του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πώς έχουν τα πράγματα αυτήν την στιγμή στον Έβρο και γιατί θα πρέπει να ανησυχούμε για τις εξελίξεις…
Α. Η Τουρκία κλιμακώνει μια εκ των πραγμάτων ασύμμετρη και με υβριδικά χαρακτηριστικά επίθεση σε βάρος της χώρας μας, αξιοποιώντας έναν ξενόφερτο συρφετό, στην πλειοψηφία τους φανατικών και αφηνιασμένων. Αυτό σημαίνει ότι για την Τουρκία αυτή η επίθεση ΔΕΝ έχει κόστος…
Για την Ελλάδα αντιθέτως το κόστος είναι υπολογίσιμο. Σε σχεδιασμό, σε έμψυχο υλικό και σε εξοπλισμό, και κυρίως στα γράδα της ψυχολογίας των ανθρώπων…
Β. Από την κλιμάκωση αυτής της επίθεσης, για την Τουρκία δεν τίθεται θέμα νίκης ή ήττας. Δεν εμπλέκονται ευθέως δυνάμεις της άρα δεν υπάρχει τίμημα εθνικό. Υπάρχει μόνο προσδοκία οφέλους.
Για την Ελλάδα αντιθέτως η εμπλοκή δυνάμεων σε κορυφαίο επίπεδο ήταν αναγκαία, τα ρίσκα μεγάλα, η κούραση και η ανάλωση δυνάμεων εκτεταμένη. Θέμα νίκης δεν υφίσταται αντικειμενικά. Υφίσταται όμως ζήτημα κόστους και βαθμού επιτυχίας ως προς το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση η χώρα μας διαχειρίζεται το πρόβλημα, συμπιεσμένη στην ζώνη του κόστους.
Γ. Η Ελληνική απάντηση υπήρξε μοιραία παρακολουθητική και οι πολιτικές ευθύνες που δεν λειτούργησε με δυναμικό τρόπο το στοιχείο του αντιπερισπασμού είναι τεράστιες.
Η Τουρκία μπήκε σ αυτήν την βρώμικη επιχείρηση, έχοντας διασφαλισμένο το ΜΗ κόστος από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Η μοναδική απρόβλεπτη παράμετρος θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα, αλλά η χώρα μας δεν επέλεξε ή δεν τόλμησε να συμπεριφερθεί ως τέτοια.
Δεν υιοθέτησε ούτε μια επιλογή κόστους για την Τουρκία. Ζήτησε άδεια από την Γερμανία αλλά τελικά δεν της επετράπη να κλείσει ούτε τα σύνορα προκειμένου να δημιουργήσει έναν μίνι αλλά υπολογίσιμο οικονομικό πανικό στους Τούρκους. Είναι πρωτοφανές όσο και ανεπίτρεπτο σε συνθήκες που κινούνται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ πολέμου και ειρήνης, και με τα δεδομένα να βρίσκονται πλησιέστερα στον πόλεμο, μια κυρίαρχη χώρα να ζητά άδεια για να λειτουργήσει στοιχειωδώς.
Δ. Οι Ευρωπαίοι ουσιαστικά έσυραν τη χώρα σε επιλογές ΜΗ κόστους για την Τουρκία, και ταυτόχρονα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες για τους Τούρκους αφού απεκάλυψαν μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού και των δυνατοτήτων της χώρας μας, και μάλιστα χωρίς να έχει απέναντί της οπλισμένα τμήματα του εχθρού.
Η παγίδευση υπήρξε πρωτοφανής,και χορογράφοι ήταν οι κατά τα λοιπά «σύμμαχοί» μας.
Ε. Η συμμαχική απαξίωση της χώρας συνεχίζεται ΚΑΙ εξ αιτίας ιδίων λαθών (;;;) αν και προσωπικά ουδόλως αποκλείω την πιθανότητα να εκβιάστηκε ο Μητσοτάκης από την Μέρκελ. Αυτή άλλωστε είναι η μοίρα των δουλοπρεπών «ηγετών».
Η ευρωπαϊκή απαξίωση επισφραγίζεται από το πνεύμα που τείνει να κυριαρχήσει, με την αντισυριακή αμπελοφιλοσοφία και την ουμανιστική απεραντολογία στην σύνοδο των ΥΠΕΞ και με την τουρκική επιθετικότητα να παραμένει συνειδητά εκτός του κάδρου.
Οι απαράδεκτες προσεγγίσεις του Ζοζέπ Μπορέλ, θα έπρεπε ήδη να έχουν προκαλέσει σαφή και οργίλη ελληνική αντίδραση. Αυτό όμως ΔΕΝ συνέβη…
Στ. Εκτός του κάδρου παρέμεινε η τουρκική επιθετικότητα, πιθανότατα κατόπιν έξωθεν εντολών, ΚΑΙ από την συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, το οποίο εξέπεμψε το μήνυμα ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα «αγνώστου πατρός» και αυτοσχεδιάζει στην αντιμετώπισή του.
Η θέση της χώρας αποδυναμώνεται και την πρώτη ευθύνη την έχει το επιτελείο το οποίο μόνο για το αντίθετο εντέλλεται να μεριμνά…
Ζ. Την ίδια στιγμή η πίεση μεγαλώνει… Οι αντοχές του μηχανισμού δοκιμάζονται… Οι τοπικές κοινωνίες αυτοσχεδιάζουν στην αντιμετώπισή του ενδεχομένως και αυτοκτονικά κάποιες φορές.
Έτσι σε μια περίοδο εθνικής κρίσης και με την χώρα να υφίσταται τις συνέπειες μιας δόλιας επίθεσης η μορφή της οποίας θα έπρεπε να ενσωματωθεί στην λίστα των εγκλημάτων πολέμου, η έλλειψη εθνικού σχεδιασμού για μια συνολική και υποδειγματική διαχείριση της κρίσης είναι πασιφανής, και το μοναδικό που υπάρχει είναι αποσπασματικοί και ανερμάτιστοι χειρισμοί, με τα βλέμματα πρωτίστως στραμμένα στο εσωτερικό ακροατήριο.
Η. Η κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη να διαρρήξει τον φαύλο κύκλο που γεννά και αναπαράγει το πρόβλημα, και η στιγμή του “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι μακριά.
Ήδη, εν μέσω υποτιθέμενης γενικής ετοιμότητας και εγρήγορσης, στα νησιά του Αιγαίου εισέβαλαν πάνω από χίλοι άνθρωποι σε 24 ώρες.
Θ. Όπως αντιλαμβάνεστε κύριοι δεν πάμε καλά… Τα πράγματα δεν είναι διόλου αισιόδοξα… Το τίμημα από τις “ιδέες” των στρατηγιστών που συμβουλεύουν την πιο απαράδεκτη κυβέρνηση μεταπολεμική κυβέρνηση θα είναι βαρύτατο. Στο χθεσινό μας άρθρο στις «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ» υπήρξαμε πιο αναλυτικοί επ’ αυτού.
Αν δεν αποφασίσουμε ως κοινωνία να σηκωθούμε όρθιοι, να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη της χώρας και να ανατρέψουμε πλήρως τους σικέ κανόνες του σικέ παιχνιδιού, μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει…
