Η παρέμβαση του Μεγάρου Μαξίμου είναι επιβεβλημένη, προτού απολεσθεί η δυναμική αλλαγής που απαιτείται στην κρίσιμη ιστορική περίοδο που διανύουμε ως κράτος και έθνος. Βασικό χαρακτηριστικό της μέχρι σήμερα παρουσίας του ηγετικού σχήματος στο υπουργείου, είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης που περιλαμβάνει πλήθος επισκέψεων και παρουσία σε διάφορες δραστηριότητες, κυρίως των Ενόπλων Δυνάμεων, από τις οποίες προκύπτουν κάποιες ωραίες φωτογραφίες και γίνονται οι γνωστές δηλώσεις στο πλαίσιο της αποτρεπτικής ρητορικής της χώρας.

Θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα, ωστόσο, ότι εάν τα λόγια δεν συνοδεύονται από έργα και εμφανή πολιτική και στρατιωτική βούληση, ώστε ο αντίπαλος να πειστεί ότι η χώρα έχει λάβει την απόφαση εγκατάλειψης της νοοτροπίας των τελευταίων -κυρίως- ετών. Σκοπός είναι να επιτευχθεί με τον τρόπο αυτό ο επηρεασμός των υπολογισμών του αντιπάλου, δηλαδή της Τουρκίας.

Η χρήση του στρατιωτικού καταναγκασμού αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό της τουρκικής νοοτροπίας και πολιτικής πρακτικής, ένα χαρακτηριστικό το οποίο χωρίς προφανώς να το επιθυμούμε, τροφοδοτήθηκε από τον ιδιότυπο “πασιφισμό” που εκπέμπει η ελληνική πλευρά διά της συμπεριφοράς της.

Αυτό δεν είναι κακό, ούτε θα ήταν σοβαρή επιλογή μια εικόνα που θα περνούσε το μήνυμα μιας “στρατιωτικοποίησης” της χώρας. Αυτό και για λόγους ουσίας, υπό την έννοια ότι θα έπληττε τα διπλωματικά πλεονεκτήματα της τρέχουσας περιόδου για την Ελλάδα, αλλά και διότι μια τέτοια μεταστροφή δεν θα έπειθε κανέναν, τουλάχιστον για ένα ικανό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα ένα νέο πλήγμα στην αξιοπιστία της ελληνικής “αποτροπής”, μιας έννοιας που συνενώνει πολλά περισσότερα της στρατιωτικής ισχύος.

Συστημικό πρόβλημα

Το βασικό χαρακτηριστικό που χρειάζεται να επιδιώξει στον τομέα της άμυνας και να επενδύσει στην υλοποίησή του η ελληνική πλευρά, ακούει στις λέξεις “αξιοπιστία, συνείδηση κατάστασης, συνέπεια και συνέχεια”. Κι όλα αυτά όχι αποκλειστικά και μόνον στο πλαίσιο της πολιτικής ρητορικής. Χρειάζεται η χώρα να ασχοληθεί με την ουσία, επιδιώκοντας μετρήσιμα αποτελέσματα.

Θα δυσκολευόταν να βρει κανείς κάποια κυβέρνηση που να μην ομνύει στην τήρηση των ανωτέρω. Το αποτέλεσμα όμως, το οποίο καλά γνωρίζουν οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ” του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, απέχει πολύ από τις διακηρύξεις. Δυστυχώς, παρά την επιλογή προσώπων με ικανότητες και γνώσεις για την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, πέραν των αδιαμφισβήτητων καλών προθέσεων, στην πράξη φαίνεται πως δεν διαφοροποιούμαστε σε σχέση με το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν.

Το επιχείρημα του παρόντος σημειώματος δεν είναι άλλο από το ότι το πρόβλημα που είναι εμφανώς βαθύτερο από αυτό που φαίνεται, είναι εξόχως συστημικό. Η αναφορά αυτή δεν έχει ως στόχο να “αθωωθεί” οποιοσδήποτε. Κάθε άλλο. Το σύστημα δεν δημιουργήθηκε από μόνο του και δεν ανδρώθηκε με τη συνεισφορά μιας και μία κυβέρνησης.

Συνδέεται με τη γενικότερη ανοργανωσιά του ελληνικού κράτους και τη βαθιά ριζωμένη, άρρωστη νοοτροπία της μεταπολίτευσης, που τα εξετάζει όλα υπό το πρίσμα του πολιτικού φίλου και του πολιτικού αντιπάλου. Ο φίλος είναι ο “καλός”, αυτός με τον οποίον μπορούμε να δουλέψουμε και ο αντίπαλος είναι ο “κακός”, ο οποίος πρέπει να απομακρυνθεί το ταχύτερο.

Αυτή η νοοτροπία έπληξε καθοριστικά τη δυνατότητα επίδειξης συνέχειας από την πλευρά του κράτους. Πρόκειται για μια παθογένεια δεκαετιών, η οποία επείγει να αντιμετωπιστεί. Είναι προφανές ότι δεν αφορά μόνο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πέραν του ότι αφορά το σύνολο του δημοσίου τομέα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει εύσχημα ότι το ΥΠΕΘΑ ξεφεύγει σημαντικά από αυτό τον κανόνα.

Μη αξιοποιήσιμες διαδικασίες από υπουργείο Άμυνας

για την συνέχεια https://slpress.gr/ethnika/oi-kakes-synitheies-synechizontai-sto-ypoyrgeio-amynas-epivevlimeni-i-paremvasi-maximoy/