Νέοι κανόνες… Απολύτως ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ… Για ένα νέο σύστημα Διεθνούς Ασφαλείας

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το 2020, συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ και την υπογραφή του καταστατικού χάρτη του, και οι προετοιμασίες για τις φιέστες , έχουν ήδη ξεκινήσει…

Κυρίαρχος στόχος, είναι να υπάρξει υπερδοσολογία καταχνιάς, πίσω από την οποία επιδιώκεται να συγκαλυφθεί η κατάντια, η χρεοκοπία που είναι πρωτίστως ηθική, η εκτρωματική μετάλλαξή του, η ουσιαστική κατάρρευση και κυρίως η ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου πλαισίου Διεθνών κανόνων, μιας νέας ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗΣ ΧΑΡΤΑΣ για την στήριξη και την τήρησή τους σε όλα τα επίπεδα.

Είναι φανερό άλλωστε ότι μετά την ηθική κατάρρευση του ΟΗΕ και την παγιωμένη τακτική συμψηφισμών και διαχείρισης ισορροπιών που ακολουθείται και που  ευνουχίζει στην πράξη τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείαςη ανάγκη για την δημιουργία ενός ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ  ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ αλλά και ενός ΝΕΟΥ, πραγματικά ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ και εξόχως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ στην εφαρμογή τους , είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ.

Ο σύγχρονος κόσμος, ΔΕΝ έχει πλέον ανάγκη από ένα γραφικό ανοοσιούργημα, οι παρεμβάσεις του οποίου θα εξαντλούνται σε ψηφίσματα μηδενικού κύρους… Σε προτροπές χωρίς αντίκρισμα που αγνοούνται επιδεικτικά… Και σε αποφάσεις που ενέχουν θέση «Συμφώνων» και έχουν επιλεκτική βαρύτητα, ανάλογα με το τι υπηρετεί κάθε φορά την ομάδα συμφερόντων και την ενότητα επιδιώξεων, αυτών που νέμονται και άρα χαλιναγωγούν τα διοικητικά του οφίτσια και μέσω αυτών συγκεκριμένες πολιτικές που επιδιώκεται να καταστούν κυρίαρχες σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αυτό που απαιτείται…

Είναι ένα νεοπαγές και κυρίως ένα στιβαρό σύστημα αξιών και κανόνων, και φυσικά ένας αδιαμφισβήτητου κύρους θεματοφύλακας, με σαφείς, ισχυρές, αμετάκλητα συμφωνημένες και αδιαπραγμάτευτες αρμοδιότητες, που θα τον καθιστούν ικανό να διασφαλίσει τον σεβασμό και την τήρηση αυτών των κανόνων από τους πάντες.

Προφανώς αυτός ο θεματοφύλακας, δεν μπορεί να είναι ο σημερινός ΟΗΕ, των «Ύπατων αρμοστειών»… των αμφιλεγόμενων μηχανισμών… και των ανάρμοστων αποφάσεων και «Συμφώνων» που επιβάλλονται με το «έτσι θέλω» στους λαούς…

Δεν μπορεί να είναι θεματοφύλακας και εγγυητής αξιών και κανόνων, ένας ΟΗΕ που ΑΛΛΟΤΕ αυτοεξευτελίζεται ως τσιλιαδόρος των δολοφονικών επεμβάσεων, και ως γεωπολιτικός Πόντιος Πιλάτος που συνιστά αυτοσυγκράτηση, ενώ το δολοφονικό έργο των ισχυρών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη… Και ΑΛΛΟΤΕ προθυμοποιείται με τρόπο αδίστακτο, να αναλάβει ανάδοχος των επίσης δολοφονικών παρεμβάσεων των αυτόκλητων τιμωρών, που κατασκευάζουν προσχήματα και μακελεύουν λαούς και κυβερνήσεις.

Και δεν μπορεί να είναι θεματοφύλακας και εγγυητής αξιών και κανόνων ΑΥΤΟΣ ο ΟΗΕόχι μονάχα γιατί απέδειξε στην πράξη -ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα χρόνια μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών- την μεροληπτική του ανικανότητα στην διαχείριση κρίσιμων διεθνών προκλήσεων (επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, σχέδιο ΑΝΑΝ, Σκοπιανό κλπ)…

Αλλά κυρίως, γιατί αυτό το παρελθόν, είναι η χειρότερη δυνατή παρακαταθήκη μπροστά στις πολυσύνθετες προκλήσεις του μέλλοντος, που προδιαγράφονται ως ιδιαιτέρως ανησυχητικές για την παγκόσμια Ασφάλεια και την Διεθνή Ειρήνη.

