Ο επικίνδυνος τραμπουτινισμός

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Υπάρχει μια παγκόσμια τάση προς τον ολοκληρωτισμό, παρά τις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Η περίπτωση του αποκλεισμού του Αρκά από το Facebook, μετά από αντιδράσεις χρηστών του κοινωνικού δικτύου (προφανώς υπαγορευμένες από κάποιο πολιτικό κέντρο), δείχνει από τη μια τη νοοτροπία των κοινωνιών και από την άλλη τις δυνατότητες της τεχνολογίας.

Οι τεχνολογικές δυνατότητες είναι σχεδόν άπειρες. Το ζήτημα είναι πώς θα τις χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος. Και προς το παρόν υπάρχει μια τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ της επιστημονικής προόδου και της αφομοίωσής της από τις κοινωνίες.

Ενδεχομένως η νέα γενιά που διάγει την παιδική της ηλικία να είναι περισσότερο προσαρμόσιμη στη χρήση των νέων τεχνολογιών, αλλά το πλαίσιο στο οποίο θα λειτουργήσει και στο οποίο θα έχει εθιστεί θα έχει τεθεί από τις προηγούμενες. Και το πλαίσιο αυτό είναι προβληματικό στα δημοκρατικά χαρακτηριστικά του.

Η περίπτωση Αρκά –και πολλών άλλων καθημερινά, αλλά του Αρκά είναι ηχηρή λόγω της διασημότητάς του είναι χαρακτηριστική.

Ένα μεγάλο μέρος του «προοδευτικού», «αριστερού» κόσμου προτιμά την ολοκληρωτική ομοιομορφία της άποψής του από τον πλουραλισμό γνωμών σε μια λειτουργική δημοκρατία. Και έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει αυτόν τον ολοκληρωτισμό. Όχι επειδή το θέλει κάποιος σταλινικού τύπου ηγέτης, αλλά διότι το ζητά η κοινωνία, στην οποία παρέχεται το δημοκρατικό δικαίωμα να εκφράσει την άποψή της.

Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο αν δει κανείς τους ηγέτες που αναδεικνύονται με την ψήφο των λαών που κυβερνούν η διαπίστωση θα είναι απογοητευτική: Τραμπ, Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ , Ερντογάν, Σαλβίνι, Όρμπαν, Μπόρις Τζόνσον και πολλοί άλλοι έχουν αναδειχθεί με τις ψήφους των κοινωνιών τους. Και το ερώτημα είναι «γιατί;». Τι αναγκάζει τις κοινωνίες να εγκαταλείπουν –ή να θέλουν να εγκαταλείψουν– τα αγαθά που προσφέρει αυτή, έστω, η προβληματική δημοκρατία που γνωρίσαμε ως σήμερα; Την οποία, αντί να φροντίσουν να διευρύνουν, επιθυμούν να περιορίσουν;

Πιστεύει κανείς ότι η αυταρχική παγκόσμια ηγεσία θα επιβάλλει δημοκρατικά πρότυπα ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στη λειτουργία της παγκόσμιας κοινωνίας; Αν όχι, γιατί προτιμάται;

Μετά την παταγώδη αποτυχία του υπαρκτού, κάποτε, σοσιαλισμού, ψήγματα του οποίου επιβιώνουν μόνο στην Ελλάδα, και την κατάρρευσή του στις Ανατολικές χώρες, αναδύθηκε με δημοκρατικό προσωπείο αλλά με βαθιά ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, η «ανοικτή κοινωνία» με κύριο εκφραστή τον Σόρος.

Τα χαρακτηριστικά αυτού του ιδεολογικού ρεύματος είναι ολοκληρωτικά, πρώτον διότι και αυτό, όπως και οι «αριστεροί» αντίπαλοί του, θέλει να επιβάλει με οργουελιανές μεθόδους την άποψή του, και δεύτερον διότι επιδιώκει μια ανθρωπολογική, κοινωνική και πολιτική ομοιομορφία προβάλλοντας την ιδέα του πολίτη του κόσμου ως διεθνούς καταναλωτή.

Αν παρατηρήσει κανείς τις μεθόδους που εφαρμόζουν οι οπαδοί και τα στελέχη της τάσης αυτής, δεν διαφέρουν ούτε των «αριστερών» ούτε των απροσδιορίστου χαρακτηρισμού τραμπουτινισμών.

Μου κάνει εντύπωση η απαξίωση με την οποία τα διεθνή ΜΜΕ και οι αναλυτές περιβάλλουν τον Αμερικανό πρόεδρο σε ό,τι αφορά τις πολιτικές γνώσεις του. Αντιθέτως, διακρίνω μια συνέπεια στις απόψεις και την ιδεολογία που ο ίδιος έχει διαμορφώσει, αναντίστοιχη, πράγματι, με τις διαφαινόμενες δυνατότητές του.

