Ήταν έντιμος στο έπακρο και πέθανε δίχως να κληροδοτήσει χρήματα στους απογόνους του, ενώ ο αδελφός του απασχολούνταν ως εργάτης, χωρίς να επικαλείται το όνομα του αδελφού του. Προς το τέλος της ζωής του, καταβεβλημένος από αλλεπάλληλα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, ενώ έπασχε από φυματίωση, κατοικούσε στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου πέθανε πάμπτωχος σε στρατιωτικό ράντζο. Τον έντυσαν με νεκρικό κοστούμι, που αγόρασε ο προσωπικός του φίλος Διονύσιος Καρρέρ –γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά.
Ο γιατρός που κλήθηκε και υπέγραψε το πιστοποιητικό του θανάτου του, μέτρησε 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα στο νεκρό του κορμί. Κληροδότησε 216 δραχμές, ένα χαρτονόμισμα δέκα δολαρίων και την προφορική διαθήκη, «Όλα για την Ελλάδα», στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του. Στα ατομικά του είδη βρέθηκαν ένα στρατιωτικό χρεωστικό, [ΣΥΠ 108], για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δραχμές με τη σημείωση να καταβληθούν στο Δημόσιο.