Προφανώς δεν είναι απαραίτητο να (ξανα)ανακαλύψουμε την Αμερική επαναδιατυπώνοντας το πλαίσιο αυτών των κανόνων. Αυτό όμως που είναι σε κάθε περίπτωση αναγκαίο, είναι να επαναπροσδιοριστούν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και ο Καταστατικός Χάρτης ενός πραγματικά αναγεννημένου ΟΗΕ, και για να το κάνουμε αποτελεσματικά, η Διεθνής Κοινότητα θα πρέπει να αποφασίσει…

  • Αν θέλει έναν ΟΗΕ που θα συνεχίσει να παραμένει άντρο της Υποκρισίας και απολύτως χειραγωγούμενος από συμφέροντα που τον καθιστούν πλυντήριο αυθαιρεσιών…
  • Ή αν θέλει έναν ΟΗΕ πραγματικό εγγυητή και αδιαφιλονίκητο θεματοφύλακα αξιών και κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Σημείο κλειδί…

Για να κατακτήσει η Διεθνής Κοινότητα μια διαφορετική σχέση με τους κανόνες της Διεθνούς Ασφαλείας, είναι να απαιτήσει και εν τέλει να επιβάλλει, ισχυρές αρμοδιότητες στον θεματοφύλακα αυτών των κανόνων.

Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως οι διεθνείς αντιδράσεις σε κάθε περίπτωση παραβίασης ή αυθαίρετης δράσης, θα είναι άμεσες… θα είναι καταλυτικές… θα είναι υποχρεωτικές… και οι επιπτώσεις για τον «παραβάτη» θα είναι αμείλικτες.

Και για να είναι τέτοιες, θα πρέπει να είναι χειροπιαστές και άμεσα υλοποιήσιμες, και όχι ευχολόγια που θα εγγράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων όλων των ενδιαφερομένων.

Όρος απαράβατος λοιπόν, για τον Νέο Καταστατικό Χάρτη ενός πραγματικά αναγεννημένου και πλήρως εναρμονισμένου με τις σύγχρονες ανάγκες ΟΗΕ, είναι το δικαίωμά του να επιβάλει τον χαρακτηρισμό FAILED STATE” στην χώρα – παραβάτη, στην χώρα δηλαδή που ναρκοθετεί την παγκόσμια Ειρήνη και στην χώρα ή στην ομάδα χωρών που αποτολμούν ένοπλη εισβολή σε βάρος κυρίαρχου κράτους, ενώ αυτοδίκαια η πολιτική της ηγεσία θα παραπέμπεται σε Διεθνές Δικαστήριο.

Χώρα η ομάδα χωρών, που θα έχει μεταπηδήσει στο καθεστώς FAILED STATE” με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα υφίσταται κυρώσεις βαρύτατες. Οι κυρώσεις αυτές θα είναι πραγματικά διεθνείς… Απολύτως υποχρεωτικές στην εφαρμογή τους από το σύνολο των χωρών… Και πολυεπίπεδες ως προς το εύρος και το αντικείμενο της υλοποίησής τους.

  • Μηδενική δυνατότητα διεθνούς δανεισμού
  • Αυστηρότατοι περιορισμοί στις διεθνείς εμπορικές της σχέσεις έως και πλήρης αποκλεισμός κάθε εξαγωγικής εμπορικής δραστηριότητας
  • Κλιμακούμενος ως προς τον χρόνο αποκλεισμός από πάσης φύσεως εξοπλιστικά προγράμματα
  • Εξοντωτικές κυρώσεις στον τομέα των αερομεταφορών και της ναυσιπλοΐας

Είναι ορισμένα μόνο από τα μέτρα που θα μπορούσε ο αναγεννημένος ΟΗΕ να επιβάλλει, η εφαρμογή των οποίων θα είναι υποχρεωτική από το σύνολο της Διεθνούς κοινότητας.

