του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η εμφάνιση της covid και η συνολική της διαχείριση, πέρα από τις πολλές αρνητικές και αλληλοτροφοδοτούμενες επιπτώσεις που είχε στην οικονομία, στην κοινωνία στο σύστημα υγείας και αλλού, κατάφερε να αποδομήσει πλήρως και τα μεταμνημονιακά πολιτικά πρότυπα τα οποία μας βόλεψε να αποδεχτούμε γιατί έκαναν ευκολότερη την δουλειά…
Και τα οποία ατυχώς θεωρήσαμε πως αποτελούν ένα βιώσιμο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική πολιτική πλειοψηφία με ισχυρά κοινωνικά ερείσματα και ικανή να δώσει μια ώθηση διαφορετική στα πολιτικά πράγματα του τόπου μας…
“Ηγέτες” ευκαιρίας… Πολιτικές συμπράξεις χωρίς ισχυρή και επαρκώς οριοθετημένη πολιτική συνεκτικότητα… Γραφικές φιγούρες η αξία των οποίων υπερτιμολογήθηκε σε μια αμφιλεγόμενη πολιτική πασαρέλα… Πολιτική ενότητα ανύπαρκτη… Ιδεολογική ταυτότητα ασαφής… Είναι μερικές μόνο από τις παραμέτρους που δημιούργησαν μια ψευδαίσθηση πολιτικού δυναμισμού, σε σχήματα ασταθή, ευάλωτα, επιτελικά απογυμνωμένα, προσωποπαγή, ιδιαιτέρως επιρρεπή στους κλυδωνισμούς και εν τέλει με σχετικά σύντομη ημερομηνία λήξης.
Η διαχείριση της covid, έβγαλε στην επιφάνεια όλην αυτή την γύμνια με τρόπο δραματικό. Ο διχασμός στην κοινωνία είναι πλέον διάχυτος και την παροπλίζει πλήρως απέναντι σ ένα σύστημα που ετοιμάζεται να κλιμακώσει την σαρωτική του αντεπίθεση απέναντι στον λαό και να επαναπροσδιορίσει τους κανόνες διαχείρισης της εξουσίας, μεταξύ άλλων μέσα ΚΑΙ από ανεπίτρεπτες εθνικές υποχωρήσεις.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Αυτή η καθ’ όλα νοσηρή κατάσταση, συγκαλύπτει τις μεγάλες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωπα τα ισχυρά κέντρα εξουσίας, τα οποία συνειδητοποιούν την κατάρρευση κρίσιμων παραμέτρων σε ένα κατά τα λοιπά φιλόδοξο οικοδόμημα στο οποίο επένδυσαν πολλά. Η παγκοσμιοποίηση με την μορφή που την γνωρίσαμε δείχνει να χάνει την περπατησιά της, και οι εξελίξεις καθίστανται περισσότερο ασαφείς.
Οι εθνικές απαντήσεις απουσιάζουν. Οι περιφερειακές συνευρέσεις βρίσκονται υπό διαμόρφωση και τείνουν να προσλάβουν ακόμη και ευρύτερα στρατηγικά χαρακτηριστικά. Η ολοκληρωτική απουσία εθνικού σχεδιασμού που θα μπορούσε να μετατρέψει σε πολλαπλασιαστή ισχύος τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, είναι μια κρίσιμη παράμετρος που θα πρέπει να προβληματίσει. Πρωτίστως γιατί αυτό που επαπειλείται είναι η ολοκληρωτική ακύρωση ενός φύσει δυναμισμού σε μια κρίσιμη περίοδο που διαμορφώνονται οι όροι της επόμενης μέρας και η συνακόλουθη ιφιγενειοποίησή της στην περιφερειακή αρχιτεκτονική της νέας εποχής.
Όσοι συνειδητοποιούμε το μέγεθος αυτών των κινδύνων, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις αμήχανα και παθητικά. Οφείλουμε να ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή, δίνοντας βάση σε όλα αυτά που υποτιμήσαμε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου. Και οφείλουμε να το κάνουμε με αυστηρότητα, με κανόνες, με επιμελημένο σχεδιασμό και έχοντας πλήρη συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης.
Απέναντί μας δεν είναι μονάχα ένα πολυπλόκαμο σύστημα καταστολής που επιστρατεύεται για να διευκολύνει πολιτικές προσαρμογής και την αναμόρφωση ενός επικαιροποιημένου μοντέλου εξάρτησης. Είναι και όλος αυτός ο συρφετός των υπερφίαλων και ανεύθυνων σαλτιμπάγκων που έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι του με τον πιο δόλιο και ανέντιμο τρόπο.
- Οι δήθεν ισορροπιστές,δεν επέδειξαν κανενός είδους σύνεση όπως ψευδώς διατείνονται μέσα από την γνωστή ακατάσχετη αμπελοφιλοσοφία που δεν οδηγεί πουθενά. Το μόνο που απέδειξαν είναι την απόλυτη ανικανότητα και την πλήρη ακαταλληλότητά τους να σπάσουν αυγά. Γι’ αυτό και δεν έσπασαν…
- Οι γραφικοί γυρολόγοι με τις περικεφαλαίες και τα αρχαιοελληνικά σύμβολα, το μόνο που απέδειξαν είναι τα άδεια τους κεφάλια. Κεφάλια ανίκανανα σκεφτούν και να κατανοήσουν τα αυτονόητα. Κεφάλια πρόθυμα να πρωτοστατήσουν στις γνωστές θεατρικές αηδίες που γνωρίσαμε και στο παρελθόν.
- Οι φωνακλάδες δήθεν “Έλληνες” και δήθεν “πατριώτες”, το μόνο που προσέφεραν ήταν το φτηνό σόου της κατασυκοφάντησης των συμβόλων, και τίποτε άλλο πέραν αυτού.
Όλοι αυτοί στον επόμενο βήμα θα είναι απέναντι. Εφεδρεία και δεκανίκι ενός συστήματος που έχει την τεχνογνωσία να τους αξιοποιεί για να εκτρέψει την πολιτική σκέψη και την δράση των ανθρώπων. Σε μια περίοδο ιδιαιτέρως αντιφατική, αποδείχτηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν τον εγωισμό. Πλήρως ακατάλληλοι να εργαλειοποιήσουν στοιχειωδώς την λογική σκέψη. Απολύτως ελάχιστοι σε ένα περιβάλλον σύνθετων προκλήσεων που αν μη τι άλλο απαιτούσε ευθύνη και μέτρο.
Το βήμα όμως θα πρέπει να γίνει. Και επιβάλλεται να είναι αποφασιστικό διότι τίποτε πλέον δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη του χωρίς δυσαναπλήρωτο κόστος. Και το κρίσιμο στοίχημα, θα είναι η ανάγκη να κερδίσουμε τον απλό καθημερινό άνθρωπο στην βάση ενός καθαρού και ολοκληρωμένου πολιτικού και εθνικού στόχου.
Είναι καιρός λοιπόν να σκεφτούμε σοβαρά για όλα αυτά που έχουμε απέναντί μας, και να πάρουμε αποφάσεις. Αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούν τώρα. Πριν καταρρεύσει με πάταγο ότι απέμεινε…
