Ο θάνατος ενός Τούρκου στρατιώτη και μια ανατριαχιαστική πτυχή της τουρκικής πραγματικότητας

Ποιο είναι το ανατριχιαστικό στην περίπτωση του θανάτου του Τούρκου στρατιώτη;

Η είδηση ​​ότι ο Λοχίας Πεζικού Ειδικής Μονιμότητας, Enes Özgül, σκοτώθηκε στην επιχείρηση Pençe-Kilit, που είναι σε εξέλιξη στο Νότιο Κουρδιστάν – Β. Ιράκ,  δημοσιεύτηκε στον τουρκικό Τύπο. Η πύλη ειδήσεων Mynet μοιράστηκε με το κοινό το μήνυμα διαθήκης που έστειλε ο Ενές στον Ομέρ, τον δάσκαλό του από το ορφανοτροφείο.

Ο Özgül πήγε να δει το δάσκαλο του, Ömer, ο οποίος τώρα εργάζεται στο ορφανοτροφείο του Siirt, πριν συμμετάσχει στην επιχείρηση Pençe-Kilit, στη οποία πίστευε ότι θα σκοτωθεί, θα γίνει μάρτυρας. Ο Özgül  δεν κατάφερε να συναντήσει τον δάσκαλό του, ο οποίος ήταν ο πνευματικός του πατέρας από τότε που ο ίδιος έμενε στο ορφανοτροφείο στην Σπάρτη-Isparta και αποφάσισε να του στείλει ένα μήνυμα – διαθήκη μέσω του Whatsapp.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το μήνυμα-διαθήκη που έγραψε έφερε δάκρυα στους στρατιώτες συντρόφους του και τους αγαπημένους του και άγγιξε τους πάντες. Στη διαθήκη του, που ξεκίνησε με το «Αν γίνω μάρτυρας», γράφει ότι θέλει το όνομα και το επώνυμό του να δοθεί σε ένα ίδρυμα παιδικής μέριμνας και τα παιδιά εκεί να μεγαλώσουν με το όνειρο να γίνουν κι αυτά μάρτυρες.

Όμως, αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το μήνυμα του Enes Özgül που προκαλεί ανατριχίλα εδώ;
Είναι το ότι σκοτώθηκε στη μάχη ή ότι ζήτησε τα παιδιά να ανατρέφονται για να γίνουν κι αυτά μάρτυρες

Ή μήπως είναι ο τρόπος ανατροφής ορφανών, φτωχών και ορφανών σε Ιδρύματα Παιδικής Προστασίας και ορφανοτροφεία;
Να στέλνουμε ορφανά, φτωχά και ορφανά παιδιά στο θάνατο, ενώ ο Μπιλάλ Ερντογάν και οι συνεργάτες του προσθέτουν στις εταιρείες τους κι άλλα ορφανοτροφεία, χρησιμοποιώντας πόρους που τους εξασφαλίζει η κρατική εξουσία;

Ή μήπως το μήνυμα του θανάτου του στρατιώτη είναι τα ιδρύματα που υποτίθεται ότι μεγαλώνουν ορφανά, φτωχά και ορφανά παιδιά και τα προετοιμάζουν για τη ζωή, συνηθίζοντάς τα να πεθαίνουν και να σκοτώνουν με ειδικά πολεμικά παιχνίδια;

Ή μήπως το μήνυμα του θανάτου του στρατιώτη είναι ότι για να διδάξουμε στα παιδιά ότι ο τρόπος να αγαπήσουν την πατρίδα τους είναι να πεθάνουν ενώ κάνουν κατοχή, εκμετάλλευση και γενοκτονία σε άλλες χώρες;

Ή μήπως το μήνυμα του θανάτου του στρατιώτη είναι ότι ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του στέλνουν τα παιδιά του φτωχού λαού στον θάνατο με την κραυγή της πατρίδας και του έθνους για δικά τους συμφέροντα, εξουσία και εγωισμούς, ενώ δεν βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν ούτε κανονική στρατιωτική θητεία;

Ή μήπως το μήνυμα του θανάτου του στρατιώτη είναι να μεγαλώνουν ορφανά σε ορφανοτροφεία ως εχθροί των Κούρδων, να τα κρύβουν από το κοινό όταν πεθαίνουν και να τα θάβουν στα νεκροταφεία των ορφανών;

Ή μήπως το μήνυμα του θανάτου του στρατιώτη είναι το να προσθέτεις έναν όρο στα συμβόλαια των στρατιωτών που λέει ότι δεν θα ανακοινωθεί δημοσίως ο θάνατός σου όταν σκοτωθείς σε μάχη, ότι θάβουν αθόρυβα εκατοντάδες νεκρούς στρατιώτες, ενώ εκμεταλλεύεσαι πολιτκά έναν ή δύο στρατιώτες ο θάνατος των οποίων έχει ανακοινωθεί;

Αυτό που πραγματικά προκαλεί απογοήτευση είναι ότι τα ορφανά, φτωχά και ορφανά παιδιά όπως ο Enes Özgül, παραδίδονται να διαπαιδαγωγηθούν σε προσωπικό ειδικού πολέμου όπως ο Ömer, ο οποίος μεταμφιέζεται σε δάσκαλο. Καθώς έδιναν μια εικόνα του μηνύματος του Enes Özgül, έκρυψαν το επώνυμο του Ömer, προφανώς γιατί αποτελεί στέλεχος του βαθέος κράτους.

Πηγή:infognomonpolitics.gr