Το βέβαιο είναι πως εάν θέλουμε ένα νέο σύστημα Διεθνούς Ασφάλειας με εγγυήσεις, και πλήρως θωρακισμένο ώστε να μην καταπέσει την επόμενη στιγμή, και να μην εκφυλιστεί σε μια καρικατούρα του υπάρχοντος πλήρως ανυπόληπτου ΟΗΕ, ο μοναδικός τρόπος για να το εξασφαλίσουμε είναι να θεσμοθετηθούν αυστηρότατες κυρώσεις για οποιονδήποτε θα αποτολμούσε να το παραβιάσει.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλώς ανέξοδες φλυαρίες…

 

spot_img

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τι να σημαίνει άραγε η λέξη ΗΝΩΜΕΝΩΝ (εθνών); Πώς την αντιλαμβάνονται αυτοί που τον ίδρυσαν κι αυτοί που σήμερα των πατρονάρουν; Είναι αυτό το “ΗΝΩΜΕΝΩΝ” = ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΩΝ; Είναι αυτός ο στόχος και το ζητούμενο τού ΟΗΕ;


    ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ

  2. Έχω κατά καιρούς ισχυρισθεί ότι και η ΕΕ δεν είναι παρά ένα πιλοτικό πρόγραμμα τής ΝΤΠ για την διάλυση των εθνών, κάτι σαν παραμάγαζο τού ΟΗΕ. Τα έθνη είναι αυτά που ανθίστανται στην ΝΤΠ, γι αυτό και πρέπει να εξαλειφθούν. Η Γηραιά Ήπειρος κατοικείται ως επί το πλείστον από διακριτά (ακόμη) έθνη σε εθνικά κράτη. Αυτό πρέπει να σπάσει και πολύ φοβούμαι ότι αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός τής ΕΕ.

    Οδηγήθηκα στην άποψη αυτή παρακολουθώντας τον αυταρχισμό, σε σημείο ολοκληρωτισμού, τού Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, που τώρα είναι καπελωμένο από το Βερολίνο. Θυμηθείτε τι έγινε το 2000 στην Αυστρία με τον μακαρίτη πια Haider. Ωμή επέμβαση των Βρυξελλών στα εσωτερικά κυριάρχου κράτους. Οι οδηγίες, γνωστές παλαιότερα και ως “ντιρεκτίβες”, εφαρμόζονται με απόλυτη ομοιομορφία σε όλη την Ένωση, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ιδιομορφία, η χωριστή νοοτροπία, ακόμη και οι διαφορετικές ανάγκες κάθε εθνικού κράτους. Οι ΗΠΑ, που είναι κράτος (η ΕΕ δεν είναι), αφήνουν την εφαρμογή των νόμων στην διακριτική ευχέρεια των πολιτειών, ακόμη και για πολύ σοβαρά θέματα, όπως η θανατική ποινή, η ποτοαπαγόρευση (παλαιότερα), ακόμη και η επίσημη γλώσσα. Δεν υπάρχει επίσημη γλώσσα για όλη την Ομοσπονδία και αν μιλούν στο Κογκρέσο αγγλικά, αυτό είναι καθαρά εθιμικό, αλλά και πρακτικό, διότι αγγλικά μιλούν όλοι.

    Θυμήθηκα αυτό σας το άρθρο και τα σχόλιά μας, φίλε κ. Κυριακόπουλε, όταν τυχαίως είδα το παρακάτω άρθρο, που έχει σχέση με όσα έγραψα παραπάνω:

    Ο ύπουλος στόχος της Ε.Ε. είναι να σπάσει τα έθνη

    Εκεί εξετάζεται το θέμα και από άλλη σκοπιά, αλλά στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν. Και να σκεφτεί κανείς πόσοι έχουν πέσει στην παγίδα τού λεγομένου φιλοευρωπαϊσμού, θεωρώντας τον ευρωσκεπτικισμό σαν … λαϊκισμό. Ο ευρωσκεπτικισμός θίγει θέσφατα και πρέπει να δαιμονοποιηθεί. Πού οδηγούμεθα τελικά;

  3. Σας ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση. Νομίζω ότι μοιραία οδηγούμαστε σε μια σύγκρουση, που θα έχει μονάχα ΕΝΑΝ νικητή.

Leave a Reply to Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα