Γιώργος Καρελιάε. protagon.gr
Οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που μας έδωσαν δισεκατομμύρια ευρώ για να μην χρεοκοπήσουμε, είναι εχθροί μας. Ενώ οι Ρώσοι, που δεν έδωσαν ρούβλι τσακιστό, είναι φίλοι μας
Οι Ελληνες είναι, ανάλογα με την εποχή, προοδευτικοί ή συντηρητικοί, φιλοευρωπαίοι (όταν τρέχουν αβέρτα τα ευρώ) ή αντιευρωπαίοι (όταν έρχονται Μνημόνια), αντιαμερικανοί (γενικώς) ή φιλοαμερικανοί (για να βγάζουν το άχτι τους με τους Ευρωπαίους, που τους «βασανίζουν»).
Αυτά, λοιπόν, αλλάζουν κατά καιρούς. Το μόνο που παραμένει σταθερό είναι ο φιλορωσισμός των Ελλήνων.
Ο Πούτιν θεωρείται ο …ιδανικός ηγέτης εδώ και πολλά χρόνια.
Περισσότερα εδώ.
Στην πραγματικότητα οι Ελληνες είναι οι από τους πιο ανενημέρωτους λαούς του προηγμένου κόσμου, στον οποίο ανήκουν. Ή ενημερώνονται από «πηγές» τέτοιες που τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μας ψεκάζουν. Κάπως έτσι διαμορφώνονται και συμπεράσματα του τύπου ότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι (που μας έδωσαν τα περισσότερα δανεικά για να μην χρεοκοπήσουμε) είναι εχθροί μας, ενώ οι ορθόδοξοι αδελφοί Ρώσοι (που δεν έδωσαν ρούβλι τσακιστό – όχι ότι είχαν υποχρέωση να δώσουν) είναι φίλοι μας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Αμερικανούς, οι οποίοι σε όλη την περίοδο της κρίσης έλεγαν ωραία λόγια, αλλά δεν έβαζαν το χέρι στην τσέπη (εδώ).
Φυσικά, η διαμόρφωση αυτής της πεποίθησης οφείλεται στην εσκεμμένη παραπληροφόρηση, η οποία προσέλαβε θηριώδεις διαστάσεις από το 2009 και μετά. Από την εποχή της κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου ακόμα η μυθολογία, ψεκασμένων ή μη, ήθελε την Ρωσία πρόθυμη να μας στείλει πολλά δισεκατομμύρια, ώστε να γλιτώσουμε από τα νύχια των δυτικών «τοκογλύφων». Μόνο που η πραγματικότητα που βρήκε ο τότε πρωθυπουργός στη Μόσχα ήταν οδυνηρά διαφορετική: τον παρέπεμψαν στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα (εδώ).
Αλλά οι ψεκασμένοι και οι μπουρδολόγοι επανήλθαν δριμύτεροι μερικά χρόνια αργότερα, τάζοντας ξανά πακτωλό ρωσικής βοήθειας. Τότε που κάποιοι τραβολογούσαν τον Αλέξη Τσίπρα στην Μόσχα, όπου πήρε την οριστική κρυάδα και ούτε ρούβλι τσακιστό (εδώ).
Παρόλα αυτά ο μύθος του Πούτιν δεν υποχώρησε, όπως δείχνουν οι περισσότερες έρευνες από τότε. Βεβαίως, τώρα αρχίζουν κάπως να αλλάζουν τα δεδομένα, αφού έχει αρχίσει να παίρνει διαστάσεις το «τακίμιασμα» του συντρόφου Βλαντίμιρ με τον καρντάση Ταγίπ. Κάτι που καθιστά απολύτως σαφές ότι τα συμφέροντα είναι πάνω από θρησκείες, όπως δεν πιστεύουν (ακόμα;) οι πολυπληθείς (και αφελείς) εγχώριοι θαυμαστές του Βλαδίμηρου. Και κάτι που ίσως θα φέρει δραματικές ανατροπές στις μέχρι σήμερα συμμαχίες και ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή, αν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θεωρήσουν την Τουρκία του Ερντογάν «χαμένη υπόθεση».
Μέχρι να γίνει αυτό, αν γίνει, οι «έξυπνοι» Ελληνες θα βρίζουν την Μέρκελ, θα θυμώνουν με τον Ερντογάν, αλλά στους δημοσκόπους θα λένε πόσο θαυμάζουν τον Πούτιν. Ο οποίος- για να μην υπάρχει παρεξήγηση- ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της χώρας του και δεν έχει καμιά ευθύνη για την αφέλεια και ευήθεια των εγχωρίων θαυμαστών του.
1.Το ότι στηρίχτηκε η Ελλάδα τώρα και με το πέρασμα του χρόνου μπορούμε να πούμε ότι ήταν καθαρά εισήγηση και υπόδειξη των ΗΠΑ. Προφανώς έχοντας την δυνατότητα και διορατικότητα να “βλέπουν” δυο επεισόδια παρακάτω στο σήριαλ των γεγονότων , ήξεραν την αφερεγγυότητα της Τουρκίας.
2. Η Ελλάδα ήταν τριάντα χρόνια στην ευρωπαϊκή ένωση και ορθώς .Η εσωτερική της λειτουργία ή δυσλειτουργία ήταν γνωστή στους εταίρους την οποία εκμεταλλεύτηκαν για την προώθηση των συμφερόντων τους. Εν μια νυκτι αλλάξανε τα δεδομένα και δεχόμασταν ενορχηστρωμένη επίθεση από την επίσημη γερμανική ηγεσία ως τεμπέληδες, απατεώνες και γουρούνια. Πολιτική εντελώς μυωπική που εν πολλοίς έγινε αποδεκτή από μεγαλη μερίδα του γερμανικού λαού , που τελικά αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και σε καμία περίπτωση κατάλληλοι του να ηγηθούν της ένωσης. Εζυγισθησαν και εμετρηθησαν.
3.Υπάρχει ωστόσο μια τάση των δημοσιογράφων να απαξιώνουν το κριτήριο του λαού ·παρολαυτα οι δημοσιογράφοι όλοι αυτοί ήταν που υποστήριζαν τις λαθεμένες πολιτικές , τον λαϊκισμό , τον διχασμό και την μισαλλοδοξία. Χώρισαν τον λαό σε εκσυγχρονιστές ,ανανεωτές από την μια και δημαγωγούς, οπισθοδρομικούς από την άλλη .
4. Φυσικά και προτυπο δεν αποτελεί η πουτινκη Ρωσία αλλά καλώς η κακώς οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με λευκά γάντια. Η Δύση δεν μπόρεσε να αυτορυθμισθεί και μόνο λόγω της παρουσιας ενός άλλου πόλου ξεκίνησε η οποία αυτοκριτική. Αυτό είναι που εκτιμάει ο λαός στον Πούτιν.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, η αραβική άνοιξη η τρομοκρατία ακόμη και η Τουρκία είναι οι Φρανκενστάιν της προδομένης Δύσης.
Αυτό που πρέπει όλοι να θυμούνται ότι η δυσαρέσκεια πρώτα εκφράζεται ως αντίδραση και όσο προχωρούν οι εξελίξεις τότε διατυπώνεται ρητά και σαφώς .Το εάν διατυπώνεται ασαφώς δεν σημαίνει πως είναι αδικαιολόγητη ή ακόμη περισσότερο ότι πρέπει να σιωπούμε.
Αυτό να το έχουμε υπόψη μας πριν προβαίνουν κάποιοι σε εξυπνακίστικες δηλώσεις.