Για να μη χανόμαστε: Έχουμε μα τρομακτική πρόοδο στις νέες τεχνολογίες από τη μια, και από την άλλη μια πολιτική οπισθοδρόμηση σε σχέση με το παρελθόν. Μια «Αριστερά» που εκφράζεται από το στιλ Τσίπρα, έναν τραμπουτινισμό και μια αποδομητική τάση που απειλεί τη συνοχή των κοινωνιών.

Κανένα από αυτά τα πολιτικοϊδεολογικά ρεύματα δεν μπορεί να διαχειριστεί και να δώσει δημοκρατικές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν οι νέες τεχνολογίες.

Έτσι, όλα τείνουν προς την ολοκληρωτική επιβολή της άποψής τους. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε. «Ή εμείς, ή αυτοί» είπε ο μεγάλος Έλληνας τιμονιέρης της Αριστεράς. Και τα πλήθη τον χειροκρότησαν διότι στην εξουσία ήμασταν «εμείς».

Τώρα που δεν «είμαστε», επανήλθαμε στην οργουελιανή γλώσσα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΕΡΤ την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ξευτέλισε, καθιστώντας την κομματικό παραμάγαζο και φερέφωνο της κυβέρνησής του. Εξανίστανται, σήμερα, ο Τσίπρας και τα κομματικά του όργανα γιατί η νέα κυβέρνηση θα τοποθετήσει άλλη διοίκηση!

Σ’ αυτό το πολιτικό σκηνικό δεν υπάρχει ελπίδα. Πρέπει να εμβολιστεί με μια άλλη πολιτικοϊδεολογική πρόταση, η οποία προσώρας δεν διακρίνεται στον ορίζοντα.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως υπάρχουν τα ικανά πρόσωπα στον ευρύτερο ελληνισμό που την κρίσιμη στιγμή θα αναλάβουν πρωτοβουλίες. Διότι επιστροφή στο παρελθόν θα είναι τραγωδία.

Πέραν όμως του ζητήματος της δημοκρατίας, στην Ελλάδα υπάρχει μια ακόμη μείζων διακύβευση. Η εθνική και κρατική επιβίωση. Το ψοφοδεές πολιτικό σύστημα, ανίκανο να θωρακίσει, τόσα χρόνια, αμυντικά τη χώρα, ετοιμάζεται για παραχωρήσεις.

Ακόμα και ο Μίκης Θεοδωράκης μιλά για μοιρασιά με την Τουρκία.

Το ζήτημα δεν είναι η μοιρασιά, η οποία υπό προϋποθέσεις μπορεί να καταστεί συμφέρουσα (αν π.χ. η Τουρκία δεχθεί μια βιώσιμη λύση στο Κυπριακό), αλλά οι όροι με τους οποίους σύρεσαι σ’ αυτήν. Και οι όροι αυτοί, όπως έχουν διαμορφωθεί, είναι εξευτελιστικοί. Σήμερα είναι οι υδρογονάνθρακες, αύριο θα είναι η κοινή διαχείριση του Παρθενώνα.

*Ο Παντελής Σαββίδης είναι δημοσιογράφος

spot_img

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει σωστό μέτρο για να αντιληφθεί τα γεγονότα και τις αξίες. Ποιός είναι ο προοδευτικός ,ο ανεκτικός,ο δημοκρατικός, ποιος ,αυτός που δεν πιστευει στις εκλογές,που δεν πιστεύει σε αξίες, που έχει για ίσους τον καθηγητή πανεπιστημίου με τον δολοφόνο, τον κλέφτη,την εμπρηστή, για τα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα του. Ο Ελληνικός λαός έχει πάθει αριστεριτιδα γι αυτό δεν έχει τέλος η κατηφόρα του. Για το άρθρο ο Τραμπ και ο Πούτιν ανοικουν στο εθνικό μπλοκ και δεν έχουν σχέση με ολοκληρωτισμό πάρα με την ενίσχυση του έθνους τους. Το άσχημο είναι οτι ο εθνικισμός κοιτάει ο καθένας το έθνος του,ενώ ο διεθνισμος-παγκοσμοιοποιηση υποστηρίζονται μεταξύ του σε όποια χώρα κι αν ανοικουν.

  2. Πολλοι λενε και γραφουν για την μοιρασια στο Αιγαιο , αλλα μεχρι στιγμης δεν μας ”κτυπησε την πορτα” αυτη η μοιρασια .
    Οντως μας απασχολει το ” που το παει η Τουρκια” , τωρα μαλιστα που εξασφαλισε ΚΑΙ τις καλες σχεσεις που ειχαμε εμεις με την Ρωσια του κ. ΠΟΥΤΙΝ απο το 2004-2009 -και που τωρα δεν εχουμε- ΚΑΙ την ανοχη του Προεδρου κ. ΤΡΑΜΠ που ο ιδιος προσωπικα αγνοει στις δηλωσεις του την Ελλαδα , παρ’οτι το κατεστημενο των ΗΠΑ δεν ξεχνα την αδιαταρακτη ΕλληνοΑμερικανικη φιλια και συνεργασια σε ολους τους τομεις απο το 1947.
    Γεγονος ειναι παντως -γιατι να το κρυψωμεν αλλωστε απο την Ιστορια ,που δεν ξαναγραφεται- οτι η Ελλας και η Τουρκια υπεγραψαν το 1930 ενα Ελληνοτουρκικο Συμφωνο φιλιας , που εθαψε πολλες απαιτησεις της Ελλαδος ,αλλα το κυριωτερο εθεσε τα θεμελια για μια συνεχη εκτοτε Ελληνοτουρκικη φιλια ,που επιδιωκουν ,τηρησαν και τηρουν ολες οι Ελληνικες κυβερνησεις , -μηδε της Στρατιωτικης της 7ετιας 1967-74 – οι δε Τουρκικες κυβερνησεις ,εκτος της περιπτωσεως της επεμβασεως τους στην Κυπρο -που τους την εδωσε στο πιατο το Πραξικοπημα κατα του Μακαριου- μεχρι στιγμης ”γαυγιζουν” , αλλα δεν μας ”δαγκωσαν” , ειτε γιατι ειμαστε συμμαχοι στο ΝΑΤΟ , με κοινες διοικησεις σε Θεσ/νικη και Σμυρνη, ειτε γιατι υπολογιζουν ”καμια στραβη” που μπορει να παθουν απο τους απροβλεπτους Ελληνες .
    Σημασια εχει οτι μετα απο 90 χρονια ισχυος του Συμφωνου φιλιας που υπεγραψαν οι σπουδαιοι πολιτικοι των δυο χωρων μας αειμνηστοι Ελευθεριος Βενιζελος και Κεμαλ Ατατουρκ ουδεμια Ελληνικη κυβερνηση εχει το θρασος να προετοιμασει λαο και στρατο για ολιστικο πολεμο με την Τουρκια , αλλα ολες προσπαθουν στα πλαισια του ΝΑΤΟ να διατηρουν μια δυνατη αποτρεπτικη δυναμη κατα της Τουρκιας για ”την κακια ωρα”, που μπορει και να μη ερθει,η, αν ερθει να μη ειμαστε μονοι , αλλα να ”εμπλεξουμε” και εχθρους και φιλους ΚΑΙ για να μας σωσουν ΚΑΙ να ”μαδησουν” κατι και αυτοι απο την ”απαιχτη” Τουρκια του κ. Ερντογαν.
    Ελπιζεται βασιμως οτι η νεα Ελληνικη κυβερνηση -πιο ευαισθητη σε θεματα πατριωτικα- θα αυξησει την προετοιμασια για να αποτρεψει την μοιρασια του Αιγαιου -για τον Παρθενωνα θα πολεμησουν μαζι μας ολοι οι Δυτικοι για να αποκρουσουν τον αντιευρωπαιο Ασιατη ,που ταλαιπωρει την Ευρωπη απο το 1453-.
    Παντως μαλλον δεν θα ”ξυθουμε στην γκλιτσα του τσομπανη” , οσο και αν αυτο δεν το εγκρινει η Ελληνικη Λυση του κ. Βελοπουλου,αλλα αν τολμησουν οι Ασιατες να βαλουν χερι στο Αιγαιο , μπορει αυτο να γινει ο ταφος τους , κατα το συνθημα που ακουγεται συχνα στους κρισιμους ποδοσφαιρικους αγωνες.

  3. Trump και Putin έχουν τα ίδια συμφέροντα έναντι της Ε.Ε. και της Κίνας. Στρατηγικά υπερτερούν έναντι αυτών, οικονομικά πλέον όχι. Έχουν και οι δύο το ίδιο πρόβλημα: τί να την κάνουν την στρατηγική υπεροχή τους. Να κάνουν πόλεμο? Από την άλλη, διαχειρίζονται και οι δύο, δύο δυνάμεις που κάποτε κυβερνούσαν τον κόσμο. Δύο δυνάμεις που σήμερα απειλούνται από τους ίδιους διεκδικητές του παγκόσμιου θρόνου: την ΕΕ και την Κίνα. This is why Putin is Trump’s best friend today. Μαζί δίνουν τη μάχη της επιβίωσης των υπερδυνάμεών τους απέναντι στους ίδιους εχθρούς: την ΕΕ και την Κίνα.

  4. Για την Κίνα θα συμφωνήσω με τον κ. Γκλαβίνη. Η Ε.Ε. δεν μου φαίνεται τόσο ισχυρή ώστε να απειλεί κάτι απο τους δύο.

  5. Οι διαπιστώσεις σας, κ.Γκλαβινη και ανιχνεύσεις εμπορεύονται από κάποια μαγική μπάλα ή κάποιον ιδιαίτερο καθρέπτη?

    Μας παρουσιάζετε και ο, το στοιχείο διαθέσιμο έχετε υπόψη?

Leave a Reply to anixneuseis Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα