του Παντελή Σαββίδη
ΕΙΔΗΣΗ: ο Α.Συρίγος συνεχίζει να λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να συμμετάσχει στην ειρηνευτική δύναμη που θα πάει στην Ουκρανία.
ΣΧΟΛΙΟ: γίνεται μια επίθεση στον Συρίγο λανθασμένη, νομίζω. Απο ό,τι διάβασα ο Συρίγος προτείνει την συμμετοχή της Ελλάδας σε δύναμη διατήρησης της ειρήνης, όχι επιβολής της ειρήνης.
Είναι πολύ διαφορετικά πράγματα.
Η δύναμη επιβολής της ειρήνης πολεμά για να την επιβάλλει. Συμμετέχει στις εχθροπραξίες.
Η δύναμη διατήρησης της ειρήνης επιβλέπει το πάγωμα του πολέμου ή την ερηνευτική συμφωνία
Δεν πολεμά.
Για να υπάρξει δύναμη διατήρησης της ειρήνης πρέπει να συμφωνήσουν τα μέρη και να υπάρξει σχετική απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, που σημαίνει ότι θα συμφωνήσει και η Ρωσία.
Αναρωτιέμαι σε μια τέτοια περίπτωση ποιες είναι οι επιφυλάξεις;
Ο Συρίγος επικαλείται την ύπαρξη, στην Ουκρανία, Ελλήνων οι οποίοι θα δούν θετικά, αυτήν την έμμεση σχέση με την Ελλάδα. Για την αδιαφορία της πολιτείας προς αυτούς τους Έλληνες έχουμε γράψει πολλά. Τώρα, που δίνεται η δυνατότητα μιας επαφής αναρωτιέμαι γιατί δεν πρέπει να την αποκτήσουν.
Η παρουσία ελληνικού στρατού σε μια ζώνη στην οποία διεξήχθησαν πολεμικές επιχειρήσεις, μόνο, θετικά μπορεί να προσφέρει στην εκπαίδευσή του.
Προφανή είναι και τα διπλωματικά οφέλη.
Δύναμη διατήρησης της ειρήνης είναι και η KFOR στο Κοσυφοπέδιο.
Παρακολούθησα την παρουσία της τα πρώτα χρόνια της αποστολής της και σας διαβεβαιώ πως οι Σέρβοι την είδαν πολύ θετικά. Και η ελληνική δύαμη προσέφερε στην διατήρηση της παρουσίας των Σέρβων, ιδιαιτέρως της πολιτισμικής.
Μάλιστα, σημαντικό μέρος της ελληνικής δύναμης είχε εγκατασταθεί στην Μητροβίτσα όπου πλειοψηφούν οι Σέρβοι. Και η επιλογή δεν έγινε τυχαία.
Εν κατακλείδι, η δύναμη διατήρησης της ειρήνης δεν θα πολεμήσει. Θα φροντίζει να μην γίνονται επεισόδια και για να εγκατασταθεί θα πρέπει να υπάρξει απόφαση του ΟΗΕ.
Και εγώ είμαι υπερ της ελληνικής συμμετοχής σε μια τέτοια δύναμη.
Τους λόγους σας τους εξήγησα.
Γιατί προέκυψε η ανάγκη να γράψετε αυτό το άρθρο ,κύριε Σαββίδη , -για το οποίο θα παρεξηγηθείτε από πολλούς αναγνώστες των Ανιχνεύσεων σας ως φιλοκυβερνητικός-ενώ θα έπρεπε όλοι οι Έλληνες ,που θαυμάζουν τον κ. Έρντογαν και όχι μόνο ,γιατί προστατεύει τους ομογενείς του ό,που γης, να παροτρύνουν την κυβέρνηση να αποστείλει στρατό -όχι Εκστρατευτικό Σώμα όπως το 1919- στις περιοχές όπου κατοικούν ομογενείς -ελληνόφωνοι δε οι περισσότεροι-για να τους περιθάλπουν ,να τους διδάσκουν τα ελληνικά (με μορφωμένους στρατιωτικούς ) και γενικώς να τους τονώσουν τον ελληνισμό τους, ;;;.
Μια κατηγορία είναι οι φιλορώσοι -γιατί νομίζουν ότι καλώς έπραξαν όσα έπραξαν εκεί οι Ρώσοι μετά την εισβολή – και η άλλη που δεν έζησε ούτε έχει ενσυναίσθηση για τους πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας μετά το 1990 .
Εκτυπώθηκαν τότε πολλά βιβλιαράκια για τον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας -έχω κανά δυο -αλλά ποιος να τα διαβάσει .
Ας μη ξεχνάτε-ξεχνάμε ότι για πολλούς Ελλαδίτες ο ελληνισμός σταματά μέχρι τον Όλυμπο και αυτό γιατί εκεί κατοικούσε το Δωδεκάθεο το οποίο ΟΜΩΣ λάτρευαν ΟΛΟΙ οι αρχαίοι προγονοί μας.
Υ.Γ Πόσες γραμμές διατίθενται στην Ιστορία μας για την δράση της -εκτός αυτής της μικρής Ελλάδος -Φιλικής Εταιρείας και τον Μακεδονικό αγώνα;.
Με το ερώτημά του «Αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία στείλει στρατό, είναι προτιμότερο να επιτηρούν την ειρήνη στα ελληνικά χωριά Τούρκοι στρατιώτες;», ο Συρίγος καθιστά προφανή την αναγκαιότητα αποστολής ειρηνευτικής δυνάμεως από την Ελλάδα. Ειρηνευτικής, όμως, και τίποτε άλλο.
Μία γενική παρατήρηση: Από το 2014 και μετά, άρχισε λανθασμένα να χρησιμοποιείται η λέξη “φιλορώσσος”, αντί τού ορθού ΡΩΣΣΟΦΙΛΟΣ. Λέμε αγγλόφιλός και όχι “φιλοάγγλος”, γερμανόφιλος και όχι “φιλογερμανός” κ.ο.κ. Μόνο για την Ελλάδα λέμε ΦΙΛΕΛΛΗΝ και όχι “ελληνόφιλος”, αλλά δυστυχώς έχουν εκλείψει πια οι πραγματικοί φιλέλληνες, σε σημείο που καθημερινά διαστρεβλώνομε την γλώσσα μας, λες και είναι επουσιώδες ζήτημα. Κι όμως “την γλώσσα μάς έδωσαν ελληνική” (συγγνώμη Ελένη, δεν πάω να σού … φάω το ψωμί) και οφείλομε να την κρατούμε ελληνική, διότι είναι ο ισχυρότερος ίσως δεσμός τού έθνους. Βέβαια, ένα ερώτημα είναι πόσοι ενδιαφέρονται για το έθνος και πόσοι και πώς αντιλαμβάνονται την έννοιά του.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ διάλεξε αὐτὸ τὸ ὄνομα αὐτὸς ὁ ποιητής, αὐτὴ τὴν χρονικὴ στιγμή, καὶ ποὺ συνέδεσε συνειδητά μὲ τὴν ποίησή του ὅλες τὶς γενιὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ
Οδυσσέας ΕΛΥΤΗΣ, «[Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική …]» [1959]
καὶ δὲν βρῆκε ΄ἁμαρτίες ΄ ἄλλων νά `λύσει ` ἀλλὰ συνειδητοποίησε ὅτι «Εὐθὺς ἀμέσως κατάλαβα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀθῶος.
Τὸ διάβασα σ’ αὐτὴ τὴ στυφὴ ἀπὸ ἀλήθεια εὐωδιὰ τόσο ἔντονα ποὺ πῆρα νὰ προχωρῶ τὸ δρόμο της μ’ ἐλαφρὺ βῆμα καὶ καρδιὰ ἰεραπόστολου.».
Ελύτης: Ο Άνθρωπος είναι Αθώος – Εναλλακτική Δράση
Δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ὅσοι δὲν ἔχουν σκύψει νὰ ἀφουγκραστοῦν τοὺς Ἕλληνες καὶ ὅσοι ἀγνοοῦν τὶς σελίδες τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ὅτι ἡ κάθε μία εἶναι συνέχεια τῶν προηγούμενων. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ ἱστορία τῶν Ἑλλήνων καὶ μὲ θεϊκὲς ρίζες καὶ μὲ κύριο θεὸ τὸν Ἔρωτα. Δὲν τὸν ὕμνησε τυχαῖα ὁ Ἐλύτης. Ὁ Ἔρωτας ἀναζητᾶ τὴν ὀμορφιά, δὲν προσπαθεῖ νὰ ἐξουσιάσει, θέλει δύο καὶ ἡ γυναῖκα ἡ ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς βοηθάει τὸν ἄνδρα της νὰ λύσουν τὰ θέματά τους, γιατί ἔτσι εἶναι φτιαγμένοι. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι μᾶς ἀφορᾶ ἡ Ὀρθοδοξία. Οὔτε τυχαῖα βρῆκαν τὸ θέατρο οἱ ἀρχαῖοι γιὰ νὰ ἐξιστοροῦν τὶς ἱστορίες τοῦ παρελθόντος.
Πολύ σωστά.
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ’ αποσπάσματα του Ηράκλειτου.
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα ‘θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν’ ακούσεις
Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ’ το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Έχουμε και λαμπρά παραδείγματα όπως η “εκδρομή” στη Λιβύη όπου αποδόθηκαν οι ευθύνες, διορθώθηκαν τα λάθη και όλα καλά με εμπιστοσύνη να δώσουμε κι εκεί το νεοελληνικό εθνομηδενιστικό μας παράδειγμα….
Παίζουμε με τις λέξεις. Άμα θες να παίξεις ρόλο πρέπει να είσαι έτοιμος και για φέρετρα.
