ο ιστορικός έχει και θεολογικές ανησυχίες).
-Να τους βοηθήσει να περάσουν από μια εποχή σε άλλη στον τεχνολογικό τομέα και κατά συνέπεια στην ζωή τους.
-Να αναδιαμορφώσουν το παγκόσμιο σύστημα.
-Ειδικά, στον δεύτερο περιούσιο λαό του, τους Έλληνες, (ο πρώτος είναι οι Εβραίοι), να αποφύγουν έναν νέο διχασμό.
Λόγω κορονοϊού ίσως η κυβέρνηση και, κυρίως, ο Αυτοκράτωρ, αποφύγει τα πολλά πολλά με τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Το πρώτο όφελος από αυτόν τον περιορισμό θα είναι να αποφευχθεί ένας νέος διχασμός. Είναι γνωστό ότι υπάρχει μεγάλη διάσταση μεταξύ της επίσημης αντίληψης για την Επανάσταση του 21, όπως εκφράζεται από την Ομάδα που συγκροτήθηκε (λίγο πολύ υποστηρίζει ότι το ελληνικό κράτος δημιούργησε το ελληνικό έθνος) και αυτόνομων κοινωνικών ομάδων που επιμένουν σε μια αντίληψη εθνικής συνέχειας από την αρχαία εποχή.
Το δεύτερο όφελος είναι οικονομικό. Ακόμη δεν έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για τον εορτασμό, ένα μήνα πριν την αποκορύφωση των εκδηλώσεων, την 25η Μαρτίου. Και, όπως είναι γνωστό για να προετοιμαστεί μια εκδήλωση στοιχειωδώς καλά οργανωμένη πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται τουλάχιστον έναν μήνα πριν. Είτε στο εσωτερικό, είτε στην Ομογένεια, είτε από τις πρεσβείες της χώρας.
Βέβαια, όλα αυτά είναι, ακόμη, ρευστά, γι αυτό και η ευκτική στον τίτλο (σώζοι, αντί σώζει, αν θυμάμαι καλά τα αρχαία από το γυμνάσιο).
ΥΓ Η αναφορά στον αυτοκράτορα γίνεται σε ανάμνηση του Βυζαντινού Μεγαλείου, εκτός και αν η ‘επίσημη ομάδα” θεωρεί πως το Βυζάντιο δεν υπήρξε ποτέ ελληνικό. Ήταν, βεβαίως, μια πολυεθνική αυτοκρατορία αλλά με κυρίαρχο τον ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική Εκκλησία. Απο ένα σημείο και πέρα έγινε απολύτως ελληνικό αλλά απο τότε είχε αρχίσει, ήδη, η παρακμή).
Την καλημέρα μου.
‘αλλά με κυρίαρχο τον ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική Εκκλησία’
Ἐγώ θά τό διάβαζα ἑλληνικό πολιτισμό καί Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία στό Βυζάντιο εἶναι ῾Ελληνορθόδοξη. Τό ἀνατολικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀναπτυσσόταν, ἐνῶ τό δυτικό κατέρρεε. Ὅταν ἀνασυγκροτήθηκε τό δυτικό, ἔγινε κυρίως ἀπό τήν γνώση πού προερχόταν ἀπό τήν ἀρχαιότητα καί περισσότερο τόν Ἀριστοτέλη, γι αὐτό ἀναπτύχθηκαν οἱ ἐπιστῆμες. ῾Η πνευματικότητα πού ἐκπροσωπείτο στό ἀνατολικό τμῆμα, πού ἐρχόταν κι αὐτή ἀπό τούς ἀρχαίους, δέν κατάφερε νά κατανοηθεῖ, ἀκόμα, ἀπό τό δυτικό ἀνεπτυγμένο κυρίως ἐπιστημονικά τμῆμα. ῾Η πνευματικότητα, αὐτό τό κάτι παραπάνω, τόσο ὁμιλοῦσα στήν τότε Ὀρθοδοξία, τόσο ζωντανή στήν ἑλληνική γλῶσσα, εἶναι ἀδιάφορη καί ἄνευ σημασίας, γι’ αὐτούς πού δέν καταλαβαίνουν τό βάθος τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἀναζητεῖται ἤ δέν ἀναζητεῖται καθόλου ἡ ἀθανασία.