Υπάρχουν πολλοί ρόλοι που μπορεί να διαδραματίσει κανείς. Ο ρόλος του χρήσιμου ηλίθιου είναι της μόδας ειδικά στο ζήτημα της Ουκρανίας, δεν τιμά κανέναν και δεν σέβεται κανένας…. Ο ρόλος της Ελλάδας ήταν πάντα να στέλνει γιατρούς και μεσολάβηση για την ειρήνη και την ανοικοδόμηση όχι όπλα και στρατό να πολεμάει τα αδέρφια της απέναντι….. αφού έχουμε ομογενείς και στις δύο πλευρές του πολέμου. Διαλέγοντας τη μία πλευρά απορρίπτεται η άλλη. Με ποιο κριτήριο θα αποφασίσει το κράτος των Αθηνών που όψιμα θυμήθηκε ότι υπάρχει ομογένεια εκεί; Το υπέρ βωμών και εστιών φυσικά περιλαμβάνει θυσίες και απώλειες και όταν είναι τίμιος ο αγώνας αξίζουν τον κόπο…. όταν υπάρχει ιερός σκοπός. Να θυσιαστούν και δικοί μας στρατιώτες για τον Ζελένσκι που διέλυσε ήδη τη χώρα του πάει πολύ! Πήγαμε μία φορά στην Κριμαία …δεν χρειάζεται να πάει κι άλλο εκστρατευτικό σώμα….το δις εξ εξαμαρτείν ….
”Η δύναμη -στην Ουκρανία-διατήρησης της ειρήνης επιβλέπει το πάγωμα του πολέμου ή την ερμηνευτική συμφωνία. Δεν πολεμά ”.
Παντελής Σαββίδης στο άρθρο του, που σχολιάζετε ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί ,(αν σταλούν) , θα θυσιαστούν για τον Ζελένσκι …”, κάτι που δεν προκύπτει .
Μια προσοχή για ένα θέμα που δημιουργεί ανησυχίες στους Έλληνες , νομίζω πως επιβάλλεται, αγαπητή κυρία .
Με όλο το σεβασμό θα μου επιτρέψετε να θυμίσω ότι η Ρωσία δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί τέτοια “ειρηνευτική δύναμη” και είναι μέλος και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ άρα δεν θα δώσει έγκριση να υπάρχει νομιμοποίηση για την αποστολή δυνάμεων, αλλά υποδόρια “αλβιονικής” εμπνεύσεως επιχείρηση. Σε αυτούς που θα μας στείλουν τους φτάνει η παρουσία μας εκεί να φαίνεται ότι και οι Ορθόδοξοι Έλληνες είναι εκεί. Με όλους τους δυνατούς τρόπους η κυβέρνηση στηρίζει τον Ζελένσκι και το θεάρεστο έργο του μεταξύ των οποίων και να εξολοθρεύει τους ορθόδοξους πολίτες και κληρικούς του που δεν ενδιαφερθήκαμε καν. Όταν θα καίνε τα μοναστήρια και θα ξεθάβουν τα λείψανα των αγίων οι Αζοφίτες Ουκρανοί (είτε υπάρχει Ζελένσκι είτε όχι) τι θα πρέπει να κάνει το (και ελληνικό) “ειρηνευτικό σώμα”;;;;; γιατί εντολές θα έχει να κοιτάει αμέριμνο… και να νομιμοποιεί για άλλη μια φορά το έγκλημα. Τι συζητάμε λοιπόν και προετοιμάζεται το κλίμα για να στείλουμε και (επισήμως) στρατό εκεί; Αν θα συνεχίσουμε την παράνοια να θεωρούμε εχθρό τη Ρωσία ενώ απειλούμαστε με όλους τους τρόπους από την Τουρκία, την οποία στηρίζουμε ανοικτά πια. Ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να καθησυχάσει τους Έλληνες και από που μπορεί να αντλήσει κανείς εμπιστοσύνη ότι προστατεύουν τα εθνικά δίκαια οι πολιτικές ελίτ που μας κυβερνούν. Στην κρίση του ’87 νομίζω η Ελλάδα απευθύνθηκε και στην τότε ΕΣΣΔ εκτός από την Βουλγαρία και την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία τώρα όταν (ξανα)έρθει η κρίση με την Τουρκία ή βάλει άλλον πρώτα, που θα απευθυνθούμε; Ποιος θα μας πιστέψει και γιατί; Άρα νομίζω ότι μόνο με υγειονομικό και πολιτικό προσωπικό για την ανοικοδόμηση υπό τον Ερυθρό Σταυρό θα βοηθούσε η παρουσία μας εκεί και σε καμία περίπτωση με εκστρατευτικό σώμα έστω και υπό το νατοϊκό μανδύα. Που δεν μας περισσεύει κιόλας! Αρκετό κακό κάναμε ήδη και στην ελληνική μειονότητα εκεί αλλά και στην ίδια τη χώρα μας. Ειρηνευτική δύναμη είναι να τους φέρεις και τους δύο εμπόλεμους στην Ολυμπία και με πραγματικά ολυμπιακό πνεύμα να φέρεις την εκεχειρία και την βιώσιμη ειρήνη κι αυτό μόνο μια τίμια Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει, για να μας πάρουν στα σοβαρά και να παίξουμε πραγματικά κάποιο εποικοδομητικό ρόλο στο διεθνές γίγνεσθαι.